Λαυρεωτικός Cosmos

Λαυρεωτικός Cosmos Τα νέα της Λαυρεωτικής κι όχι μόνο!

𝚻𝛊 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 -𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛊 𝛑𝛒𝛐𝛔𝛑𝛂𝛉𝛆ί 𝛎𝛂 𝛆ί𝛎𝛂𝛊- 𝛐 𝚲𝛂𝛖𝛒𝛆𝛚𝛕𝛊𝛋ός 𝐂𝐨𝐬𝐦𝐨𝐬

Σε έναν καιρό όπου η εξουσία μιλάει πολύ και απαντά λίγο, ο Λαυρεωτικός Cosmos δεν φιλοδοξεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις ούτε να χαϊδέψει αυτιά. Δεν είναι φερέφωνο, αλλά ούτε και σάλπιγγα. Είναι χώρος για φωνές που συνήθως χάνονται.

Οι ιθύνοντες πολύ συχνά -με λόγο οριστικό, απόλυτο και συχνά βαρύ- προτιμούν το σιωπηλό συμβούλιο, τις ερωτ

ήσεις δίχως απαντήσεις και τις αποφάσεις που πέφτουν σαν τετελεσμένα. Όμως η δημοκρατία δεν τρέφεται με τετελεσμένα. Θέλει διάλογο, διαφάνεια, λογοδοσία.

Ο Cosmos επιμένει να ρωτά, να αποκαλύπτει, να θυμίζει. Όχι για να κάνει θόρυβο, αλλά για να κρατήσει ζωντανή την έννοια του κοινού συμφέροντος. Δεν αρκεί να «ξέρεις» πού πηγαίνουν τα τέλη σου -πρέπει να ξέρεις και γιατί... δεν φτάνουν στο πεζοδρόμιο σου.

Και πάνω απ’ όλα, αναδεικνύουμε αυτό που πολλές φορές δεν χωρά στον επίσημο λόγο, την ανθρώπινη ανταπόκριση. Τη στιγμή που μια κοινότητα, χωρίς εντολή και χωρίς αντάλλαγμα, σκύβει πάνω από τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη. Όταν η αλληλεγγύη δεν είναι σύνθημα, αλλά πράξη.

Δεν είμαστε απέναντι σε κανέναν. Απλώς επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όσους παλεύουν, αμφισβητούν, δημιουργούν ή πονάνε. Και να λέμε, όσο γίνεται καθαρά, ότι τα κοινά δεν είναι υπόθεση των λίγων -είναι ευθύνη όλων.

𝚾𝛒𝛈𝛔𝛕ή 𝛕𝛐𝛑𝛊𝛋ή 𝛂𝛖𝛕𝛐𝛅𝛊𝛐ί𝛋𝛈𝛔𝛈 𝛋𝛂𝛊 𝛂𝛅𝛊𝛂𝛗ά𝛎𝛆𝛊𝛂 𝛅𝛆𝛎 𝛔𝛖𝛍𝛃𝛂𝛅ί𝛇𝛐𝛖𝛎 𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜂 Ό𝜆𝛾𝛼 𝛱𝛼𝜋𝛼𝛿ό𝛾𝜄𝛼𝜈𝜈𝜂Την Δευτέρα, 6/10/2025 και ώρα 9:46...
26/10/2025

𝚾𝛒𝛈𝛔𝛕ή 𝛕𝛐𝛑𝛊𝛋ή 𝛂𝛖𝛕𝛐𝛅𝛊𝛐ί𝛋𝛈𝛔𝛈 𝛋𝛂𝛊 𝛂𝛅𝛊𝛂𝛗ά𝛎𝛆𝛊𝛂 𝛅𝛆𝛎 𝛔𝛖𝛍𝛃𝛂𝛅ί𝛇𝛐𝛖𝛎

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜂 Ό𝜆𝛾𝛼 𝛱𝛼𝜋𝛼𝛿ό𝛾𝜄𝛼𝜈𝜈𝜂

Την Δευτέρα, 6/10/2025 και ώρα 9:46 πμ τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΔΑΝΕΤΑΛ (της Δημοτικής Επιχείρησης αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δήμου μας) έλαβαν πρόσκληση σε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο δια περιφοράς που είχε προγραμματιστεί για τις 10:30πμ την ίδια μέρα. Δηλαδή εντός των επομένων λίγων λεπτών.

Το θέμα για το έκτακτο συμβούλιο ήταν η λήψη απόφασης προκειμένου μια εταιρία να νοικιάσει 2 δημοτικούς χώρους προκειμένου να αποθηκεύσει για 1 μηνά έως 2 μήνες εξαρτήματα για ανεμογεννήτριες.

Ο δημοτικός χώρος που μισθώθηκε είναι μεγάλος (συνολικά 22 στρέμματα). Το ποσό της μίσθωσης ανήλθε στο σύνολο 124.000 ευρώ.

Ωραία θα μου πείτε, λεφτά μπαίνουν στα ταμεία του Δήμου υπέρ των δημοτών. Γιατί απορείς?

Όμως τα λεφτά δεν μπαίνουν στα ταμεία του δήμου. Αντί για το Δήμο εισπράτει η δημοτική επιχείρηση. Και πάλι όμως γιατί αυτό να δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά;

Γιατί πολύ απλά η ΔΑΝΕΤΑΛ και οι λοιπές ανώνυμες εταιρίες του Δήμου (και κάθε δήμου) ουσιαστικά δημιουργούν ένα προπέτασμα πίσω από οποίο χάνεται κάθε έννοια απολογισμού στους πολίτες/δημότες, κάθε έννοια διαφάνειας και δημοκρατικής νομιμοποίησης.

