Αρσιφόνη

Αρσιφόνη Μυθιστορήματα και ποιητικές συλλογές της συγγραφέως Βασιλική Α. Γαβαλά Για παραγγελίες βιβλίων καλέστε στο:
2107236620 & 6947079345

02/12/2024
06/10/2024
ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗΟι χριστουγεννιάτικες κάρτες στέκουν στη πόρτα στολίζοντας την ονειρεμένα!Κρύβουν τις πιο ζεστές ευχές γ...
29/11/2023

ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Οι χριστουγεννιάτικες κάρτες στέκουν στη πόρτα στολίζοντας την ονειρεμένα!
Κρύβουν τις πιο ζεστές ευχές γραμμένες από χεράκια που δεν υπάρχουν πια...
Κι αν υπάρχουν δεν κρατούν πια τη ζωή μου στις παλάμες τους!
Ειναι το φυλαχτό που μου άφησαν οι αγαπημένοι...
Μερικες κάρτες ήλθαν από Αμερική τότε που ήμουν πολύ πολύ μικρούλα! Δεν μπορούσα καν να τις διαβάσω!
Ηταν φανταχτερές μοναδικές για την Ελλάδα τότε!
Τις έδειχναν στο σχολείο και τα άλλα παιδάκια έκαναν Αααα
Τότε δεν συνειδητοποιούσα ότι με ζήλευαν για τις κάρτες μου και για τα παιχνίδια μου ενώ εγώ ζήλευα εκείνα τα τυχερά που είχαν κοντά τους τον Μπαμπά τους!

Τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ για εμένα ήταν πάντοτε θλιμμένα αν και το αληθινό έλατο μας ήταν τεράστιο γεμάτο στολίδια ευρωπαϊκά, εγγλέζικα αμερικανικά φανταχτερά κι από κάτω είχε δώρα πολλά μοναδικά δώρα που δούλευαν με μπαταρίες!
Όταν το στολοιζαμε η μητέρα ήταν πάντοτε μόνη και βουρκωμενη...
Τα αστεράκια του δένδρου θαρρείς πως βουλιαζαν στα υγραμμένα μάτια της...
Το όμορφο πρόσωπο της έμοιαζε με θλιμμένης Παναγίας...
Θαρρω γιατί ήταν ΜΑΝΑ, αλλά όχι συζυγος!
Τότε δεν υπήρχαν καθόλου τηλέφωνα ούτε ΙΝΤΕΡΝΕΤ κι οι αποστάσεις φάνταζαν τόσο μακρινές ...
Ο πατέρας μου είχε στείλει έναν παγκόσμιο ΑΤΛΑΝΤΑ, ασήκωτο και μια σφαίρα με όλη τη γη αποτυπωμένη επάνω της...
Παρακολουθώντας τα ταξίδια του μπαμπά μου έμαθα τέλεια γεωγραφία!
Αγάπησα όλο τον κόσμο γιατί κάπου εκεί βρισκοταν ο μπαμπάς μου!
Αργότερα στη ζωή μου θέλησα να δω με τα δικά μου μάτια πόσο όμορφος ήταν ο πλανήτης μα πρώτα τον είχα γνωρίσει μέσα από τα δικά του!
Ο πατέρας μου έγραφε υπέροχα γράμματα κι έστελνε κάρτες σπάνιες που έπαιζαν μουσική ανοίγοντας μαγικά έστελνε υπέροχα παιχνίδια που μιλούσαν έπαιζαν μουσική και κινούνταν με μπαταρίες που τελείωναν γρήγορα πριν μας στείλει νέες!
Τοτε ήμουν δυστυχισμένη γιατί νόμιζα πως με είχε ξεχάσει!
Ειχα μουσικά κουτιά μαιμουδακια που έπαιζαν ντραμς αστεία αρκουδάκια που χόρευαν...
Ειχα κούκλα μπεμπέ που μιλούσε καλώντας τη μαμά της κι ύστερα έκλαιγε μέχρι να της βάλω το μπιμπερο της στο στόμα!
Θυμαμσι μια θεία κάποτε με ρώτησε:
- ΜΟΝΟ ΜΑΜΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ;
Κι εγώ με φυσικότητα μικρού παιδιού της είπα:
-Το καημένο δεν έχει μπαμπά όπως κι εγώ!
Εμένα με ακούτε να λέω ΜΠΑΜΠΑ;
Έτσι ήταν η παιδική ζωή μου συνυφασμένη με την ΑΠΟΥΣΙΑ και τη ΜΟΝΑΞΙΑ...
ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΠΑΣΧΑ...Μονο τα καλοκαίρια ερχόταν ο πατέρας στο νησί κι όχι πάντοτε και τότε ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ...
Ισως για αυτό αγαπώ το καλοκαίρι και τι διακοπές στο νησί...
Γινόμουν ένα άλλο παιδί τότε... Ήμουν Ευτυχισμένο...
Δεν έπαιρνα παιχνίδια μαζί μου στο νησί ...Τι να τα έκανα;
Είχα το μπαμπά μου που με μάθαινε κολύμπι ψάρεμα σκοποβολή κυνήγι...
Μου έφτιαχνε αυτοσχέδιες αιώρες, καλαθάκια από σχιναρια σαμαρακια για να ιππευω!
Όσες κούκλες έπαιρνε στο νησί η μαμά δεν τις ήθελα καθόλου, τις έδινα στ αλλα παιδάκια να τις παίζουν!
Μια φορά θυμάμαι σε όλη μου τη παιδική ζωή ο μπαμπάς θα ερχόταν από την Αγγλία για να κάνει ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ...
Τι ΧΑΡΑ ήταν εκείνη!
Πηγαμε με τη μαμά στην Πάτρα να τον υποδεχτούμε...
Η μαμά είχε φτιάξει υπέροχα φουστάνια και καπελινα...
Αστραφτε η ομορφιά της στη λιακάδα...Όμως για κακή της τύχη έφαγε ένα ρυζόγαλο και την πείραξε...Ηταν να το φάω εγώ αλλά όπως ήμουν λιγοφαγο παιδί τη γλύτωσα!
Κατακιτρινη ψιθύριζε:
-Ευτυχώς που δε το έφαγε η Κική θα είχε πεθάνει! Έκανε συνεχώς εμετούς...Άκουγα στο μπάνιο του ξενοδοχείου τα βογγητα της... Δεν ήξερα τι ήταν η δηλητηρίαση!
Εκλαιγε λέγοντας:
-Πως να κατέβω μέχρι το λιμάνι; Δεν μπορώ να σταθώ όρθια ούτε λεπτό !
Τότε της είπα αποφασιστικά:
-Δεν πειράζει θα πάω εγώ μαμά να φέρω το μπαμπά !!
Ημουν δεν ήμουν 5 χρόνων!
-- Μα δεν τον ξέρεις πως θα τον αναγνωρίσεις;
Έλεγε απελπισμένη...Τοτε της είπα φεύγοντας με το γρουμ του ξενοδοχείου:
-Μα θα είναι ο μπαμπάς από όλους ο πιο όμορφος!
Οταν το πλοίο άραξε ρίχνοντας κάβους το μουράγιο γέμισε κόσμο.

Κοίταξα καλά καλά όσους έβγαιναν έναν εναν κι ύστερα πήγα προς έναν κύριο ψηλό λεπτό πολύ καλοντυμένο με καπέλλο που κάποιους σαν να έψαχνε μες στο κόσμο και του είπα δίνοντας του το χεράκι μου:
-Εσυ είσαι ο μπαμπάς μου έτσι δεν είναι;

