Σύναξη Περιοδικό

Home
Σύναξη Περιοδικό

Τριμηνιαία Έκδοση Σπουδής Στην Ορθοδοξία

TI ENAI H ΣΥΝΑΞΗ

Το περιοδικό Σύναξη εκδίδεται τέσσερις φορές το χρόνο, πασχίζοντας να είναι αυτό που δηλώνεται στον υπότιτλό της: "Σπουδή στην Ορθοδοξία". Με τούτο τον αυτοπροσδιορισμό θέλει να πει δύο πράγματα:

α. Είναι θεολογικό περιοδικό, δεν απευθύνεται όμως σε έναν κύκλο ειδικών ή επαγγελματιών του εκκλησιαστικού χώρου. Επιχειρεί έναν διάλογο με τα ρεύματα της σημερινής εποχής και ενδιαφ

έρεται για μια συνάντηση με κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Αποδέχεται την Ορθόδοξη πίστη ως νόημα ζωής στο οποίο χρειάζεται να μαθητεύσουμε, δίχως να το στραγγαλίσουμε στο τσεπάκι μας

β. Τη θεολογία δεν την αντιλαμβάνεται σαν μια φωνή που αφορά το παρελθόν, αλλά ως μια ζωντανή, δημιουργική πρόταση. Γι' αυτό, η Σύναξη προσπαθεί να διακρίνει μέσα στην εκκλησιαστική ιστορική διαδρομή τα κριτήρια εκείνα που εμπνέουν μια τέτοια πρόταση. Αυτό σημαίνει κριτική και αυτοκριτική ματιά απέναντι στη θεολογική και εκκλησιαστική πραγματικότητα.

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

Συνδρομές για 1 χρόνο (4 τεύχη):
Κανονική 34 Ευρώ,
Φοιτητική 24 Ευρώ.
Κύπρος - Ευρώπη: 56 ευρώ ή το αντίστοιχο. Αμερική - Αυστραλία κλπ: 70 δολάρια ΗΠΑ ή το αντίστοιχο.

Πληρωμή:
με αποστολή ταχυδρομικής επιταγής στα γραφεία της Σύναξης (Ακακιών 52, Εμπορικό Κέντρο Πολυδρόσου, 15125, Μαρούσι)

ή με κατάθεση στους τραπεζικούς λογαριασμούς:
EUROBANK Αριθμός Λογαριασμού: 0026.0328.91.0201043569 ΙΒΑΝ: GR6002603280000910201043569
SWIFT: ERBKGRAA
Δικαιούχοι Λογαριασμού: ΣΥΝΑΞΗ ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ Αριθμός Λογαριασμού: 50 1309 2028 634
IBAN: GR11 0172 0130 0050 1309 2028 634
SWIFT: PIRBGRAA
Δικαιούχος Λογαριασμού: ΣΥΝΑΞΗ ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Η απόδειξη τραπεζικής κατάθεσης ή φωτοτυπία της, πρέπει να σταλεί με email στο [email protected]

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:

τηλ. 210.8049396 [email protected]
www.synaxi.gr

"Η εκκλησιαστική συνείδηση καλείται να γίνει η προς τον άφρονα πλούσιο φωνή. Να υπενθυμίσει δυο πράγματα: αφενός ότι ο κόσμος όλος δεν εξαντλείται στις αποθήκες μας, και αφετέρου ότι είναι αδύνατο να παρέχει νόημα ζωής η αποθήκη. Το νόημα έρχεται από αλλού, ή μάλλον από τη συνάντηση με κάποιον Άλλον, τον οποίον η Εκκλησία γνωρίζει ως αληθινό κι επώνυμο: Ιησούς Χριστός Ένας Χριστιανισμός που αδιαφορεί για την ιστορία και την κοινωνία, δηλαδή ένας ιδεαλιστικός, σπιριτουαλιστικός Χριστιανισμός, αλλά και ένας Χριστιανισμός που, στο βωμό του εκσυγχρονισμού του, έχει βαλθεί να 'ναι πάνω απ' όλα ευχάριστος κι έτσι παύει να μιλά για αμαρτία και για άδικο, είναι αμφότεροι καρικατούρες της εκκλησιαστικής Παράδοσης".

Σύναξη 73/(2000), σσ. 3-4 (Προλογικό).

