https://www.facebook.com/101386316068488/

Άσπρο χαρτί παίρνει ζωή, Ródos (2025)

12/11/2025

Παρακολουθώ έντρομη στην τηλεόραση μια διαφήμιση γνωστής τράπεζας, όπου ένα αγοράκι λίγων μηνών, εξηγεί σε άπταιστα ελληνικά με ποιον τρόπο θα εκδικηθεi τους γονείς και τους παππούδες του.

Αυτό που με τρομάζει δεν είναι η χρήση AI τεχνολογίας, κάτι το οποίο είναι ξεκάθαρο σε πολλούς από εμάς.

Με τρομάζει το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αληθινό και μάλιστα άκουσα κάποιους από αυτούς να του δίνουν ευχές και να λένε όλο καμάρι να το χαίρονται οι γονείς του.

Και είναι πολύ τρομακτικό το να παρουσιάζεται όλη αυτή η εξελιγμένη τεχνολογία μπροστά στα μάτια ανθρώπων που τη θεωρούν πραγματική.

Γιατί είμαι σίγουρη πως θα έρθει μια μέρα που θα έχει τελειοποιηθεί σε τέτοιο σημείο που λίγοι θα τη διακρίνουν με ευκολία και θα καταφέρνουν να ξεχωρίζουν το αληθινό από το ψεύτικο.

Και νιώθω πως, αυτή η μέρα δεν θα αργήσει πολύ...

#ΤεχνητήΝοημοσύνη
#Τηλεόραση
#ΕικονικήΠραγματικότητα

11/11/2025

Πάω στο φούρνο να αγοράσω ψωμί.
Διαλέγω ψωμί.
Πληρώνω ψωμί.
Αφήνω μπουρμπουάρ.
Χαιρετάω.
Έρχομαι σπίτι.
Χωρίς ψωμί.
Εσείς, όλα καλά;

11/11/2025

Η ψυχολογική φόρτιση -τη στιγμή που κάποιος κινδυνεύει και η ζωή του εξαρτάται από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές- είναι μεγάλη, βαριά και ασήκωτη.

Αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή...
Ως επαγγελματίας υγείας οφείλεις να προσφέρεις τις υπηρεσίες και τις γνώσεις σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Όμως, με το που τελειώσουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες και ο εκάστοτε ασθενής σωθεί, απομακρύνεσαι από την ομάδα, πηγαίνεις σε μία γωνιά κι αφήνεις τον εαυτό σου να εκφραστεί και να βγάλει όλη την ένταση που κρύβει μέσα του.

Την ίδια ένταση που λίγα λεπτά πριν χρησιμοποίησες με την ομάδα σου για να σωθεί μια ζωή.

Κρύβεσαι και κλαις...

Δάκρυα ανακούφισης πλημμυρίζουν το πρόσωπο σου, ξαποσταίνεις, αδειάζει η ψυχή σου και απομένεις κενός και μόνος.

Κι έπειτα βάζεις όλες σου τις ψυχικές δυνάμεις, φορτίζεις ξανά και βγαίνεις από την απομόνωση, έτοιμος να βοηθήσεις τον επόμενο συνάνθρωπό σου...

Άσπρο χαρτί παίρνει ζωή

#Υγεία
#Γιατροί
#Νοσηλευτές
#Ζωή

08/11/2025

Η φωτεινή ένδειξη του πλυντηρίου δείχνει πως απομένει ένα ακόμα λεπτό μέχρι να ολοκληρωθεί η πλύση.

Όσο περιμένω, λέω ας ξεσκονίσω το δωμάτιο μου. Αφού τελειώνω, ελέγχω το πλυντήριο. Ο κάδος συνεχίζει να γυρνάει σαν τρελός μα το ένα λεπτό δεν έχει περάσει ακόμα.

