PostrockandmoreBelgium, Leuven (2025)

Here, people without pigeonholes meet each other, who look beyond the classic verse/chorus songs, create an atmosphere with guitars, strings or wind instruments, regardless of whether they come from rock, classical or jazz Postrock & More Belgium: Een Nieuwe Stem voor Grenzeloze Muziek (English version below, version française ci-dessous)

Onlangs hebben we, enkele gepassio

neerde muziekliefhebbers, het platform Postrock & More Belgium gelanceerd. Of je nu houdt van de diepe, emotionele klanken van postrock (in brede zin waarbij we slowcore, dreampop, sludge metal, shoegaze, avant-garde,... niet schuwen), de introspectieve sfeer van ambient of de experimentele combinaties van klassieke muziek en jazz – bij ons is er ruimte voor alles wat verder gaat dan de traditionele muziekstructuren. Op Postrock & More Belgium willen we de muziek delen die je niet zomaar in de mainstream tegenkomt. Onze focus ligt voornamelijk op instrumentale muziek, met een speciale interesse in het creëren van sfeer en soundscapes. Maar wat ons écht onderscheidt, is de brede, cross-genre benadering die we hanteren. We kijken niet naar hokjes, maar naar de emotie en het verhaal dat de muziek vertelt – of het nu komt uit de wereld van de rock, klassieke muziek, jazz, of daarbuiten. Met regelmatige reviews van nieuwe releases en concerten op zowel deze pagina als https://www.instagram.com/postrockandmorebelgium, proberen we een platform te bieden voor zowel gevestigde artiesten als opkomend talent. We geloven in het verbinden van muzikanten met een publiek dat verder kijkt dan de traditionele strikte structuren van populaire muziek. Jouw muziek op ons platform

De passie voor muziek die zowel ongekend als herkenbaar is, brengt ons bij elkaar. Wij zijn altijd op zoek naar interessante nieuwe releases, en het zou fantastisch zijn om ook jouw muziek te delen met onze volgers. Of je nu een soloproject hebt of een band, bij Postrock & More Belgium is er ruimte voor muziek die raakt en in beweging brengt. Ben jij een band of artiest die werkt met experimentele, sfeer-georiënteerde muziek? Wij zouden het geweldig vinden om jouw muziek te ontdekken en te delen met onze volgers. We staan open voor nieuwe releases en willen je graag een kans geven om te schitteren op ons platform. Stuur ons gerust een bericht naar [email protected]. We kunnen niet wachten om je werk te beluisteren en het te delen met onze groeiende gemeenschap van muziekliefhebbers! Hou graag in het achterhoofd dat we een groepje vrijwilligers zijn die niet zozeer streven naar kwantiteit maar naar kwaliteit. Join the Journey

Bij Postrock & More Belgium draait alles om de muziek die buiten de gebaande paden treedt en grenzen verlegt. We hopen dat jij ons pad wilt volgen, of dat nu als luisteraar of als artiest is. Samen kunnen we de magie van grenzeloze muziek vieren. Postrock & More Belgium: A New Voice for Borderless Music

Recently, we, a few passionate music lovers, launched the platform Postrock & More Belgium. Our mission is simple: create a place where music without borders is central. Whether you like the deep, emotional sounds of postrock (in a broad sense, where we do not shy away from slowcore, dream pop, sludge metal, shoegaze, avant-garde,...), the introspective atmosphere of ambient or the experimental combinations of classical music and jazz – with us there is room for everything that goes beyond the traditional music structures. What makes our platform unique? At Postrock & More Belgium we want to share the music that you don't just find in the mainstream. Our focus is mainly on instrumental music, with a special interest in creating atmosphere and soundscapes. But what really sets us apart is the broad, cross-genre approach we take. We don't look at pigeonholes, but at the emotion and the story that the music tells – whether it comes from the world of rock, classical music, jazz, or beyond. With regular reviews of new releases and concerts on both this page and https://www.instagram.com/postrockandmorebelgium, we try to offer a platform for both established artists and upcoming talent. We believe in connecting musicians with an audience that looks beyond the traditional strict structures of popular music. Your music on our platform

The passion for music that is both unknown and recognizable brings us together. We are always looking for interesting new releases, and it would be great to share your music with our followers. Whether you have a solo project or a band, at Postrock & More Belgium there is room for music that touches and moves. Are you a band or artist who works with experimental, atmosphere-oriented music? Do you have a release that fits within our concept? We would love to discover your music and share it with our followers. We are open to new releases and would like to give you a chance to shine on our platform. Feel free to send us a message at [email protected]. We can’t wait to hear your work and share it with our growing community of music lovers! But please bear in mind that we're a bunch of volunteers that don't aim for quantity but quality. Join the Journey

At Postrock & More Belgium we’re all about music that goes off the beaten track and pushes boundaries. We hope you’ll follow our path, whether as a listener or as an artist. Together we can celebrate the magic of music without boundaries. Postrock & More Belgium : une nouvelle voix pour une musique sans frontières

