Breakfast με Σπορ

20/08/2025

«Είχα εξασφαλίσει υποτροφία στο Χάρβαρντ αλλά αποφάσισα να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω στην κολύμβηση».
Ο Σερραίος πρωταθλητής Απόστολος Σίσκος ανοίγει την καρδιά του στο σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη που αξίζει να διαβάσετε:
«Είμαι ο αθλητής με τους λιγότερους χορηγούς, καθώς στη Βόρεια Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα συγκριτικά με την Αθήνα, παρότι κι εμείς έχουμε πολύ καλές επιδόσεις και επιτυχίες.
Οι γονείς μου, λοιπόν, από τότε που γεννήθηκα, είναι χορηγοί μου, είναι ακόμη στο πλευρό μου και με στηρίζουν ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά. Πιστεύω ότι, από τότε που κάναμε αυτή την επιλογή, είναι περήφανοι για εμένα και κάθε φορά που έρχονται παραπάνω επιτυχίες, επιβεβαιώνονται όλο και περισσότερο ο κόπος τους και ο αγώνας τους.
Προφανώς και έχω κάνει θυσίες, δεν χάρηκα εξόδους, δεν με έπαιρνε και δεν με παίρνει να κάνω τέτοια πράγματα.
Καταλαβαίνω ότι αυτά τα χρόνια και οι στιγμές δεν γυρνάνε πίσω, αλλά, από την στιγμή που ανταμείβομαι, θα μου επιστραφούν στη ζωή με διαφορετικό τρόπο και θα έχω χρόνο να τα κάνω όλα αργότερα, φαντάζομαι.
Ήθελα να σπουδάσω Μηχανολόγος Μηχανικός σκαφών, γιατί έχω πολύ τρέλα με τα σκάφη και τις μηχανές, αλλά μου κέντρισε το ενδιαφέρον η Φυσικοθεραπεία, η οποία συνδυάζεται και πιο άμεσα με αυτό που κάνω. Είχα πάθει έναν τραυματισμό το 2023 στους ώμους μου, ήμουν αγχωμένος και από τότε στράφηκα στην Φυσικοθεραπεία, ώστε κι εγώ ο ίδιος να καταλαβαίνω το σώμα μου, τους μυς μου, τις λειτουργίες τους.
Είχα εξασφαλίσει υποτροφία στο Χάρβαρντ από τα 17 μου, προφανώς και ήταν μια πολύ μεγάλη ακαδημαϊκή πρόταση, είχα μάλιστα αποφασίσει να πάω να σπουδάσω μετά τους Ολυμπιακούς του Παρισιού.
Ωστόσο, κατά την Ολυμπιακή χρονιά, οπότε και άλλαξα προπονητή, έκανα παραπάνω επιτυχίες, τις οποίες δεν περίμενα να έρθουν τόσο γρήγορα, και συνειδητοποίησα ότι, εάν ασχοληθώ με την κολύμβηση, μπορώ να πετύχω πολλά πράγματα. Αποφάσισα λοιπόν να δω μέχρι πού μπορώ να φτάσω, να επενδύσω κολυμβητικά και οι σπουδές να μείνουν κάπως πίσω μαζί με την ευκαιρία στο Χάρβαρντ».
Ο Απόστολος Σίσκος γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου του 2005 στις Σέρρες και άρχισε το κολύμπι σε ηλικία πέντε ετών στο σωματείο της πόλης του τον Πανσερραϊκό από πρωτοβουλία των γονέων του, οι οποίοι τον πήγαν στην πισίνα για να μάθει να κολυμπάει στη θάλασσα και να μην πνιγεί. Είναι μοναχοπαίδι και μάλιστα η θυσία της οικογένειας είναι πολύ μεγάλη, αφού ο πατέρας του που είναι επαγγελματίας στις Σέρρες παραμένει στην πόλη, ενώ η υπόλοιπη οικογένειά του μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη για να μπορέσει να στηρίξει την προσπάθεια του νεαρού αθλητή να διακριθεί στην Ελληνική κολύμβηση.
Σε ηλικία 12 ετών μετακόμισε και ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να κολυμπήσει αρχικά με το σκουφάκι του ΠΑΟΚ και αργότερα με αυτό του Άρη Θεσσαλονίκης. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα και πρωταγωνιστεί στα αγωνίσματα του υπτίου.

