St. Anthony M. Zaccaria

01/09/2025

1 września

Medytacja: Mądrość Krzyża

Wprowadzenie:
Zatrzymaj się na chwilę. Wycisz swoje myśli i spójrz na wizerunek Świętego, wsłuchując się w jego słowa, które kieruje dziś prosto do twojego serca: "Poprzez prawdziwe naśladowanie ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, poprzez całkowite i absolutne zwycięstwo nad samym sobą, poprzez poskramianie swoich namiętności, zdobędziecie taką wiedzę, że będziecie mogli przekonać nawet filozofów."

Refleksja:
Święty Antoni wskazuje nam drogę, która w oczach świata może wydawać się paradoksalna. Mówi o zdobywaniu wiedzy nie przez gromadzenie informacji, ale przez ogołocenie. Kluczem nie jest potęga intelektu, ale siła ducha, która rodzi się z trzech fundamentalnych kroków:

* "Prawdziwe naśladowanie ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa..."
Co to dla mnie znaczy dzisiaj? Naśladować Ukrzyżowanego to przyjąć Jego logikę miłości, która daje, a nie zabiera; która służy, a nie panuje; która przebacza, a nie chowa urazy. To zgoda na mój własny krzyż – na codzienne trudności, cierpienia i niedogodności – i niesienie go nie z rezygnacją, ale z miłością, łącząc go z ofiarą Chrystusa. Gdzie w moim życiu uciekam od krzyża? Czy moja wiara jest tylko ozdobą, czy realną drogą naśladowania?

* "Całkowite i absolutne zwycięstwo nad samym sobą..."
Największe pole bitwy znajduje się w moim wnętrzu. To walka z moim egoizmem, pychą, lenistwem i chęcią stawiania zawsze na swoim. Święty Antoni mówi o "całkowitym zwycięstwie". To nie jest jednorazowy akt, ale proces – codzienne, małe zwycięstwa w poskramianiu swoich namiętności: niepotrzebnego słowa, odruchu złości, chwili lenistwa, nieczystej myśli. Każde takie zwycięstwo, odniesione z pomocą łaski Bożej, jest krokiem ku prawdziwej wolności i wewnętrznej sile. Nad czym dzisiaj Bóg wzywa mnie do pracy? Jaką namiętność muszę poskromić?

* "Zdobędziecie taką wiedzę, że będziecie mogli przekonać nawet filozofów."
O jaką wiedzę chodzi? Nie jest to wiedza z książek, ale mądrość serca, która płynie z osobistego doświadczenia Boga. Kiedy przez zaparcie się siebie robisz w sercu miejsce dla Chrystusa, zaczynasz widzieć świat Jego oczami. Twoje życie staje się świadectwem – cichym, ale potężnym argumentem, wobec którego milkną najtęższe umysły. Prawdziwa, przeżyta miłość i ofiara mają w sobie moc przekonywania, której nie dorówna żadna retoryka. Twoja przemiana staje się dowodem na istnienie Boga.

Modlitwa na zakończenie:
Święty Antoni Mario Zaccaria, który odkryłeś mądrość ukrytą w krzyżu Chrystusa, uproś mi łaskę odwagi. Pomóż mi każdego dnia podejmować walkę z samym sobą, by prawdziwie naśladować mojego ukrzyżowanego Pana. Niech przez ciche zwycięstwa nad moimi słabościami wzrasta we mnie ta Boża wiedza, która nie szuka poklasku, ale w pokorze świadczy o potędze miłości. Amen.

30/08/2025

30 sierpnia

Medytacja: Ciało jako Droga, a nie Przeszkoda

Zatrzymajmy się na chwilę nad słowami, które kieruje dziś do nas św. Antoni Maria Zaccaria:

"Jeśli człowiek ma dążyć do Boga i zdobyć Jego miłość, musi się oczyścić ze wszystkich namiętności, z których większość ma źródło w ciele i dlatego należy oddziaływać na nie za pomocą środków i bodźców cielesnych."