19/08/2025

Εκδημία Χρυσόστομου Σταμούλη.
Ανακοίνωση του περιοδικού "CVNAΞΗ":

«Αιφνιδιασμό και οδύνη πλημμύρισε την καρδιά μας η αδόκητη κοίμηση του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Χρυσόστομου Σταμούλη στις 18 Αυγούστου. Η βαριά αίσθηση πολύ σημαντικής και πρόωρης απώλειας αναμετριέται με την αναστάσιμη υπόσχεση, την οποία ο ίδιος διακόνησε σε όλη του την πορεία με τον λόγο, με την μουσική του, με την στάση του. Η γνωριμία των συντελεστών της "Σύναξης" μαζί του έγινε το 2005, οπότε και ξεκίνησε συνοδοιπορία μας και ανταμώματα σε προβληματισμούς και αγωνίες και ελπίδες, τόσο μέσα στις σελίδες του περιοδικού, όσο και σε πρωτοβουλίες, ημερίδες και συνέδρια.

Ο Χρυσόστομος (ο Μάκης για όσους είχαμε ευθύν λόγο μαζί του) αναχώρησε με γεμάτα χέρια: με όλα όσα χάρισε στους ανθρώπους που νοιάζονται για λόγο δροσερό, για ειδωλοκλαστική πίστη, για αντιδιαστολή από τον φονταμενταλισμό, για δημιουργία πολιτισμού στο σήμερα. Πορεύτηκε ως προξενητής ενός παθιασμένου γαμήλιου έρωτα μεταξύ Δογματικής και Τέχνης, ώστε η εκκλησιαστική ταυτότητα να μην είναι ασώματο φάντασμα ή εσωστρεφής ιδιόλεκτος, αλλά να σαρκώνεται στην καθημερινότητα: να μαρτυρεί την χαρά του Χριστού και να αναμετριέται με την απανθρωπιά που αιώνος τούτου.

Χρυσόστομε Σταμούλη, καλό κατευόδιο, καλή αντάμωση!»

Η "ΣΥΝΑΞΗ"
.............................................

«Η φιλοξενία και η υποδοχή του ελάχιστου αδελφού, του ξένου και του μετανάστη, των κατατρεγμένων και τσαλακωμένων όλου του κόσμου, δεν θα αποτελεί απλά και μόνο το αποτέλεσμα μιας ηθικής ή νομοθετικής επιβολής ή ακόμη την καλλίστη έκφραση ενός στείρου και ευκαιριακού ακτιβισμού, αλλά την έκφραση μιας βαθιάς αυτοσυνειδησίας που αντλεί από το μυστήριο της σάρκωσης του Λόγου του Θεού Πατέρα, που εκβάλλει στο μυστήριο της κένωσης και της πρόσληψης. Την έκφραση και μαζί αποδοχή του γεγονότος, πως δόγμα και ήθος αποτελούν τους δυο μαστούς της νύμφης Εκκλησίας [Κύριλλος Αλεξανδρείας]. Με την υποσημείωση, βέβαια, πάντα, ότι μέσα από αυτές τις διαδικασίες υπέρβασης των τύπων τα πράγματα δεν θα οδηγούνται σε μια ορολογική σχετικοποίηση, σε μια αποθεολογικοποίηση, που θα βάζει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή. Οι λέξεις θα πρέπει να ζυγιάζονται “μία μία με το Ζυγό της Ακριβείας τον αλάνθαστο, και με ζύγι το βάρος ψυχής που τες βαραίνει, και τη βουή του χρόνου” [Γ. Θέμελης], προκειμένου να διακονήσουν τη συμβολή και την ενότητα και εξάπαντος όχι τη διαίρεση και την ασυμφωνία».

Χρυσόστομος Σταμούλης,
«Κατόπιν εορτής. Σχόλιο για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας», Σύναξη 140 (2016), σσ. 82-83.