"Ε, ας πλύνω και τα πιάτα" σκέφτομαι και ξεκινάω. Πλένω τα πιάτα, τα ποτήρια, καθαρίζω τον νεροχύτη και τον πάγκο της κουζίνας και πάω να απλώσω τα ρούχα.

Ο κάδος συνεχίζει το τρελό γύρισμα λες κι έχει κάποιο χάμστερ μέσα που δεν τον αφήνει να σταματήσει.

"Τι στο καλό; Ακόμα;" σκέφτομαι και πιάνω τη λίμα να φτιάξω ένα νύχι που έσπασε. Λιμάρω το νύχι. Βάφω το νύχι. Στεγνώνω το νύχι.

Πάω στο πλυντήριο. Ένα λεπτό ακόμα.

Να μη σας τα πολυλογώ, ακόμα να τελειώσει. Λογικά μέχρι το βράδυ θα είναι έτοιμο.

Ας μαγειρέψω για αύριο. Προλαβαίνω είμαι σίγουρη...

#πλυντήριο

08/11/2025

Ο φύλακας άγγελος

Παντού έβρισκε φτερά. Έσκυβε και τα μάζευε με ευλάβεια. Όλοι την κοιτούσαν με απορία.

Κάποιοι την κορόιδευαν και κάποιοι άλλοι απορούσαν. Υπήρχαν κι εκείνοι που την καταλάβαιναν.

Η απάντηση της κάθε φορά που την ρωτούσαν τι θα τα κάνει όλα αυτά τα φτερά, ήταν η ίδια:

"Είναι σημάδι από τον φύλακα άγγελο μου. Θα τα φυλάξω για προστασία".

Στην αρχή τα έβαζε σε ένα χάρτινο κόκκινο κουτί, σε σχήμα καρδιάς.

Όταν γέμισε, πήρε ένα άλλο που είχε τη μορφή μιας πανέμορφης πεταλούδας με χιλιάδες χρώματα.

Κάθε βράδυ σαν έπεφτε για ύπνο, είχε εφιάλτες. Τρομακτικά όντα την κυνηγούσαν κι εκείνη έτρεχε να ξεφύγει. Το δράμα της τελείωνε με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου που έρχονταν για να τη λυτρώσουν.

Τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη συνέχισε να μαζεύει τα φτερά. Κανείς δεν απορούσε πια. Το είχαν συνηθίσει.

Τις ημέρες μάζευε φτερά.
Τις νύχτες έτρεχε να ξεφύγει από τους εφιάλτες της.

Μετά από πολλά χρόνια κι όταν τα πόδια της δεν της επέτρεπαν να βγαίνει έξω, άρχισε να ράβει τα φτερά μεταξύ τους.

Ούτε η ίδια δεν είχε καταλάβει πως είχε μαζέψει τόσα πολλά.

Έραβε κι έραβε για μέρες, για μήνες, για έναν ολόκληρο χρόνο. Πολλές φορές ήταν τόσο απορροφημένη από το ράψιμο που ξεχνούσε μέχρι και να φάει.

Οι εφιάλτες δεν είχαν σταματήσει. Συνέχιζαν να την κατατρέχουν με μανία. Ακούραστοι και πάντα νέοι. Σε αντίθεση με εκείνη...

Εκείνη την μέρα ήξερε πως θα τελείωνε. Το πρώτο φτερό που είχε μαζέψει πριν πολλά χρόνια την περίμενε υπομονετικά στο κόκκινο κουτί σε σχήμα καρδιάς για να το προσθέσει στο δημιούργημα της.

Σαν τελείωσε κάθισε και κοίταξε το έργο της. Χαμογέλασε με ικανοποίηση και το φόρεσε.

Άνοιξε τα χέρια της και κοιταχτηκε στον καθρέφτη.

Και κατάλαβε...

Στην αρχή τρόμαξε μα όσο περνούσε η ώρα το θέαμα γινόταν λιγότερο τρομακτικό, μέχρι που το συνήθισε και στο τέλος το αποδέχτηκε.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι της κι έκλεισε τα μάτια. Μπορούσε να κοιμηθεί ήσυχη. Δεν φοβόταν πια.