Ο όμορφος κύριος γέλασε κι έγινε ακόμα πιο ΟΜΟΡΦΟΣ!
Με πήρε αγκαλιά ρωτώντας ξαφνιασμένος που ήταν η μαμά.
-,Ευτυχως είναι η μαμά άρρωστη κι όχι εγώ! Αν είχα φάει το ρυζόγαλο θα είχα πεθάνει!
Τι ευτυχισμένες μέρες ήταν εκείνες. Ομως κράτησαν πολύ λίγο γιατί τη παραμονή των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ενώ στολιζαμε το δένδρο τραγουδώντας τα κάλαντα όλο χαρά κι ευτυχία ήλθε ένας κύριος με ένα φάκελλο στα χέρια για τον πατέρα.
Οταν τον άνοιξε χλωμιασε κι είπε στη μαμα:
-Μου στέλνουν αεροπορικά εισητηρια πρέπει να φύγω απόψε για Αγγλια ! Έγινε ζημιά στο ναυπηγειο!
Εκείνη τη χρονιά το δένδρο έμεινε ΜΙΣΟΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟ, τα παιχνίδια στα κουτιά τους τυλιγμένα με κόκκινες κορδέλες κι η γαλοπούλα ανεγγιχτη...
Πάνε τα τραγούδια κι οι χαρές έτσι ξαφνικά.
Στο σπίτι δεν έπεσε η συνηθισμένη θλίψη αλλά μια βουβαμάρα που που έσπαγε από τα κλάματα της μαμάς!
Απο τότε δεν ήθελα να έρχονται ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και μέχρι σήμερα δε μου αρέσουν!
Θυμάμαι τους καλούς γονείς μου και μελαγχολω.
Ποτε δε μένω σπίτι τις γιορτές το αφήνω στολισμένο με ένα σωρό καλούδια και φεύγω! Φευγω παίρνοντας τα χιονισμένα βουνά η πάω σε μέρη που δε γιορτάζουν ιδιαίτερα τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλες θρησκείες πλην του Χριστιανισμού για τις δύσκολες μέρες!

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Α ΓΑΒΑΛΑ

ΥΓ
Τις αναμνήσεις μου αυτές τις αφιερώνω σε όσους ζήλεψαν τη ζωη μου...

22/11/2023

Ο Σύριος δράκος των Εξαρχείων είχε καταδικαστεί για ίδιες επιθέσεις και βιασμούς φυλακίστηκε κ τον Αύγουστο 2023 αποφυλακίστηκε όποτε ξανάρχισε τη δράση του! Γιατί τους χαϊδεύεις Μητσοτάκη όλους τους επικίνδυνους ανώμαλους και δεν τους στέλνεις στο διάολο από όπου λαθραία ήλθαν και τους έδωσες χαρτιά και επιδοματα; Εμείς πληρώνουμε ως φορολογούμενοι για αυτά τα τέρατα; Ντροπή σου Μητσοτάκη!
Οι κόρες σου όμως έχουν φρουρούς όταν κυκλοφορούν τα άλλα κορίτσια δεν έχουν ψυχή Ανήθικες πρωθυπουργός της νοθείας;

Βασιλική Α Γαβαλα

22/11/2023

TO ΕΓΡΑΨΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ...

