18/10/2025
কাতি বিহুৰ সৰলতাত লুকাই থকা গভীৰতা
কাতি বিহু অসমৰ তিনিটা বিহুৰ ভিতৰত এক অন্যতম বিহু।কাতি বিহুক কঙালী বিহু বা দৰিদ্ৰ বিহু বুলিও জনা যায়। অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ হিচাপে কাতি বিহুৰ সৈতে জড়িত আছে গভীৰ সামাজিক, আৰ্থিক আৰু আধ্যাত্মিক তাৎপৰ্য।আহিন আৰু কাতি মাহৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা কাতি বিহু পালন কৰা হয়, যেতিয়া শস্যৰ খেতিৰ প্ৰাথমিক পৰ্যায় সম্পূৰ্ণ হৈ ধানৰ গছবোৰ লাহে লাহে বাঢ়ি উঠে। কৃষকৰ মনত শস্যৰ উৎপাদনৰ বাবে একপ্ৰকাৰ চিন্তা আৰু আশাৰ মিশ্ৰিত অনুভৱ থাকে। কাতি বিহুৰ তাৎপৰ্য বুজিবলৈ হ’লে ইয়াৰ ঐতিহ্য, পৰম্পৰা আৰু সমাজত ইয়াৰ প্ৰভাৱৰ ওপৰত আলোচনা কৰাটো প্ৰয়োজনীয়।
ব’হাগ বিহুৰ উৎসৱমুখৰ পৰিৱেশ বা মাঘ বিহুৰ আনন্দ-উল্লাসৰ দৰে উচ্ছলতা কাতি বিহুত দেখা নাযায়। কাতি বিহুত কৃষকসকলে নিজৰ খেতিৰ শস্যৰ সুৰক্ষাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে। কাতি মাহত শস্যৰ গছবোৰ বাঢ়ি উঠে যদিও এই সময়ত পোক-পৰুৱাৰ আক্ৰমণৰ সম্ভাৱনা বেছি থাকে। তাৰোপৰি কৃষকৰ ঘৰত পুৰণি শস্যৰ ভঁৰাল প্রায় শেষ হৈ আহে আৰু নতুন শস্যৰ উৎপাদনৰ বাবে অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হয়। এই কাৰণে এই বিহুক কঙালী বিহু বুলিও কোৱা হয়। কিন্তু এই নামৰ আঁৰতো এটা গভীৰ তাৎপৰ্য আছে। কঙালী শব্দই কেৱল দৰিদ্ৰতাৰ কথা নুবুজায়, বৰঞ্চ ই একপ্ৰকাৰ আত্মনিৰ্ভৰশীলতা আৰু ধৈৰ্যৰো প্ৰতীক। কৃষকসকলে নিজৰ কষ্টৰ ফলৰ বাবে অপেক্ষা কৰে আৰু প্ৰকৃতিৰ ওপৰত ভৰসা ৰাখে।
কাতি বিহুৰ এটা প্ৰধান পৰম্পৰা হৈছে তুলসী গছৰ তলত দীপ জ্বলোৱা। অসমীয়া সমাজত তুলসী গছক পবিত্ৰ গছ হিচাপে গণ্য কৰা হয় আৰু ইয়াক ঘৰৰ সমৃদ্ধিৰ প্ৰতীক বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। কাতি বিহুৰ দিনা সন্ধিয়া পৰিয়ালৰ লোকসকলে তুলসী গছৰ তলত মাটিৰ দীপ জ্বলোৱাৰ লগতে প্ৰাৰ্থনা কৰে। দীপ জ্বলোৱাৰ পৰম্পৰাৰ জৰিয়তে প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰাৰ লগতে শস্যৰ সুৰক্ষাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়। কিছুমান অঞ্চলত আকাশবন্তি জ্বলোৱাৰো পৰম্পৰা আছে। এনে পৰম্পৰাৰ জৰিয়তে কৃষকসকলে নিজৰ শস্যৰ পৰা পোক-পৰুৱা আঁতৰ কৰাৰ প্ৰতীকী প্ৰচেষ্টা কৰে। এনে কাৰ্যই কৃষকৰ জীৱনৰ সৈতে প্ৰকৃতিৰ গভীৰ সম্পৰ্কৰ ইঙ্গিত দিয়ে।
কাতি বিহুৰ আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশ হৈছে ইয়াৰ আধ্যাত্মিক তাৎপৰ্য। কৃষকসকলে কেৱল শস্যৰ সুৰক্ষাৰ বাবেই নহয়, নিজৰ পৰিয়ালৰ সুখ-শান্তিৰ বাবেও প্ৰাৰ্থনা কৰে। অসমীয়া সমাজত বিশ্বাস কৰা হয় যে কাতি বিহুৰ সময়ত প্ৰকৃতিৰ সৈতে এক সুকীয়া সম্পৰ্ক গঢ়ি উঠে। তুলসী গছৰ তলত দীপ জ্বলোৱাৰ পৰম্পৰাৰ জৰিয়তে এই সম্পৰ্কক আৰু দৃঢ় কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰিও কিছুমান অঞ্চলত নামঘৰত বিশেষ প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়, য’ত গাঁৱৰ সকলো লোকে একত্ৰিত হৈ ঈশ্বৰৰ ওচৰত কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰে। আধ্যাত্মিক দিশটোৱে কাতি বিহুক কেৱল কৃষিৰ সৈতে জড়িত উৎসৱ নহয়, বৰঞ্চ এক মানৱীয় আৰু সামাজিক উৎসৱ হিচাপেও পৰিচয় দিয়ে।
