Hazara World

13/08/2025

دادگاه عالی طالبان از اجرای حکم شلاق در ملاءعام بر ۲۷ نفر، به‌شمول پنج زن در ولایت‌های سرپل، لغمان پکتیا و خوست خبر داده است.

این دادگاه با نشر اعلامیه‌‌ای گفته است که امروز (چهارشنبه، ۲۲ اسد) ۲۱ نفر، شامل چهار زن در ولسوالی گوسفندی ولایت سرپل در ملاءعام شلاق زده شدند.

براساس اعلامیه‌ی دادگاه عالی طالبان، این افراد به اتهام «فرار از منزل، تماس تلفنی، لت‌وکوب، سرقت، زنا و قتل عمد» شلاق زده شدند.

بیشتر بخوانید: https://storage.googleapis.com/qurium/www.etilaatroz.com/238085-taliban-publicly-flogged-22-men-and-five-women-in-four-provinces.html

13/08/2025

فراخوان و برنامه های تظاهرات آگوست ۲۰۲۵ در کشورهای مختلف
‏‪

13/08/2025

در تاریخ ۳۰ جوزا، باشندگان درازقول در یک اقدام جمعی، تصمیم می‌گیرند که کوچی‌ها را از هجوم بر سر کشت‌زارهای‌شان و تخریب آن‌ها منع کنند. متنفذان منطقه، از جمله اسحاق برای گفت‌وگو با کوچی‌های روی این مورد نزد آنان می‌روند. کوچی‌ها اما هنگامی که متوجه حضور دسته‌جمعی این مردان در نزدیکی رمه‌ی خود می‌شوند، اقدام به تیراندازی هوایی می‌کنند. هم‌زمان با پلخمان به سمت آنان سنگ می‌اندازند. در جریان سنگ‌اندازی، سنگی نیز به سر اسحاق اصابت می‌کند. او به زمین می‌افتد و متباقی همراهانش با تهدید کوچی‌ها به رگ‌بارشدن، از ساحه فاصله می‌گیرند. هم‌زمان دو مرد جوان کوچی بر اسحاق هجوم می‌برند؛ «یکی از آنان چوپ در دست داشت و به ران، نشیمنگاه و پشتش می‌زد. دیگرش هم سنگ را در دستش محکم گرفته بود، بر سر، صورت و شانه‌هایش می‌کوبید.» چهار فرد دیگر کوچی هم به آنان محلق می‌شوند. همگی با قنداق، لگد، چوب و سنگ به جان او می‌افتند؛ «فقط می‌دیدیم که [اسحاق] زیر چوب، مشت، لگد و قنداق کوچی‌ها، روی زمین برخود می‌پیچید و چیغ می‌زد، اما صدایش در هیاهوی کوچی‌ها گم می‌شد. فهمیده نمی‌شد [که] چه می‌گوید.» ضمنا کوچی‌ها به هیچ‌کسی دیگر، اجازه‌ی نزدیک‌شدن را نمی‌دهند. مردم محل، موضوع را به پاسگاه پولیس طالبان خبر می‌دهند. نیروهای این گروه پس از گذشت حدود سه ساعت به محل می‌رسند. آنان کوچی‌ها را قانع می‌کنند تا اجازه‌ی انتقال اسحاق را به شفاخانه بدهند.

بیشتر بخوانید:
https://storage.googleapis.com/qurium/www.etilaatroz.com/238001-isaacs-bloody-experience.html

10/08/2025

حمله طالبان به دکانداران و مردم عادی در ولایت دایکندی.......
طالبان به جرم کوتاه بودن ریش یک نفر، به بازار نیلیِ ولایت دایکندی یورش می‌برند. تمام بازار را به آشوب کشیده و ساعت‌ها به شکنجه و لت‌وکوب دکانداران و مردم عادی مصروف می‌شوند. در این میان، یک پیرمرد 72 ساله به نام حاجی تاج محمد را تا حد مرگ شکنجه می‌کنند. سرانجام 40 نفر را بازداشت کرده با خود می‌برند.
اما آب از آب تکان نمی‌خورد. نه سیاستمداری در دفاع از مردم سخن می‌گوید. نه سازمان‌های حقوق بشری آن را محکوم می‌کنند. نه رسانه‌ها آن را جدی می‌گيرد. نیم‌میلیون نفر به نام «فعال حقوق بشر»، نویسنده و «عضو جامعه مدنی» به غرب انتقال داده شده‌اند، اما یک نفر از بین آن‌ها حتا یک کلمه در دفاع از این مردم غریب ننوشته است. از ملاها و شورای‌شان نباید توقع داشت باشیم. آن‌ها بیشتر با طالبان‌اند تا با مردم.
سوگمندانه، جرم و جنایت قباحت، زشتی و کراهت خود را در میان ما از دست داده است. این دقیقاً همان وضعیتی است که هانا آرنت در کتاب آیشمن در اورشلیم از آن با عنوان «ابتذال شر» یاد کرده بود.
مشکل اصلی، فعلاً طالبان نیست؛ بلکه کرختی و بی‌مسوولیتی است که همه به آن گرفتار شده‌ایم.