22/11/2023
22/11/2023

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΙΛΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Στα χείλη των αναγνωστών των μυθιστορημάτων μου, συνήθισα να ακούω το ερώτημα:
Μα που τα σκέφτηκες όλα αυτά που γράφεις;
Ε, λοιπόν θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ κάτι: Σε όλα μου τα μυθιστορήματα αντέγραψα τη ζωή! Έκλεψα κάτι που υπάρχει σε όλα τα σενάρια που καθημερινά εκείνη γράφει…
Προσπάθησα να κινούμαι με ρομαντισμό, πατώντας όμως γερά στη γη.
Οι ήρωες μου παλεύουν τη Μοίρα και τη νικούν σε άνισο, σκληρό αγώνα ζωής, ανατρέποντας τα σχέδιά της, όπως κάποτε συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Ένιωσα πως ο έρωτας παίρνοντας πολλά πρόσωπα, αθώα ή μη, σαγηνευτικά ή καταστροφικά είναι πάντοτε παρών και κυρίαρχος, παίζοντας μοιραίο ρόλο στις ζωές μας και με αυτήν την αίσθηση έπλασα τους ήρωες μου, αδύναμους, ευάλωτους, ανθρώπινους…
Τα βιώματά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος καταλύτης, αποκαθιστά διασαλεμένες ισορροπίες, κρατώντας κρυφές απαντήσεις και μυστικά μέχρι τη στιγμή που η αλήθεια έρχεται στο φως λυτρωτική ή αδυσώπητη, ανατρέποντας την πραγματικότητα, που είναι η βάση της πλοκής των μυθιστορημάτων μου.
Επειδή όμως η πραγματικότητα κάθε στιγμή αλλάζει από χίλιους δυο παράγοντες, όπως η ιστορία, ο συσχετισμός δυνάμεων γύρω μας, η μυθοπλασία γίνεται πλούσια κι ενδιαφέρουσα , ιδίως αν έχει ένα πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο, όπως η ένδοξη ιστορία της Ελλάδας.
Στα μυθιστορήματά μου φανερώνω πόσο αγαπώ και θαυμάζω τη σημερινή πατρίδα μου, αλλά κι άλλες πατρίδες που μας στέρησαν. Προσπάθησα να ρίξω με σεβασμό τη ματιά μου σε πολλές στιγμές της ανεξάντλητης Ελληνικής ιστορικής διαδρομής…
Όταν έμαθα τα άσωτα δεινά των προγόνων μας δάκρυσα και έγραψα, όχι για να ανασκαλέψω πάθη, αλλά για να σας κάνω να χύσετε μαζί μου κι εσείς ένα δάκρυ σαν φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν άδικα…
Στα έργα μου αρέσει να γυρίζω στο παρελθόν, επειδή θεωρώ πως το παρελθόν δεν αλλάζει, όμως νουθετεί.
Αυτό γράφω στο τελευταίο μου μυθιστόρημα «Η Χρυσαλίδα του μεταξιού», ένα βιβλίο ύμνο στην αγάπη που νικάει χρόνο, απόσταση και τον ίδιο το θάνατο ακόμα!
Στις σελίδες του ζωντανεύουν δυο συνταρακτικά δυο γενοκτονίες, εναντίων των Ελλήνων Χριστιανών και Εβραίων. Μέσα από αναπολήσεις της ζωής μου στην πανέμορφη, αλλά μισερωμένη Θράκη, πλάι στις όχθες του Έβρου, ξετυλίγεται η πονεμένη ιστορία της προσφυγιάς, που κατάφερε να ξεφύγει με αξιοπρέπεια από τη μιζέρια, δίνοντας μαθήματα υπερηφάνειας, αξιοσύνης και μεγαλοψυχίας σε όσους της γύρισαν την πλάτη. Συγχώρεσε τις θηριωδίες που υπέστη, αλλά δεν τις ξέχασε κι ούτε ποτέ πρέπει να ξεχάσει τους ανόσιους εγκληματίες του Ελληνισμού.
Αυτές τις μοναδικές χάρες μας, προσπαθώ να αναδείξω στην αιθέρια Χρυσαλίδα του μεταξιού που αγγίζει, συγκινεί και νουθετεί, θεωρώντας τη λήθη το χειρότερο εχθρό κάθε λαού. Πείτε μου δε θα ήταν μεγάλο κρίμα, τον αφανισμό μας που χρόνια επιδιώκουν και δεν κατάφεραν γείτονες σφετεριστές ή δήθεν προστάτες μας, να το πετύχουν ύπουλα η αμνησία, η απαξίωση και η ισοπέδωση των σύγχρονων, απερίσκεπτων καιρών;

Η πένα μου χώνεται βαθειά στις ψυχές των ηρώων σαν κοφτερό μαχαίρι δίκοπο, που δε διστάζει να τις κομματιάσει για να φέρει στο φως λάθη, καλοκρυμμένα μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες…
Στα βιβλία μου δεν ξέχασα:
-Πως στη ζωή οι ενοχές με τις συγγνώμες πάνε χέρι χέρι.
-Πως είναι αέναη η πάλη του Κακού με το Καλό.
-Πως αγάπη και μίσος παλεύουν μέχρι την ύστατη στιγμή της κάθαρσης και του εξαγνισμού, που είναι ο σκοπός της γήινης διαδρομής κάθε ανθρώπου.
Οι ήρωες μου ότι κι αν είναι, αυτοκράτορες, πριγκίπισσες, ευγενείς ή κοινοί θνητοί πρέπει να είναι στοχαστικοί και εκφράζουν θαρρετά τις σκέψεις, τα θέλω τους, πράγμα που βέβαια, έχει γι’ αυτούς βαρύ τίμημα… Αυτό όμως, πρέπει να είναι έτοιμοι να το πληρώσουν χωρίς λιποψυχίες και βογγητά…
Όλα εξανεμίζονται, ομορφιά, έρωτας, πλούτος, εξουσία… Έρχονται και παρέρχονται σε τούτον τον κόσμο σαν να είναι δανεικά!
Πιστεύω πως τίποτα δε χαρίζεται... Η Ζωή με το ένα χέρι δίνει και το άλλο παίρνει!
Όμως κάτι ήταν ανέκαθεν και είναι μέχρι σήμερα δωρεάν, εκτός αν κάποιοι καταφέρουν να μας φορολογήσουν ακόμα και τα όνειρα!
Δεν το εύχομαι, μόνο το φοβάμαι! Ελπίζω να μην τους το επιτρέψουμε… Όπως ο συγγραφεύς έχει την τύχη των ηρώων του στα χέρια του, αυτή είναι η σαγηνευτική εξουσία του άλλωστε, ας γίνουμε συγγραφείς των σύγχρονων σελίδων της Ελληνικής ιστορίας, παίρνοντας επιτέλους εμείς, τη μοίρα μας στα χέρια μας!