Récemment, des passionnés de musique ont lancé la plateforme Postrock & More Belgium. Notre mission est simple : créer un lieu où la musique sans frontières occupe une place centrale. Que vous aimiez les sons profonds et émotionnels du post-rock (au sens large, où l'on n'hésite pas à s'intéresser au slowcore, à la dream pop, au sludge metal, au shoegaze, au avant-garde,...) , l'atmosphère introspective de l'ambient ou les combinaisons expérimentales de la musique classique et du jazz, chez nous, il y a de la place pour tout ce qui va au-delà des structures musicales traditionnelles. Qu'est-ce qui rend notre plateforme unique ? Chez Postrock & More Belgium, nous voulons partager la musique que vous ne trouverez pas seulement dans le grand public. Nous nous concentrons principalement sur la musique instrumentale, avec un intérêt particulier pour la création d'atmosphères et de paysages sonores. Mais ce qui nous distingue vraiment, c’est notre approche large et intergenre. Nous ne regardons pas les cases, mais l’émotion et l’histoire que raconte la musique – qu’elle vienne du monde du rock, de la musique classique, du jazz ou au-delà. Avec des critiques régulières de nouvelles sorties et de concerts sur cette page et sur https://www.instagram.com/postrockandmorebelgium, nous essayons de fournir une plate-forme aux artistes établis et aux talents émergents. Nous croyons qu’il faut connecter les musiciens avec un public qui regarde au-delà des structures strictes traditionnelles de la musique populaire. Votre musique sur notre plateforme

La passion pour une musique à la fois méconnue et reconnaissable nous rassemble. Nous sommes toujours à la recherche de nouvelles sorties intéressantes, et ce serait formidable de partager également votre musique avec nos abonnés. Que vous ayez un projet solo ou un groupe, chez Postrock & More Belgium, il y a de la place pour une musique qui touche et bouge.
Êtes-vous un groupe ou un artiste qui travaille avec une musique expérimentale et atmosphérique ? Avez-vous une sortie qui correspond à notre concept ? Nous aimerions découvrir et partager votre musique avec nos followers. Nous sommes ouverts aux nouvelles sorties et aimerions vous donner une chance de briller sur notre plateforme. N'hésitez pas à nous envoyer un message à [email protected]. Nous avons hâte d'entendre votre travail et de le partager avec notre communauté grandissante de mélomanes ! Veuillez garder à l’esprit que nous sommes un groupe de bénévoles qui ne recherchent pas la quantité mais la qualité. Rejoignez le voyage

Postrock & More Belgium, c'est de la musique qui sort des sentiers battus et repousse les limites. Nous espérons que vous suivrez notre chemin, que ce soit en tant qu’auditeur ou en tant qu’artiste. Ensemble, nous pouvons célébrer la magie d’une musique sans limites.

24/11/2025

Muzikaal wokken: een gerecht heeft tijd nodig. Bespreking nieuw album "Patch" van Fayzz (CHN) (English version below)

Ik kom in de vooravond thuis van mijn werk. Deze avond staat er niets meer op de planning. Geen verplichtingen. Een lege agenda. De koude winteravond valt. De ingeving om uit saaie
gewoonte een lege agenda op te vullen met een standaard televisieavond laat ik met plezier links liggen. Geen zin in. De lichten gaan op dimstand. Muziek gaat aan.
Ik begin te koken. Een passie waar ik meer tijd aan zou moeten spenderen. Misschien meer prioriteit. Een wokgerecht voor de eerste keer. Muzikaal wokken met het nieuwe album "Patch" van Fayzz.