Święty Antoni przypomina nam o fundamentalnej prawdzie: jesteśmy jednością duszy i ciała. Nasze pragnienia, tęsknoty i dążenia do Boga często napotykają na wewnętrzny opór. Ten opór to "namiętności", o których mówi święty. To niekoniecznie wielkie grzechy, ale codzienna ociężałość, lenistwo, pogoń za wygodą, niecierpliwość, potrzeba natychmiastowej gratyfikacji. Zauważmy, jak często rodzą się one w naszym ciele – w zmęczeniu, w głodzie, w pragnieniu komfortu.

Jaka jest więc recepta? Święty nie wzywa do pogardy dla ciała, ale do mądrej pracy z nim. Skoro namiętności używają ciała jako swojego narzędzia, my również możemy użyć go jako narzędzia w drodze do świętości. "Środki i bodźce cielesne" to nic innego jak konkretne, fizyczne działania.

* Może to być drobny post, który uczy panowania nad apetytem i przypomina, że prawdziwym pokarmem jest Bóg.

* Może to być wstanie z łóżka pięć minut wcześniej na modlitwę, mimo że ciało domaga się snu.

* Może to być podjęcie fizycznego trudu w intencji bliźniego lub jako forma modlitwy.

* Może to być świadomy gest życzliwości zamiast odruchu zniecierpliwienia, gdy jesteśmy zmęczeni.

Celem tej pracy nie jest samodoskonalenie dla poklasku czy własnej satysfakcji. Celem, jak podkreśla święty, jest "dążyć do Boga i zdobyć Jego miłość". Oczyszczając serce z chaosu namiętności, tworzymy w sobie cichą przestrzeń, w której możemy usłyszeć głos Boga i przyjąć Jego miłość. Dyscyplina ciała staje się więc aktem miłości – uwalnia nas od tyranii nas samych, abyśmy mogli w pełni i dobrowolnie należeć do Niego.

Refleksja na dziś:
Jaka jedna, mała, konkretna "cielesna" praktyka może mi dzisiaj pomóc oczyścić serce i zbliżyć się do Boga? Może to odmówienie sobie drugiego kubka kawy? A może spacer połączony z modlitwą zamiast oglądania telewizji?

Modlitwa:
Panie, naucz mnie mądrej miłości do mojego ciała, abym potrafił czynić z niego narzędzie na mojej drodze do Ciebie, a nie przeszkodę. Daj mi siłę do podejmowania małych, konkretnych czynów, które będą oczyszczać moje serce i otwierać je na Twoją nieskończoną miłość. Amen.

29/08/2025

29 sierpnia

Medytacja: Szlachetna Sztuka Panowania nad Sercem

Rozpoczynamy tę chwilę refleksji od odważnych i niemal prowokacyjnych słów św. Antoniego Marii Zaccarii: "Kim jest ów szaleniec, który nie chce uznać za rzecz oczywistą, że namiętności istnieją w człowieku jako coś bardzo użytecznego..."

Zatrzymajmy się na chwilę. Jak często postrzegamy nasze namiętności – gniew, lęk, pożądanie, smutek czy nawet gwałtowną radość – jako wrogów? Jako wewnętrzny chaos, który trzeba stłumić, wyciszyć, a najlepiej całkowicie wyeliminować. Uważamy je za źródło naszych upadków i słabości.

Święty Antoni Maria Zaccaria zaprasza nas do rewolucyjnej zmiany myślenia. Mówi: nie jesteś wadliwie stworzony. Te potężne siły w twoim sercu nie są błędem Stwórcy. Są darem. Są surową, potężną energią daną ci "nie aby przynosiły zło, ale raczej wielkie dobro".

Pomyśl o ogniu. Ogień pozostawiony bez kontroli niszczy wszystko na swojej drodze. Ale ten sam ogień, gdy jest opanowany i mądrze użyty, ogrzewa dom, gotuje posiłek, daje światło. Podobnie jest z naszymi namiętnościami. Gniew, który prowadzi do nienawiści, jest niszczący. Ale ten sam gniew, skierowany przeciwko niesprawiedliwości i grzechowi, może stać się siłą napędową do czynienia dobra i obrony słabych. Lęk, który paraliżuje, jest pułapką. Ale lęk przed utratą Boga może prowadzić do głębszej modlitwy i nawrócenia.