কাতি বিহুৰ সৈতে অসমৰ কৃষি অৰ্থনীতিৰো এক গভীৰ সম্পৰ্ক আছে। অসম এখন কৃষিপ্ৰধান ৰাজ্য। কাতি বিহুৰ সময়ত কৃষকৰ জীৱনৰ সংগ্ৰাম আৰু আশা স্পষ্টকৈ প্ৰতিফলিত হয়। কাতি মাহত কৃষকৰ ঘৰত খাদ্যৰ ভঁৰাল প্ৰায় শেষ হৈ আহে আৰু নতুন শস্যৰ বাবে এতিয়াও কিছু সময় অপেক্ষা কৰিবলগীয়া থাকে। কাতি বিহুৰ সময়ত কৃষকৰ মনত একপ্ৰকাৰ শান্তি আৰু ধৈৰ্যৰ ভাৱ জাগ্ৰত হয়। তেওঁলোকে প্ৰকৃতিৰ ওপৰত ভৰসা কৰি নিজৰ কৰ্মৰ ফলৰ বাবে অপেক্ষা কৰে। কাতি বিহুৰ জৰিয়তে কৃষকসকলে নিজৰ কষ্টৰ মূল্য বুজি পায় আৰু প্ৰকৃতিৰ সৈতে সহঅৱস্থানৰ গুৰুত্ব উপলব্ধি কৰে।
কাতি বিহুৰ সৈতে জড়িত পৰম্পৰাবোৰ অতি সৰল যদিও ইয়াৰ তাৎপৰ্য অতি গভীৰ। কাতি বিহুৰ জৰিয়তে অসমীয়া সমাজৰ সংযম, ধৈৰ্য আৰু কৃতজ্ঞতাৰ গুণবোৰ প্ৰকাশ পায়। ব’হাগ বিহুৰ উৎসাহ আৰু মাঘ বিহুৰ সমৃদ্ধিৰ মাজত কাতি বিহু এটা শান্ত আৰু আধ্যাত্মিক উৎসৱ । ইয়াৰ জৰিয়তে অসমীয়া সমাজে প্ৰকৃতিৰ সৈতে নিজৰ সম্পৰ্কক আৰু দৃঢ় কৰে।
আধুনিক যুগত কাতি বিহুৰ পৰম্পৰা কিছু পৰিমাণে সলনি হৈছে। নগৰীয়া জীৱনত বহুতে এই বিহুৰ তাৎপৰ্য পাহৰি পেলাইছে, কিন্তু গ্ৰাম্য অঞ্চলত এতিয়াও এই উৎসৱ অতি শ্ৰদ্ধাৰে পালন কৰা হয়। তুলসী গছৰ তলত দীপ জ্বলোৱা, নামঘৰত প্ৰাৰ্থনা কৰা আৰু আকাশবন্তি উৰোৱাৰ পৰম্পৰাই অসমীয়া সংস্কৃতিৰ শিপাৰ সৈতে মানুহক সংযোগ কৰি ৰাখে। কাতি বিহুৰ জৰিয়তে নতুন প্ৰজন্মই প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা আৰু কৃষিৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে জানিব পাৰে।
কাতি বিহুৰ তাৎপৰ্য কেৱল ধৰ্মীয় বা কৃষিৰ সৈতে সীমাবদ্ধ নহয়। ই এটা সামাজিক সংহতিৰ প্ৰতীকো। গাঁৱৰ মানুহে একত্ৰিত হৈ প্ৰাৰ্থনা কৰে, যাৰ ফলত সমাজৰ মাজত একতাৰ ভাৱ জাগ্ৰত হয়। ইয়াৰ উপৰিও কাতি বিহুৱে মানুহক সংযম আৰু ধৈৰ্যৰ শিক্ষা দিয়ে। জীৱনৰ সংগ্ৰামৰ মাজতো আশা আৰু বিশ্বাসৰ জৰিয়তে আগবাঢ়ি যোৱাৰ প্ৰেৰণা কাতি বিহুৱে প্ৰদান কৰে।
কাতি বিহু অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক অনন্য উৎসৱ, যিয়ে প্ৰকৃতি, কৃষি আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ মাজত এক সুন্দৰ সেতুবন্ধন গঢ়ি তুলিছে। ইয়াৰ সৰলতাৰ মাজতেই লুকাই আছে ইয়াৰ গভীৰ তাৎপৰ্য। কাতি বিহুৱে অসমীয়া মানুহক প্ৰকৃতিৰ সৈতে জড়িত থাকিবলৈ, কষ্টৰ মাজতো ধৈৰ্য ধৰিবলৈ আৰু জীৱনৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিবলৈ শিকায়। কাতি বিহুৱে অসমীয়া সমাজৰ শিপাৰ সৈতে সংযোগ ৰক্ষা কৰি ৰাখে আৰু নতুন প্ৰজন্মক তেওঁলোকৰ ঐতিহ্যৰ গুৰুত্ব বুজিবলৈ প্ৰেৰণা দিয়ে।