16/08/2025

«Νομίζω ότι η Πόρτο θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου και η Τσέλσι είναι η καλύτερη ομάδα που έχω προπονήσει στην Πρέμιερ Λιγκ.
Νομίζω ότι από το 2004 έως το 2006 η Άρσεναλ ήταν αήττητη, αλλά μόνο για μία σεζόν. Σε αυτές τις δύο σεζόν ήμασταν πιο σταθεροί από αυτούς. Ήταν μια σπουδαία ομάδα. Δεν κερδίσαμε το Champions League επειδή δεν υπήρχε η τεχνολογία της γραμμής του τέρματος.
Με την Ίντερ κερδίσαμε επίσης τα πάντα, αλλά η Ρόμα, για παράδειγμα, ήταν για μένα μια μεγάλη χαρά.
Δεν θέλω να πω ότι έφτιαξα ομελέτα χωρίς αυγά, θα ήταν ασέβεια προς τους παίκτες, αλλά η κατάκτηση του Conference League και η επίτευξη δύο συνεχόμενων ευρωπαϊκών τελικών, με όλα τα προβλήματά μας, τους περιορισμούς του Financial Fair Play και χωρίς να μπορούμε να υπογράψουμε παίκτες, η Ρόμα είναι ένα από τα πιο όμορφα επιτεύγματα της καριέρας μου.
Κατάφερα να ενώσω έναν σύλλογο που δεν ήταν ενωμένος, να φέρω πίσω πολλούς οπαδούς που είχαν φύγει και να κάνω την εικόνα της Ρόμα αυτή ενός γηπέδου που είναι πάντα γεμάτο. Η δουλειά μου στη Ρόμα μου έδωσε μια ιδιαίτερη χαρά.

Ζοζέ Μουρίνιο

11/08/2025

Πάνε σχεδόν δυο χρόνια από την ημέρα που ο Εντέν Αζάρ ανακοίνωσε το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, σε ηλικία μόλις 32 ετών.
Συνεχίζω ακόμη και σήμερα να πιστεύω ότι ο Βέλγος ήταν ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Ωστόσο, οι συνεχόμενοι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να προσφέρει όσα και ο ίδιος θα ήθελε. Ειδικά στον τελευταίο προορισμό της καριέρας του που ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Αζάρ σήμερα απολαμβάνει τη σύνταξή του και είδα τυχαία μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Marca. Μεταξύ άλλων είπε πως μεγάλωσε ως φαν της Άρσεναλ, λόγω του Τιερί Ανρί, χωρίς ωστόσο ποτέ να υπάρξουν ποτέ συζητήσεις για να αγωνιστεί στους "κανονιέρηδες".
Επίσης, αποκάλυψε ένα τηλεφώνημα του είχε από το Ντιντιέ Ντρογκμπά, ο οποίος προσπαθούσε να τον πείσει να παραμείνει στο Λονδίνο και να μην πάει στη "βασίλισσα", ενώ μίλησε και για τις συνεχείς επαφές του με τον Νασέρ Αλ Κελαϊφί, ισχυρό άνδρα της Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά και το γεγονός ότι βρέθηκε κοντά στην Μπάγερν.
Ωστόσο, η δήλωση που έχει μείνει στο μυαλό μου δεν είναι του ιδίου, αλλά του αρχηγού της Τσέλσι και της εθνικής Αγγλίας Τζον Τέρι, του πρώτου ποδοσφαιριστή που ύψωσε το κύπελλο στο νέο Γουέμπλεϊ, αλλά και του πρώτου Άγγλου που σκόραρε με τη φανέλα των «Λιονταριών» στο ίδιο γήπεδο στο παιχνίδι με τη Βραζιλία.
Είχε πει λοιπόν ο Τέρι: "O Αζάρ ήταν σχεδόν πάντα ο χειρότερος στην προπόνηση. Έβγαινε με λυμένα κορδόνια και τα έκανε όλα χαλαρά. Τα Σαββατοκύριακο όμως έδινε τα πάντα και κέρδιζε αγώνες για εμάς.
Ο Μουρίνιο το δεχόταν. Ήξερε πως ο Αζάρ δεν θα γυρίσει πίσω να βοηθήσει στην άμυνα όσο οι υπόλοιποι, οπότε έκανε ό,τι μπορούσε ώστε οι άλλοι δέκα να καλύψουν το κενό του. Μας είχε πει ξεκάθαρα πως «είναι τόσο καλός που μπορεί να κάνει τη διαφορά στα ματς, οπότε πρέπει να τον βοηθήσετε». Δεν προσπάθησε να αλλάξει τον Αζάρ και να τον πείσει πως πρέπει να γυρνάει να μαρκάρει στο δικό μας μισό, γιατί ήξερε ότι δεν θα κατέληγε πουθενά αυτό".

Ακολουθήστε τη σελίδα μας με ένα like!