عظیم بشرمل

10/08/2025

هر سال، هزاران زائر افغانستانی از شهرهایی چون هرات، کابل، مزار شریف و جاهای دیگر با اشتیاقی دینی ‏راهی سفر زیارتی به کربلا می‌شوند. این زائران اغلب مسیر خود را از طریق خاک ایران طی می‌کنند؛ ‏مسیری که اگرچه در ظاهر رنگ‌وبوی معنویت دارد، اما در عمل به بستری برای بهره‌برداری سیاسی و ‏تبلیغ ایدئولوژیک از سوی جمهوری اسلامی ایران بدل شده است.‏
از همان لحظه‌ی ورود به خاک ایران، زائران افغانستانی به شکل سیستماتیک تحت جهت‌دهی فکری و ‏ایدئولوژیک قرار می‌گیرند‎:‎

تحمیل نمادهای سیاسی: بسیاری از کاروان‌های افغانستانی در طول مسیر راهپیمایی با بیرق‌هایی مزین به ‏تصویر علی خامنه‌ای، پرچم‌های سپاه پاسداران و عکس‌های قاسم سلیمانی همراه می‌شوند. این نمادها ‏نه با خواست زائران، بلکه با برنامه‌ریزی نهادهای وابسته به حکومت ایران بر آنان تحمیل می‌شود.‏

موکب‌های تبلیغاتی: در موکب‌های ایرانی، به‌ویژه در شهرهایی چون قم و مشهد، برنامه‌های مذهبی به ‏زبان فارسی برگزار می‌شود که مضامین آن‌ها صرفا مذهبی نیست، بلکه آشکارا سیاسی است: تبلیغ ‏‏«محور مقاومت»، دعوت به دشمنی با غرب، نفی دموکراسی غربی، و تمجید بی‌چون‌وچرا از ولی‌فقیه.‏

استفاده‌ی ابزاری رسانه‌ای: رسانه‌های حکومتی ایران، حضور زائران افغانستانی را نشانه‌ای از ‏‏«هم‌پیمانی ملت افغانستان با محور مقاومت» معرفی می‌کنند. این در حالی‌ است که بسیاری از این ‏زائران، نه‌تنها آگاهی سیاسی ندارند، بلکه صرفا به‌عنوان مسلمانانی عاشق اهل بیت در این مراسم شرکت ‏می‌کنند، نه به‌عنوان پیاده‌نظام یک پروژه‌ی سیاسی-نظامی.‏
این روند، نه‌تنها حریم شخصی و دینی زائران افغانستانی را نقض می‌کند، بلکه چهره‌ای نادرست و ‏سیاسی‌شده از آنان به نمایش می‌گذارد.‏

لینک مطلب:
https://storage.googleapis.com/qurium/www.etilaatroz.com/237754-political-and-ideological-abuse-of-afghan-shia-religious-caravans.html

