20/11/2025
Veel vrouwen noemen het moeheid.
Maar als je eerlijk voelt, is het geen moeheid zoals je het kent. Het is die doffe waas die over al je dagen heen hangt. Alsof iemand het geluid van je leven iets zachter heeft gezet.
Je doet wat je altijd deed, maar het raakt je niet meer. Je gaat door, maar vooral op routine.
En ergens voel je dat dit niet gaat over “even bijslapen”, maar over een binnenwereld die aan het verschuiven is.
De overgang laat je niet met rust. Ze duwt precies daar waar je al langer twijfelde. Ze maakt eerlijk wat je al een tijd wegdrukte. Ze legt bloot wat niet meer klopt.
Die vermoeidheid probeert je niets te vertellen over tekort. Het vertelt je dat je systeem klaar is met oude vormen, oude rollen en oude antwoorden.
Dat er een andere richting lonkt.
Een rustiger ritme. Een versie van jou die authentieker is dan de vorige.
De echte vraag is niet: “Hoe word ik minder moe?”, maar: “Waar ben ik mezelf onderweg kwijtgeraakt?”
“Welke keuzes vragen om een update?” en “Wat wil mijn leven nu van mij?”
Wanneer je woorden geeft aan wat schuurt, ontstaat er beweging. En in die beweging vind je je levenslust terug.
Wil je hier iets over delen of onderzoeken? Stuur me gewoon een bericht. Ik lees met je mee en help je de laag te vinden die om aandacht vraagt.