Η συγραφεύς
ΒΑΣΙΛΙΚΗ Α ΓΑΒΑΛΑ

Υ.Γ
ΣΤΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΑ ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ!

22/11/2023

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ συγγραφέως του μυθιστορήματος ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ
ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ Α ΓΑΒΑΛΑ, στο Μουσείο ΜΠΕΝΑΚΗ.

Οι αναμνήσεις από τα τρυφερά, παιδικά χρόνια έστηναν τρελό χορό γύρω από τη Χρυσάνθεμη, μοιάζοντας με τα πεινασμένα θαλασσοπούλια του λιμανιού Αλεξάνδρειας. Ήθελαν να χορτάσουν τον αξεπέραστο νόστο, που ένιωθε η πονεμένη ψυχή της για την αλησμόνητη πατρίδα της, την Αλεξάνδρεια «το Αφρικανικό διαμάντι», όπως συχνά αποκαλούνταν.

«Όπως το Κάιρο, η Αλεξάνδρεια το Πορτ Σάιντ, το port Τewfik, η Ισμαϊλία έτσι και η Μανσούρα είχε ακμάζουσα ελληνική κοινότητα μέχρις ότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Αιγύπτου ο Νάσερ. Τότε εξαναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τις αγαπημένες πατρίδες μας. Συχνά μου λένε, πως η Ελλάδα είναι πατρίδα σας κι όχι η Αίγυπτος, που τόσο νοσταλγείτε κι εγώ αναρωτιέμαι:
- Μα αν δεν είναι πατρίδα ο τόπος που σε έκανε να ονειρεύεσαι τότε ποια είναι;»
Όπου κι αν βρέθηκε η Χρυσάνθεμη, Αθήνα, Λονδίνο, Ιταλία, Αμερική, γιατί ήταν αλήθεια πως η ζωή σαν σβούρα τη γύριζε εδώ και κει στα πέντε σημαία του ορίζοντα, αναφερόταν με δικαιολογημένη περηφάνεια στην Ελληνική παροικία των Ρούμι, [ Ρούμι: Οι Έλληνες στην Αιγυπτιακή γλώσσα] στην Μπαρμπαριά. «Δημιουργήσαμε τη δυναμικότατη παροεντυπωσιακών, κοινωφελών ιδρυμάτων αναπτύσσοντας μια κουλτούρα αξιοθαύμαστη και μια τέτοια πνευματικότητα, που είναι αδύνατο να μην τη νοσταλγούμε!
Η ελληνική παροικία στην Αίγυπτο ήταν μια άλλη μεγάλη Ελλάδα! Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε, πως υπήρξε φυσική επέκταση της ίδιας της πατρίδας μας! Ό,τι έφτιαχνε δεν ήταν μόνο για να ικανοποιούνται οι ανάγκες των ομογενών, αλλά κυρίως για την προβολή της ελληνικότητάς τους. Ας μην ξεχνάμε πως εμείς οι Αιγυπτιώτες Έλληνες, ενδιαφερθήκαμε να καλύψουμε τις ανάγκες της μάνας πατρίδας, με πολλές και σπουδαίες ευεργεσίες».
Πραγματικά πάμπολλοι ήταν εκείνοι οι άνδρες, που με έργα και δωρεές, αναδείχθηκαν εθνικοί ευεργέτες και έγιναν παραδείγματα εθνικής προσφοράς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Με δωρεές του Αβέρωφ έγινε η αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού σταδίου, όπου αναβίωσαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες, το 1896.Με δικά του χρήματα κτίστηκε η Σχολή Ευελπίδων, οι φυλακές της Αθήνας και ναυπηγήθηκε ιστορικό θωρηκτό με το όνομά του. Επίσης κληροδότησε 2,5 εκατομμύρια δραχμές στο πολεμικό ταμείο.
Ένας ακόμη εθνικός ευεργέτης, ο Αντώνης Μπενάκης από την Αίγυπτο, έφτιαξε το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, το Παιδικό Άσυλο της Κηφισιάς, το Προσφυγικό νοσοκομείο και το Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο. Επιπλέον χρηματοδότησε το Ίδρυμα Περίθαλψης, την Εθνική Πινακοθήκη, την αεροπορική άμυνα, τη βιβλιοθήκη Ψυχάρη και τη βιβλιοθήκη της Βουλής, το Κολέγιο Αθηνών και πολλά άλλα ιδρύματα.