Ούτε ένας εφιάλτης δεν κατάφερε να την ενοχλήσει εκείνο το βράδυ, που σφαλισε τα μάτια της για πάντα.

Το άλλο πρωί την βρήκαν κουλουριασμένη πάνω στο κρεβάτι, με δύο τεράστια φτερά αντί για χέρια.

Και τότε κατάλαβαν κι όλοι οι άλλοι, αυτό που τόσα χρόνια δεν είχε καταφέρει ούτε η ίδια να δει...

Ο φύλακας άγγελος της, ήταν η ίδια...

Από την αρχή μέχρι το τέλος...

Άσπρο χαρτί παίρνει ζωή

*Ένα παλιότερο κείμενό μου, το οποίο αφιερώνω σε όλους τους εορτάζοντες μα και σε όσους το έχουν ανάγκη.

07/11/2025

Καθόμαστε με τη σκυλίτσα μου τη Μπρούνα και κατά διαστήματα, τρέχουν τα μάτια μου.

Κάποιος ρομαντικός θα πίστευε πως είναι από τη συγκίνηση που την έχω κοντά μου αλλά η αλήθεια απέχει πολύ.

Σας έχει κλάsει ποτέ σκύλος; Σας έχει κάνει την τιμή να σας κεράσει μία από αυτές τις δολοφονικές ατομικές βόμβες που κρύβει στο εντεράκι του;

Τις ύπουλες κι αθόρυβες μα τόσο βρωμερές που φέρνουν δάκρυα στα μάτια;

Κάθε τρεις και λίγο αιωρείται μια μπόχα στον χώρο που δεν εκφράζεται με λόγια.

Την κοιτάω να δω αν είναι καλά ή αν πήρε φωτιά ο κώλοs της, μα εκείνη κοιμάται του καλού καιρού.

Αυτά είναι. Άλλοι κοιμούνται αμολώντας επικίνδυνα αέρια κι άλλοι ζουν ένα δράμα ρουφώντας τα...

Βαρέα κι ανθυγιεινά θα ζητήσω ρε σεις...

Μωρή Μπρούνα...
Λυπήσου με...

#Σκύλοι
#Κοκόνια

06/11/2025

Η τελευταία φορά που είδα καλλιστεία ήταν όταν ήμουν έφηβη. Δεν θα σχολιάσω το θεσμό, ούτε θα του βάλω αρνητικό ή θετικό πρόσημο.

Αν μια κοπέλα έχει όνειρο ζωής να συμμετάσχει σε διαγωνισμό ομορφιάς ποια είμαι εγώ που θα την κρίνω στην τελική;

Θέλω να σταθώ σε ένα γεγονός που έλαβε χώρα πριν λίγες μέρες στην Ταϊλάνδη, όπου και διεξάγονται τα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Υφήλιος.

Το σκηνικό έχει ως εξής:

Σε μια κατάμεστη αίθουσα με πανέμορφα κορίτσια, ένας μεσήλικας ο οποίος εκπροσωπεί τους διοργανωτές, μιλάει στις κοπέλες.

Σε κάποια φάση απευθύνεται με ύφος στην Μις Μέξικο, κάνοντας της παρατήρηση για μια προώθηση στην οποία δε συμμετείχε, (ενώ θα έπρεπε σύμφωνα με τον ίδιο) και τη ρωτάει το λόγο, αποκαλώντας την dumb head που σημαίνει χaζή ή κάτι ανάλογο.

Κι εκείνη αντί να σιωπήσει όπως απαίτησε ο μίστερ, υπερασπίζεται με θάρρος τον εαυτό της και την αξιοπρέπεια της.