08/08/2025

مژده به هم‌وطنان گرامی و فعالان حقوق بشر
فتبارک الله، احسن‌الخودمین!
#نادرنظری
خداوند، آنگاه که زمین و آسمان را آفرید، خودش را تحسین کرد. من نیز امروز که کتاب «مستندات سراج‌التواریخ» را به پایان رسانده‌ام، به خود آفرین می‌گویم؛ چرا که سه سال و هفت ماه پی‌گیرانه بر این اثر کار کردم تا سرانجام دیروز به انجام رسید.
کتاب سراج‌التواریخ با نثر مسجّع و متکلّف نگاشته شده و همین ویژگی، هم خواندن و هم درک آن را دشوار می‌کند. از این رو، چهار سال پیش تصمیم گرفتم بخش‌های عمده‌ای از این اثر، به‌ویژه مطالب مربوط به نسل‌کشی هزاره‌ها در دوران امیر عبدالرحمان را، به زبان معیار امروز بازنویسی و ویرایش کنم.
آغاز کار بسیار دشوار بود و بارها تا مرز رها کردن آن پیش رفتم. جمله‌ها چنان طولانی و سنگین بودند که فهم دقیق و بازنویسی‌شان به زبان امروز تقریباً ناممکن می‌نمود. اما به قول مردم محل، «زوربل‌گُرده» کرده پیش رفتم تا اینکه روزنه امیدی در دلم گشوده شد و یقین پیدا کردم که روزی این کار را به پایان خواهم رساند؛ و خوشبختانه، دیروز آن روز فرا رسید.
در این چهار سال، از خواب و خوراکم زدم، تعطیلات را به حداقل رساندم و حتی از بودن در کنار خانواده فاصله گرفتم. روزانه در کنار کار اصلی، چهار تا پنج ساعت به این پروژه اختصاص می‌دادم و روزهای شنبه و یک‌شنبه نیز بیشتر اوقات «سنگسار» روی آن خوابیدم تا سرانجام به فرجام رسید.
در این کتاب، تمام فصل‌هایی که در جلد سوم سراج‌التواریخ به مبارزات و قتل‌عام هزاره‌ها پرداخته بود، ویرایش و بازنویسی کردم. همچنین چند فصل از جلد چهارم این اثر نیز به زبان معیار بازآفرینی گردید. عنوان‌ها را با همان نام اصلی حفظ کردم تا برای خوانندگان، ارجاع به متن اصلی روشن و بی‌ابهام باشد.
کتاب مستندات سراج‌التواریخ از معتبرترین منابع دربارهٔ نسل‌کشی هزاره‌ها به‌شمار می‌رود. گزارش‌های مربوط به این رویداد تاریخی، در چندین جلد سراج‌التواریخ پراکنده شده بود و به سبب نثر مسجّع و متکلّف، دسترسی، خواندن و حتی درک دقیق آن برای عموم و پژوهشگران دشوار بوده است.
این پراکندگی و دشواری متن، در روند پیگیری حقوقی نسل‌کشی هزاره‌ها در مراجع معتبر بین‌المللی نیز مانع‌آفرین بوده و امکان استناد مؤثر به این اسناد را کاهش داده است. از این رو، بازنویسی و متمرکزسازی این مطالب به زبان معیار، گامی مهم و عملی در جهت تسهیل دسترسی به شواهد و تقویت پیگیری حقوقی پروندهٔ نسل‌کشی به‌شمار می‌آید.
هر فصلی از این کتاب، پس از بازنویسی به زبان روشن و روان، با بخشی تحلیلی به پایان می‌رسد که در آن، رویدادها و رفتار حکومت وقت با تعاریف و معیارهای «کنوانسیون جلوگیری و مجازات جرم نسل‌کشی» (ژنو، ۱۹۴۸) تطبیق داده شده است.
این رویکرد نه‌تنها به خواننده کمک می‌کند وقایع تاریخی را در چارچوب حقوق بین‌الملل درک کند، بلکه امکان می‌دهد شواهد موجود از سراج‌التواریخ به‌عنوان مستنداتی معتبر در مراجع حقوقی و دادگاه‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار گیرد. بدین ترتیب، کتاب صرفاً یک بازنویسی تاریخی نیست، بلکه پلی میان تاریخ‌نگاری و دادخواهی حقوقی فراهم می‌سازد.
این کتاب به‌زودی به چاپ خواهد رسید. از نویسندگان، پژوهشگران، فرهنگیان و فعالان حقوق بشر دعوت می‌شود با معرفی و حمایت از این اثر، در گسترش آگاهی تاریخی و تقویت تلاش‌های حقوقی برای مستندسازی نسل‌کشی هزاره‌ها سهیم باشند.
با احترام، نادرشاه نظری، 8 آگوست 2025

06/08/2025

حزب وحدت اسلامی افغانستان در واکنش به کوچ اجباری باشندگان روستای «رشک» در بامیان گفته است که گروه طالبان از کوچی‌ها به‌عنوان پولیس محلی و در راستای ارعاب و سرکوب مردم ده‌نشین هزاره استفاده می‌کنند.

این حزب امروز (سه‌شنبه، ۱۴ اسد) با نشر اعلامیه‌‌ای گفته است که پس از تسلط دوباره‌ی گروه طالبان بر افغانستان استفاده‌ی ابرازی از کوچی‌ها، ابعاد تازه‌ای به خود گرفته است.

حزب وحدت اسلامی افغانستان گفته است که معضل کوچی در افغانستان ریشه در «طرز تفکر و سیاست قوم‌محورانه و تبعیض‌گرایانه‌ی حاکمان افغانستان» دارد که از زمان عبدالرحمان و پس از «قتل‌عام هزاره‌ها» آغاز شده و از این طریق اراضی و مناطق بسیاری از هزاره‌ها و اقوام دیگر کشور غصب و چپاول شده است.

https://storage.googleapis.com/qurium/www.etilaatroz.com/237348-taliban-use-nomads-to-intimidate-and-suppress-hazaras.html

04/08/2025

عبدالله سرحدی، والی طالبان برای بامیان، مدعی است که به مناقشات میان کوچی‌ها و ده‌نشینان در این ولایت پایان داده و اطمینان می‌دهد که حقوق مردم محلی پایمال نخواهد شد. با این حال، شواهد و گزارش‌های میدانی، تصویری متفاوت از ادعاهای او به دست می‌دهند و این پرسش را مطرح می‌کنند که آیا اظهارات وی با واقعیت‌های موجود همخوانی دارد یا خیر؟

آنچه از گزارش‌ها، تصاویر و ویدیوهای منتشر شده از مناطق درگیری برمی‌آید، حاکی از آن است که سخنان والی طالبان فاقد یک اراده و طرح عملی برای حل ریشه‌ای معضل کوچی‌ها و ده‌نشینان است. به نظر می‌رسد که حکومت محلی طالبان در برابر تهاجم و تخریب مزارع توسط کوچی‌ها، گاه سیاست تسهیل‌گری را در پیش گرفته و در موارد دیگر، با چشم‌پوشی از اقدامات آنان، عملاً راه را برای ادامه این روند هموار کرده است.