10/08/2025

''Ούτε μια φορά σε 36 χρόνια δεν σκέφτηκα να πουλήσω αυτή τη φανέλα. Eίναι χαρά μου να την επιστρέφω στο λαό της Αργεντινής. Ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα να την επιστρέψω επειδή ο Ντιέγκο είναι σαν θεός εκεί. Παίξαμε ο ένας στο αποχαιρετιστήριο ματς του άλλου αλλά μόνο μια φορά μαζί, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα προς τιμή του Μισέλ Πλατινί το 1988 στη Σεβίλλη. Μου έκανε ασίστ στο γκολ μου και ύστερα είχαμε μία αξέχαστη βραδιά με πολλές μπύρες''.
Στον τελικό του Μουντιάλ του 1986 η Αργεντινή κέρδισε την Δ.Γερμανία με 3-2, με τον Ντιέγκο να χρίζεται ο βασικός υπεύθυνος γι' αυτόν τον θρίαμβο. Ο Λόταρ Ματέους αντάλλαξε φανέλες μαζί του και έκτοτε, ο Γερμανός θρύλος είχε στην κατοχή του μία από τις πιο ιστορικές ποδοσφαιρικές εμφανίσεις.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια δέχθηκε πολλές προτάσεις εκατομμυρίων για να την πουλήσει. Για να καταλάβουμε λίγο το μέγεθος και την αξία της φανέλας o Άγγλος Στιβ Χοτζ, που είχε τη φανέλα του Μαραντόνα από τον αγώνα με το ''χέρι του Θεού'' την πούλησε 7 εκατομμύρια λίρες! Ο Ματέους δήλωσε πως: ''Tα πάντα αγοράζονται με το χρήμα αλλά ήθελα να δώσω αυτή τη φανέλα στην Αργεντινή και αυτό είναι κάτι που δεν έχει αντίτιμο''. Με αυτή του την κίνηση έδειξε πως σεβάστηκε την αμοιβαία εκτίμηση και φιλία που είχαν με τον εκλιπόντα Μαραντόνα και κέρδισε τον σεβασμό όλων των ποδοσφαιρόφιλων.

08/08/2025

Τον Ροντρίγκο Ρέι ίσως ορισμένοι τον θυμούνται από το πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ. Σήμερα, στα 34 του, ο Αργεντινός τερματοφύλακας αγωνίζεται στην Ιντεπεντιέντε. Ο Ρέι και η σύζυγός του έχουν έναν γιο με αυτισμό.
Τον Ιούλιο στη χώρα ψηφίστηκε ο «Νόμος έκτακτης ανάγκης για άτομα με αναπηρία» με ισχύ μέχρι το 2027, ένας νόμος με στόχο την κοινωνική στήριξη σε θέματα υγείας, μεταφορών, εκπαίδευσης και απασχόλησης ατόμων με αναπηρία. Μέσα σε όλα, ο νόμος προέβλεπε την δημιουργία ενός ταμείου, την προστασία στις πληρωμές των παρόχων και των υπαλλήλων σε δομές, πολλοί από τους οποίους πληρώνονται με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά και μηνιαία προσαρμογή των επιδομάτων σε άτομα με αναπηρία, ώστε το τελικό ποσό να ανταποκρίνεται στις αλλαγές του πληθωρισμού.
Η κυβέρνηση όμως, άσκησε βέτο στον νόμο αυτό, υποστηρίζοντας ότι δημιουργεί μια μεγάλη τρύπα στον προϋπολογισμό, καθώς το ποσό θα φτάσει το 0,5% του ΑΕΠ.
Ο Ρέι μαζί με τη σύζυγό του πήραν μέρος στην πορεία διαμαρτυρίας μαζί με χιλιάδες άλλες οικογένειες και μετέφεραν το μήνυμά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα έρχονται πριν από οποιαδήποτε οικονομική πολιτική, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις. Είναι λογικό ως κυβέρνηση να ελέγχεις και να ρυθμίζεις, αλλά είναι απαράδεκτο να αγνοείς ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν έχω εκφραστεί ποτέ για τα πολιτικά και δεν θα το ξανακάνω στο μέλλον. Σε αυτή την περίπτωση όμως σχολιάζω την απόφαση του Προέδρου από μια ανθρώπινη οπτική και την ευθύνη του απέναντι στην κοινωνία. Ο αυτισμός δεν πρέπει να μπαίνει ανάμεσα στον πολιτικό διχασμό. Δεν μιλάμε για διαφορετικές πλευρές, αλλά για ανθρώπινα δικαιώματα. Ως οικογένεια έχουμε το προνόμιο να μπορούμε να πληρώνουμε τα πάντα για τις ανάγκες του γιου μας. Αλλά δεν θα είμαστε εδώ για πάντα και θέλουμε να του αφήσουμε μια καλύτερη κοινωνία. Για τον Μπένι και για όλους όσοι δεν μπορούν».

