21/09/2025
𝚮 𝛂𝛏𝛊𝛐𝛑𝛊𝛔𝛕ί𝛂 𝛅𝛆𝛎 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛇ή𝛕𝛈𝛍𝛂 𝛖𝛑𝛐𝛄𝛒𝛂𝛗ής
𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛨𝜆ί𝛼ς 𝛥𝜄ά𝜅𝜊ς
Τελευταία, πολύ λόγος γίνεται για την ανωνυμία στα Social Media και γενικότερα στο διαδίκτυο. Η αλήθεια είναι ότι η εποχή μας βρίθει… «φωνών». Άλλες επώνυμες, άλλες ανώνυμες. Ανεξαρτήτως όμως της επωνυμίας τους ή μη, αυτό που σίγουρα προσπαθούν να επιτύχουν είναι το να επηρεάσουν τον δημόσιο διάλογο. Το ερώτημα όμως δεν είναι -και δεν θα έπρεπε να είναι- απλώς «ποιος μιλάει». Το ερώτημα είναι «τι και πώς το λέει».
Τα ανώνυμα προφίλ δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Συχνά είναι τοξικά, παραπληροφορούν και σίγουρα οι άνθρωποι που τα διαβάζουν είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι. Πολλές όμως φορές λειτουργούν για ανθρώπους ως ανάχωμα στην έκθεση, την στοχοποίηση δίνοντάς τους την δυνατότητα να καταθέσουν τη σκέψη τους. Το γεγονός ότι κάποιος αρθρογραφεί με ψευδώνυμο -άρα ανώνυμα- δεν σημαίνει ότι δεν έχει να προσφέρει στον διάλογο ή θα διασπείρει ανακρίβειες ή ακόμα χειρότερα ψεύδη. Σημαίνει απλώς ότι η φωνή του χρειάζεται εκ μέρους των υπολοίπων που θα τον ακούσουν/διαβάσουν πιο προσεκτικό φίλτρο.
Από την άλλη πλευρά, οι πλείστοι εξ ημών θεωρούμε, ότι αυτός που αρθρογραφεί επωνύμως -κατά συνέπεια και το άρθρο του- έχει κύρος. Η αλήθεια είναι, ότι το ενυπόγραφο κείμενο έχει βαρύτητα, ο συγγραφέας του φέρει ευθύνη, ενίοτε μάλιστα η συγγραφή του μπορεί να εκληφθεί και ως πράξη θάρρους. Δεν αρκούν όμως αυτά για να υπάρξει αξιοπιστία. Κάποιοι γράφουν με συνέπεια, μιλάνε ευθέως και χωρίς περιστροφές και εντέλει ενδέχεται να έχουν προσωπικό κόστος. Υπάρχουν όμως και αυτοί που, αν και επώνυμοι, συντάσσουν κείμενα «κατόπιν υποδείξεως». Είναι γνωστός σε όλους ο όρος στρατευμένη αρθρογραφία -και όχι μόνο- και υπάρχει για να υπηρετεί σκοπιμότητες που καμία σχέση δεν έχουν με την αλήθεια ή το δημόσιο συμφέρον. Η επωνυμία συνεπώς δεν είναι συνώνυμο της φερεγγυότητας.
Το πραγματικό κριτήριο βρίσκεται αλλού και είναι η καθαρότητα των επιχειρημάτων, αλλά κυρίως η συνέπεια ανάμεσα σε αυτά που γράφονται και όσα πράττονται. Ακόμα-ακόμα στην ειλικρίνεια του λόγου που δεν φοβάται να εκτεθεί, είτε με όνομα είτε χωρίς. Το βάρος μιας θέσης δεν το χαρίζει η υπογραφή, το χαρίζει η αλήθεια που κουβαλά και αυτά κατά την ταπεινή μου άποψη είναι τα ουσιαστικά.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η κοινωνική συνοχή -που όλοι επικαλούμαστε και επιθυμούμε(;)- δεν κερδίζεται με καχυποψία. Δεν χτίζεται με φακέλους, σκιές και υπονοούμενα ένθεν κι ένθεν. Χτίζεται με καθαρό λόγο, με διάλογο και σίγουρα με επιχειρήματα που αντέχουν στην όποια κριτική. Το ζητούμενο -και φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσετε- δεν είναι να «μετράμε» ονόματα αλλά να μετράμε αλήθειες και γι’ αυτό η πρότασή μου είναι ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε ως θέσφατο τίποτα και να ελέγχουμε τα πάντα, είτε τα έχουμε διαβάσει σε ενυπόγραφο είτε σε ανυπόγραφο κείμενο.
Τοξικές φωνές υπήρχαν και θα υπάρχουν. Είναι σημαντικό -θα έλεγα επιβεβλημένο- να μην τους επιτρέψουμε να ορίζουν τον τόνο της δημόσιας συζήτησης. Να μη γίνουν το μέτρο μας. Το μέτρο οφείλει να είναι μόνο η αλήθεια και η συνέπεια λόγων και πράξεων. Γιατί η δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή δεν θεμελιώνονται με μάσκες -ακόμα κι αν τις φορά κάποιος επώνυμος- αλλά με λόγο καθαρό, υπεύθυνο και ειλικρινή.
#κερατεα #λαυριο
