22/07/2025
ბოდიში ყველასთან ვისაც იმედები გაგიცრუეთ..
სიცელქის მიუხედავად რომ ძალიან მშვიდი და ყოჩაღი გოგო მყავს #ანასტასია ალბათ მითქვამს და გინახავთ კიდევაც..
პატარა ზომის, საშიში სათამაშოები მოვაშორეთ, სივრცე უსაფრთხო გავხადეთ და აქამდე თუ შემეძლო დამესვა იატაკზე ბავშვებთან და მთელი დღე ერთობოდა, ბოლო დღეებია ძალიან ჭუჭყუნებს, უმეტესად ხელში ყოფნას ითხოვს, იდებს ძუძუს პირში- იმშვიდებს ნერვებს და იამებს ღრძილებს.. ცოტას გაითამაშებს, შემოგვცინებს, გაიბრდღვიალებს და ისევ მომეკნუტება..
დღესაც ჩვეული დილის რუტინა რომ გავიარეთ და ვიმედოვნე ეხლა თამაშს დაიწყებსთქო ისევ აჭუჭყუნდა, მოვიტანე ნორა გოგოს ნაჩუქარი სილიკონის სათამაშო საწოვარა, გადავუსვი ვიბურგელი და მოვუღუტუნე ღრძილებზე.. ზემოდან ოთხი კიჭი ამოსდის ერთდროულად, ქვედა ორიც ერთდროულად ამოჭრა, მართლა ნამეტანია 🥺
ეტყობა ესიამოვნა, ჩამშვიდდა და მალე მიიძინა..
როდესაც დავაწვენ და საძინებლიდან გამოვდივარ უნდა მნახოთ ხოლმე როგორი მოტივირებული ვტოვებ ოთახს, თითქოს აბჯარასხმული და ფარ-ხმალ აღებული ვიწყებ ყოველდღიურ ცხოვრებისეულ ამბებთან შერკინებას.. რომელ საქმე დავეტაკო არ ვიცი, რაც თვალსა და ხელში მომხვდება და რასაც ავუვლ-ჩავუვლი ყველაფერს გადავევლები, ერთი ოთახიდან მეორეში წავიყოლებ საქმეს, მერე იქ ვყოვნდები, მერე იქედან აქეთ მომაქვს და ასე 😂 ვეღარ ვბედავ ჭურჭლის რეცხვის პარალელურად რამის მოსმენას, ვაითუ გაფაჩუნება გამომეპაროს, თან ვაკონტროლებ "დიდების" კვებას, თამაშს და რას უყურებენ ტელევიზორში, ვრეცხავ ჭურჭელს და ვაბრახუნებ აზრებს რომელთაც თანმიმდევრულობა კარგა ხანია დაკარგული აქვს, ვინ მაცდის, ხან ერთი მომადგება ხან მეორე სხვადასხვა საჭიროებებზე, ხან გაქაფული გავრბივარ მანდილის ჩასაგდებად..
ვწევარ ეხლა "დასვენება მოსჯილი" და ვწერ ამ ტექსტებს, ფიქრებს ჩავყევი..
- სად ვიქნებოდი ან რას ვიზამდი ეხლა ანასტასია რომ არ დაბადებულიყო???
ძალიან მიყვარს ჩემი პროფესია- #ექიმობა ჩემი მისიააცაა, მიზანიც, საშუალებაც, შესაძლებლობაც, მხოლოდ პროფესია კი არა საკუთარი თავის პოვნის გზაცაა..
და განა შენს ცხოვრებაში მოსული შვილი შეიძლება ამ ყველაფერზე ნაკლები იყოს?
შენ შეიძლება შენს პროფესიას მისცე ყველაფერი, შენ და შენი პროფესია გახდეთ ერთნი, თუკი შენს ფიქრთა მსვლელობას არაფერი რევს..
"დასვენება მოსჯილს" მივლის ჟრუანტელი, ყველა ფიქრს მიფანატავს ეს სუნთქვა, ეს გულისცემა, ეს შეხება, ეს მზერა და ეს ღიმილები..
(ვისაც გეგონათ მხოლოდ ანასტასიაზე ვწერ სინამდვილეში სამივეს ვგულისხმობ.. )
ჰოდა, თავიდან დავიწყებ, ბოდიში ყველა ნათესავთან ვისაც გეგონათ გავიზრდებოდი და მაგარი ექიმი გოგო გავხდებოდი, კურსელებს, მეგობრებსა და კოლეგებს, ვისაც გეგონათ პროფესორობასაც მივაღწევდი.. მე ერთი უბრალო გოგონა აღმოვჩნდი, ჩემს ოჯახსა და ჩემს შვილებზე უზომოდ შეყვარებული..
არაფერს ვნანობ, არაფეეერს, თუ რამე ვისწავლე ოჯახსაც გამოადგება, ახლობლებსაც, ქვეყანასაც და სამყაროსაც, თვალსაწიერი გავიფართოვე, სარბიელი გავიმარტივე..
ვისთვის? რისთვის?
შვილებს სჭირდებათ ჭკვიანი დედები, თავის თავზე რომ იღებენ პასუხისმგებლობას, თუკი გეხმარებიან ამ ტვირთის შემსუბუქებაში რა სჯობს, მაგრამ თუ არ ან ვერ გეხმარებიან არც ესაა პრობლემა, თქვენ ხომ სხვის იმედად არ გაგიჩენიათ შვილები?
და თქვენ გგონია მე ამით ვმთავრდები??
მე დავბრუნდები!
უფრო გაზრდილი, უფრო ჭკვიანი, უფრო მიზანდასახული, უფრო მოტივირებული - სამი შვილის დედა ვარ, საწვავს რა გამომილევს!
შვილები გაუჩინეთ ქვეყანას დედიკოებო ( განსაკუთრებით სწორედ რომ "განათლებულო, ნასწავლო, ნაკითხო, კაცთმოყვარე, ღვთისმოშიშო" ქალბატონებო), ეს სასიცოცხლოდ აუცილებელია 🇬🇪
#დღემშვიდობისა ☀️🥰