'Intro' Ik heb er zin in. Mise en place. Alle ingrediënten worden verzameld. En dat voel je ook in het allereerste nummer. Zacht. De toon is gezet.
'Hide' Ondertussen wordt de ruimte gevuld met het geluid van de wokpan waarin de pikante olijfolie met chilismaak de
gesneden groentjes naar een zevende hemel (beet)gaar stooft. En ook het ensemble van de instrumenten in het nummer geven een extra smaak. Aziatische keuken is mijn meest favoriete.
Graag met een beetje pit.
'Echo dance' De geur brengt ook mij aan het zweven. Even
wordt het stil tot de wok opnieuw aan het dansen gaat. De ingeving om de tafel reeds te beginnen dekken, bleek niet het beste plan te zijn. De eerste tonen van hun, ik zou het
gewaagd afgebakend jazzy muziekensemble noemen, kunnen ook mij niet doen stilzitten.
'Hollow' Nippend van m’n glas rode wijn, hoor ik de eerste stemmen. Alles gaat wat steviger. Ben ik op een relaxing Drum and Bass feest terechtgekomen?
'Forlorn Hope' Nooit een gerecht serveren voordat je geproefd hebt. Ik proef. Het smaakt. Ik proef nog eens. Er ontbreekt wat. Een beetje soja. Ik weet het niet. Verloren zou ik het niet durven
noemen. Ik zet het allemaal wat zachter. Ook de luidspreker, die zonder ik het luider heb gezet, wat meer aandacht van me vraagt. Het is de ruigheid van de gitaren en de drums aan
het begin van het nummer die meer tot hun recht komen.
'Ballad of the Ronin' Precies of ik heb de afgelopen 4 minuten aan de lijn gehangen met een call-agent waar ik maar niet
binnen geraakte. Maar eigenlijk vond ik het nog niet zo erg om niemand aan de lijn te krijgen. Misschien moeten alle call-agents beroep doen op het nummer. Het eten roept. En al snel is het nummer weer verdwenen.
'Monsoon' Over halverwege. Ik ben wel ‘chill’. Toch jaagt het me op. Ik zit letterlijk op mijn honger. Ik laat het waaien. Wil de muziek dat ik me begin op te jagen? Dat ik nog wat wacht met de wokpan op tafel te zetten?
'Distance' Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik blijf koken. Muzikaal wokken. Ik blijf luisteren. Kruiden niet te vergeten. Fayzz zorgt er even voor dat ik weg droom. Via mijn venster, waar ik naar de valavond staar, neem ik de snelste weg naar tafel. De verwachtingen voor het belangrijkste deel, het proeven zelf, liggen echt niet meer zo hoog. Ik word één met het gerecht. Nog niet helemaal vertrouwd, maar toch. Zo voelt het ook met de muziek. Hoogtes en laagtes in de tonen. Hoogtes en laagtes in mijn gemoedstoestand.
'Dream fades' Meestal kan de nasmaak een gerecht nog doen vallen of staan. Ook hier is het maar ‘gewoon’. Smaken verschillen. Gebalanceerd. Ieder kruidt op zijn/haar eigen manier. Zo doet de Chinese band Fayzz het ook op hun eigen manier. Ik hou niet van stilte. En dat voorlaatste nummer weet de beleving van de wokavond wel af te maken.
Benieuwd hoe de laatste hap zal smaken.
'Outro' Ik heb gemerkt dat een gerecht pas na een paar pogingen zijn echte karakter toont - en dat is meestal het moment waarop je er stilaan fan van wordt. Zo blijkt Fayzz de
juiste ingrediënten te hebben bij het samenstellen van het album Patch. Ik zou sommige ingrediënten op een ander tijdstip aan het wokgerecht hebben toegevoegd, zodat het beter één geheel vormt. Het heeft wat tijd nodig. Misschien maak ik het volgende week nog eens opnieuw.

Label: NEW NOISE CHINA

Tracklist: 1. Intro 2. Hide 3. Echo dance 4. Hollow 5. Forlom hope 6. Ballad of the roning 7. Monsoon 8. Distance 9. Dream fades 10. Outro

Wij voegden alvast het veelbelovende 'Hide' toe aan onze (Spotify) Playlist en kan je hier alvast beluisteren; https://open.spotify.com/playlist/5H4pjW99rOl6yzckDTEelr?si=iwfF92LtSuCyCwatZtvDcQ

© 2025 WL

----------------------------------------------------------------

Stir-frying with music: a dish needs time. Review of the new album "Patch" by Fayzz (CHN) (English version).

I come home from work in the evening. I have nothing planned for tonight. No obligations. An empty calendar. The cold winter evening is falling. The invention is boring.
I'm happy to ignore the idea of normally filling an empty calendar with a standard television evening. I don't feel like it. The lights dim. The music comes on.
I start cooking. A passion I should dedicate more time to. Perhaps more of a priority. A stir-fry for the first time. Music awakens with the new album "Patch" by Fayzz.

'Intro' I'm excited. Mise en place. All the ingredients are gathered. And you can feel that throughout the song. Soft. The tone is perfect. Meanwhile, "Hide" fills the room with the sound of the wok, in which the spicy, chili-flavored olive oil stews the chopped vegetables to seventh heaven (beets). And the ensemble of instruments in the song also adds an extra flavor. Asian cuisine is my absolute favorite.
Preferably with a bit of spice.
"Echo Dance" The scent also makes me float. Even
it becomes quiet until the wok starts dancing again. The idea of starting with designing the table turned out not to be the best plan. The first note of their—I would call it—daringly defined jazzy musical ensemble, can't keep me still either.
"Hollow" Sipping my glass of red wine, I hear the first voices. Everything picks up a bit. Have I stumbled upon a relaxing Drum and Bass party?
"Forlorn Hope" Never earns a dish before you've tasted it. I taste it. It tastes good. I don't taste it yet. Something's missing. A bit of soy. I don't know. I wouldn't dare call it lost.
I turn everything down a bit. Even the speaker, which I'd been playing louder without, demands more of my attention. It's the rawness of the guitars and drums at
the beginning of the song that comes into their own.
'Ballad of the Ronin' It's as if I've been on the phone with a call agent I just can't
get inside for the past four minutes. But actually, I didn't mind not getting anyone on the line. Maybe all call agents should use the number. Dinner is calling. And soon the song is gone again.
'Monsoon' More than halfway through. I'm feeling chill. Yet it's driving me on. I'm literally starving. I'm letting it all go. Does the music I'm starting with want to take hold? That I'm still waiting to put the wok on the table?
'Distance' Giving up isn't in my vocabulary. I keep cooking. Musically awakened. I keep listening. Not to forget the spices. Fayzz even makes me drift off. I take the quickest route to the table through my window, where I gaze at the dusk. Expectations for the most important part, the tasting itself, are definitely lower. I become one with the dish. Not entirely familiar yet, but still. That's how it feels with the music too. Highs and lows in the delivery. Highs and lows in my mood.
'Dream Fades' can make or break the aftertaste of a dish. Here too, it's just 'ordinary'. Tastes differ. Balanced. Everyone spices in their own way. The Chinese band Fayzz does it in their own way, too. I don't like silence. And that penultimate song really completes the experience of the wok evening.
Discover how the last bite will taste.
'Outro' I've noticed that a dish only reveals its true character after a few tries—and that's usually the moment you gradually become a fan. It turns out Fayzz had the right ingredients when putting together the album "Patch." I would have added one ingredient at a different start to the stir-fry, so it would all come together more seamlessly. It takes some time. Maybe I'll make it again next week.