Walka, o której mówi Święty, nie jest walką na śmierć i życie z samym sobą. To "wielki zaszczyt". To szlachetna sztuka stawania się panem, a nie niewolnikiem własnego serca. To proces, w którym, z pomocą łaski Bożej, uczymy się kierować energię naszych namiętności ku wyższym celom: ku miłości, prawdzie i świętości.

Każde zwycięstwo w tej walce, każde opanowanie impulsu, każde świadome skierowanie emocji ku dobru, jest prawdziwym powodem do dumy – nie pychy, ale dumy z bycia dzieckiem Boga, które współpracuje z Jego stwórczym dziełem.

Pytanie do serca:
Która z moich namiętności sprawia mi dziś najwięcej trudności? Czy potrafię spojrzeć na nią nie jak na przekleństwo, ale jak na Boże wezwanie do duchowego wysiłku i wzrostu?

Modlitwa:
Panie, dziękuję Ci, że stworzyłeś mnie jako istotę pełną pasji i uczuć. Proszę, daj mi mądrość, bym dostrzegał w nich Twój dar, oraz siłę, bym nad nimi panował. Naucz mnie, za wstawiennictwem św. Antoniego Marii Zaccarii, przekuwać energię moich namiętności w cnotę i miłość, dla Twojej chwały i dla dobra mojej duszy. Amen.

27/08/2025

25/08/2025

25 sierpnia
Medytacja: Żywe Lustro Pisma Świętego

Wprowadzenie
Stańmy w ciszy na chwilę. Dziś, przez słowa św. Antoniego Marii Zaccarii, Bóg zaprasza nas, abyśmy spojrzeli na Pismo Święte nie jak na zbiór starożytnych opowieści, ale jak na żywe lustro dla naszej duszy. Święty Antoni mówi: "W Piśmie św. czytasz o cnotach i doskonałości wielu patriarchów, proroków i świętych mężów po to, byś ich naśladował; zaś o złych czynach złych ludzi i o karach za nie po to, byś ich unikał."

Refleksja
Pomyśl o Słowie Bożym jak o galerii portretów. Z jednej strony widzimy jaśniejące postacie – Abrahama, który uwierzył wbrew nadziei; Dawida, który z głębi serca żałował za swój grzech; Maryję, która w pokorze przyjęła wolę Boga. To nie są bohaterowie z brązu, ale ludzie z krwi i kości. Bóg nie pokazuje nam ich po to, byśmy ich tylko podziwiali z daleka. On mówi: "Zobacz, świętość jest możliwa. To jest droga dla ciebie. Naśladuj ich wiarę, ich skruchę, ich posłuszeństwo."

Jaką cnotę, którą widzisz w życiu świętych postaci z Biblii, jesteś dziś wezwany, by wprowadzić w swoje życie? Może cierpliwość Hioba w trudnościach? A może miłosierdzie Dobrego Samarytanina wobec kogoś, kogo spotkasz?

Z drugiej strony galerii Pismo Święte bez upiększeń ukazuje nam mroczne portrety – pychę Faraona, zdradę Judasza, zazdrość Kaina. Święty Antoni podkreśla, że te historie nie są po to, by nas gorszyć czy straszyć. Są miłosierną przestrogą. Pokazują nam logiczną konsekwencję odejścia od Boga: pustkę, zniszczenie i cierpienie. To lustro, w którym możemy dostrzec nasze własne pokusy i złe skłonności, zanim wydadzą gorzki owoc.
Przed jakim złem, które widzisz w historiach biblijnych, Bóg chce cię dziś uchronić? Czy dostrzegasz w swoim sercu zalążki gniewu, chciwości, czy może braku przebaczenia, przed którymi ostrzega nas Słowo?

Postanowienie i Modlitwa
Pismo Święte jest więc praktycznym przewodnikiem. Każda jego strona stawia nam fundamentalne pytanie: "Którą drogą dziś pójdziesz? Drogą naśladowania dobra czy drogą unikania zła?"

Zakończmy tę chwilę modlitwą:
Panie, dziękuję Ci za Twoje Słowo, które jest dla mnie zarówno inspiracją, jak i przestrogą. Daj mi, proszę, otwarte serce, abym w historiach świętych mężów odnajdywał wzór dla mojego życia. Udziel mi mądrości, abym w opowieściach o upadku człowieka widział ostrzeżenie dla mojej duszy. Niech Twoje Słowo kształtuje moje myśli, decyzje i czyny, abym każdego dnia stawał się bardziej podobny do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Święty Antoni Mario Zaccaria, módl się za nami.