Ο Αντώνης Μπενάκης παραχώρησε την υπέροχη νεοκλασική κατοικία της οικογένειας του, στην οδό Πανεπιστημίου και Κουμπάρι 1, απέναντι από τον κάποτε Βασιλικό κήπο, για να γίνει μουσείο στη μνήμη του πατέρα του.
Περισσότερα για το Μουσείο Μπενάκη στην σελίδα
[Το Μουσείο Μπενάκη είναι ένα από τα πιο γνωστά μουσεία της Αθήνας. Ιδρύθηκε το 1926 από τον Αντώνη Μπενάκη στην μνήμη του πατέρα του Εμμανουήλ Μπενάκη και στεγάζεται στην οδό Κουμπάρι, στην οικία της ιστορικής από την Αλεξάνδρεια οικογένειας Μπενάκη. Η προσφορά της οικογένειας Μπενάκη στη πολιτική, κοινωνική και την πολιτιστική ζωή της Αθήνας, αλλά και γενικότερα της Ελλάδας είναι πραγματικά ανεκτίμητη.
Αρχικά ο Αντώνης Μπενάκης άρχισε να συγκροτεί τις διάφορες συλλογές του στην Αίγυπτο. Όταν ήλθε στην Ελλάδα το 1928, για μόνιμη εγκατάσταση, τις δώρισε στο ελληνικό κράτος. Οι συλλογές αυτές στεγάζονται σήμερα στο πατρικό του σπίτι, ένα από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας, το οποίο υπήρξε το πρώτο ιδιωτικό μουσείο της Ελλάδας. Η μεγάλη ανταπόκριση που έτυχε το μουσείο αυτό εκ μέρους κυρίως του αθηναϊκού κοινού, οδήγησε σχετικά με ταχύ ρυθμό τον πολλαπλασιασμό των εκθεμάτων του. Χάρη και πολλών άλλων ευεργετών και δωρητών το Μουσείο Μπενάκη συνεχίζει ακόμα και σήμερα να εμπλουτίζεται με περιουσιακά στοιχεία, που του δίνουν την δυνατότητα της πρωτοπόρου παρουσίας σε εκδηλώσεις του αντικειμένου του και γενικότερα της τέχνης.
Έτσι αφενός η ραγδαία αύξηση των συλλογών εκθεμάτων του μουσείου και αφετέρου η επαύξησης των διαφόρων δραστηριοτήτων του, που ακολούθησε, επέβαλε την επέκταση των κτιριακών εγκαταστάσεων και τη δημιουργία πολλών παραρτημάτων του}.
Πολλοί οι Αιγυπτιώτες Έλληνες που ευεργέτησαν την πατρίδα τους, αποδεικνύοντας πως στιγμή δεν έπαψαν να την έχουν στην καρδιά τους.
Ο Βασσάνης έκτισε τη ναυτική σχολή δοκίμων, ο Σιβιτανίδης την ομώνυμη σχολή, ο Αχιλλόπουλος το νοσοκομείο Βόλου ενώ ο Κότσικας χρηματοδότησε πολλά από τα δημόσια κτίρια στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κάρυστο.
Εντύπωση προκαλούσε πραγματικά ο δυναμισμός των Αιγυπτιωτών. Δημιούργησαν αξιοθαύμαστους ορθόδοξους ναούς στην Αίγυπτο που ήταν σίγουρα μεγαλύτεροι και ομορφότεροι από οπουδήποτε αλλού! Τα κοιμητήρια της Αλεξάνδρειας μπορούσαν να συναγωνιστούν σε ομορφιά, τάξη και τέχνη τα πιο καλαίσθητα και ιστορικά κοιμητήρια της Ευρώπης.
Επίσης τα κοινοτικά σχολεία της Αλεξάνδρειας έγιναν πασίγνωστα για το αποδοτικό τους έργο. Αποτέλεσαν πραγματικά το καμάρι της Κοινοτικής οργάνωσης στην Αίγυπτο. Το 1920 φοιτούσαν 3700 μαθητές, με την καθοδήγηση 93 δασκάλων και καθηγητών.