Label: NEW NOISE CHINA

Tracklist: 1. Intro 2. Hide 3. Echo dance 4. Hollow 5. Forlom hope 6. Ballad of the roning 7. Monsoon 8. Distance 9. Dream fades 10. Outro

We have already added the promising 'Hide' to our (Spotify) Playlist. Feel free listen to it here; https://open.spotify.com/playlist/5H4pjW99rOl6yzckDTEelr?si=iwfF92LtSuCyCwatZtvDcQ

© 2025 WL

19/11/2025

Op (on)regelmatige tijdstippen geven we bands het woord, via onderstaande Q&A, zodat ze zichzelf hier in de schijnwerpers kunnen plaatsen.
Vandaag is het de b***t aan Roomdivider. (English version below)

Q: Wie zijn jullie? Stel jullie zelf graag even voor aan het (grotere) publiek?
A: Wij zijn ROOMDIVIDER en bestaan uit vier leden: Mathias (Bass) Frederic (Gitaar/Synth) Timme (gitaar) en Dizze (Drum).

Q: Waar komen jullie vandaan?
A: De roots van alle bandmembers liggen in Stad Geraardsbergen want we zijn daar allemaal naar school geweest vroeger en tot op vandaag repeteren we nog steeds in Geraardsbergen.

Q: Omschrijf jullie muziek zelf eens?
A: ROOMDIVIDER is een instrumentale band die hun roots van melodische hardcore punk rock in een vers jasje van moderne Post-Rock hebben gegoten. Meeslepende melodische gitaren, driving bass, en donderende drums die worden afgewisseld met pure melancholie en ambient soundscapes om volledig weg te dromen.

Q: Hoe zijn jullie begonnen?
A: Alle bandmembers spelen allemaal al twintig jaar samen. We kennen elkaar van in onze tienerjaren. We speelden allemaal samen in een melodische hardcore band genaamd Fading Moments waar we veel shows en fijne momenten mee hebben mogen beleven. Onze zanger, Job, is enkele jaren gelden naar Australië verhuisd en het voelde simpelweg gewoon niet correct aan om verder te doen met een andere zanger als je al zo lang met elkaar speelt. Net daarom hebben we besloten om het roer volledig om te gooien en zijn we beginnen experimenteren met andere sounds en een ander genres. Meerder leden zijn al langer hevige post-rock fans en de grens tussen hardcore en post-rock is naar ons gevoel zeer gelijklopend. De energie en emotie die je eruit kunt halen zijn de reden waarom we muziek willen blijven maken.

Q: Wat is jullie meest memorabele optreden tot nu toe?
A: We zijn nog niet lang bezig met live shows maar dat is ongetwijfeld onze passage in de Concertzaal De Kreun In Kortrijk waar we een live set hebben gespeeld die volledig gepaard ging met visuals waarvan er nog beeldmateriaal zal verschijnen! De reacties hierop waren enorm positief en we hopen om dit concept nog verder uit te bouwen.

Q: Wat is jullie, als band, meest indrukwekkende ervaring tot nog toe?
A: In ons prille bestaan als Roomdivider is de tocht naar het ontdekken van nieuwe sounds en de creativiteit om geluid en beeld samen te brengen tot 1 geheel een proces dat veel voldoening kan geven. Geen wild tour verhaal dus maar eerder een eye opener voor ons als band welke mogelijkheden we allemaal hebben om creativiteit kwijt te kunnen.

Q: Wat kunnen we verwachten als we jullie live zien?
A: Verwacht een strakke energieke live set die volledig gepaard gaat met live visuals die op maat van iedere song zijn gemaakt. Zoals eerder gezegd komen we allemaal uit het hardocre milieu en dan is stilstaan op een podium simpelweg geen optie. Veel overgave en fun. Het leukste compliment dat we als band krijgen na iedere show is dat de mensen echt zien dat we ons aan het amuseren zijn.

Q: Waar kunnen we jullie muziek horen en jullie muzikale veroveringstocht volgen?
A: We hebben net onze eerste single "Burden Purpose" uitgebracht en deze kan via spotify beluisteren en alle andere streamingplatforms.

