07/12/2025
“Pra, Eva nuk bëri mëkat?” - pyes unë.
“Ajo që bëri Eva ishte akti i themelimit të shoqërisë njerëzore. Njeriu zhvillohet, lulëzon mes vështirësive, ecën drejt njohjes dhe diturisë. Eva nuk është mashtruese, por e etur për të renë. Është ajo që e udhëheq burrin e saj, Adamin.
Mirëpo në atë kohë, elitat fetare si edhe sunduesit ishin burra.
Si mund të pranonin ata që të dilte gruaja si forca kryesore e progresit? Prandaj e anatemuan Evën. E quajtën mashtruese, tradhtare, të pabindur. E pastaj? Pse çfaré prisni ju ta quanin? Ajo po kërkonte një model të ri të njeriut. Po luftonte për të zbuluar si mund të pajisej njeriu me më shumë njohuri, pra si ta zotëronte Pemën e Njohjes. Sigurisht, jeta e njeriut në T**e u bë shumë më e vështire sesa ajo që ishte në Qiell, në Eden. Njeriu duhej tanimë ta fitonte bukën me djersën e ballit. Por, u bë zot i fatit të tij, mori në dorë drejtimin e jetës së vet.”
“Kam edhe një pyetje të fundit për ju, nëse ma lejoni.” - dëgjoj zërin e ulët dhe me ton gati lutës të Adrit.
Ish-rabini e sheh drejt në fytyre. Te dyja bebet e syve të tij janë bërë edhe më të ndara nga njëra-tjetra.
“Më thuaj, nuk të mbaj gjë sekret.”
“Ju thoni se miti në fjalë përmban gjuhë simbolike.
Fjalët që ai përdor duhen zbërthyer si simbol, si shenja që do të transmetojnë kuptim të fshehur.”
Ish-rabini tund kokën qëtesisht. Kthen gotën e birrës, hedh shkumën e fundit të mbetur në fundin e saj në gojë.
“Përse shenjat simbolike që përdor miti janë një frutë e ndaluar, një marrëdhënie midis dy sekseve, dy trupa lakuriq, mashtrim i një femre, burri i të ciles është në gjumë, nga një gjarpër?”
