20/11/2025
🌿 سپاس بی کران بر آستان حضرت حق
هزاران بار، بلکه هزاران در هزاران بار، شکر و سپاس خدای را که نعمات بی کرانش را بر من ارزانی داشت؛ آنگونه که لایق بودم، عطا فرمود.
نعمت را باید شناخت و بهره برد، که اگر نه، هم کفران است و هم مایه اندوه.
آنچه امروز مقدر گشته، از امروز است—نه از فردا.
پس چرا امروز را در غبار پریشانی و اندوه بگذرانیم؟
چه کسی میداند چند صباح دیگر زنده ایم؟
چه کسی آگاه است که منزل نهایی مان کجاست—دوزخ یا بهشت؟
شاید اعمال نیکو و اخلاق محمدی، چراغ راهی باشد به سوی رضوان الهی... والله اعلم.
🧠 ذهن را از خارهای بیارزش و اندیشههای بیثمر رها کنیم.
نه درگیر نوک خار باشیم، نه کروی بودن غایطه بز.
نه اسیر پنج، ده یا پنجاه افغانی شویم.
تشویش این امور، ارزش ندارد.
اگر روزی یک لک افغانی درآمد داشته باشیم ولی تظاهر به گرسنگی کنیم، چه حاصل؟
یکی با نداشتن، زندگی میکند؛
یکی با داشتن، نمیتواند زندگی کند.
در غربت، در خانه، در پشت کار—همه در گذرند، همه در رنج اند.
اما زندگی همین است: عبور از رنجها با امید، با ایمان، با آرامش دل.
