10/08/2025
Γιώργος Νταλάρας: Υπάρχει μοναξιά στην απόλυτη αφοσίωση
Η τέχνη δεν τον λύτρωσε, τον δέσμευσε — και εκείνος δεν ζήτησε ποτέ ελευθερία…
Υπάρχουν καλλιτέχνες που αγαπούν τη μουσική, κι άλλοι που της αφιερώνονται. Και ύστερα, υπάρχουν ελάχιστοι που γίνονται συνώνυμοι της μουσικής.
Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ένα τέτοιο παράδειγμα . Ένας άνθρωπος που δεν προσέγγισε την τέχνη ως μέσο επιτυχίας, αλλά ως σκοπό ύπαρξης.
Δεν την υπηρέτησε για να κερδίσει το κοινό· κέρδισε το κοινό επειδή ποτέ δεν πρόδωσε αυτό που υπηρετούσε.
Η σχέση του με τη μουσική δεν είναι επάγγελμα, ούτε καριέρα. Είναι περισσότερο «εμμονή» — όχι με την έννοια της τελειομανίας, αλλά σαν εκείνη τη σιωπηλή, άκαμπτη αφοσίωση που έχουν όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Παιδί της ανάγκης, γεννημένος μέσα στη φτώχεια και τον αγώνα, κουβαλά αυτή την αφετηρία όχι σαν βάρος, αλλά σαν πυξίδα. Και παρά την πορεία του, που τον οδήγησε στις μεγαλύτερες σκηνές, με καταξίωση εντός κι εκτός συνόρων, δεν αποποιήθηκε ποτέ αυτή την καταγωγή. Αντιθέτως, την τίμησε και τη μετέτρεψε σε θεμέλιο, γιατί ήξερε πως μόνο ό,τι ξεκινάει από το αυθεντικό, μπορεί να κρατήσει στον χρόνο.
Η επιτυχία δεν τον καθήλωσε· τον κινητοποίησε. Η αστείρευτη επιθυμία του να μαθαίνει, να εμβαθύνει, να εξελίσσεται, είναι ένα από τα στοιχεία που τον κάνουν μοναδικό. Δεν αρκέστηκε ποτέ σε όσα ήξερε. Δεν βολεύτηκε στην αναγνώριση. Καλλιεργήθηκε, μελέτησε, αναζήτησε. Κι αυτή του η διαρκής μαθητεία τον έκανε όχι μόνο καλύτερο καλλιτέχνη, αλλά και ουσιαστικότερο άνθρωπο.
First Photo by George Spanos
✒️Γράφει ο Χρήστος Ασημακόπουλος
Διαβάστε όλο το άρθρο στο www.ogdoo.gr
Link στο πρώτο σχόλιο