Οι εκλεγμένοι σύμβουλοι, αυτούς που εμπιστευθήκαμε να διαχειριστούν με τον βέλτιστο τρόπο την περιουσία του Δήμου, στην πλειοψηφία τους δεν συμμετέχουν. Όσοι λίγοι συμμετέχουν, λαμβάνουν ενημέρωση στο παρά πέντε. Ο αρχηγός της πλειοψηφίας καθορίζει τις αποφάσεις με τη δύναμη που επιβάλει η “ενός ανδρός αρχή”. Ποιος θα τολμήσει να εγείρει ερωτήματα από την πλειοψηφία ιδίως όταν ο φόβος της λογοδοσίας προς τους δημότες έχει ικανοποιητικά εξουδετερωθεί.

Οι εκλεγμένοι της αντιπολίτευσης έχουν βάρος να μη σιωπήσουν. Να μιλήσουν ανοικτά και να καλέσουν τους πολίτες σε ενημέρωση. Η φωνή τους δεν ακούγεται επαρκώς και ο κόσμος απογοητεύεται.

Ας γυρίσουμε όμως στο κρίσιμο, που είναι πως επιλέγει να οργανωθεί διοικητικά ένας δήμος. Ο τρόπος που οργανώνεται ένας δήμος για να λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις διαχείρισης και ο τρόπος που πολιτεύονται οι άρχοντες δεν είναι χωρίς σημασία. Και βέβαια λέει πολλά και για την δημοκρατική αντίληψη αυτών που ζητούν την ψήφο μας.

Ανώνυμες εταιρίες, με ελεγχόμενο το διοικητικό συμβούλιο από τον ένα, χωρίς το φόβο της δημόσιας διαβούλευσης στο πλαίσιο της διαδικασίας του δημοτικού συμβουλίου δημιουργούν τις συνθήκες που ευθύνονται για τη σήψη που βαρύνει το πολιτικό σύστημα. Δυστυχώς και ο Δήμος μας με το τρόπο που έχει επιλέξει να διοικείται επιτρέπει σε αυτές τις συνθήκες να υπάρχουν και να γιγαντώνονται.

Με την παρούσα παρέμβασή μου και με αφορμή αυτά τα 124.000 ευρώ, ως πολίτης και δημότης αυτού του Δήμου θα περιμένω να ακούσω ένα λεπτομερή απολογισμό σε επόμενο δημοτικό συμβούλιο (σε δημόσια συνεδρίαση). Πως αξιοποιεί την περιουσία μας η ΔΑΝΕΤΑΛ αλλά και άλλες εταιρίες όπως η ΔΕΥΑΤΗΛ; Πως ωφελούμαστε εμείς οι δημότες; Που δαπανώνται τα έσοδα;

Μέχρι τότε μπορεί κανείς να υποθέτει ότι τα αυξημένα τέλη να χρηματοδοτούν ωραίες φιέστες, εξώδικα σε πολίτες και καλογυρισμένα βιντεάκια που κάνουν το γύρο του διαδικτύου. Πάντως σίγουρα, τα σημαντικά θα αποφασίζονται πίσω από κλειστά γραφεία με εξουδετερωμένα διοικητικά συμβούλια.

#κερατεα #λαυριο

𝚻𝛐 𝛉𝛖𝛍𝛊𝛋ό 𝛍𝛊𝛂ς 𝛆𝛏𝛐𝛖𝛔ί𝛂ς 𝛑𝛐𝛖 𝛑𝛂𝛒𝛂𝛑𝛂ί𝛆𝛊𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜂 𝛭𝛼𝜌ί𝛼 𝛥𝜂𝜇𝜂𝜏𝜌ί𝜊𝜐Ο θυμός με το θυμικό έχουν την ίδια ρίζα και προέρχονται απ...
21/10/2025

𝚻𝛐 𝛉𝛖𝛍𝛊𝛋ό 𝛍𝛊𝛂ς 𝛆𝛏𝛐𝛖𝛔ί𝛂ς 𝛑𝛐𝛖 𝛑𝛂𝛒𝛂𝛑𝛂ί𝛆𝛊

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜂 𝛭𝛼𝜌ί𝛼 𝛥𝜂𝜇𝜂𝜏𝜌ί𝜊𝜐

Ο θυμός με το θυμικό έχουν την ίδια ρίζα και προέρχονται από την αρχαία λέξη «θυμός». Ο όρος «θυμικό» χρησιμοποιήθηκε στην ψυχολογία ως όρος ευρέως περιεχομένου, για να καλύψει όλα εκείνα τα βιώματα στα οποία υπάρχει συναισθηματικός τόνος οποιουδήποτε χαρακτήρα .

Ο θυμός, στην αρχαία του σημασία, δεν ταυτίζεται με ό,τι σήμερα γνωρίζουμε ως “συναίσθημα του θυμού”, αλλά αναφέρεται σε ολόκληρο το κέντρο του συναισθήματος, που αποτελεί και τον πυρήνα της υπάρξεώς μας. Με αυτή την έννοια, απεικονίζει την εν γένει διάθεσή μας και μοιάζει να είναι η απορροή αυτού που είμαστε.

Η ιστορία δείχνει ότι τα συναισθήματα είναι ισχυρά – αυτά είναι που, σε ίσο βαθμό με τις τεχνολογίες, τα πολιτικά κινήματα και τους στοχαστές, έχτισαν τον κόσμο. Έστησαν τα θεμέλια θρησκειών, φιλοσοφικών ερωτημάτων και του κυνηγιού της γνώσης και του πλούτου.

Συναισθήματα όπως ο «θυμός» που κατά τον Πλάτωνα είναι εκείνος που ωθεί τα συναισθήματα σε ενέργεια, η «ελπίδα» που δρά ως δύναμη πραγματοποίησης πράξεων που το υποκείμενο πιστεύει ότι ίσως είναι εφικτά, ο «φόβος» που κινεί προς αποφυγή επικίνδυνων καταστάσεων, το «θάρρος» που υποκινεί πράξεις παρουσία του φόβου αποτελούν μερικά μόνο συναισθήματα τα οποία έχουν διαμορφώσει και πολύ περισσότερο έχουν γράψει την ανθρώπινη ιστορία ανά τους αιώνες.

Η ανθρωπότητα δημιούργησε και μεγαλούργησε εκφράζοντας τα συναισθήματα με έργα στην κοινωνία και δημιουργώντας θεσμούς ανυπέρβλητους σε αξία όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η ελευθερία του λόγου, ο σεβασμός και η φροντίδα των ευάλωτων. Ακόμα και όταν χωλαίνει πάλι το αίσθημα δικαίου έρχεται να μιλήσει και να αποκαταστήσει την αδικία.

Αναπτύχθηκε, εξελίχθηκε, αναδιπλώθηκε και περπάτησε πάλι μπροστά έχοντας οδηγό της, τις μορφές αυτές του συναίσθηματος, που λειτουργούν ως εφαλτήρια εξέλιξης.

Την ίδια στιγμή συναισθήματα αρνητικής ποιότητας δημιούργησαν καταστροφές, στράφηκαν εναντίον της ανθρωπότητας , του ίδιου του ανθρώπου και άφησαν ανοιχτές πληγές που δύσκολα επουλώθηκαν ή δεν επουλώθηκαν ποτέ.

Τα συναισθήματα τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο έχουν πολλές φορές αποτελέσει μια σκοτεινή δύναμη, ικανή να ρημάξει κόσμους μέσω του πολέμου, της απληστίας και της δυσπιστίας.

Ζήλεια, ματαίωση, απογοήτευση, αίσθημα εσωτερικής σύγκρουσης , λύπη, πένθος, μίσος, αίσθημα απώλειας της δύναμης, ανασφάλεια, αποτελούν αρνητικά συναισθήματα που μπορούν να υποστηρίξουν την εξέλιξη, φτάνει να διαχειριστούν εποικοδομητικά.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτά τα συναισθήματα γεννώνται από άτομα που κατέχουν θέσεις εξουσίας και η διαχείριση δεν είναι η σωστή;

Τότε η κοινωνία και οι πολίτες επωμίζονται τις συνέπειες μιας εξουσίας άρρωστης που δρα και εκφράζεται με πράξεις κατώτερες των περιστάσεων, με πράξεις που ευτελίζουν την δημόσια ζωή, και διαταράσουν την κοινωνική ισορροπία.

• «Panem et circenses» ή «άρτον και θεάματα» (όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι) : Προσφορά ψωμιού και διασκέδασης (θεαμάτων, όπως μονομαχίες) στους πολίτες για να τους κρατούν ευχαριστημένους και να τους αποσπούν από τα πολιτικά προβλήματα.

Επικοινωνιακά τρικς λέγονται στην πολιτική ζωή της εποχής μας, τα οποία μάλιστα κάποιες φορές κοστίζουν ακριβά στα ταμεία του κράτους ή της κοινότητας.

Προφανώς και δεν καταδικάζονται οι επικοινωνιακές πρακτικές ως μέσο «συνομιλίας» της εξουσίας με τους πολίτες. Όταν όμως εκείνες δρουν μόνο για το συμφέρον της εξουσίας γίνονται συνένοχες και εχθρός της κοινωνίας.

Όση όμως επικοινωνία και να «ταΐσεις» κάποτε έρχεται κορεσμός, όταν μάλιστα τα προβλήματα έχουν διογκωθεί τόσο που φωνάζουν για λύσεις.

Δεν μπορείς να «κοροϊδεύεις όλους για πάντα»!

• Κατάχρηση εξουσίας στην ψυχολογία είναι η κατάχρηση ισχύος, όταν μια ηγετική ομάδα παίρνει αποφάσεις χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις επιπτώσεις σε αυτούς που διοικεί.

Το αίσθημα δικαιοσύνης είναι θεμελιώδες για την κοινωνική λειτουργία και την συνεργασία. Οποιαδήποτε παραβίαση αυτού του κανόνα μπορεί να προκαλέσει την αίσθηση διαταραχής της ισορροπίας και ενέργειες κοινωνικής αντίδρασης.

Όταν μια εξουσία καταδιώκει το κοινωνικό σύνολο στις δικαστικές αίθουσες για να επιβάλλει τις αποφάσεις της μπορεί να είναι νομότυπη, αλλά δεν έχει έχει πλέον καμία νομιμοποίηση στις συνειδήσεις των πολιτών.

• Η κατάχρηση εξουσίας από κοινωνιολογική σκοπιά συνδέεται με δωροδοκία, ευνοιοκρατία, εκβιασμό, πράξεις που υπονομεύουν την αξιοκρατία και την ισονομία και οδηγούν σε κοινωνική αδικία και διάσπαση της κοινωνικής συνοχής.

Προσφορά υλικών ωφελημάτων με σκοπό την εξαγορά συνειδήσεων αποτελεί στοιχείο σάπιων διοικητικών συστημάτων ανά τους αιώνες, που καταγράφηκαν από την ιστορία ως διεφθαρμένα.

Η ευνοιοκρατία , με την προώθηση και επικράτηση ατόμων σε θέσεις, όχι βάσει των ικανοτήτων τους, αλλά λόγω της εύνοιας των ισχυρών, ισοπεδώνει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» των πολιτών.

Πρακτικές παραχώρησης αξιωμάτων και προνομίων σε συγγενικά πρόσωπα, αποτελούν ξεπερασμένα μοντέλα διακυβέρνησης προηγούμενων αιώνων που στρέφονται εναντίον της πρόοδου της κοινότητας και της αξιοκρατίας. (Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, πρώτος διδάξας της οικογενειοκρατίας, είχε πει «εγώ και τη μαγκούρα μου να στείλω στην Μάνη, θα εκλεγεί βουλευτής»).