24/08/2025

24 sierpnia

Medytacja: Apetyt na Słowo Boże

"Niech bracia zgłębiają Pismo Święte i z zachłannością lubują się w rozumieniu go i pojmowaniu..."

Święty Antoni Maria Zaccaria używa dziś zaskakującego, mocnego słowa: "zachłanność". W świecie, który często potępia zachłanność materialną, on zaprasza nas do jej duchowego, świętego odpowiednika. Wzywa do nienasyconego apetytu, do prawdziwego głodu Słowa Bożego.

Zatrzymaj się na chwilę i zastanów: Jaki jest mój głód? Czego pragnę najbardziej każdego dnia? Czy jest we mnie ta duchowa "zachłanność" na poznanie Boga, na zrozumienie Jego woli, na spotkanie z Nim na kartach Pisma Świętego? Czy Pismo jest dla mnie żywym listem od Ukochanego, czy raczej zakurzoną księgą na półce?

Święty Antoni podpowiada, że celem tego zgłębiania jest odkrycie "ukrytych znaczeń". Nie chodzi tu o tajemne kody, ale o osobiste przesłanie, które Bóg kieruje dziś prosto do mojego serca. To On, przez swoje Słowo, pragnie oświetlić moje wątpliwości, uleczyć moje rany i wskazać mi drogę.

Najważniejszy jest jednak ostateczny cel tej duchowej lektury: "kształtowanie dobrych obyczajów". Słowo Boże nie jest tylko intelektualną zagadką. Jest ono żywym narzędziem, które ma moc przemieniać moje życie. Ma rzeźbić mój charakter na wzór Chrystusa, uczyć mnie cierpliwości, miłosierdzia, przebaczenia i odwagi. Każdy przeczytany fragment powinien prowadzić do pytania: "Panie, jak mogę tym Słowem żyć dzisiaj? Jak może ono wpłynąć na moje myśli, słowa i czyny?"

Niech dzisiejszy dzień będzie okazją, by na nowo obudzić w sobie ten święty apetyt. Niech lektura choćby jednego wersetu z Pisma Świętego nie będzie obowiązkiem, ale radosnym spotkaniem, które karmi duszę i realnie kształtuje nasze serca.

Modlitwa: Święty Antoni Mario, wyproś mi łaskę nienasyconego głodu Słowa Bożego. Pomóż mi szukać w nim z pasją żywego Boga i pozwól, aby Jego prawda przemieniała moją codzienność i kształtowała we mnie dobre, chrześcijańskie obyczaje. Amen.

19/08/2025

Medytacja: Sztuka Kontynuacji

Zatrzymajmy się na chwilę przy mądrości, którą pozostawił nam dziś św. Antoni Maria Zaccaria w prostym, lecz potężnym zdaniu: "Nie dopuszczaj myśli, by kiedykolwiek wystarczyło ci to, co rozpocząłeś."

Te słowa są jak duchowy budzik. W naszym życiu wiary tak łatwo jest popaść w samozadowolenie. Rozpoczynamy coś z dobrym zamiarem – postanowienie poprawy, nową praktykę modlitewną, dzieło miłosierdzia. Pierwszy krok jest uczyniony, a my czujemy satysfakcję. I właśnie w tym miejscu św. Antoni stawia nam znak ostrzegawczy. Ostrzega przed pułapką "wystarczalności".

Pomyśl o ogniu. Rozpalenie go wymaga iskry i wysiłku. Ale czy na tym kończy się praca? Nie. Aby ogień płonął, ogrzewał i dawał światło, trzeba nieustannie dokładać do niego drewna. Podobnie jest z naszą duszą. Pierwsza modlitwa, pierwszy akt wiary, pierwsza ofiara – to iskry. Ale miłość do Boga to ogień, który musi być karmiony każdego dnia.

Co rozpocząłeś w swoim życiu duchowym? Może postanowienie częstszej spowiedzi? Może obietnicę codziennego czytania Pisma Świętego? A może po prostu pragnienie bycia lepszym człowiekiem, bardziej cierpliwym małżonkiem, troskliwym rodzicem?