Q: Wat is jullie droom als band?
A: Het is onze droom veel te kunnen spelen, ooit op tour te kunnen gaan met een paar bands en muziek blijven schrijven die andere mensen kan triggeren en eenzelfde emotie kan loskrijgen zoals het bij ons doet. België heeft enorm veel goede bands in het post-rock genre. Denk maar aan bands zoals MØNJARD, Clouds Indoor, Capitan, Endless Dive, Celestial Wolves, Wanheda, Pothamus en ga zo maar door. Instrumentale muziek is ook zeer gevoelsmatig en we zouden het ook megacool vinden als we bijvoorbeeld muziek voor een film/ serie kunnen maken.

Q: Wat willen jullie bereiken met jullie nieuwe album? Wat zijn de ambities?
A: Zoals iedere band willen we veel spelen. Blijven zoeken naar naar mogelijkheden om te kunnen spelen want de dag van vandaag worden die niet in uw handen geworpen. We willen het visueel concept verder blijven uitbouwen en stiekem dromen we van culturele centra te veroveren met dit concept. Denk maar aan We Stood Like Kings of Nordic Giants die een prachtig visueel concept hebben. Instrumentale muziek is niet zo toegankelijk voor het grote publiek maar het is de kunst om ervoor te zorgen dat je ook hun aandacht kunt trekken.

Q: Welke song van eigen makelij is representatief voor jullie?
A: Zeer simpel aangezien we nog maar 1 nummer hebben uitgebracht is het "Burden Purpose" die volgens ons een perfecte weergave is van welke sound ROOMDIVIDER werkelijk te bieden heeft.

We hebben “Burden purpose” toegevoegd aan onze Playlist. Beluister het via https://open.spotify.com/playlist/5H4pjW99rOl6yzckDTEelr?si=Ym25YqY0T4qgdIkgRoWQLA

-------------------------------------------

At (ir)regular times we give bands the floor, via the Q&A below, so that they can put themselves in the spotlight here.
Today it's the turn of Roomdivider. (English version)

Q: Who are you? Would you like to introduce yourselves to the (larger) audience?
A: We are ROOMDIVIDER and consist of four members: Mathias (Bass) Frederic (Guitar/Synth) Timme (Guitar) and Dizze (Drum).

Q: Where are you from?
A: The roots of all the band members lie in Stad Geraardsbergen (B) because we all went to school there and to this day we still rehearse in Geraardsbergen.

Q: Describe your music?
A: ROOMDIVIDER is an instrumental band that has transformed its melodic hardcore punk rock roots into a fresh, modern post-rock style. Captivating melodic guitars, driving bass, and thundering drums interspersed with pure melancholy and ambient soundscapes, perfect for drifting off into the unknown.

Q: How did you start?
A: All the band members have been playing together for twenty years. We've known each other since our teens. We all played together in a melodic hardcore band called Fading Moments, with which we enjoyed many shows and great moments. Our singer, Job, moved to Australia.com a few years ago, and it simply didn't feel right to continue with a different singer after playing together for so long. That's why we decided to completely change direction and started experimenting with different sounds and different genres. Several members have been ardent post-rock fans for a long time, and we feel the line between hardcore and post-rock is very similar. The energy and emotion you can get from it are the reason we want to keep making music.

Q: What is your most memorable performance so far?
A: We haven't been doing live shows for very long, but one that will undoubtedly be our performance at Concertzaal De Kreun in Stad Kortrijk was our live set, fully accompanied by visuals, footage of which will be released soon! The response has been incredibly positive, and we hope to expand this concept even further.

Q: What is your most impressive experience as a band so far?
A: In our early days as Roomdivider, the journey to discover new sounds and the creativity of blending sound and visuals into a single whole has been a deeply satisfying process. So, it's not a wild tour story, but rather an eye-opener for us as a band about the possibilities we all have for expressing our creativity.

Q: What can we expect when we see you live?
A: Expect a tight, energetic live set, fully complemented by live visuals tailored to each song. As mentioned, we all come from a hardcore background, and standing still on stage simply isn't an option. Lots of dedication and fun. The best compliment we receive as a band after every show is that people really see we're having a good time.

Q: Where can we hear your music and follow your musical conquest?
A: We just released our first single "Burden Purpose" and it's available on Spotify and all other streaming platforms.

Q: What is your dream as a band?
A: Our dream is to play a lot, one day tour with a few bands, and continue writing music that can trigger other people and evoke the same emotion as it does for us. Belgium has a huge number of excellent bands in the post-rock genre. Think of bands like MØNJARD, Clouds Indoor, Capitan, Endless Dive, Celestial Wolves, Wanheda, Pothamus, and so on. Instrumental music is also very emotional, and we would love to create music for a film or TV series, for example.

Q: What do you want to achieve with your new album? What are your ambitions?
A: Like every band, we want to play a lot. We keep looking for opportunities to play, because these days, they're not just handed to us. We want to continue expanding our visual concept, and secretly, we dream of conquering cultural centers with this concept. Think of We Stood Like Kings or Nordic Giants, which have a beautiful visual concept. Instrumental music isn't very accessible to the general public, but the trick is to ensure you can grab their attention.