06/08/2025

Με αφορμή την ένταξη του Ρικάρντο Κακά στο τεχνικό επιτελείο της εθνικής Βραζιλίας μου ήρθαν στην μνήμη οι δηλώσεις του Κάρλο Αντσεότι, όταν ο 21χρονος (το 2003) Κακά πάτησε το πόδι του στο Μιλάνο.
«Είχε το πρόσωπο του καλού παιδιού. Με τα γυαλιά του, το τέλειο μαλλί του. Ήταν σαν... κολλεγιόπαιδο ή σαν από εκείνους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Τη μέρα που έφτασε για την πρώτη του προπόνηση, τον ρώτησα αν τον άφησαν η μαμά και ο μπαμπάς να φύγει από το σπίτι. Θα μπορούσαν μέχρι και ταυτότητα να του ζητήσουν στην πύλη του προπονητικού κέντρου. Κι όμως, όταν ακούμπησε την μπάλα, άνοιξαν οι ουρανοί!
Ήταν μαγικός! Είχα χάσει τα λόγια μου! Κόντραρε τον Γκατούζο δίχως να πέσει, έβγαλε μπαλιά την οποία δεν πρόλαβε στην πλάτη του ο Νέστα και όταν τηλεφώνησα στον Γκαλιάνι του είπα: Πήραμε ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο».
Για τον Κακά έχω αναφερθεί πολλές φορές στην εκπομπή, καθώς τον θεωρώ ως έναν από τους πιο ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές στον πλανήτη.
Το αληθινό όνομά του είναι Ρικάρντο Ίζακσον Ντος Σάντος Λέιτε. Το ψευδώνυμο Κακά του το κόλλησε ο μικρότερος αδερφός του, καθώς του ήταν δύσκολο να προφέρει το όνομα Ρικάρντο.
Επίσης μην ξεχνάμε ότι εκτός από το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε και με το μόντελινγκ, συμμετέχοντας στη διαφημιστική καμπάνια του Emporio Armani.
Και κλείνοντας για να καταλάβετε πόσο καλός άνθρωπος είναι η πρώην γυναίκα του, η Καρολίνα, τον χώρισε γιατί όπως είπε, ήταν… πολύ καλός μαζί της! Δεν υπήρχε κάτι κακό, απλά ένιωθε πως κάτι της έλειπε...

02/08/2025

«Αυτός είναι ο αγαπημένος μου παίκτης. Ο γιος μου, ο Τζακ, έξι ετών. Παρά το γεγονός ότι έχει ένα σπάνιο αυτοάνοσο, που προκαλεί ανοσολογική ανεπάρκεια και που εμφανίζεται σε ένα στα 1.000.000 περιστατικά, αναγκάζοντας τον να υποβάλλεται τακτικά σε ενέσεις από το Νοσοκομείο Great Ormond Street μέχρι το Παιδιατρικό Νοσοκομείο του Μπρίστολ, δεν σταματά ποτέ να χαμογελά. Του αρέσει να είναι τερματοφύλακας, να κάνει μεγάλες αποκρούσεις και δεν φοβάται να λερωθεί!»
Η φωτογραφία και η ιστορία της ημέρας από έναν περήφανο πατέρα, με τον μικρό τερματοφύλακα Τζακ να έχει κερδίσει τις καρδιές της αγγλικής κοινωνίας τις τελευταίες ημέρες.
Του ευχόμαστε υγεία και μια τεράστια καριέρα κάτω από τα δοκάρια.

01/08/2025

Ένα από το πιο όμορφα κείμενα που έχω διαβάσει για τον Γκάλη, με αφορμή τα γενέθλιά του προσφάτως, γραμμένο από το .
Ο Νίκος, τέταρτο παιδί του Γιώργου του ράφτη από τον Άγιο Ισίδωρο, ένα ορεινό χωριό της Ρόδου και της Στέλλας, όχι της Σμυρνιάς, αλλά της Κωνσταντινουπολίτισας, από την Ξηροκάνη. Εκεί που έγινε η Πατριαρχική Σχολή, η οποία ήταν το επίσημο ελληνικό πατριαρχικό εκπαιδευτικό ίδρυμα της Πόλης.

Απολαύστε το κείμενο...

