28/06/2025
آینده‌ای که در تاریکی گم می‌شود.
افغانستان امروز در بحرانی فراتر از سیاست و اقتصاد قرار دارد؛ بحرانی که ریشه در قلب جامعه دارد: محروم‌ساختن دختران از آموزش.
در کشوری که نیمی از جمعیت آن را زنان تشکیل می‌دهند، بستن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران، تنها خاموش‌ساختن یک صدا نیست، بلکه سلب آینده از یک ملت است.
آموزش، حق مسلم هر انسان است؛ نه امتیاز و نه لطف.
تاریخ افغانستان گواه زنانی است که با قلم و دانایی، نام‌شان را در روشنایی ثبت کرده‌اند. اما امروز هزاران دختر با چشمانی پر از آرزو پشت درهای بسته ایستاده‌اند؛ نه به جرم، بلکه تنها به دلیل زن بودن.
محروم‌ساختن آنان از تحصیل، محروم‌ساختن جامعه از مادران باسواد، آموزگاران آینده و رهبران فرداست.
امروز خاموشی، فردا تاریکی است.
ما نمی‌توانیم نظاره‌گر فروپاشی تدریجی نسل نو باشیم. ما نمی‌توانیم به‌خاطر دیدگاه‌های محدود، آینده کشور را گروگان بگیریم.
فرصت آموزش برای دختران نه تنها عدالت اجتماعی، بلکه تضمین ثبات و رشد برای افغانستان است.
این یک خواست انسانی است، نه سیاسی.
از حکومت سرپرست تقاضا داریم تا دروازه‌های مکتب را دوباره بگشاید، امید را به خانه‌ها بازگرداند، و صدای خاموش دختران را دوباره زنده کند.
ملت بدون دانش، ملت بدون آینده است.
دختران افغانستان شایسته آموزش، پیشرفت و درخشش‌اند. فردا دیر خواهد بود. امروز کاری کنیم.