27/05/2025

 «Ένα από τα παράδοξα της ποιμαντικής είναι να απαιτούμε από τους νέους που δεν μετείχαν ποτέ στα μυστήρια, δεν γνωρίζουν τίποτα από το λόγο του Θεού, να τηρούν τις εντολές Του, αλλιώς απορρίπτονται. Χωρίς να γευτεί ο νέος το Θεό ως πατέρα –και αυτό είναι ευθύνη της Εκκλησίας- πώς θα κατανοήσει και τις εντολές Του; Όταν γευτούμε την αγάπη, γνωρίζουμε την αξία μας και έχουμε τη δυνατότητα προσπάθειας και αγώνα. Ίσως οι «εκτός Εκκλησίας» νέοι να ταράσσουν τη βόλεψη και τον εφησυχασμό μας στα ατομικά ηθικά μας μέτρα. Αγγίζει τα όρια του παραλόγου όταν εμποδίζεται ο νέος από τη Θεία Κοινωνία, γιατί είχε «ερωτικές εμπειρίες», τη στιγμή που η στέρηση αυτή δεν του λέει τίποτα, αφού έχει να μεταλάβει από τότε που βαπτίστηκε! […]
Κέντρο είναι ο άνθρωπος και όχι ο νόμος. Πολλοί νέοι είναι μακριά από την Εκκλησία εξαιτίας μιας φαρισαϊκής και σκληρόκαρδης ποιμαντικής, που δεν έχει διάθεση να αποδεχθεί φιλάνθρωπα την πραγματικότητα για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη προκαλώντας φόβο και παγωμάρα. Υπάρχει εμμονή της ποιμαντικής της Εκκλησίας στα σωματικά αμαρτήματα, τη στιγμή που κυριαρχούν τα πνευματικά πάθη της φιλαργυρίας, της φιλοδοξίας και κυρίως της απουσίας αγάπης για τον Χριστό και τον άνθρωπο.»

π. Βαρνάβας Γιάγκου, «Ποιμαντική ευθύνη σήμερα», Σύναξη 115 (2010), σελ. 20-21.

18/05/2025

«Πολύ εύστοχα από θεολογικής πλευράς τίθεται το ερώτημα: μήπως το παρελθόν έχει γίνει ένα είδος ανυπεράσπιστου μέλλοντος; Μήπως οι άνθρωποι πεισμόνως διαβάζουν το παρελθόν με τα ματογυάλια των επιθυμιών τους; Επειδή δηλαδή το μέλλον δεν είναι υποχείριο κανενός, βάζουν στο στόμα του παρελθόντος αυτά που οι ίδιοι μανιασμένα ποθούν το αύριο να πει καθ’ υπαγόρευσή τους; Παρά το γεγονός ότι εξ ορισμού η κάθε θρησκεία δεν δένεται με οποιαδήποτε πρόσκαιρη ιστορική μορφή και δεν εξαντλείται σε αυτή, ο Moltmann τονίζει ότι η θεολογία οφείλει να «επικαιροποιήσει» τη θεμελιώδη ιστορική ανάμνηση του Χριστού, για να ερμηνεύσει υπό φως της το παρόν και να αποκαλύψει το μέλλον, που εμπεριέχεται σε εκείνο το ιστορικό παρελθόν.»

Γεώργιος Σπ. Πλουμίδης, «Το παρελθόν έχει ανάγκη το παρόν; Η διαχείριση της ιστορικής γνώσης», Σύναξη 126 (2013), σελ. 37

28/03/2025

«Χωρίς τον Θεό, ο άνθρωπος γίνεται είδωλο, δηλαδή μια οντότητα που εξαντλείται στον εαυτό της. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ανακεφαλαίωσε την αντι-ειδωλολατρική ουσία της χριστιανικής ανθρωπολογίας και της χριστιανικής λατρείας όταν είπε ότι υπάρχουν άγιες τράπεζες μεγαλύτερου δέους από τις πέτρινες των ναών: οι ζώσες άγιες τράπεζες, οι άστεγοι και οι περιθωριοποιημένοι που στοιχειώνουν τα σοκάκια των πόλεων. Και ενώ ο ιερέας προσκαλεί με τον λόγο το άγιο Πνεύμα, ο αλληλέγγυος άνθρωπος το καλεί με την πράξη. Στην αγία τράπεζα τίθεται το σώμα του Χριστού, ο δε αναγκεμένος αποτελεί το σώμα του Χριστού.

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, «Η γοητεία της ειδωλολατρίας ή Ποιες ασφάλειες αναζητούν οι Χριστιανοί όταν δεν αντέχουν την ελευθερία του Θεού», Σύναξη 140 (2016), σελ. 18

13/03/2025

“…Η γοητεία στην «βεβήλωση» του θείου και στην « βλασφημία», έγκειται στο γεγονός της οικειοποίησης του ιερού, ακόμα και στην μορφή της πλήρους αποποίησης και ακραίας απαξίωσης της θρησκευτικής συμπεριφοράς. Είναι η εξέγερση « της ύπαρξης ως δημιουργήματος ενάντια σε Αυτό που είναι υπεράνω κάθε δημιουργήματος», δημιουργώντας αίσθηση απαξίας. Ίσως τελικά, λαμβάνοντας υπόψιν τα παραδείγματα των καλλιτεχνών που παραθέσαμε, η σύγχρονη τέχνη να μην είναι τόσο απομαγεμένη όσο φαίνεται. Το ιερό ενυπάρχει σε αυτήν και εμείς ως μύστες οφείλουμε να απαντήσουμε στην κλήση της.»

