25/12/2025
Χριστουγεννιάτικες Καντάδες στο Λιθόστρωτο (1994):Μνήμες από την Κεφαλληνιακή Χορωδία και τον Αγαθάγγελο Γεωργακάτο Όταν το Λιθόστρωτο τραγουδούσε Χριστούγεννα – Η Κεφαλληνιακή Χορωδία και ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος (1994)
https://kefaloniafocus.com/life/2025/12/46774/
https://www.youtube.com/watch?v=47j4Iv4VYXE
Τα Χριστούγεννα στο Αργοστόλι είχαν –και για όσους τα έζησαν εξακολουθούν να έχουν– έναν ξεχωριστό ήχο. Έναν ήχο που δεν ήταν απλώς μουσική, αλλά συλλογική μνήμη, συναίσθημα και ταυτότητα. Το 1994, στο λιθόστρωτο της πόλης, η Κεφαλληνιακή Χορωδία χάριζε στους κατοίκους και στους επισκέπτες της πρωτεύουσας του νησιού τις Κεφαλλονίτικες χριστουγεννιάτικες μελωδίες,μετατρέποντας το κέντρο του Αργοστολίου σε μια μεγάλη, ζωντανή παρέα.
Στο πόντιουμ βρισκόταν ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος,ο άνθρωπος που ίδρυσε και διηύθυνε την Κεφαλληνιακή Χορωδία το 1993. Ένας μαέστρος με βαθιά γνώση της μουσικής, υψηλή αισθητική και σπάνια ικανότητα να εμπνέει, να ενώνει και να αναδεικνύει ανθρώπους και φωνές. Σήμερα, η πορεία του τον έχει οδηγήσει στη θέση του **Διευθυντή της Χορωδίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, γεγονός που επιβεβαιώνει το μέγεθος και τη διαχρονική αξία του έργου του.
Εκείνα τα χρόνια, το λιθόστρωτο δεν ήταν απλώς ένας πεζόδρομος· ήταν ο φυσικός χώρος συνάντησης της κοινωνίας του Αργοστολίου. Τα Χριστούγεννα, πλημμύριζε από κόσμο κάθε ηλικίας που ακολουθούσε τους κανταδόρους, τραγουδούσε, χαμογελούσε, αντάλλασσε ευχές. Η μουσική λειτουργούσε ως γέφυρα – ανάμεσα στις γενιές, στις γειτονιές, στους ανθρώπους. Δεν υπήρχαν θεατές και εκτελεστές· υπήρχε μόνο μια κοινότητα που συμμετείχε.
Η Κεφαλληνιακή Χορωδία εκείνης της εποχής αποτελούνταν από αγαπητά πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας, αλλά και από βαριά ονόματα με υψηλή καλλιτεχνική αξία ,ανθρώπους που υπηρέτησαν το χορωδιακό τραγούδι με συνέπεια, ποιότητα και σεβασμό στην κεφαλλονίτικη μουσική παράδοση. Φωνές δεμένες, ερμηνείες λιτές αλλά ουσιαστικές, αυθεντικές, χωρίς επιτήδευση, με κέντρο τους την ψυχή του τόπου.
Μέσα από το πολύτιμο αρχείο του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου , αναδύονται εικόνες και στιγμές που σήμερα μοιάζουν σχεδόν μαγικές. Στιγμές που θυμίζουν μια εποχή πιο ανθρώπινη, πιο συλλογική, όπου ο πολιτισμός δεν ήταν προϊόν κατανάλωσης αλλά καθημερινή πράξη συμμετοχής. Μια εποχή που το Αργοστόλι ζούσε τις γιορτές του με αυθεντικότητα, μουσική και ανοιχτές καρδιές.
Τα Χριστούγεννα του 1994 στο λιθόστρωτο δεν είναι απλώς μια ανάμνηση. Είναι μια υπενθύμιση του τι μπορεί να γεννήσει η αγάπη για τον τόπο, η συλλογική δημιουργία και η πίστη στη δύναμη της μουσικής. Και είναι, ταυτόχρονα, μια σιωπηλή πρόσκληση να ξαναβρούμε εκείνη την αίσθηση της παρέας, της κοινότητας και της γιορτής που έκανε –και μπορεί ξανά να κάνει– το Αργοστόλι να λάμπει.