21/07/2025
มาให้ดีใจ แล้วก็พากันกลับไป ให้คิดถึง....
ความรู้สึกนี้ ทำให้คิดถึงแม่
ตั้งแต่แม่เลิกกับพ่อ ก็ไม่มีใครใหม่เลย อยู่คนเดียวมาตลอดเป็นเวลาหลายปี
ลูกๆที่พากันออกจากบ้านไปหางานทำ
ไปสร้างครอบครัว ไปมีชีวิตของตัวเองก็ นานๆ
เป็นปีๆถึงจะได้กลับไปเยี่ยมแม่สักครั้ง สมัยก่อน ก็ขยันเขียนจดหมายหากัน พอมี โทรศัพท์ก็โทรหา จนได้มาถึงยุคที่เปิดกล้องคุยกัน เราก็ พาแม่ พัฒนาไปตามสมัย
เวลากลับไปเยี่ยมแม่ครั้งหนึ่งอย่างมากก็หนึ่งอาทิตย์
และจะไปพร้อมๆกันหลายคน ในช่วงเวลานั้น ทั้งพาเที่ยวพากินพาชอปปิ้ง หัวเราะเสียงดังสนุกสาน
แอคชั่นทุกวันทุกคนมีความสุขมาก
แล้วก็ถึงวันที่ต้องบอกลาวนไปแบบนี้ทุกๆปี
ทุกๆครั้ง แม่จะยืนดูเราเก็บกระเป๋า และรอส่งจนรถลับสายตา บอกคำลาเดิมๆว่า
" กลับมาเยี่ยมแม่อีกนะ อย่านานนะ มาอีกบ่อยๆนะ"
เราคนเดินทาง ใจหาย แต่ด้วยต้องเตรียมตัวต้องเดินทางต้องลากกระเป๋าเรียกรถรอรถขึ้นเครื่องเรื่องราวมากมาย ความใจหายเลยไม่ลึกเหมือนคนที่ยืนรอโบกมืออยู่ที่เดิม
วันนี้ในวัย50+ฉันเพิ่งเข้าใจความรู้สึกนั้น
ในวันที่ลูกมีครอบครัว ในวันที่พ่อแม่และสามีจากไปแล้ว ในวันที่น้องๆต่างแยกย้ายไปอยู่คนละทิศละทางต่างมีชีวิตครอบครัวตัวเอง
ฉัน เป็นพี่สาวคนโต มีน้องๆที่อยู่ยุโรปเหมือนกัน การไปมาหาสู่ไม่ยาก แต่หาเวลาว่างตรงกันกันยาก จึงยากที่จะได้เจอกันบ่อยๆ
ครั้งนี้ น้องๆนัดกันมาฉลองวันเกิดที่บ้านพี่สาวคนโต มาเยี่ยม มาหา อารมณ์เหมือนมาหาแม่ในอดีต
สนุกสนาน พากินพาเที่ยว ปูเสื่อนอนคุยนั่งเม้ากันตามประสาพี่น้อง
ต่างคนต่างมีเรื่องเล่า ...แย่งกันพูดแย่งกันคุย ภาพในอดีตลอยมาเต็มหัว
คิดถึง ฐานะในวัยเด็กแล้ว ใครจะคิดว่าเรา...จะได้มีโอกาสมาใช้ชีวิตเมืองนอก ใครจะคิดว่าเราจะมีโอกาส ใช้ชีวิตที่ไม่ต้องมานั่งคิดว่า...พรุ้งนี้จะเอาอะไรกิน ใครจะคิดว่า เราจะได้สามีฝรั่งทั้งสามสาว (เยอรมัน ,ฟินแลนด์ )
ใครจะคิดว่า เราโชคดี ที่มีสามีดี พาเราได้ดีด้วย
และใครจะคิดว่า ฉัน จันทร์สุดา จะกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ ที่ให้ร่มเงา กับ น้องๆลูกหลานๆต่อไปได้
ทุกอย่างล้วนมาจาก เราสร้างเอง เลือกเอง กำหนดเอง....เก่งนะเราสามคน..
21.7.2025
รักนะน้องๆ..และ #คนอ่าน #คนติดตาม #แหม่มกะปิเยอรมัน
คลิป รวมๆ สี่วัน สามพี่น้อง หนึ่งเขย ลูกๆหลานย่า และหลานป้า