Q: Which song of your own making is representative of you?
A: Very simple, since we have only released one track so far, it's ‘Burden Purpose’ which we think perfectly represents the sound ROOMDIVIDER truly has to offer.

We’ve added ‘Burden purpose’ to our Playlist. Have a listen on https://open.spotify.com/playlist/5H4pjW99rOl6yzckDTEelr?si=Ym25YqY0T4qgdIkgRoWQLA

© 2025 (AO)

15/11/2025

13.11.2025 live review of MONO (Japan) (support: La Zza Ro) @ Trix, Antwerpen (English version below)

Wat een verkeersinfarct ter hoogte van Antwerpen (again). Zowel de Ring als de Binnensingel leken volkomen dicht geslibt te zijn met wagens. Tel daarbij ook nog eens de volle parking in de omgeving van Trix dan is het geen verrassing dat we het voorprogramma, La Zza Ro, van deze avond volkomen gemist hebben.
Het ging zelfs zover dat we waarschijnlijk ook de headliner van de avond grotendeels hadden moeten missen, mocht er geen helpende hand vanuit Trix gereikt zijn. Waarvoor nogmaals een nederig dankjewel!
Lag het aan de voorgaande megalomane files maar het duurde even voordat Mono ons kon meesleuren in hun filmische klanklandschappen? Of waren het toch bepaalde (geluidstechnische) finesses die ontbraken met momenten? Tijdens het eerste nummer leek de light operator, van dienst, nog niet volledig “wakker” te zijn en liet de band beginnen in een waas van lila. Maar dit kan natuurlijk een subjectieve kijk van onze kant zijn. Maar niet getreurd, na enkele minuten leek de brave man/vrouw voor andere opties te gaan (we juichten een eerste keer binnensmonds).
In het tweede nummer, ‘We all shine’, namen ze ons, wederom naar onze bescheiden mening, tergend traag bij de hand doorheen hun tocht in hun muzikale gelaagdheid. Helaas klonk de basdrum bij momenten wat dof en net iets te veel op de voorgrond maar dat euvel leek vrij snel opgelost.
De (lead)gitaarmelodie van ‘Sorrow’ deed ons, bij wijlen, vluchtig denken aan Led Zeppelin’s ‘Stairway to heaven’. Lag dat aan de stemming of zou Mono ook daar een tikkeltje van de mosterd gaan halen zijn?
Net als je denkt “hmmm, degelijke show maar helaas hebben ze ons nog niet in hun muzikale universum kunnen trekken”, beginnen ze er aan én halen ze alle trukken van de foor boven én grijpen ze ons bij ons nekvel. Na het vijfde nummer slaakten we een zucht van genot … Het wordt nog een wondermooie avond, hoorden we onszelf denken
Tijdens het begin van ‘Hear the wind sing’ waren er wat technische problemen (een brom via een gitaar effect? Een aardingsprobleem?) maar dat kon de pret niet drukken.
Tamaki Kunishi, bassiste, ruilde hierbij haar bass in voor de pianopartijen op keyboard.
Nadien ging de band volop door op haar elan met ‘Ashes in the snow’ waarbij Tamaki tijdens de distorted intro het glockenspiel subtiel beroerde. Hier deed de band zijn naam, als zijnde de Japanse koningen van de postrock, alle eer aan. Veel variatie en tempowisselingen waarbij laag op laag werden gelegd als het ware. Mogen we hier spreken van hun opus magnum?
Mono lijkt er wel een patent op te hebben om maar zeer sporadisch iets te zeggen tijdens hun optredens. In het begin van hun set stelden zich voor als “We are Mono from Japan” waarop enkele omstanders beaamden dat dat al meer was dan 13 jaar geleden.
Een ander hoorden we vertellen dat zijn vrouw hun dochtertje baarde met 2 platen van Mono op de achtergrond, 12 uren lang. Jong geleerd is jong gedaan, denken we dan. De toekomst is verzekerd..

Setlist: 1. Run on (Oath 2024) 2. We all shine on (Oath 2024) 3. Innocence (Pilgrimage of the sould 2021) 4. Sorrow (Nowhere now here 2019) 5. Pure as Snow (Trails of the Winter Storm) (Hymn to the immortal wind, 2009) 6. Hear the wind sing (Oath, 2024) 7. Ashes in the snow (Hymn to immortal wind, 2009) 8. ?Time goes by (Oath, 2024) Bis Recoil, ignite (Rays of darkness, 2014)

-----------------------------------------------------------------

13.11.2025 live review of MONO (Japan) (support: La Zza Ro) @ Trix, Antwerpen (English version)

What a traffic jam near Antwerp (again). Both the Ring Road and the Binnensingel seemed completely clogged with cars. Add to that the full parking lot near Trix, and it's no surprise that we completely missed the opening act, La Zza Ro, that evening.
It even got to the point that we probably would have missed most of the evening's headliner if Trix hadn't offered a helping hand. For which, a humble thank you once again! Almost raincheck…

Was it due to the previous megalomaniac traffic jams that it took a while for Mono to sweep us away into their cinematic soundscapes? Or were there certain (sound) subtleties that were lacking at times?
During the first song, the light operator, on duty, didn't seem fully awake yet and let the band begin in a lilac haze. But this could, of course, be a subjective opinion on our part. But never mind, after a few minutes the good man/woman seemed to be considering other options. In the second song, 'We All Shine On' they took us, again in our humble opinion, excruciatingly slowly, by the hand through their journey of musical complexity. Unfortunately, the bass drum sounded a bit muffled at times and a bit too prominent, but that issue seemed to be resolved fairly quickly.
The (lead) guitar melody of 'Sorrow' occasionally reminded us fleetingly of Led Zeppelin's 'Stairway to Heaven'. Was that the tuning, or did Mono borrow a bit from that as well?
Just when you think, "Hmm, a decent show, but unfortunately, they haven't yet managed to draw us into their musical universe" they launch into it, pulling out all the tricks of the trade and grabbing us by the scruff of the neck. After the fifth song, we sighed with pleasure… "It's going to be a wonderful evening," we heard ourselves thinking.
During the beginning of 'Hear the Wind Sing' there were some technical issues (a hum coming from a guitar effect? A grounding problem?), but that didn't dampen the fun.
Tamaki Kunishi, bassist, traded her bass for the piano parts on the keyboard.

Afterward, the band continued their momentum with 'Ashes in the Snow' with Tamaki subtly touching the glockenspiel during the distorted intro. Here, the band truly lived up to its reputation as the Japanese kings of post-rock. Plenty of variation and tempo changes, layering layers upon layers, so to speak. Can we call this their opus magnum?
Mono seems to have a knack for only saying something very sporadically during their performances. At the beginning of their set, they introduced themselves as "We are Mono from Japan" to which some bystanders agreed that that had been more than 13 years ago.
We heard another say that his wife gave birth to their daughter with two Mono albums playing in the background for 12 hours. What's learned young, is done young, we think. The future is assured...

Setlist: 1. Run on (Oath, 2024) 2. We all shine on (Oath, 2024) 3. Innocence (Pilgrimage of the sould, 2021) 4. Sorrow (Nowhere now here, 2019) 5. Pure as Snow (Trails of the Winter Storm) (Hymn to the immortal wind, 2009) 6. Hear the wind sing (Oath, 2024) 7. Ashes in the snow (Hymn to immortal wind, 2009) 8. ?Time goes by (Oath, 2024) Encore Recoil, ignite (Rays of darkness, 2014)

© 2025 AO

10/11/2025

Album review van het Belgische Tars "A Star Within A Star"

Tars – het geesteskind van Damien Polfliet (Airco, Fitz) – live bijgestaan door Amaury Chavepeyer (bas) en Samuel Buchin (drums) – bestaat sinds 2019 en bracht, tot op heden, vier volledige albums uit.: "90% of Honesty", "I Was Haunted By The Idea That I Remembered Her Wrong", "Per
Aspera" en het recent uitgebrachte "A Star Within A Star".

We ontdekten zijn muziek pas via voorganger ‘Per Aspera’ waarbij de nadruk duidelijk ligt op melodische post-metal met stoner invloeden. Doorheen de discografie is er een constante in zijn arrangementen die steunt op vocale transcriptie met metalachtige riﬀs en crescendo-opbouwen. Dat geldt ook voor "A Star Within A Star".
De intro van het album is wat langdradig en de opbouw naar de verontrustende uitspraak 'Our sun is dying' voelt monotoon aan, maar past wel bij de geest van de rest van de boodschap van
Robert Capa en de setting van wanhoop over een mislukt ruimteproject, neergezet in de openingstrack 'Our Sun Is Dying'.
'Icarus 2' – en ook 'Icarus 1' – zijn duidelijk rond hetzelfde thema opgebouwd. Het is een erg mooie melodie die zowel dreiging als hoop uitstraalt en opvalt binnen het album, maar in beide nummers ontbreekt het helaas aan verdere uitdieping en ontwikkeling. Vanaf de break halverwege 'Icarus 2' en de
onheilspellende ondersteunende synths in 'Icarus 1' klinkt het echter sterker.
Op het grootste deel van het album keert eenzelfde teneur terug: een trage opbouw van riﬀs naar een middelmatige melodie van hoog gespeelde noten, zoals te horen is op 'Capa (We Are Only
Stardust)', 'Kaneda (What Do You See?)', 'Burned (Lost in Space)' – al zorgt de tremologitaar hier voor wat extra spanning – en 'The Shield'.
'The Fifth Crew Member' is een hoogtepunt van het album. Het begint in dezelfde geest als de eerder genoemde nummers, maar schakelt vervolgens volledig over naar iets dat klinkt als een
gelaagd nummer van Russian Circles, met gespannen palm-muted riﬀs en een krachtige ritmesectie. Alleen wat two-hand tapping (aanwezig in 'Human Dust') ontbreekt nog om de
vergelijking compleet te maken. Niettemin: geweldig nummer!
De afsluiter 'Human Dust' begint eigenlijk pas echt op 2’50” en is precies wat we doorheen het hele album zochten: erin gezogen worden. De cadans in de riﬀ, de gelaagdheid van de leadgitaar en het sonische universum dat daar ontstaat, doen sterk denken aan nummers van Tool.
Bij "A Star Within A Star" krijgen we de indruk dat het moeilijk is om echt tot de kern te komen van wat de artiest ons wil vertellen. We genoten (grotendeels) van 'The Fifth Crew Member' en 'Human Dust', maar over het algemeen blijft het album niet echt hangen. Waar voorganger "Per Aspera" G.V. wist te overtuigen, zou hier het motto zijn: less is more – letterlijk. Had Tars enkele nummers weggelaten, de andere meer uitgewerkt en het als een EP uitgebracht, dan had het een sterke indruk gemaakt. Nu echter raakt de potentiële ster verloren tussen andere sterren binnen het genre.