• Φαινόμενα λεκτικής βίας, απόπειρες άσκησης σωματικής βίας και σεξιστικές συμπεριφορές, σε χώρους συνεδρίασης των εκλεγμένων αντιπροσώπων αποτελούν το τελευταίο σκαλοπάτι της πολιτικής διάλυσης και της επερχόμενης πτώσης.

Η πολιτική κατάρρευση είναι μια βαθιά κρίση που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, έλλειψη συναίνεσης και κατάρρευση της δημόσιας εμπιστοσύνης.

Στην ζωή υπάρχει η ήττα, ΑΛΛΑ υπάρχει και η ήττα με αξιοπρέπεια!!

#κερατεα #λαυριο

16/10/2025

𝚾ά𝛒𝛈ς 𝚭𝛂𝛄𝛐𝛖𝛒ής: 𝚳𝛊𝛂 𝛂𝛒𝛘ή 𝛍𝛆 𝛐𝛖𝛔ί𝛂

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛴𝜊𝜆ί𝜎𝜏

Το βίντεο που ανήρτησε ο Χάρης Ζαγουρής δεν είναι απλώς μια εικόνα. Είναι υπαινιγμός. Δήλωση χωρίς λέξεις.

Ο τόπος περνά μπροστά από τον φακό όχι σαν ντεκόρ, αλλά σαν υπόμνηση ευθύνης.

Ο Χάρης Ζαγουρής που περπατά στο κέντρο δεν επιδεικνύεται, θυμίζει. Θυμίζει πως η πολιτική αρχίζει ξανά όταν ο τόπος γίνεται πρωταγωνιστής.

Το βλέμμα, ο ήλιος, ο κύκλος που κινείται, όλα δείχνουν προμελετημένα. Όχι για εντύπωση, αλλά για νόημα.

Κάτι προοικονομείται, κι όσοι διαβάζουν πίσω από τα σύμβολα το γνωρίζουν ήδη.

Η ημερομηνία 𝟏𝛈 𝚴𝛐𝛆𝛍𝛃𝛒ί𝛐𝛖 𝟐𝟎𝟐𝟓 δεν είναι απλώς ένα χρονικό σημείο. Είναι ίσως ραντεβού με το επόμενο κεφάλαιο της Λαυρεωτικής;

Και ίσως, αυτή τη φορά, ο χρόνος να μην περιμένει. Και δεν πρέπει να περιμένει άλλο.

#κερατεα #λαυριο

𝚶 𝛗ό𝛃𝛐ς 𝛕𝛈ς 𝛋𝛒𝛊𝛕𝛊𝛋ής 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛈 𝛑𝛊𝛐 𝛋𝛂𝛉𝛂𝛒ή 𝛂𝛑ό𝛅𝛆𝛊𝛏𝛈 𝛆𝛎𝛐𝛘ής𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛨𝜆ί𝛼ς 𝛥𝜄ά𝜅𝜊ςΚάθε Δήμος έχει ψυχή. Δεν αναφέρομαι στη μετ...
16/10/2025

𝚶 𝛗ό𝛃𝛐ς 𝛕𝛈ς 𝛋𝛒𝛊𝛕𝛊𝛋ής 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛈 𝛑𝛊𝛐 𝛋𝛂𝛉𝛂𝛒ή 𝛂𝛑ό𝛅𝛆𝛊𝛏𝛈 𝛆𝛎𝛐𝛘ής

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛨𝜆ί𝛼ς 𝛥𝜄ά𝜅𝜊ς

Κάθε Δήμος έχει ψυχή. Δεν αναφέρομαι στη μεταφυσική. Είναι αποκλειστικά το ηθικό κομμάτι στο οποίο αναφέρομαι. Ψυχή λοιπόν για τον κάθε Δήμο είναι το άθροισμα των πράξεων, των προθέσεων και της συνέπειας όσων τον διοικούν. Αν η ψυχή κυβερνάται από τον νου τότε υπάρχει λογικός σχεδιασμός -στρατηγική. Αν όμως κυβερνάται από το ένστικτο τότε υπάρχει σύγχυση.

Στη Λαυρεωτική, η ψυχή του Δήμου δείχνει -αλλά μην «μπερδεύεστε» είναι- κουρασμένη. Δεν έχει λογισμό, δεν θυμάται, ζει μέσα στην εικόνα της αλλά και από αυτήν.

Πολλοί φιλόσοφοι και όχι μόνο έχουν μιλήσει για την ψυχή. Για κάποιον από αυτούς, αυτή χωρίζεται σε τρία μέρη. Το λογικό, που σκέφτεται. Το θυμικό, που παλεύει και το επιθυμητό το οποίο ζητά και αναζητά. Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, όταν κυβερνά το λογικό -ο νους- υπάρχει ισορροπία. Αντιθέτως, όταν επικρατεί το θυμικό, η επιθυμία - όταν δηλαδή, όπως θα έλεγε ο Νίτσε, τα έντερά σου σε κρατούν δέσμιο- τότε νομοτελειακά χάνεται το μέτρο. Η ψυχή ενός Δήμου για να μείνει ζωντανή είναι επιβεβλημένο οι αποφάσεις να βασίζονται στη γνώση. Σίγουρα οφείλουν να υπηρετούν το κοινό καλό. Σε διαφορετική περίπτωση, όταν δηλαδή υπηρετούν το πρόσκαιρο ή το προσωπικό, η ψυχή γίνεται όργανο συμφερόντων.

Για κάποιον άλλο η ταυτότητα του ανθρώπου βρίσκεται στη μνήμη. Ό,τι θυμάσαι, αυτό είσαι.
Μια διοίκηση χωρίς μνήμη δεν έχει -και δεν θα μπορούσε να έχει- ταυτότητα. Ξεχνά υποσχέσεις. Δικαιολογεί αποτυχίες. Εξαιτίας όλων αυτών διαρκώς επαναλαμβάνει λάθη. Ζει στο παρόν χωρίς συνέχεια. Μόνο που το χθες ενός Δήμου, όπως και το σήμερα αλλά και το αύριο, δεν είναι τίποτα άλλο από τους ανθρώπους που τον συγκροτούν.

Για κάποιον τρίτο η ψυχή υπάρχει μόνο όσο γίνεται αντιληπτή. Esse est percipi (ύπαρξη σημαίνει αντίληψη). Κάπου εδώ αρχίζουν οι στρεβλώσεις, ερχόμενος στα καθ’ ημάς, σε ό,τι αφορά στην επικοινωνία. Μια εξουσία που υπάρχει μόνο όταν φαίνεται και για να φαίνεται, είναι άψυχη και γι’ αυτό ψυχρή. Η διοίκηση που επιδιώκει μοναχά την προβολή αποξενώνεται από την πραγματικότητα. Δεν κυβερνά. Απλώς σκηνοθετεί και περιμένει να κυλήσει ο χρόνος προς όφελός της.

Έχοντας στο μυαλό μας τα προαναφερθέντα, κατανοούμε ότι στον Δήμο μας αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ψυχή έχει πάψει να ζει για τους ανθρώπους και -εδώ και καιρό- ζει μόνο για το… βλέμμα τους. Γνωρίζουμε -μέσα από τα βιώματά μας- ότι όταν η εικόνα είναι σημαντικότερη από το έργο, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό.

Η αλήθεια -δυστυχώς για κάποιους- έχει όμως έναν τρόπο πάντα να επιστρέφει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στο τέλος επιστρέφει με ορμή και κρατώντας σπαθί. Κάποιος δύναται να εξαπατά πολλούς για λίγο καιρό, και λίγους για πολύ. Είναι όμως αδύνατον να εξαπατά τους πάντες διαρκώς.

Στην προσπάθειά του κάποιος λοιπόν να επιβιώσει λειτουργεί με τρόπους που προσβάλλουν, γιατί έχει χάσει το μέτρο και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επικρατεί. Φοβάται την Αλήθεια και γι’ αυτό φιμώνει. Απενεργοποιεί σχόλια. Γιατί; Γιατί προσπαθεί να δημιουργήσει μια επίφαση ηρεμίας όπου όλα κι όλοι μοιάζουν να συμφωνούν. Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε κατάρρευση του λογικού. Έχουμε απώλεια μνήμης του διαλόγου. Και παράλληλα αποκλειστική προστασία μιας εικόνας αλλά όχι της Αλήθειας. Όμως ο Δήμος που δεν αντέχει τη διαφωνία, στην πραγματικότητα δεν αντέχει τον εαυτό του. Ο φόβος της κριτικής είναι η πιο καθαρή απόδειξη ενοχής.

Το μη αυθεντικό νομοτελειακά θα καταρρεύσει με εκκωφαντικό θόρυβο. Τότε η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να αναζητήσουμε ξανά τα αναφερθέντα στην αρχή. Τον λογισμό, τη μνήμη και εντέλει την πράξη.

Η ψυχή του Δήμου θεραπεύεται μόνο όταν επικρατήσει η λογική ώστε να επανέλθει στον άξονά της. Όταν επαναφέρει τη μνήμη της, ώστε να μην ξεχνά ή, ακόμα χειρότερα, αποποιείται τις ευθύνες της. Και με έργο το οποίο δεν θα χρειάζεται σκηνοθετικές υπερπαραγωγές, γιατί θα μιλά από μόνο του. Χρειάζεται τέλος να επαναφέρει ως κέντρο τον Άνθρωπο και κυρίως επιβάλλεται αυτοσεβασμός για όλους αλλά πρωτίστως για τους ιθύνοντες. Όταν υπάρξουν όλα τα προαναφερθέντα, υπάρχει ελπίδα.

Επιτέλους, ο Άνθρωπος θα γίνει ξανά το επίκεντρο.

#κερατεα #λαυριο

𝚮 𝛔𝛊𝛚𝛑ή 𝛅𝛆𝛎 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛅𝛈𝛍𝛐𝛋𝛒𝛂𝛕ί𝛂𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛴𝜊𝜆ί𝜎𝜏Όταν δύο σελίδες, The Attica Press News και Λαυρεωτική News, σβήνουν ξαφνικά ...
29/09/2025

𝚮 𝛔𝛊𝛚𝛑ή 𝛅𝛆𝛎 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛅𝛈𝛍𝛐𝛋𝛒𝛂𝛕ί𝛂

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛴𝜊𝜆ί𝜎𝜏

Όταν δύο σελίδες, The Attica Press News και Λαυρεωτική News, σβήνουν ξαφνικά -προφανώς με έξωθεν παρέμβαση- από τον δημόσιο χώρο, το ζήτημα δεν είναι τεχνικό. Είναι βαθύτατα πολιτικό. Γιατί η δημοκρατία δεν απειλείται μόνο με βία ή απαγορεύσεις αλλά και από τις σιωπές. Cui bono λοιπόν; Ποιος ωφελείται όταν ο πολίτης δεν ακούει, δεν γνωρίζει, δεν μπορεί να κρίνει;

Ο Πλάτωνας μας μίλησε με την αλληγορία του σπηλαίου για τις σκιές που κάποιοι επιλέγουν να δείχνουν, ώστε οι άνθρωποι να μένουν δεμένοι στην άγνοια. Σήμερα, οι σκιές δεν έρχονται από τη φωτιά. Πλέον είναι η τεχνολογία και η κακώς εννοούμενη εξουσία που μας σκιάζουν. Ο σκοπός, όμως, παραμένει ο ίδιος… να βλέπουμε μόνο ό,τι μας επιτρέπεται να δούμε, ώστε να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι.