Słowa Świętego nie mają nas zniechęcać, lecz motywować. Nie chodzi o to, by nigdy nie czuć radości z postępów, ale by nie czynić z nich punktu docelowego. Każdy osiągnięty szczyt jest tylko bazą wypadową do wejścia na kolejny, wyższy. Bóg jest nieskończony, a droga do Niego nie ma końca.

Refleksja do osobistego rachunku sumienia:
* W jakiej dziedzinie mojego życia duchowego zatrzymałem się na etapie "rozpocząłem"?
* Czy moja modlitwa jest żywym spotkaniem, czy tylko odhaczonym obowiązkiem?
* Co mogę zrobić dzisiaj, aby dołożyć jedną małą szczapę do ognia mojej wiary i kontynuować to, co zacząłem?

Modlitwa:
Panie, dziękuję Ci za przykład św. Antoniego Marii Zaccarii i za jego mądre słowa. Wybacz mi chwile duchowego lenistwa i samozadowolenia. Proszę, daj mi łaskę wytrwałości i pragnienie ciągłego wzrastania w miłości do Ciebie. Niech nigdy nie uznam, że zrobiłem już wystarczająco dużo, ale bym każdego dnia na nowo podejmował wysiłek kroczenia za Tobą. Amen.

08/08/2025

Mam już 573 obserwatorów, 15 postów i 4 reakcji w ciągu ostatnich 90 dni! Dziękuję za nieustające wsparcie. Udało się to dzięki wam. 🙏🤗🎉

08/08/2025

8 sierpnia
Medytacja: Skosztuj i zobacz

"Życie duchowe jest pokarmem: kto go spróbował, pragnie jeszcze więcej. Jest też napojem: kto go skosztował, będzie chciał jeszcze. Kto zaś nie skosztuje, nie pojmie tego."
~ Św. Antoni Maria Zaccaria

Zatrzymajmy się dziś przy tych prostych, a zarazem głębokich słowach. Święty Antoni nie mówi o życiu duchowym jak o zbiorze zasad, obowiązków czy trudnej do pojęcia teorii. On mówi o doświadczeniu – o smaku, który poznaje się osobiście.

Pomyśl o głodzie. Nie tym fizycznym, który zaspokaja chleb, ale o tym głodzie serca – głodzie sensu, pokoju, nadziei i miłości. To ta wewnętrzna pustka, której nie jest w stanie wypełnić ani praca, ani rozrywka, ani posiadane rzeczy. Święty Antoni podpowiada, że istnieje pokarm, który może ten głód zaspokoić: żywa relacja z Bogiem. Jest to jednak pokarm paradoksalny. Im więcej go spożywasz, tym bardziej go pragniesz. Każda chwila modlitwy, każdy moment zachwytu nad Jego stworzeniem, każde spotkanie z Nim w drugim człowieku nie tyle nasyca, co raczej rozbudza apetyt na więcej.
Pomyśl o pragnieniu. O wyschniętym gardle w upalny dzień i uldze, jaką przynosi szklanka wody. Nasza dusza również odczuwa pragnienie – pragnienie prawdy, ukojenia, przebaczenia. Życie duchowe jest napojem, który gasi to najgłębsze pragnienie. Kto raz skosztował pokoju płynącego z zaufania Bogu, ten będzie już zawsze szukał tego źródła.

Najważniejsze jest jednak ostatnie zdanie: "Kto zaś nie skosztuje, nie pojmie tego." Możemy całe życie czytać o Bogu, słuchać o Nim kazań, dyskutować o wierze. Ale dopóki nie odważymy się sami "skosztować", pozostaniemy na zewnątrz tajemnicy. To jak próba opisania smaku truskawki komuś, kto nigdy jej nie jadł. Można używać najpiękniejszych słów, ale nie zastąpią one samego doświadczenia.

Pytanie na dziś:
Czy próbuję tylko intelektualnie zrozumieć Boga, czy też odważam się Go doświadczyć? Czy nie stoję z boku, czekając na dowody, zamiast po prostu otworzyć serce i "skosztować"?