Label: self-released (digitaal)

Tracklist: 1. Our sun is dying 2. Icarus 2 3. Capa (we are only stardust) 4. Kaneda (what do you see?) 5. Burned (lost in space) 6. Icarus 1 7. To see Mercure 8. The shield 9. The fifth crew member 10. Human dust

Line-up: Damien Polfliet, Amaury Chavepeyer (bas) & Samuel Buchin (drums)

'The fifth crew member' werd toegvoegd aan onze playlist; https://open.spotify.com/playlist/5H4pjW99rOl6yzckDTEelr?si=v_WuqBbRQvir9XUPK3OxiQ

© 2025 Gregorius Vigilant

-------------------------------------------------------------
Album review of Tars "A Star Within A Star"

Tars - the brainchild of Damien Polfliet (Airco, Fitz) - live backed by Amaury Chavepeyer (bass) and Samuel Buchin (drums) - has been around since 2019 and up to today has released four full-
length albums: "90% of Honesty", "I Was Haunted By The Idea That I Remembered Her Wrong", "Per Aspera" and now recently released "A Star Within A Star".

Having only discovered his music through predecessor "Per Aspera" the emphasis is clearly on melodic post-metal with stoner influences and going through the discography there is a constant in his arrangements that relies on voice transcription with metal-like riﬀs and crescendo build-ups.
Same goes for "A Star Within A Star".

The intro to the album is a bit lengthy and the build-up towards the worried transcript 'Our sun is dying' feels monotonous, but it fits the spirit of rest of the message by Robert Capa and the
setting of the desperation of a failed project in space created by opening track 'Our Sun Is Dying'.
'Icarus 2' - and also 'Icarus 1' - are clearly arranged around the same theme. It is a very nice melody that both has threat and hope and stands out on the album, however in both tracks it lacks deeper exploration and elaboration, but from the break over halfway 'Icarus 2' and the eerie supportive synths sound in 'Icarus 1'.
On most of the album there is a recurring tenor of slow-paced build-up of riﬀs towards a mediocre melody of high-played notes as found on 'Capa (We Are Only Stardust)', 'Kaneda (What Do You See?)', 'Burned (Lost in Space)' - though here’s some tremolo guitar that gives more tension, and 'The Shield'.
The 'Fifth Crew Member' is a highlight on the album. It starts more in the spirit of the previously mentioned tracks, however totally shifts towards a layered Russian Circles song with tensioned palm-muted riﬀs, pushing rhythm section. We only miss some two-hand tapping (present in 'Human Dus't) at the end to make the comparison complete. Nonetheless great track!
Closing track 'Human Dust' really begins at 2’50” and is what we were more looking for throughout the entire album: being sucked into it. The cadence in the riﬀ, the layers stacked by the lead guitar and sonic universe that is created there is something we often find in Tool songs.
In the case of "A Star Within A Star" we have the impression it is hard to get to the bottom of it, what the artist really is trying to tell us. We did enjoy (most of) 'The Fifth Crew Member' and 'Human Dust', overall the album does not really stick. Where predecessor "Per Aspera" G.V. was convinced, here our motto would be: less is more - literally; should Tars have skipped some tracks, elaborated more on the others and released it as an EP, it would have made a great impression.
However now the potential star gets lost within other stars in the genre.

Label: self-released (digital)

Tracklist: 1. Our sun is dying 2. Icarus 2 3. Capa (we are only stardust) 4. Kaneda (what do you see?) 5. Burned (lost in space) 6. Icarus 1 7. To see Mercure 8. The shield 9. The fifth crew member 10. Human dust

Line-up: Damien Polfliet, Amaury Chavepeyer (bas) & Samuel Buchin (drums)

'The fifth crew member' has been added to our playlist; https://open.spotify.com/playlist/5H4pjW99rOl6yzckDTEelr?si=v_WuqBbRQvir9XUPK3OxiQ

© 2025 Gregorius Vigilant

Adres

Leuven

Website

https://linktr.ee/postrockandmoreBE, https://bsky.app/profile/postrockandmorebe.bsky.social

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer PostrockandmoreBelgium nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

PostrockandmoreBelgium