Ο άλλος εκνευρίζεται ξεκάθαρα κι αρχίζει τις απειλές λέγοντας πως όσες συμφωνούν μαζί της, μπορούν να αποχωρήσουν από το διαγωνισμό και πως θα συμμετέχουν οι υπόλοιπες, σίγουρος πως θα φοβηθούν και θα "βάλουν μυαλό".

Αυτό που δεν υπολόγισε ο κυριούλης ήταν η αντίδραση πολλών κοριτσιών, οι οποίες σηκώθηκαν και βγήκαν από την αίθουσα σε ένδειξη συμπαράστασης στη Μις Μέξικο.

Προφανώς όλο αυτό αναρτήθηκε σε άπειρα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και λογοκρισία για την απαράδεκτη συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα ο τύπος να δίνει συνέντευξη κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ και λέγοντας πως τον παρεξήγησαν. (Όπως κάνουν δηλαδή όλοι οι τοξικοί άνθρωποι σε τούτο τον ντουνιά).

Όλοι αυτοί φέρονται σαν σκουπίδια στα κορίτσια που πάνε να κυνηγήσουν το όνειρο τους. Τις υποτιμούν, τις προσβάλλουν και τους φέρονται σαν σκουπίδια.

Δεν ξέρω αν έχει αντιδράσει ποτέ ξανά στο παρελθόν άλλη διαγωνιζόμενη.

Αυτό που ξέρω είναι πως η συγκεκριμένη γυναίκα, η Φατιμα Μπος στάθηκε στο ύψος της, όρθωσε το κεφάλι της και υπερασπίστηκε κάθε κορίτσι που υπέφερε στο παρελθόν λόγω ανάλογων συμπεριφορών.

Και ξέρετε τι κέρδισε;

Τη συμμετοχή της, την απόσυρση του γλυκούλη από τη διοργάνωση, την άμεση αντικατάσταση του και την εκτίμηση όλων όσων την είδαν να παίρνει το λόγο και να μη σκύβει το κεφάλι.

Ο άλλος ακόμα κλαίει...
"Με παρεξηγήσατε μωρέ".

Και τον βλέπω, τον ξανά βλέπω...

Και δεν με πείθει καθόλου μα καθόλου...

Και να σας πω κάτι;

Πολύ το ευχαριστήθηκα!

Βίβα λα Μέξικο ❤️

#καλλιστεία
#ΜιςΥφήλιος

06/11/2025

Να εδώ, διαβάζω ένα άρθρο που λέει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει πολλαπλές πραγματικότητες στη διάθεσή του κι απλά επιλέγει ποια από αυτές θέλει να ζήσει.

Κι αναρωτιέμαι πώς στο καλό γίνεται, αφού είχα τόσες επιλογές, επέλεξα τη συγκεκριμένη που με θέλει να γυρνάω κομμάτια από τη δουλειά, ενώ θα μπορούσα να επιλέξω εκείνη που τρώω πρωινό σε ένα καφέ δίπλα από το Σηκουάνα, μασουλάω ένα κρουασάν με σοκολά και βγάζω σέλφις για να δείξω σε όλους το μπερέ που αγόρασα.

Ή θα μπορούσα να επιλέξω και την άλλη όπου βρίσκομαι στο εξοχικό μου στο Μονακό και ετοιμάζομαι να πάω για ψώνια με τις φίλες μου τις πριγκίπισσες.

Ή θα μπορούσα να επιλέξω εκείνη όπου βρίσκομαι στο Εδιμβούργο, σε ένα από τα κάστρα μου και περιφέρομαι με τη ρόμπα μου από το ένα δωμάτιο στο άλλο, χαζεύοντας από τα παράθυρα την ομίχλη την οποία λατρεύω και αναφωνώ: oh my goodness, this is fabulous.

Αλλά εγώ εκεί...