Τον αποκάλεσαν «Θεό του μπάσκετ», «γκάνγκστερ», «Nick the Greek» αλλά η ουσία είναι ότι ο Νίκος Γκάλης άλλαξε το μπάσκετ στη χώρα και το «επέβαλε» στους Έλληνες.
Η 23η Ιουλίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ...αθλητική γιορτή. Σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια γεννήθηκε ο Νίκος Γκάλης. Κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι σαν σήμερα, την 23η Ιουλίου του 1957, θα έβλεπε για πρώτη φορά τον κόσμο, εκείνος που έβαλε την Ελλάδα και τον Άρη για τα καλά στον ευρωπαϊκό μπασκετικό χάρτη. Ο άνθρωπος που άλλαξε τον ελληνικό αθλητισμό (και όχι μόνο), εκείνος που «έβαλε» το μπάσκετ σε κάθε σπίτι της χώρας, εκείνος που άλλαξε τον ρου της ιστορίας.Ο Νικόλαος Γεωργαλής, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ της Αμερικής.Το 2023 μιλάει στην Κωνσταντίνα Δημοπούλου ,για λογαριασμό του MEGA και της εκπομπής ΕΛΕΝΗ και αναφέρεται στον χαρακτήρα του : «Είμαι απλός άνθρωπος, προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια που με έμαθαν να σέβομαι τα πάντα. Θα δείξω τον ίδιο σεβασμό σε έναν εργαζόμενο και τον ίδιο σεβασμό στον πρωθυπουργό. Απαιτώ και εγώ τον σεβασμό όταν κάποιος μιλάει μαζί μου», ενώ στην ίδια συνέντευξη εξήγησε γιατί δεν έγινε προπονητής: «Δεν έγινα προπονητής γιατί από την στιγμή που δεν έχω την μπάλα στο χέρι μου, δεν ήθελα ποτέ να με κατηγορήσει κάποιος γιατί έχασε η ομάδα».Δεν ήταν απλά ένας παίκτης: ήταν ποίηση εν κινήσει, μια μηχανή παραγωγής ασύλληπτων καλαθιών, που ακόμα κι αν συγκεντρώνονταν οι μεγαλύτερες διάνοιες της φυσικής αυτού του πλανήτη, πάλι θ’ αδυνατούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη.Ήταν ο πρώτος- και παντοτινός- αθλητικός έρωτας εκατομμυρίων Ελλήνων, οι οποίοι μετά τον άθλο του 1987 τον ανήγαγαν (δικαίως) σε θεό.
Σε περίπτωση που δεν έχουν ξεθωριάσει τελείως οι αναμνήσεις σας από τη δεκαετία του 1980 (και των αρχών των 90s) και θυμάστε «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός», τότε ξέρετε. Ήσασταν μάρτυρες.Αν πάλι είστε νεότεροι ,απλά ψάξτε και πείτε στα παιδιά σας ,σε φίλους ,σε γνωστούς ότι κάποτε ήταν ένας θεός που κατέβηκε στη Γη...
Νίκο χρόνια πολλά, καλά και σε ευχαριστούμε για όλα!...

30/07/2025

Το 1980 ο Τζον Χιούστον αποφάσισε για πρώτη φορά στην τεράστια καριέρα του να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. O καταξιωμένος Αμερικάνος σκηνοθέτης ήθελε να γυρίσει μια δική του εκδοχή του «Αγώνα του Θανάτου», την ιστορία δηλαδή του παιχνιδιού που έπαιξαν κάποιοι Ουκρανοί φυλακισμένοι ποδοσφαιριστές με μια ομάδα επιλέκτων των Ναζί. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα οι άνθρωποι της παραγωγής κατάφεραν να προσελκύσουν μερικά μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου, όπως είναι ο Μάικλ Κέιν και ο Σιλβέστερ Σταλόνε αλλά και του ποδοσφαίρου, με προεξέχοντες τους Πελέ, Μπόμπι Μουρ και Οσβάλντο Αρντίλες. Το μόνο που έμενε ήταν να βρεθούν οι ηθοποιοί που θα έπαιζαν τους δεύτερους ρόλους.
Για να είναι πιο αληθοφανείς οι σκηνές που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο η παραγωγή προτιμούσε να συμπληρώσει το καστ με κανονικούς ποδοσφαιριστές, γι’αυτό και επικεντρώθηκε στις ομάδες του αγγλικού πρωταθλήματος. Σε μια από τις συσκέψεις που έγιναν κάποιος πρότεινε να προσεγγιστεί η Ίπσουιτς. Η πρόταση του υπερψηφίστηκε, οι επαφές έγιναν μέσω του προπονητή της και το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, την ώρα που οι ποδοσφαιριστές όλων των άλλων ομάδων έκαναν τις διακοπές του, εφτά μέλη της Ίπσουιτς πέρασαν μερικές εβδομάδες στη Βουδαπέστη, όπου και γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ.
Ο αμυντικός Ράσελ Όσμαν διηγείται: “Μια μέρα μας φώναξε o προπονητής στα αποδυτήρια και μας είπε ότι αν δεν έχουμε κανονίσει κάτι για το καλοκαίρι μπορούμε να λάβουμε μέρος στα γυρίσματα μιας ταινίας. Ήμουν ελεύθερος τότε και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω, οπότε πήγα”.
Η συμβολή των ποδοσφαιριστών στην ολοκλήρωση της αποδείχτηκε καθοριστική. Κάποιοι εξ αυτών ανέλαβαν κανονικούς ρόλους με αρκετές ατάκες.
“Νομίζαμε πως απλά θα συμμετέχουμε σαν κομπάρσοι σε κάποιες σκηνές με ποδόσφαιρο και ξαφνικά βρέθηκα να κάνω διάλογο πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μάικλ Κέιν” θυμάται ο Όσμαν.
Κάποιοι βοήθησαν ώστε οι φάσεις του αγώνα να είναι όσο πιο πειστικές γίνεται “Για να γυριστούν οι ποδοσφαιρικές σκηνές ο Μπόμπι Μουρ και ο Πελέ έπιασαν τον σκηνοθέτη και του είπαν «εμείς θα σου πούμε ακριβώς τι πρέπει να κάνεις, εσύ απλά να έχεις έτοιμες τις κάμερες» και κάποιοι ντούμπλαραν τους κανονικούς ηθοποιούς στις περιπτώσεις που έπρεπε να παίξουν μπάλα.
Ο τερματοφύλακας Λόρι Σίβελ πήρε αναγκαστικά μεταγραφή στην πλευρά των ναζί, γιατί ο Χιούστον θεωρούσε ότι η φωνή του δεν ήταν πολύ καλή για το ρόλο του τερματοφύλακα των συμμάχων. Έναν ρόλο που, όπως όλοι ξέρουμε, ανέλαβε στο δεύτερο μισό της ταινίας ο Σταλόνε. Η περίοδος των γυρισμάτων δεν ήταν και η καλύτερη για τον πρώην «Ρόκι». Αρχικά έχασε 100 δολάρια σε ένα στοίχημα με τον αμυντικό Κέβιν Μπίτι για το ποιος θα κερδίσει σε μια κόντρα δύναμης στο μπρα ντε φερ. Στη συνέχεια έλαβε αρνητική απάντηση στο κάπως παράλογο αίτημα του να πετύχει αυτός το κρίσιμο γκολ παραβλέποντας τη μικρή τεχνική λεπτομέρεια πως ήταν τερματοφύλακας. Και το κακό τρίτωσε όταν σε μια στιγμή χαλάρωσης δέχτηκε να κάτσει κάτω από την εστία για να τεστάρει τις ικανότητες του ο Πελέ: “Από εκείνη την ταινία μου έχει μείνει ενθύμιο ένα σπασμένο δάχτυλο, όταν προσπάθησα να αποκρούσω ένα πέναλτι του Πελέ. Φορούσε ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια και σε συνδυασμό με τη μπάλα, που ήταν δυο φορές πιο βαριά από τις σημερινές, ήταν σαν να σε βαρούσε με κανόνι. Ήθελε να με δοκιμάσει και το μόνο που σκέφτηκα ήταν «σιγά, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι». Μου είπε ακριβώς πού θα στείλει τη μπάλα και παρ’όλο που ήξερα, δεν πρόλαβα να κουνηθώ. Την έστειλε ακριβώς στο σημείο που είπε. Τότε δοκίμασε ξανά, η μπάλα τρύπησε τα δίχτυα και έσπασε ένα παράθυρο από τους στρατώνες στους οποίους κάναμε το γύρισμα. Το μόνο που μπόρεσα να εκστομίσω ήταν ένα «πλάκα μου κάνεις!»”.
Στις 31 Ιουλίου 1981 έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ η ταινία «H μεγάλη απόδραση των 11».