سخنان اخیر والی طالبان در ولسوالی پنجاب، نمونه بارزی از این رویکرد است. او شکنجه و لت‌وکوب مردم محلی توسط کوچی‌های مسلح را اقدامی "خودسرانه و از روی احساسات" خواند. این در حالی است که چنین توصیفی با ماهیت سازمان‌یافته و خشونت‌آمیز این حملات همخوانی ندارد. اگر کمترین اراده‌ای برای بازخواست و اجرای قانون در ساختار حاکمیت فعلی وجود می‌داشت، هیچ فرد یا گروهی جرأت نمی‌کرد تا این‌گونه آشکارا قوانین و اوامر دولتی را نادیده بگیرد.

زمانی که افراد مسلح، مردان ده‌نشین را شکنجه می‌کنند، از این اقدامات ویدیو تهیه کرده و آن را به صورت گسترده منتشر می‌کنند، این دیگر یک "اقدام احساسی" و خودسرانه نیست، بلکه یک حرکت کاملاً حساب‌شده و برنامه‌ریزی شده برای ایجاد رعب و وحشت و اعمال فشار بر ساکنان محلی به شمار می‌آید. این اقدامات نشان‌دهنده یک الگوی رفتاری است که با هدف تضعیف روحیه مردم و احتمالاً کوچاندن اجباری آنان صورت می‌گیرد.

با توجه به شواهد موجود، به نظر می‌رسد که ادعاهای عبدالله سرحدی مبنی بر حل و فصل منازعه کوچی‌ها و ده‌نشینان، بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته و با واقعیت‌های تلخ میدان فاصله زیادی دارد. عدم برخورد قاطع با متجاوزان و تلاش برای کم‌اهمیت جلوه دادن عمق فجایع، این نگرانی را به وجود آورده است که حقوق اساسی مردم بامیان، از جمله حق مالکیت و امنیت جانی، در سایه سیاست‌های مبهم و ناکارآمد حکومت محلی طالبان به طور جدی در معرض خطر قرار گرفته است. حل پایدار این معضل، نیازمند اقدامات عملی، بی‌طرفانه و مبتنی بر قانون است، نه صرفاً اظهارات امیدوارکننده و بدون پشتوانه.

شهرستانی

03/08/2025

03/08/2025

گروه منابع در بامیان می‌گویند که عبدالله سرحدی، والی طالبان در این ولایت در پیوند ‏به دعوای کوچی‌ها و باشندگان روستای رشک ولسوالی پنجاب، به این ولسوالی ‏رفته و به‌دنبال بازداشت طرف دعوای کوچی‌ها است.

یک منبع می‌گوید که مردان روستای رشک فراری هستند، اما گروه طالبان قصد دارند ‏زنان و دختران آنان را بازداشت کنند تا مردان خودشان را تسلیم کنند.‏

به‌گفته‌ی منبع، گروه طالبان تا کنون یک دختر جوان را به اشتباه به عوض دختر یکی از ‏طرف‌های دعوای کوچی‌ها بازداشت کرده‌اند.‏

جزئیات بیشتر:
https://storage.googleapis.com/qurium/www.etilaatroz.com/237129-displacement-of-residents-of-reshk.html

01/08/2025

شورای مقاومت:
گروه طالبان با حمایت از کوچی‌ها پاک سازی قومی می کند

01/08/2025

منابع محلی در کابل می‌گویند که یک باشنده‌ی پنجشیر که همراه با دو پسرش توسط طالبان بازداشت شده بود، زیر شکنجه‌ی طالبان جان باخته است.

به گفته‌‌ی منابع، این مرد مختار نام داشت و چهار روز پیش(دوشنبه، ۶ اسد) همراه با پسرانش از منطقه‌ی «خیرخانه» کابل بازداشت شده بود.

منابع می‌‌گویند که طالبان روز چهارشنبه پسران این مرد را آزاد کردند و جسد خودش را به خانواده‌اش تسلیم دادند.

بیشتر بخوانید:
https://storage.googleapis.com/qurium/www.etilaatroz.com/237006-taliban-tortures-a-panjshir-resident.html