Ο Βολταίρος -αλλά και γενικότερα το πνεύμα του Διαφωτισμού- μας θυμίζει ότι η ελευθερία του λόγου είναι εκ των ων ουκ άνευ, είναι θεμέλιο. Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς ή διαφωνείς με μια άποψη. Σημασία έχει ότι υπάρχει. Ότι σου ανοίγει έναν δρόμο σκέψης που διαφορετικά θα έμενε κλειστός.

Επίσης, ο Καστοριάδης μας προειδοποίησε ότι χωρίς κριτικό διάλογο -άρα και χωρίς ενημέρωση η οποία ουσιαστικά προάγει τον διάλογο-, δεν υπάρχει πολίτης. Υπάρχει μόνο υπήκοος. Ένας άνθρωπος που ζει στη σκιά των άλλων και ακολουθώντας τις επιταγές τους, του είναι αδύνατον να ορίζει ο ίδιος τη ζωή του.

Κάποιος μπορεί να συμφωνούσε ή να διαφωνούσε με όσα έγραφαν οι συγκεκριμένες σελίδες. Αυτό όμως είναι αδιάφορο. Σημασία έχει ότι υπήρχαν, ότι έθεταν ερωτήματα, ότι ταρακούνησαν την αδράνεια. Σημασία έχει πως η κοινωνία της Λαυρεωτικής είχε τη δυνατότητα να δει και να κρίνει. Και αυτό είναι που ενοχλεί. Ποιος φοβάται λοιπόν τον διάλογο; Ο πολίτης ή όσοι τρέμουν την κρίση του;

Η φίμωση δεν είναι τυχαία. Είναι μέθοδος. Δεν πρέπει να αναφερόμαστε μόνο σε αυτούς που «έριξαν» τις συγκεκριμένες σελίδες. Υπάρχουν και ηθικοί αυτουργοί -αυτοί που ωφελούνται. Η φίμωση του Τύπου και δη εκείνου που δεν συμβαδίζει με συγκεκριμένο αφήγημα, είναι κέρδος για όσους θέλουν να διατηρούν τον πολίτη παθητικό. Η στέρηση ενημέρωσης, στην πραγματικότητα είναι, ή έστω οδηγεί στην, έλλειψη ελευθερίας.

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι η παραίτηση. Η απάντηση είναι να κρατάμε ζωντανό το διάλογο και να απαιτούμε πληροφόρηση. Γιατί χωρίς αυτά δεν έχει νόημα η Δημοκρατία η οποία μας αφήνει με την… επίφασή της. Γιατί το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι η συνέχιση της με δραστικό τρόπο υποβάθμισης της ζωής των πολιτών.

#κερατεα #λαυριο

𝚮 𝛂𝛏𝛊𝛐𝛑𝛊𝛔𝛕ί𝛂 𝛅𝛆𝛎 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛇ή𝛕𝛈𝛍𝛂 𝛖𝛑𝛐𝛄𝛒𝛂𝛗ής𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛨𝜆ί𝛼ς 𝛥𝜄ά𝜅𝜊ςΤελευταία, πολύ λόγος γίνεται για την ανωνυμία στα Social Me...
21/09/2025

𝚮 𝛂𝛏𝛊𝛐𝛑𝛊𝛔𝛕ί𝛂 𝛅𝛆𝛎 𝛆ί𝛎𝛂𝛊 𝛇ή𝛕𝛈𝛍𝛂 𝛖𝛑𝛐𝛄𝛒𝛂𝛗ής

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜊 𝛨𝜆ί𝛼ς 𝛥𝜄ά𝜅𝜊ς

Τελευταία, πολύ λόγος γίνεται για την ανωνυμία στα Social Media και γενικότερα στο διαδίκτυο. Η αλήθεια είναι ότι η εποχή μας βρίθει… «φωνών». Άλλες επώνυμες, άλλες ανώνυμες. Ανεξαρτήτως όμως της επωνυμίας τους ή μη, αυτό που σίγουρα προσπαθούν να επιτύχουν είναι το να επηρεάσουν τον δημόσιο διάλογο. Το ερώτημα όμως δεν είναι -και δεν θα έπρεπε να είναι- απλώς «ποιος μιλάει». Το ερώτημα είναι «τι και πώς το λέει».

Τα ανώνυμα προφίλ δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Συχνά είναι τοξικά, παραπληροφορούν και σίγουρα οι άνθρωποι που τα διαβάζουν είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι. Πολλές όμως φορές λειτουργούν για ανθρώπους ως ανάχωμα στην έκθεση, την στοχοποίηση δίνοντάς τους την δυνατότητα να καταθέσουν τη σκέψη τους. Το γεγονός ότι κάποιος αρθρογραφεί με ψευδώνυμο -άρα ανώνυμα- δεν σημαίνει ότι δεν έχει να προσφέρει στον διάλογο ή θα διασπείρει ανακρίβειες ή ακόμα χειρότερα ψεύδη. Σημαίνει απλώς ότι η φωνή του χρειάζεται εκ μέρους των υπολοίπων που θα τον ακούσουν/διαβάσουν πιο προσεκτικό φίλτρο.

Από την άλλη πλευρά, οι πλείστοι εξ ημών θεωρούμε, ότι αυτός που αρθρογραφεί επωνύμως -κατά συνέπεια και το άρθρο του- έχει κύρος. Η αλήθεια είναι, ότι το ενυπόγραφο κείμενο έχει βαρύτητα, ο συγγραφέας του φέρει ευθύνη, ενίοτε μάλιστα η συγγραφή του μπορεί να εκληφθεί και ως πράξη θάρρους. Δεν αρκούν όμως αυτά για να υπάρξει αξιοπιστία. Κάποιοι γράφουν με συνέπεια, μιλάνε ευθέως και χωρίς περιστροφές και εντέλει ενδέχεται να έχουν προσωπικό κόστος. Υπάρχουν όμως και αυτοί που, αν και επώνυμοι, συντάσσουν κείμενα «κατόπιν υποδείξεως». Είναι γνωστός σε όλους ο όρος στρατευμένη αρθρογραφία -και όχι μόνο- και υπάρχει για να υπηρετεί σκοπιμότητες που καμία σχέση δεν έχουν με την αλήθεια ή το δημόσιο συμφέρον. Η επωνυμία συνεπώς δεν είναι συνώνυμο της φερεγγυότητας.