27/07/2025

Την πρώτη φορά που αντιμετώπισα τον Ρονάλντο ήμουν στην Πάρμα και αυτός στην Ίντερ. Το παιχνίδι ξεκίνησε και μετά από λίγο, βρέθηκαμε πρόσωπο με πρόσωπο. Σε έβαζε στην άκρη και χάιδευε την μπάλα με έναν τρόπο τόσο ασυνήθιστο που σε άφηνε άφωνο. Όλα αυτά με μια ταχύτητα που δεν είχα ξαναδεί.
Εκείνη την ημέρα πέρασε από δίπλα μου, με άφησε άγαλμα και κατευθύνθηκε προς το τέρμα. Φώναξα στον Καναβάρο, ρίξ' τον κάτω, ρίξ' τον κάτω. Ο Φάμπιο του έκανε φάουλ και ο διαιτητής του έδωσε κίτρινη κάρτα.
Στην επόμενη φάση, έσπρωξε την μπάλα μπροστά με μεγάλη ταχύτητα και έπρεπε να του κάνω φάουλ. Τότε ο Φάμπιο με κοίταξε και ψιθύρισε: «Λίλιαν, θα μείνουμε με 9 παίκτες απόψε. Πώς θα σταματήσουμε αυτόν τον τύπο;»
Ο Ρονάλντο τα άκουσε όλα, ήρθε κοντά μας και με πολύ σπαστά ιταλικά είπε: συγγνώμη, το παρακάνω.
Ο Καναβάρο κι εγώ κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον και δεν είπαμε λέξη. Με αυτά τα λόγια, μας έκανε να νιώσουμε τόσο μικροί, σχεδόν ανύπαρκτοι.
Αυτό ήταν επίσης μέρος του να είσαι το ...Φαινόμενο. Στο τέλος του αγώνα, δεν δίστασα να πάω να του ζητήσω τη φανέλα του.