Νάιρα Στέργιου "Κρυπτοθρησκευτική συμπεριφορά στην σύγχρονη τέχνη ", Σύναξη 163, 2022, σελ. 25

05/03/2025

«Όταν [...] ο Χριστός μαλώνει τη Μάρθα που σκοτώνεται να περιποιηθεί τον ίδιο και τους μαθητές του, δεν το κάνει επειδή όλο στριφογυρίζει και δεν κάθεται να τον ακούσει, αλλά επειδή διασπάται σε πολλές φροντίδες, με αποτέλεσμα να γκρινιάζει. Η διαφορά της, λοιπόν, από τη Μαρία δεν ήταν ότι η Μαρία ήταν τεμπέλα και η Μάρθα εργατική• ήταν ότι η Μαρία από αγάπη κάθισε στα πόδια του Ιησού και άκουγε τον λόγο του, ενώ αντίθετα η Μάρθα κινούνταν πιο πολύ βασισμένη στις κοινωνικές συμβάσεις που την ήθελαν να φροντίσει τους φιλοξενούμενούς της, και όχι από αγάπη γι’ αυτούς. ‘Ετσι, λοιπόν, η διαφορά της Μαρίας από τη Μάρθα είναι ότι η Μαρία ήταν χαρούμενη• η Μάρθα όχι. Αυτή την έλλειψη της χαράς, τη γκρίνια είναι που καταδίκασε ο Ιησούς. Δεν καταδίκασε την εργασία, τη διακονία, τη φροντίδα μας για τους άλλους. Απέρριψε, όμως, όλα τα παραπάνω, αν δεν έχουν ως αφετηρία την αγάπη, αν δεν φέρνουν και δεν φέρουν χαρά.»

Άννα-Μαρία Παπαδάκη, «Ο πάντα τελεσφορήσας τω λόγω σου, Κύριε, Η τροφή, η σύγχρονη οικολογία και η πρόταση της Εκκλησίας», Σύναξη 126 (2013), σελ. 63

26/02/2025

"Για τους Χριστιανούς η λήψη τροφής είναι μια πράξη ευχαριστίας και βίωσης του κόσμου ως δώρου. Αλλά και η αποχή από την τροφή αποτελεί ομολογία ότι ο κόσμος δεν είναι η πηγή της ζωής. Η γιορτή είναι εκδήλωση της χαρμόσυνης Βασιλείας, ενώ η νηστεία δηλώνει ότι η Βασιλεία στην πληρότητά της ακόμη αναμένεται. Πρόκειται για τη διαλεκτική της παρουσίας και της απουσίας του Νυμφίου, για την οποία μίλησε ο ίδιος ο Χριστός (Λουκ. 5:33-35)."

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, "Η χριστιανική νηστεία στη μετανεωτερική κοινωνία".
Σύναξη 133

23/02/2025

«Οι εκκλησιαστικές φονταμενταλιστικές ομάδες συνήθως χαρακτηρίζονται από έλλειψη αυτοκριτικής, αντίσταση στην αλλαγή, υπερβολική έμφαση σε ελάσσονα ζητήματα, αυθεντία των ηγετών και υπερβολική εξάρτηση απ’ αυτούς. Με λίγα λόγια, η φονταμενταλιστική κοινότητα οδεύει στον τύπο της αίρεσης-σέκτας, την οποία τόσο παθιασμένα καταπολεμά, τόσο λόγω της προβληματικής ερμηνευτικής στην οποία επιδίδεται όσο και εξ’ αιτίας της εσωστρεφούς και κοσμόφοβης οργάνωσης την οποία υιοθετεί»

π. Βασίλειος Θερμός, «Ψυχαναγκαστική αιρεσιομαχία: αγχολυτικό ευρέος φάσματος και παντός καιρού», Σύναξη 143 (2017), σελ. 58.

Address

Opening Hours

Monday	10:00 - 19:00
Tuesday	10:00 - 19:00
Wednesday	10:00 - 19:00
Thursday	10:00 - 19:00
Friday	10:00 - 19:00
Saturday	10:00 - 15:00

Website

http://www.synaxi.gr/

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Σύναξη Περιοδικό posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Σύναξη Περιοδικό:

Shortcuts

Want your business to be the top-listed Media Company?

Country:

City: