2310net

2310net www.2310net.wordpress.com Παραδοσιακό Σαλονικιότικο Μπλόγκινγκ

To 2310net είναι ένα blog που φτιάχτηκε στην Θεσσαλονίκη και ενδιαφέρεται για την πολιτική, τον αθλητισμό, τις τέχνες. Δεν σκοπεύουμε να είμαστε αντικειμενικοί, ούτε έγκριτοι. Κάνουμε την πλάκα μας και προσπαθούμε να δούμε τα πράγματα με άλλη διάθεση.

21/09/2024

Τέτοια μέρα, περίπου τέτοια ώρα, 13 χρόνια πριν ανέβαζα στο blog (ήταν μόδα τότε) το πρώτο κείμενο του 2310net. Στόχος τότε ήταν να γράφουμε κανένα κειμενάκι λίγο χιουμοριστικό, λίγο σοβαρό, για πολιτικά και αθλητικά θέματα. Βαριά κρίση, ανεργία, άδειες τσέπες, άπλετος ελεύθερος χρόνος.

Στη συνέχεια, το ένα κείμενο έφερνε το άλλο, κάπως άρχισε να βρίσκει ένα στιλ η σελίδα, να αποκτά και κάποιο μικρό σταθερό κοινό. Ήρθαν κι οι πρώτες συνεργασίες, το Ατέχνως και μετά η Κατιούσα. Και φυσικά στην πορεία, αυτό που κατέληξε να είναι το 2310net δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φανταζόμουν όταν ξεκινούσε.

Εκατοντάδες κείμενα, χιλιάδες αναρτήσεις στο facebook, αναδημοσιεύσεις από άλλα μέσα κτλ. Σήμερα θυμήθηκα ότι είχα κάνει κι ένα λογαριασμό στο twitter αλλά ποτέ δεν το συμπάθησα το συγκεκριμένο μέσο.

Τα χρόνια πέρασαν. Το 2310 έγινε αφορμή να γνωρίσω πολλούς σημαντικούς ανθρώπους και να συνομιλήσω με άλλους τόσους. Κάπου εδώ όμως μάλλον ήρθε η ώρα να κλείσει αυτός ο όμορφος κύκλος. Συμβαίνει, όταν πια νιώθεις πως ψάχνεις άλλους τρόπους να επικοινωνήσεις, όταν προτιμάς να διαβάσεις κάποια από τα εξαιρετικά κείμενα που κυκλοφορούν παρά να γράψεις δικά σου, όταν βλέπεις πως το το μέσο από το οποίο επικοινωνείς είναι ένα υπερόπλο προπαγάνδας πιο ξεδιάντροπο από ποτέ.

Ευχαριστώ όλους κι όλες που κατά καιρούς τίμησαν αυτή τη σελίδα με την παρουσία τους!

ΥΓ. Η σελίδα θα παραμείνει ενεργή για αρχειακούς και συναισθηματικούς λόγους αλλά δεν θα ανανεώνεται. Εκτός αν μας την ξαναβαρέσει κάποια στιγμή και τα ξαναπούμε...

21/05/2024

Η αθώωση των 9 της Πύλου δεν αποτελεί δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη θα έχουμε όταν καταδικαστούν όσοι ευθύνονται για το εγκλημα και όσοι προσπάθησαν να στήσουν τις κατηγορίες στους 9 διασωθέντες.

Αυτός ο κοντός με τη σφιγμένη γροθιά και το χαμόγελο ήρθε και μας θύμισε τι είμαστε και γιατί είμαστε αυτό που είμαστε.....
19/05/2024

Αυτός ο κοντός με τη σφιγμένη γροθιά και το χαμόγελο ήρθε και μας θύμισε τι είμαστε και γιατί είμαστε αυτό που είμαστε...

15/05/2024

Τους Ισραηλινούς που κατέστρεφαν με μίσος την ανθρωπιστική βοήθεια που προορίζονταν για τα θύματα της γενοκτονίας, τους έχουμε ξαναδεί πρόσφατα στη Λέσβο να επιτίθενται σε πρόσφυγες και λίγο παλαιότερα στη Γερμανία να κυνηγάνε Εβραίους.

10/05/2024

Εκεί στη Eurovision κάθε χρόνο ξεχειλίζουν από δικαιωματισμό, βγάζουν το ένα τραγούδι πίσω από το άλλο για να δείξουν πόσο ευαίσθητοι είναι σε θέματα δικαιωμάτων αλλά για τη γενοκτονία όχι μόνο δεν μπορούν να μιλήσουν, αλλά ακόμα κι αν επιλέξουν την πιο ήπια αντίδραση, έχουν να αντιμετωπίσουν την αδιανόητα πανίσχυρη Ισραηλινή μηχανή προπαγάνδας. Κανένας από τους συμμετέχοντες δεν θίχτηκε τόσο ώστε να αποχωρήσει μετά τη μακαρθική λογοκρισία του Ολλανδού. Για πείτε μας κανένα τραγουδάκι για καταπίεση και δικαιώματα...

Address


Alerts

Be the first to know and let us send you an email when 2310net posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to 2310net:

Shortcuts

  • Address
  • Alerts
  • Contact The Business
  • Claim ownership or report listing
  • Want your business to be the top-listed Media Company?

Share

Ποιος είμαστε;

Ήταν 21 Σεπτεμβρίου του μακρινού 2011, τότε που δουλειά δεν είχαμε, αλλά είχαμε ΠΑΣΟΚ, Μνημόνιο 1, τότε που άρχιζε η κρίση και κανείς δεν ήξερε πως θα εξελιχθεί, όταν σε ένα παλιό desktop που ακουγόταν σαν απορροφητήρας, κάπου στην όμορφη Θεσσαλονίκη ξεκινούσα να γράφω το πρώτο κείμενο του 2310net. Τότε νόμιζα ότι θα έφτιαχνα ένα μπλογκ που θα ασχολείται λίγο με τον ΠΑΟΚ, λίγο με την πολιτική και λίγο με τοπικές ειδήσεις άξιες σχολιασμού. Κούνια που με κούναγε... Η συνέχεια εξελίχθηκε φυσιολογικά: Όπως κάθε νέος στο χώρο, έγραφα ασταμάτητα. Και ένα και δύο κείμενα τη μέρα. Μέχρι που ήρθαν τα χρόνια της «ωριμότητας». Η κρίση είχε κάτσει για τα καλά στο λαιμό μας, το ΠΑΣΟΚ υπήρχε μόνο ως ανάμνηση και συνεχώς ξεχνούσα σε ποιο Μνημόνιο βρισκόμαστε. Τα κείμενα αραίωσαν, άλλαξαν και ύφος. Άλλωστε η πραγματικότητα όπως τη ζήσαμε τα τελευταία χρόνια ξεπερνούσε τα αντανακλαστικά και τις διαθέσεις κάθε τίμιου σχολιαστή. Μετά την ωριμότητα ήρθε η εποχή της παραίτησης. Η κρίση δεν έλεγε να τελειώσει και για να κρατηθώ στις επάλξεις χρειάστηκε να αναζητήσω νέες προκλήσεις συμμετέχοντας σε συλλογικές προσπάθειες με ανθρώπους που γνώρισα μέσα στον μικρό κόκκινο διαδικτυακό πλανήτη. Αν κάτι κατάλαβα όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι η συλλογικότητα είναι προτιμότερη από τη μοναξιά του μπλόγκερ, ότι η ευχαρίστηση δεν μετριέται με επισκεψιμότητα και ότι το καλύτερο κείμενο είναι αυτό που γράφεται στην πραγματική ζωή...