Λίλιαν Τουράμ

26/07/2025

Θα πάμε αλλού σήμερα. Σε μία φυσιογνωμία συνδεδεμένη άρρηκτα με τα παιδικά μας χρόνια.
Ήταν Ιούλιος του 1973 όταν ο Μπρους Λι πέθανε σε ηλικία 32 ετών. Είχε γυρίσει λίγες ταινίες. Δεν είχε ακόμα καθιερωθεί στο Χόλιγουντ. Κι όμως, περίπου, μισό αιώνα μετά, το όνομά του παραμένει ζωντανό σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όχι μόνο ως σύμβολο των πολεμικών τεχνών, αλλά ως κάτι πολύ βαθύτερο: ένας άνθρωπος που έσπασε τα στερεότυπα, αντιστάθηκε στην απόρριψη, όρισε νέους όρους για τη φιγούρα του Ασιάτη άντρα στη Δύση και τελικά έγινε παγκόσμιο πολιτιστικό φαινόμενο.
Πέρα από τη φυσική του δύναμη και την τεχνική ακρίβεια, ο Μπρους Λι ξεχώριζε γιατί συνδύαζε σώμα και πνεύμα. Το Jeet Kune Do, η πολεμική φιλοσοφία που ανέπτυξε, δεν ήταν απλώς ένα ακόμη σύστημα τεχνικών. Ήταν ένα σύστημα αποδόμησης. Ενάντια στους αυστηρούς κώδικες, πρότεινε τη ρευστότητα, την αφαίρεση, την εξατομίκευση. Δίδασκε συνείδηση. Ζητούσε ελευθερία.
Στην πραγματικότητα, υπήρξε δάσκαλος όχι μόνο πολεμικών τεχνών, αλλά και πολιτισμικού αυτοκαθορισμού.Το Χόλιγουντ της εποχής δεν μπορούσε να διαχειριστεί μια τέτοια ιδεολογική προσωπικότητα.
Το έργο του Μπρους Λι δεν τελείωσε με τον θάνατό του. Αντίθετα, πολλαπλασιάστηκε. Το Χόλιγουντ προσπάθησε να γεμίσει το κενό του με απομιμήσεις. Γεννήθηκε ένα ολόκληρο υπο-είδος, γνωστό ως “Bruceploitation”, με δεκάδες ηθοποιούς που προσπαθούσαν να του μοιάσουν. Κανείς δεν τα κατάφερε. Η λάμψη του δεν ήταν επιφανειακή. Δεν στηριζόταν μόνο στις κινήσεις ή στους μυς του. Η παρουσία του είχε πυρήνα. Είχε βάθος. Είχε ιστορία.
Η μεγάλη παρακαταθήκη του Λι δεν βρίσκεται στις ταινίες. Βρίσκεται στο πώς κατάφερε να διαβρώσει ένα σύστημα που του είχε κλείσει την πόρτα. Στο πώς ανάγκασε το Χόλιγουντ να τον πάρει στα σοβαρά. Στο ότι έκανε την Ανατολή να ακουστεί στη Δύση όχι ως εξωτισμός, αλλά ως ισότιμος λόγος. Η εικόνα του ταξίδεψε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλες τις ηλικίες, σε κάθε φυλή. Εκπροσώπησε όλους όσους ένιωθαν αποκλεισμένοι, παρεξηγημένοι, ή ανώνυμοι. Δεν έγινε ήρωας επειδή πάλεψε καλά. Έγινε επειδή αρνήθηκε να είναι τίποτα λιγότερο από τον εαυτό του.


Οι τελευταίοι μήνες

Δύο μήνες πριν από το θάνατό του, ο Μπρους Λι εισήχθη ξαφνικά στο νοσοκομείο. Αυτό συνέβη τον Μάιο του 1973, όταν ο Λι κατέρρευσε δουλεύοντας στο μοντάζ της ταινίας «Enter the Dragon». Εξουθενωμένος από κρίσεις και πονοκεφάλους, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Hong Kong Baptist Hospital.
Διαγνώστηκε με εγκεφαλικό οίδημα – που προκαλείται όταν συσσωρεύεται υγρό γύρω από τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την αύξηση της πίεσης – και οι γιατροί σταθεροποίησαν γρήγορα την κατάσταση του Λι με μαννιτόλη. Μετά από μια σύντομη παραμονή στο νοσοκομείο, ο Λι αποχώρησε. Αν και στις εβδομάδες που ακολούθησαν παραπονέθηκε για περιστασιακούς πονοκεφάλους, ο Λι διατήρησε τη συνήθη αυστηρή διατροφή του και το έντονο πρόγραμμα γυμναστικής του.
Ωστόσο το ίδιο πρόβλημα που τον έστειλε στο νοσοκομείο τον Μάιο «ξαναχτύπησε» την ημέρα του θανάτου του, στις 20 Ιουλίου 1973.
Το μεγαλύτερο μέρος εκείνης τη μέρας ο Λι το είχε περάσει με τον παραγωγό Ρέιμοντ Τσόου, συζητώντας για τα γυρίσματα του «Game of Death» (Το Παιχνίδι του Θανάτου), της ημιτελούς τελευταίας ταινίας του, στην οποία εμφανίζεται με την εμβληματική κίτρινη και μαύρη φόρμα. Το απόγευμα οι δυο τους πήγαν στο σπίτι της Ταϊβανέζας ηθοποιού Μπέτι Τινγκ Πέι. Συζήτησαν το σενάριο και ο Τσόου αποχώρησε για να δειπνήσει αλλού, αφήνοντας μόνους τους δύο ηθοποιούς.
Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Λι παραπονέθηκε για πονοκέφαλο και η Τινγκ του έδωσε Equagesic, ένα παυσίπονο που περιείχε ασπιρίνη και το ηρεμιστικό μεπροβαμάτη. Νιώθοντας κουρασμένος, ο Λι αποσύρθηκε για έναν σύντομο ύπνο. Όταν δεν κατέβηκε για το δείπνο αργότερα, η Τινγκ προσπάθησε να τον ξυπνήσει χωρίς επιτυχία. Κάλεσε τον Τσόου στο σπίτι της, ο οποίος επίσης δεν κατάφερε να ξυπνήσει τον Λι. Τηλεφώνησαν σε έναν γιατρό ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει τον σταρ και, αφού απέτυχε, τον μετέφερε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Queen Elizabeth. Ο Λι κηρύχθηκε νεκρός κατά την άφιξη.
Η νεκροψία τότε έδειξε ότι ο θάνατος του Λι οφειλόταν σε υπερβολικό υγρό που προκάλεσε διόγκωση του εγκεφάλου του κατά 13% με, αποτέλεσμα θανατηφόρα αύξηση της πίεσης. Μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2022 στην επιθεώρηση Clinical Kidney Journal, υποστηρίζει ότι αιτία θανάτου ήταν η υπερβολική κατανάλωση… νερού, που προκάλεσε υπονατραιμία, δηλαδή μείωση της συγκέντρωσης νατρίου στο αίμα και αδυναμία του νεφρού να αποβάλλει περίσσεια υγρών.
Σύμφωνα με τη μελέτη ο Λι κατανάλωνε υπερβολικά μεγάλες ποσότητες υγρών, έκανε χρήση κάνναβης – η οποία αυξάνει τη δίψα – καθώς και συνταγογραφούμενων φαρμάκων και αλκοόλ – τα οποία μειώνουν την ικανότητα των νεφρών.