Εκτός από τα κλασσικά εκπαιδευτήρια υπήρχε κι ένα ανώτατο παρθεναγωγείο που λειτουργούσε σαν οικονομική κι εμπορική σχολή θηλέων. Λειτουργούσαν επίσης, ημερήσια και νυχτερινή επαγγελματική σχολή, νυχτερινές σχολές ξένων γλωσσών, σχολές ζωγραφικής, γλυπτικής όπου δίδασκε ο Πάριος γλύπτης Ιωάννης Γαβαλάς. Είχαν όμως και σχολές ραπτικής, κεντήματος και κοπτικής. Πάμπολλα ήταν ακόμα τα ορφανοτροφεία, τα γηροκομεία και τα άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα, σχεδόν όλα δημιουργήματα ευεργεσιών των πλούσιων ομογενών, που θα έλεγε κανείς συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιο θα ευεργετούσε τους συμπατριώτες μας καλύτερα. Έτσι υπήρχε το Μπενάκειο ορφανοτροφείο, που έγινε Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια, το Κονισκέρειο, το Σπετσεροπούλειο, το Αντωνιάδειο γηροκομείο κι άλλα πολλά. Μόνο το Σπετσεροπούλειο είχε δυναμικότητα 300 τροφίμων. Μαζί μ’ αυτά υπήρχαν και ορισμένα που τα φρόντιζαν σύλλογοι, αδελφότητες ή επιτροπές ιδιωτών, το «Μικρό Άσυλο», το «Άσυλο των Απόρων Αρρένων», η «Μάννα».]
Ο Ελληνισμός της Αιγύπτου είχε βέβαια μερικούς ζάπλουτους, όμως το μεγαλύτερο όμως μέρος του ελληνικού πληθυσμού αποτελούνταν από βιοπαλαιστές κι όσο αν φαίνεται παράδοξο υπήρχαν και πολλοί άποροι.
Δεν ήταν λίγα τα σχολικά και τα άλλου είδους συσσίτια που λειτουργούσαν για να προσφέρουν βασικά φαγητά στους τροφίμους τους. Στο Πορτ-Σάιτ, με ελληνικό πληθυσμό 14 χιλιάδων, στο σχολικό συσσίτιο έτρωγαν περί τα 80 με 100 παιδιά απόρων οικογενειών!
Η Χρυσάνθεμη κατάφερνε να μεταφέρεται νοερά στην αγαπημένη της Αλεξάνδρεια, αντικρίζοντας την όπως ήταν τότε πριν χρόνια, όταν ζούσε εκεί. Πετώντας με τα νοσταλγικά φτερά της φαντασίας γύριζε πίσω στον καιρό της νιότης: «Τι υπέροχες σχολικές γιορτές κι απίστευτες γυμναστικές επιδείξεις, διοργάνωναν στο Αβερώφειο παρθεναγωγείο μας! Η αλήθεια όμως ήταν, πως και τα άλλα σχολεία, καθόλου δεν υστερούσαν. Η πειθαρχία μας ήταν υποδειγματική, αλλά και το υψηλό φρόνημα του διδακτικού προσωπικού δεν υπολείπονταν. Ο σεβασμός στους κανόνες συμβίωσης των μελών της κοινωνίας και η αυστηρότητα εφαρμογής των νόμων, είχαν καθιερωθεί σαν μόνιμη κατάσταση στην καθημερινότητα των Αιγυπτιωτών».

Address

ΗΡΙΔΑΝΟΥ 14
Αθηνα
11528

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Αρσιφόνη posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Share