Modlitwa:
Panie, tak często próbuję Cię zrozumieć rozumem, a zapominam, że pragniesz, bym Cię poznał sercem. Za wstawiennictwem św. Antoniego Marii Zaccarii, daj mi dziś odwagę, by "skosztować" Twojej obecności – w chwili ciszy, w czytanym Słowie, w spotkanym człowieku. Rozbudź we mnie święty głód i pragnienie Ciebie. Amen.

07/08/2025

7 sierpnia Medytacja: Smak Duchowego Życia

"Twoja duchowość, pozostając w łączności z Bogiem, staje się prostsza i głębsza, i kiedy już zasmakujesz w życiu duchowym, wszystko co cielesne straci smak."
~ Św. Antoni Maria Zaccaria

Usiądź w ciszy i weź głęboki oddech. Pozwól, by te słowa przeniknęły do Twojego serca.

Łączność z Bogiem. Święty Antoni mówi o "pozostawaniu w łączności". To nie jednorazowe wydarzenie, ale stały stan serca. Pomyśl przez chwilę, jak wygląda Twoja łączność z Bogiem. Czy jest jak wątła nić, która łatwo się zrywa w natłoku codziennych spraw? A może to silna lina, której trzymasz się w każdej chwili? Bóg jest zawsze obecny. To my często odwracamy wzrok. Dziś na nowo zaproś Go do swojej teraźniejszości – do tego oddechu, do tego miejsca, do tej myśli.

Prostota i głębia. Kiedy trwamy w Bogu, nasze życie paradoksalnie staje się prostsze i głębsze. Prostsze, bo odpada od nas chaos niepotrzebnych pragnień, lęków o przyszłość i żalów za przeszłością. Skupiamy się na tym, co najważniejsze. Głębsze, bo ta prostota nie jest pustką, ale przestrzenią wypełnioną Jego obecnością. To jak patrzenie na czyste niebo – proste w swoim błękicie, a jednocześnie nieskończenie głębokie. Co dziś komplikuje Twoje życie? Oddaj to Bogu i poproś o dar prostoty.

Smak życia duchowego. Święty używa pięknej metafory smaku. Wiary nie da się tylko zrozumieć; trzeba jej doświadczyć, "posmakować". Przypomnij sobie moment, w którym poczułeś bliskość Boga. Może to była chwila pokoju, niewytłumaczalnej radości, poczucia bezpieczeństwa czy przebaczenia. To jest właśnie "smak" życia duchowego. W porównaniu z nim, jak pisze Święty, "wszystko co cielesne straci smak". Światowe przyjemności, zaszczyty, posiadanie – wszystko to staje się mdłe i niewystarczające, gdy raz skosztuje się słodyczy Bożej miłości. To nie jest pogarda dla świata, ale odkrycie prawdziwego źródła nasycenia.

Modlitwa na zakończenie:
Panie, dziękuję Ci za słowa św. Antoniego, które wskazują mi drogę do Ciebie. Proszę, daj mi dziś łaskę trwania w Twojej obecności. Upraszczaj moje skomplikowane ścieżki i pogłębiaj moją relację z Tobą. Przede wszystkim jednak, daj mi na nowo "zasmakować" w Tobie, abyś stał się moim jedynym pragnieniem i ostatecznym celem. Amen.



Greetings in the Lord.

06/08/2025

Rozważania różańcowe oparte
na pismach św. Antoniego Marii Zaccarii .

Źródło:
https://antonizaccaria.eu/rozwazania-rozancowe/

Imprimatur ( L. dz. 765/6.9.1/2025) J.E. Apb. Wacław Depo, Metropolita Częstochowski

4. TAJEMNICA ŚWIATŁA
Przemienienie na górze Tabor.

«Jezus wobec wybranych uczniów objawia swe bóstwo – Jego oblicze jaśnieje jak słońce, a odzienie staje się białe jak światło. Ta chwilowa wizja chwały ma umocnić apostołów przed czekającą ich próbą wiary podczas męki Chrystusa. Kontemplując przemienionego Pana, pamiętajmy, że blask Jego chwały rozjaśnia serca na modlitwie. Św. Antoni Maria Zaccaria uczy, że poprzez wytrwałą modlitwę możemy doświadczyć przemiany naszego wnętrza i zjednoczenia z Bogiem. Co więcej, zachęca on do modlitwy nieustannej – tak zintegrowanej z codziennym życiem, że będziesz się modlić jedząc, pijąc, pisząc itd., a czynności zewnętrzne nie będą przeszkadzały tym wewnętrznym. Uczniowie na Taborze chcieli pozostać w namiocie kontemplacji, lecz musieli zejść w dolinę codzienności. I my doświadczamy chwil duchowej pociechy, lecz potem wracamy do zwykłych zajęć. Św. Antoni przypomina jednak, że prawdziwa modlitwa uczy nas trwać w Bożej obecności nawet pośród obowiązków i trudów.

