26/10/2023
Έναρξη των παζαριών σήμερα και η γιορτή του Άγιου Δημητρίου της πόλης μας. Χρόνια Πολλά 🙏
ΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ, ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 2022
(μίνι κειμενάκι που έγραψα πέρυσι)
✨Πάνε αρκετά χρόνια απο την τελευταία φορά που επισκέφτηκα κάποιο παζάρι.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Πως να ντυθώ για τα παζάρια; Να φορέσω κάτι σπορ ή να βάλω κάτι με μπιχλιμπίδια για να ταιριάζω με το ύφος του παζαριού; Μπιχλιμπίδι και έφυγα!
Διασχίζω την παραλία και η τσίκνα με χτυπάει κατακούτελα. Τα μάτια μου θολώνουν απο την κάπνα. Γουρούνια στριφογυρίζουν στις σούβλες και πλήθος κόσμου στην ουρά για 1 κιλό γουρνοπούλας. 30 ευρώ το κιλό παρακαλώ.
Φτάνω στην είσοδο του Παζαριού. Εμποροπανήγυρης Ναυπάκτου σε μεγάλη φωτεινή επιγραφή. Στην αρχή βρίσκονται κάποια μαγαζάκια με καλούδια και μετά την είσοδο της μεγάλης τέντας του παζαριού, το Λουνα παρκ. Χρώματα, πολλά χρώματα.
Κυρίαρχος το ταψί! Δυνατοί, trance / disco ήχοι που σε παρακινούν να αφεθείς στην αγκαλιά του.
Πλησιάζω και αρχίζω να λικνίζομαι στον ρυθμό της μουσικής. Πλήθος ενθουσιασμένων νέων ορμούν για μια γύρα. Αρχίζει το παιχνίδι. Στην αρχή σιγά σιγά. Την στιγμή που η μουσική κάνει την έκρηξη, αρχίζει και ο τρελός χορός του ταψιού!
Ενθουσιάζομαι και αισθάνομαι και πάλι παιδί! Μου περνά η σκέψη να μπω στο παιχνίδι. Αγοράζω μάρκα και περιμένω. Στην δεύτερη σκέψη, γυρίζω και φέυγω.
Μπαίνω στο μεγάλο παζάρι. Φωνές, γέλια, αμέτρητοι πάγκοι με διάφορα εμπορεύματα. Ένα πολύβουο μελίσσι.
Ο Βασιλιάς του παζαριού, το βρακί!
Το βρακί κάθε είδους έχει την τιμητική του! Κάθε 2 μέτρα ένα στρίγνκ και μποξεράκια σε αμέτρητα σχέδια, σου κλείνουν το μάτι.
Δεύτερος πρωταγωνιστής τα κοσμήματα. Πλησιάζω έναν τεράστιο πάγκο με αμέτρητα δαχτυλίδια χύμα. Ένας μικρόπωλητής, ανεβασμένος σε μία καρέκλα διαλαλεί την πραμάτεια του! “Εδώ το καλό το δαχτυλίδι. Δαχτυλίδι για παντρειά, δαχτυλίδι για μαγκιά”.
Με βλέπει με την κάμερα, μου χαμογελά και η φωνή του δυναμώνει.
Τρίτος πρωταγωνιστής στο τέρμα βάθος, τα χαλιά. Ένα ζευγάρι λογομαχεί για το χρώμα του χαλιού.
«Μα Αγάπη μου δεν ταιριάζει με τις κουρτίνες!, ας αγοράσουμε κάποιο άλλο».
Κάποια άλλη κυρία ξαπλωμένη επάνω σε ένα παχύ χαλί. Την κοιτάζω με απορία. “Για να δω το πάχος” μου λέει. Εδώ την είχα την απάντηση αλλά φεύγω σιωπηλή. Μεταξύ μας το μετάνιωσα.
Αρχίζω και ζαλίζομαι. Το πλήθος μεγάλο. Εκεί μεταξύ της ζαλάδας και του πρώτου εγκαφαλικού, πέφτω πάνω σε έναν τεράστιο πάγκο σε σχήμα Π, με γλυκά.
Ο παράδεισος μου χαμογελά. Παναγιά μου που βρίσκομαι, αναφωνώ!
Λουκουμάδες με διάφορες γλυκές σάλτσες, άσπρη/μαύρη σοκολάτα, φράουλα, μέλι. Σουτζούκ λουκούμ με καρύδα, με καρύδια, με σουσάμι. Λουκούμια ροζ, πράσινα, κίτρινα, μωβ. Ροξάκια, μπακλαβάδες, ότι σιροπιαστό θέλεις μπορείς να το έχεις!
Χωρίς δεύτερη σκέψη αγοράζω λουκουμάδες με μέλι και κανέλλα. Αχ! Αισθάνομαι ήδη πολύ καλύτερα. Μια ηρεμία με πλυμηρίζει.
Δειλά δειλά ο κόσμος αρχίζει να αραιώνει. Κάθομαι σε ένα παγκάκι δίπλα στο λούνα πάρκ και απολαμβάνω τις ομιλίες των τελευταίων περαστικών.
Σιγά σιγά, τα παιχνίδια και τα μαγαζάκια κατεβάζουν ρολά. Το βλέμμα μου πέφτει επάνω στην ρόδα. Μια παρέα παρακαλάει για μια τελευτάια βόλτα. Ο χειριστής τους κανει νόημα να ανέβουν και ενθουσιασμένοι ξεχύνονται στα μικρά καλαθάκια.
Ο γύρος τελειώνει και χωρίς πολλά λόγια, η παρέα αποχωρεί με χαμόγελα και αγκαλιές. Ο χειριστής ανάβει τσιγάρο, σβήνει τα φώτα και κοιτάζει τον ουρανό. Ένας βαθύς αναστεναγμός βγαίνει απο τα χείλη του.
Χωρίς να το καταλάβω, αναστενάζω και εγώ ασυναίσθητα. Νιώθω μια μελαγχολία. Μια ψύχρα με αναγκάζει να βάλω τα χέρια στις τσέπες. Πιάνω την μάρκα. Την μάρκα του ταψιού που δεν χρησιμοποίησα ποτέ. Την κοιτάζω, χαμογελώ και θυμάμαι την μουσική.
Αρχίζω να λικνίζω ελαφρά το κορμί μου και έτσι δειλά δειλά παίρνω τον δρόμο της επιστροφής.
Νύχτωσε πια. Το πολύβουο μελίσσι κοιμήθηκε. Αύριο πάλι.
✨
