Balkhi

21/07/2025

حاجتی نیست به پرسش که چه نام است این‌جا
جهل را مسند و بر فقر مقام است این‌جا
علم و فضل و هنر و سعی و تفکر ممنوع
آن‌چه در شرع حلال است؛ حرام است این‌جا
ریش زاهد، قلم منشی و فُرم افسر
حلقۀ حزب جوانان، همه دام است این‌جا
میِ آزادی و وحدت نرسد از چه به ما؟
مستبد شیخ صفت دشمن جام است این‌جا
ما به سرمنزل مقصود چسان راه بریم؟
راهزن رهبر و خس‌دُزد امام است این‌جا
فکر مجموع در این قافله جز حیرت نیست
زان‌که اندر کف یک فرد زمام است این‌جا
مگر از صحنۀ بُستان طبیعت دوریم؟
پخته شد میوۀ هر کشور و خام است این‌جا
ما از این مدرسه ناکام روانیم چرا؟
کام‌جویان همه در جُستن کام است این‌جا
برده‌گان سرخوش و آزاد به هرجا؛ امّا ـ
ملتی بر در یک شخص غلام است این‌جا
دیگران را به فلک سِبقت و دانش به دوام
رفتن ما به عقب هم به دوام است این‌جا
بلخیا! نِکبت و اِدبار، ز سستی پیداست
چارۀ این همه یک‌بار قیام است این‌جا
و من الله توفیق

20/07/2025

در این روزهای تلخ، چه کسی صدای زنان ماست؟

در حالی‌که ایران با رفتاری غیرانسانی و به دور از اصول اسلامی، هزاران مهاجر افغان را با توهین و تحقیر اخراج می‌کند، طالبان به جای حمایت از مردم، مشغول سرکوب زنان، بستن مکاتب و زندانی کردن دختران جوان است.

به‌جای آنکه زمینه تحصیل، کار و زندگی عادی را برای زنان فراهم کنند، حقوق انسانی و فردی آن‌ها را بیشتر از دولت‌های مهاجرستیز نقض می‌کنند.

هیچ‌کس حق ندارد فرهنگ و عقاید قومی و قبیله‌ای خود را بر تمام مردم افغانستان تحمیل کند.
یک حکومت مشروع، باید نماینده‌ی تمام اقوام، مذاهب و انسان‌ها باشد، نه ابزار سرکوب.

09/07/2025

09/07/2025

وطن؟
از دخترک ۱۱ ساله پرسیدند،
"به وطن آمدی، خوشی؟"
گفت با اشک و آه دل‌ریش:
"خسته‌ایم، مانده از راه، بی‌کتاب و بی‌درس..."

نه وطن را شناخت، نه کوچه را دانست،
دلش در کوچه‌های غریبی هنوز مانده است.
در وطن، تحصیل بر دختران بسته،
در غربت، صدای‌شان خاموش و خسته...

یوتوبر عزیز، ای کاش بدانی
این خاک برای‌شان غریبه‌تر از آن بیگانه‌دانی!
رهبران بی‌کفایت، این اشک یتیمان
یخن‌گیرتان باد، تا بیدار شوید از خوابِ زیان!

25/06/2025

در کوچه‌های خالیِ امید،
صدای پایم را جز خودم کسی نمی‌شنود...
دل‌تنگی‌ام را نوشتم روی دیوار،
اما باران هم آن را گریه کرد و شست...

نه صدایی آمد، نه نگاهی...
فقط این بغضِ مانده در گلو
و چراغی که همیشه
برای کسی روشن مانده بود که نماند...

ولی هنوز می‌نویسم،
تا برگ آخر،
تا آخرین قطرهٔ شب...

24/06/2025

غزلی از خالده فروغ:

«ای زندگی صدای مرا تا خدا ببر
روح ترانه‌های مرا تا خدا ببر
تنگ‌اند کوچه کوچۀ دستان تو و من
دستی برآر و مای مرا تا خدا ببر
در جسم رود‌های زمان، ابتذال ریخت
آب غزلسرای مرا تا خدا ببر
او هم رباب چشم مرا پس زد و شکست
آهنگ اشک‌های مرا تا خدا ببر»

17/06/2025

هرچه با خودم می‌گویم جنگ ایران و اسرائیل ربطی به ما افغان‌ها ندارد، باز هم ته دلم نگران می‌شوم؛ نگران مردم و مهاجرینی که در ایران زندگی می‌کنند.
می‌گویم نه ایران نفعی برای ما دارد، نه اسرائیل…
اما باز هم دلم بی‌اختیار سمت ایران می‌رود.
شاید دلیلش همین همسایگی‌ست، یا هم‌دینی، یا شباهت فرهنگی و زبانی ما با مردم ایران…
دل آدم بعضی وقت‌ها منطق سرش نمی‌شود!

04/06/2025

بیا تا گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم

اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم

چو در دست است رودی خوش، بزن مطرب سرودی خوش
که دست افشان، غزل خوانیم و پاکوبان، سر اندازیم

معنا و حال و هوا:
این شعر پر از شور عاشقانه، آزادی، شادی و نوشیدن شراب عشق الهی یا دنیوی است. مولانا در این شعر، شور عشق را با دعوت به رقص و شادی و شکستن قالب‌های کهنه بیان می‌کند.

01/06/2025

دختر افغان

دختر افغان! شکوهی از کوه‌های سربلند،
رویت چو ماه، صدایت نسیم بلند.
در قلب ظلمت، چراغی تو بی‌نشان،
ای واژهٔ امید در دفتر زمان.

با چادر خاکی، ولی قلبت طلاست،
در هر نگاهت، هزاران رویاست.
کتاب و دفتر، به دستت پرچم است،
درس و قلم، سلاح در عالم است.

نه موج تبعیض تو را می‌شکند،
نه زخم تحقیر دلت را می‌زند.
تو همچو خورشید در دل شب سیاه،
می‌تابی آرام، ولی پر از گواه.

با خنده‌هایت، غم دنیا کم شود،
با گام تو، خاک میهن نم شود.
در هر سکوتت، طنین است و امید،
دختر افغان! تویی روشن‌ترین نوید.

12/05/2025

شبکه‌های اجتماعی ابزار ارتباطی و آگاهی‌بخشی برای مردم جهان هستند. تهدید به تعقیب کاربران به بهانه استفاده «نادرست» از این فضا، در واقع تلاش برای سانسور و خاموش کردن صدای اعتراضات مدنی است. حکومت‌هایی که از شفافیت و نقد می‌ترسند، همواره آزادی بیان را دشمن خود می‌دانند. اما تجربه ثابت کرده که هیچ قدرتی نمی‌تواند حقیقت را برای همیشه پنهان کند. طالبان به جای تهدید و ارعاب، باید پاسخگوی عملکرد خود در برابر مردم باشد.