Prośmy Jezusa przemienionego, aby rozświetlał nas od wewnątrz w każdej chwili – byśmy poprzez kontemplację Jego chwały zostali umocnieni do dźwigania codziennego krzyża.»

Źródło:
https://antonizaccaria.eu/rozwazania-rozancowe/

06/08/2025

Medytacja na Święto Przemienienia Pańskiego
Dziś, 6 sierpnia, w dniu, w którym Kościół obchodzi Święto Przemienienia Pańskiego, stajemy przed głębokim pytaniem, które stawia nam św. Antoni Maria Zaccaria:

"Bóg dał ci dar języka, lecz ty go źle wykorzystujesz... O ile bardziej (będziesz ryzykował, wykorzystując źle) najcenniejszy dar, jakim jest twój duch?"

1. Dar języka – zwierciadło serca.

Zacznijmy od tego, co widoczne i codzienne – od naszych słów. Pomyśl przez chwilę o słowach, które wypowiedziałeś dzisiaj, wczoraj. Czy budowały? Czy niosły pokój, prawdę i miłość? A może raniły, dzieliły, oceniały lub były tylko pustym hałasem? Święty Antoni przypomina nam, że mowa to dar od Boga. Każde słowo ma swoją wagę. Jak łatwo przychodzi nam ten dar marnować, używając go bezrefleksyjnie, a nawet raniąc innych i samego siebie. To nasz pierwszy, codzienny poligon duchowej walki.

2. Ryzyko ducha – sedno sprawy.

Święty Antoni prowadzi nas jednak znacznie głębiej. Używa naszego stosunku do mowy jako przestrogi przed czymś o wiele groźniejszym: złym wykorzystaniem naszego ducha. Jeśli tak lekkomyślnie podchodzimy do daru języka, o ile większe jest ryzyko, że zaniedbujemy to, co najcenniejsze – naszego nieśmiertelnego ducha?
Czym jest "złe wykorzystywanie ducha"? To karmienie go tym, co go zatruwa: urazą, zazdrością, pychą, nieczystymi myślami. To życie w powierzchowności, unikanie ciszy, w której można usłyszeć głos Boga. To ignorowanie natchnień Ducha Świętego i zagłuszanie sumienia. To życie tak, jakby Bóg nie istniał, marnując najcenniejszy dar na rzeczy błahe i przemijające.

3. Wezwanie do Przemienienia.

Właśnie dzisiaj, w Święto Przemienienia, ta myśl nabiera szczególnej mocy. Na Górze Tabor Apostołowie ujrzeli na chwilę chwałę Chrystusa – cel i sens Jego misji. Zobaczyli, do jakiej chwały powołany jest człowiek zjednoczony z Bogiem. Nasz duch, stworzony na obraz i podobieństwo Boga, jest powołany do takiego przemienienia – do jaśnienia Jego światłem.

Niech dzisiejsza refleksja będzie naszym wejściem na osobistą "Górę Tabor". Zobaczmy, jak cennym darem jest nasz duch. Zdecydujmy, że nie będziemy go dłużej marnować. Tak jak postanawiamy panować nad naszym językiem, tak z jeszcze większą determinacją zatroszczmy się o czystość i zdrowie naszego ducha.

Modlitwa:
Panie Jezu, który na Górze Tabor objawiłeś swoją chwałę, otwórz oczy mojej duszy, abym docenił najcenniejszy dar, jakim jest mój duch. Przepraszam za każdą chwilę, gdy karmiłem go złem, i za każde słowo, które nie przyniosło Ci chwały. Przez wstawiennictwo św. Antoniego Marii Zaccarii, proszę, przemieniaj mnie Twoją łaską. Amen.