"Όχι δεν θα πάρω κάτι άλλο...
Δώστε μου εκείνη την πραγματικότητα που επιστρέφω από νυχτερινή βάρδια, άυπνη, ξεμαλλιασμένη, με μαύρους κύκλους και σακούλες κάτω από τα μάτια.
Ναι σας παρακαλώ, την τέλω πολύ τη νοσηλευτική, βαράτε με μου αρέσει...
Γουστάρω να μη νιώθω τα πόδια μου και να περπατώ σαν τον Κουασιμόδο, μονόπαντα..."

Ευτυχώς που τελευταία στιγμή το έσωσα κι επέλεξα να πορευτώ με υπέροχους ανθρώπους.
Ουφ, φτηνά τη γλύτωσα.

Γιατί θα σας εξομολογηθώ πως δεν θα τους άλλαζα με καμμιά άλλη πραγματικότητα...

Βέβαια αν μπορούσα να τους πάρω μαζί μου στο Μονακό δεν θα με χαλούσε καθόλου...
Ούτε κι εκείνους...

Εσείς πουλάκια μου, ποια από τις άπειρες πραγματικότητες που είχατε στη διάθεσή σας, επιλέξατε;

Σας έκοψε να πατήσετε το κουμπί που έλεγε γόνος πλούσιας οικογένειας ή είστε σαν κι εμένα, την φτωχή πλην τίμια νοσοκόμα;

04/11/2025

Όσοι από εσάς συνοδεύετε δικούς σας ανθρώπους στο νοσοκομείο, ξενυχτάτε δίπλα τους, δε σας χωράει ο τόπος, από αγωνία για την υγεία τους,

Όσοι περιμένετε με λαχτάρα τον γιατρό και κρέμεστε απ' τα χείλη του μέχρι να ακούσετε τη μαγική φράση: "Όλα καλά",

Όσοι προσεύχεστε και παρακαλάτε να βγουν νικητές οι άνθρωποι σας,

Όσοι κλαίτε κρυφά για να μην σας δουν και ανησυχήσουν,

Όσοι πονάτε μαζί τους,
υποφέρετε μαζί τους, αρρωσταίνετε μαζί τους,

Όλοι εσείς οι φροντιστές και οι συμπαραστάτες τους,

Είστε ένας από τους λόγους που παλεύουν οι δικοί σας άνθρωποι, που μάχονται και αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις για να βγουν από το νοσοκομείο και να πάρουν πίσω τις ζωές που τους έκλεψε η αρρώστια.

Είστε οι βράχοι που αντέχουν για χάρη τους,

Οι φάροι που φωτίζουν τους εφιάλτες τους,

Τα χέρια που χαϊδεύουν το κεφάλι τους,

Λίγο κουράγιο ακόμη, παιδιά...

Και μην ξεχνάτε...

Είστε ήρωες...
Αφανείς μα πολύτιμοι...

03/11/2025

Τις περασμένες μέρες πολλές αγαπημένες μου σελίδες ανακοίνωσαν την έκδοση των βιβλίων τους.

Φυστίκι ΠουΚυλάει Reload, Είναι ζήτημα χημ-ίου, The Trivialist, Τζαπανέσκ ザパネスク

Οι περισσότεροι από εμάς όταν το διαβάσαμε, χαρήκαμε για εκείνους και τους ευχηθήκαμε κάθε καλό από καρδιάς.

Διαπίστωσα όμως πως κάποιοι (ευτυχώς ελάχιστοι), όχι μόνο δε χάρηκαν, αλλά τους κατηγόρησαν και για εκμετάλλευση του κοινού, μέσω των σελίδων τους.

Με λίγα λόγια κατηγόρησαν ανθρώπους που γράφουν κι έβγαλαν βιβλία, ότι χρησιμοποιούν τις σελίδες για να τα πουλήσουν.

Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας. Γράφω. Το ξέρετε ότι γράφω.

Όνειρο μου να εκδοθεί κάποιο παιδικό βιβλίο μου. Όταν θα συμβεί αυτό θα είστε εκείνοι με τους οποίους θα μοιραστώ τη χαρά μου.