Το πραγματικό κριτήριο βρίσκεται αλλού και είναι η καθαρότητα των επιχειρημάτων, αλλά κυρίως η συνέπεια ανάμεσα σε αυτά που γράφονται και όσα πράττονται. Ακόμα-ακόμα στην ειλικρίνεια του λόγου που δεν φοβάται να εκτεθεί, είτε με όνομα είτε χωρίς. Το βάρος μιας θέσης δεν το χαρίζει η υπογραφή, το χαρίζει η αλήθεια που κουβαλά και αυτά κατά την ταπεινή μου άποψη είναι τα ουσιαστικά.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η κοινωνική συνοχή -που όλοι επικαλούμαστε και επιθυμούμε(;)- δεν κερδίζεται με καχυποψία. Δεν χτίζεται με φακέλους, σκιές και υπονοούμενα ένθεν κι ένθεν. Χτίζεται με καθαρό λόγο, με διάλογο και σίγουρα με επιχειρήματα που αντέχουν στην όποια κριτική. Το ζητούμενο -και φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσετε- δεν είναι να «μετράμε» ονόματα αλλά να μετράμε αλήθειες και γι’ αυτό η πρότασή μου είναι ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε ως θέσφατο τίποτα και να ελέγχουμε τα πάντα, είτε τα έχουμε διαβάσει σε ενυπόγραφο είτε σε ανυπόγραφο κείμενο.

Τοξικές φωνές υπήρχαν και θα υπάρχουν. Είναι σημαντικό -θα έλεγα επιβεβλημένο- να μην τους επιτρέψουμε να ορίζουν τον τόνο της δημόσιας συζήτησης. Να μη γίνουν το μέτρο μας. Το μέτρο οφείλει να είναι μόνο η αλήθεια και η συνέπεια λόγων και πράξεων. Γιατί η δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή δεν θεμελιώνονται με μάσκες -ακόμα κι αν τις φορά κάποιος επώνυμος- αλλά με λόγο καθαρό, υπεύθυνο και ειλικρινή.

#κερατεα #λαυριο

𝚱𝛐𝛊𝛎𝛚𝛎𝛊𝛋ή 𝛃𝛐ύ𝛌𝛈𝛔𝛈 𝛋𝛂𝛊 𝛑𝛐𝛌𝛊𝛕𝛊𝛋ή 𝛆𝛎ό𝛕𝛈𝛕𝛂 𝛚ς 𝛑𝛒𝛐ϋ𝛑ό𝛉𝛆𝛔𝛈 𝛕𝛈ς 𝛆𝛏έ𝛌𝛊𝛏𝛈ς 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛈ς 𝛆𝛖𝛈𝛍𝛆𝛒ί𝛂ς𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜂 𝛭𝛼𝜌ί𝛼 𝛥𝜂𝜇𝜂𝜏𝜌ί𝜊𝜐Κατά τους κοι...
20/09/2025

𝚱𝛐𝛊𝛎𝛚𝛎𝛊𝛋ή 𝛃𝛐ύ𝛌𝛈𝛔𝛈 𝛋𝛂𝛊 𝛑𝛐𝛌𝛊𝛕𝛊𝛋ή 𝛆𝛎ό𝛕𝛈𝛕𝛂 𝛚ς 𝛑𝛒𝛐ϋ𝛑ό𝛉𝛆𝛔𝛈 𝛕𝛈ς 𝛆𝛏έ𝛌𝛊𝛏𝛈ς 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛈ς 𝛆𝛖𝛈𝛍𝛆𝛒ί𝛂ς

𝛤𝜌ά𝜑𝜀𝜄 𝜂 𝛭𝛼𝜌ί𝛼 𝛥𝜂𝜇𝜂𝜏𝜌ί𝜊𝜐

Κατά τους κοινωνιολόγους, η ύπαρξη και η λειτουργία της κοινωνίας συνδέεται με την ικανότητα του ανθρώπου:
- να δημιουργεί σχέσεις με τους ομοίους του και
- να μεταμορφώνει τις σχέσεις αυτές σε νέες μορφές δυναμικής επικοινωνίας.

Αυτό αντιδιαστέλλει την ανθρώπινη κοινωνία από μορφές συλλογικής συμβίωσης του ζωικού κόσμου, που διακρίνονται από μια στατικότητα και οι δράσεις του υπαγορεύονται από ενστικτώδεις ανάγκες.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, χάρη στην λογική , το συναίσθημα , την βούληση και την εφευρετικότητά του, σχεδιάζει, φαντάζεται και αποτολμά τη δημιουργία νέων πραγματικοτήτων, που γίνονται στη συνέχεια λειτουργικές σχέσεις που αλλάζουν ή και μεταμορφώνουν την κοινωνία.

Στην ανθρώπινη ιστορία βλέπουμε μεταβολές που δημιουργούν νέες δυναμικές στις κοινωνικές σχέσεις, νέες θεσμικές λειτουργίες, νέους πολιτικούς συσχετισμούς, πράξεις αδιανόητες σε σχέση με τη νομοτελειακή ακολουθία του ζωικού κόσμου. Άρα, η λειτουργία της κοινωνίας ταυτίζεται με την ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, που διαθέτει μια σειρά μοναδικών ποιοτήτων για τη σύλληψη και την πραγμάτωση αυτών των διαδικασιών.