Οι θεωρίες συνωμοσίας

1. Δηλητηριάστηκε από την ερωμένη του, την Ταϊβανέζα στάρλετ Μπέτι Τινγκ Πέι.
2. Υπερβολική δόση ναρκωτικών.
3. Το διέταξαν οι Τριάδες, γιατί είχε ξυλοκοπήσει τον γιο ενός αρχηγού τοπικής συμμορίας.
4. Ο συνέταιρος, ο παραγωγός Ρέιμοντ Τσόου, έβαλε να τον σκοτώσουν.
5. Δολοφονήθηκε από μια συμμαχία Κινέζων δασκάλων του κουνγκ φου, επειδή δίδασκε σε ξένους αρχαίες κινεζικές τεχνικές.
6. Η οικογένεια Λι ήταν καταραμένη.

24/07/2025

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 71 ετών άφησε ο Χαλκ Χόγκαν. Ο θρύλος του WWE εξέπνευσε στο σπίτι του στη Φλόριντα.
Σύμφωνα με πληροφορίες του TMZ, ο Χόγκαν υπέστη καρδιακή ανακοπή. Όπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, η σύζυγός του είχε διαψεύσει προ εβδομάδων τις φήμες πως βρισκόταν σε κώμα. Δήλωνε τότε ότι η καρδιά του ήταν δυνατή.
Ο Χαλκ Χόγκαν μετέτρεψε το επαγγελματικό wrestling σε ένα οικογενειακό άθλημα ψυχαγωγίας. Πριν από αυτόν η πάλη απευθυνόταν σε ένα αρκετά περιορισμένο κοινό. Οι θεατρικές επιδείξεις του στο ρινγκ ήταν μαγνητικές τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς, πράγμα που μεταμόρφωσε το άθλημα σε μία οικογενειακή τηλεοπτική διασκέδαση.
Το 2005 το WWE για να τον τιμήσει για την προσφορά του και να αναγνωρίσει το μέγεθος της καριέρας του, τον εισήγαγε στο Hall of Fame του.
Είχε ασχοληθεί και με την μουσική, εκδίδοντας ένα CD, με την ονομασία «Hulk Rules». Είχε εκδώσει ένα ντουέτο τραγούδι και είχε εμφανιστεί και σε διάφορα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών. Είχε επίσης ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και με την ηθοποιία. Είχε παίξει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε αρκετές ταινίες μέχρι και το 2001. Επίσης είχε κάνει τηλεόραση, παρουσιάζοντας τηλεοπτικά παιχνίδια και ριάλιτι.
Ποιος δεν θυμάται την επική μάχη του με το Σιλβέστερ Σταλόνε στο Rocky III, στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, η οποία ωστόσο δεν έβγαλε νικητή γιατί διακόπηκε από το διαιτητή του αγώνα. Δείτε την...

ROCKY III Clip - "Thunderlips" (1982) Hulk HoganRocky, the reigning world champion, accepts a boxing challenge from Clubber Lang and loses the match. He also...