Μάλιστα κάποιοι θα ακούσετε μέχρι και τις χαρούμενες τσιρίδες μου κι ας μένετε και στον Έβρο.

Θα σας ενημερώσω για την έκδοση και για την κυκλοφορία του. Θα σας δείξω εικόνες και θα καμαρώνω σαν παγώνι.

Το λαχταρώ ρε σεις κι όταν πραγματοποιηθεί θα το πω παντού. Αν κάποιοι από εσάς πιστεύετε ότι αυτό είναι εκμετάλλευση και περιμένετε να συμβεί για να μου την πείτε, σας ξεκαθαρίζω από τώρα πως το διαζύγιο μας, θα είναι η μοναδική έκβαση της σχέσης μας.

Βέβαια θα μου πείτε, κάτσε κοπελιά να συμβεί και θα τα πούμε τότε.

Όχι! Σας ενημερώνω από τώρα γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Βγάζω βιβλίο, μιλάω για το βιβλίο.

Δε βγάζω βιβλίο, σας πρήζω και σας γκρινιάζω.

Εύχομαι σε όλες τις σελίδες που προανέφερα στην αρχή, να είναι καλοτάξιδα τα βιβλία τους και να αγαπηθούν πολύ κι από πολλούς!

Κι ελάτε τώρα να μαζευτούμε όλοι, να κλείσουμε τα μάτια και να ευχηθούμε και στα δικά μου!

Ομμμμ....

02/11/2025

Αυτό εδώ το ασημένιο μετάλλιο, το κέρδισε ο γιος μου πριν λίγες μέρες σε Διεθνές Τουρνουά Brazilian jiu-jitsu που έλαβε χώρα στη Ρώμη.

Κι εγώ, ως περήφανη μάνα σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας!

Είναι το πάθος του, το μεράκι και η ξεκούραση του και χαίρομαι πολύ που έλαβε μια τόσο σπουδαία επιβράβευση σε κάτι που αγαπάει.

Βέβαια όση ώρα παρακολουθούσα τον αγώνα στο γιου τιουμπ κόντεψα να πάθω απανωτά εγκεφαλικά, αλλά χαλάλι του.

Αποφεύγω να τον δω να αγωνίζεται από κοντά, γιατί έχω την παρόρμηση να πεταχτώ στο τατάμι και να πλακώσω στις παντοφλιές τον εκάστοτε αντίπαλο.

Κι επειδή δεν το θέλουμε αυτό, μένω στο σπίτι και τον βλέπω από μακριά ξεσπώντας στα νύχια μου τα οποία μετά από κάθε αγώνα είναι μισοφαγωμένα και χωρίς πετσάκια.

Πόσο όμορφο να βρίσκει ο κάθε άνθρωπος εκείνο το μαγικό κάτι, που λατρεύει να κάνει και που χαρίζει νότες ξεγνοιασιάς στην καθημερινότητά του.

Και ακόμα πιο όμορφο όταν αναγνωρίζεται από τους υπόλοιπους...

02/11/2025

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη πλημμύρισε από πλήθος κόσμου που περπάτησαν για ιερό σκοπό.

Τα μπλουζάκια είχαν το χρώμα της μέντας αυτή τη φορά και το καθιερωμένο πια ραντεβού στην πλατεία Δημαρχείου ήταν η αφετηρία για άλλο ένα περπάτημα.

Περπάτημα για τη ζωή. Περπάτημα κατά του κaρκίνου.
Περπάτημα για όσους παλεύουν, για όσους χάθηκαν για όσους νίκησαν.

Συγχαρητήρια στους διοργανωτές και σε όλον τον κόσμο που συμμετείχε.

Η Ρόδος για τη Ζωή - Rhodes for Life 💙

Άσπρο χαρτί παίρνει ζωή

12/11/2025

11/11/2025

11/11/2025

08/11/2025

08/11/2025

07/11/2025

06/11/2025

06/11/2025

04/11/2025

03/11/2025

02/11/2025

02/11/2025

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category