Αυτή η ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης φύσης οδηγεί σε μια ολότελα αυτόνομη διεργασία που «περνάει» από την ατομική και την συλλογική ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η σκέψη, η επιθυμία εκφράσης και βούλησης των ξεχωριστών ατόμων βρίσκει διέξοδο μέσα από την συλλογική ανθρώπινη δραστηριότητα όπως αυτή παίρνει σάρκα και οστά σε πολιτικά κόμματα, παρατάξεις, οργανώσεις, συλλόγους ,μέσω της ελευθερίας του λόγου και του τύπου, και της διεκδίκησης δικαιωμάτων.

Ο πολίτης έχει, λοιπόν, δικαίωμα και υποχρέωση να πολιτεύεται και συνεπώς, να αντιπολιτεύται μέσω της ενεργού συμμετοχής του στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η κοινωνική αντιπολίτευση είναι μια προσπάθεια των πολιτών να κρατηθούν η καθημερινότητα και τα προβλήματά τους ψηλά στην πολιτική ατζέντα και δημιουργείται ως αποτέλεσμα της έλλειψης εμπιστοσύνης απέναντι στην εξουσία.

Τα στοιχεία της είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά της θεσμικής αντιπολίτευσης και η δυναμική της μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο ισχυρή, αν η εξουσία δεν αποδείξει ότι είναι σε θέση να την αντιληφθεί, να τη σεβαστεί, να την αναλύσει και να της δώσει πειστικές απαντήσεις.

Εκφράζεται πέρα και πάνω πολλές φορές από την θεσμική αντιπολίτευση ξεπερνώντας και τον ρόλο αυτής. Τα μέσα που χρησιμοποιεί ποικίλλουν αναλόγως του πληθυσμιακού της μεγέθους, των συνθηκών, της κουλτούρας που έχει υιοθετήσει η κοινωνία, της έντασης των προβλημάτων και ενδεχομένως και άλλων παραγόντων.

Ποιο είναι, όμως, το πολιτικό μήνυμα που στέλνει η κοινωνική αντιπολίτευση προς τους θεσμούς, τα κόμματα ή τις παρατάξεις αν μιλήσουμε σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης στον δήμο μας;

Δυο λέξεις: «ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΑΣ»!

Ζούμε σ’ έναν δήμο που ποτέ έως τώρα δεν είχε η κοινωνία μιλήσει με πιο ηχηρό τρόπο σε ό,τι αφορά την διοικούσα δημοτική αρχή!

Στις γειτονιές, στα σπίτια, στα πηγαδάκια των τριών – τεσσάρων ατόμων, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα δημοτικά συμβούλια, στον λόγο των πιο επιφανών πολιτών, αλλά και εκείνων που παλιότερα έλεγαν «εγώ δεν ασχολούμαι».

Η δυσαρέσκεια έχει ξεχειλίσει και παρασύρει όποιον δεν συμμερίζεται πώς αισθάνονται οι πολίτες. Δηλαδή ως δεύτερης κατηγορίας, απαξιωμένοι και απογοητευμένοι.

Το μήνυμα αυτό κατά κύριο λόγο απευθύνεται στην αντιπολίτευση και όχι στην συμπολίτευση με τις αποφάσεις και τις τακτικές της οποίας, έφτασε η Λαυρεωτική ως εδώ. Ήταν ο πρωταγωνιστής και έχει παταγωδώς αποτύχει.

Η ηθική και πολιτική υποχρέωση της αντιπολίτευσης είναι να ενστερνιστεί το μήνυμα της κοινωνίας που ζητά αλλαγή σελίδας στην διοίκηση του τόπου.

Η ενότητα των αντιπολιτευτικών παρατάξεων και του ευρύτερου αντιπολιτευτικού χώρου δεν εξασφαλίζει μόνο αυτόν τον σκοπό, αλλά και κάτι πολύ περισσότερο και πολύ πιο σημαντικό:

Εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή!

Η κοινωνική συνοχή είναι μια σύνθετη κατάσταση και εκφράζει τον βαθμό και την ποιότητα της έντασης των σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας. Στη θετική της κατεύθυνση αποτυπώνει έναν υψηλό βαθμό συνέργειας μεταξύ των κοινωνικών συντελεστών και στην συγκεκριμένη περίπτωση μεταξύ των παρατάξεων της αντιπολίτευσης και του ευρύτερου αντιπολιτευτικού χώρου.

Επιπροσθέτως, η κοινωνική συνοχή εδράζεται σε πολιτικές αντιλήψεις που αποδέχονται την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών και την επιδίωξη συναινετικών λύσεων.

Αποτελεί πρόκληση για την Λαυρεωτική να γίνει αμοιβαία παραδεκτή η ύπαρξη και η ανάγκη προαγωγής των συμφερόντων της κοινωνίας και η σπουδαιότητα επιδίωξης ισορροπιών μεταξύ των αντιπολιτευτικών ομάδων. Να παραμεριστεί ο άγριος πολιτικός λόγος και η ακραία συγκρουσιακή πολιτική πρακτική.

Η συνεργασία δεν έχει ως ύψιστης και πρώτιστης βαρύτητας σκοπό την εκλογική νίκη η οποία είναι δυνατή και χωρίς αναγκαία σύμπλευση, αλλά πηγάζει από μια βαθειά πεποίθηση για την κοινωνική υφή της συνολικής απάντησης της Λαυρεωτικής σε μια ανέλεγκτη και ανάλγητη εξουσία!

Το αίτημα της Λαυρεωτικής απευθύνεται στην αντιπολίτευση και τον ευρύτερο αντιπολιτευτικό χώρο και το στοίχημα είναι η επιστροφή του στην κοινωνία ως ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΙΚΗ!

#κερατεα #λαυριο

Address

Lávrion

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Λαυρεωτικός Cosmos posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Shortcuts

Share

Category