Alive 記憶、再生、未来へ

09/10/2025

[English below]

ទីបំផុតការទន្ទឹងរង់ចាំបានបញ្ចប់ហើយ

យើងខ្ញុំមានក្តីសោមនស្សក្នុងការអញ្ជើញ លោកអ្នកមកចូលរួមទស្សនាពិព័រណ៍ទោល "រស់រាន" ដែលជាស្នាដៃរបស់សិល្បៈករលោក គឹម ហាក់ ។ ពិព័រណ៍នេះ​ ជាគម្រោងថតរូប រយៈពេលវែងមួយដែលបរិយាយអំពីការចងចាំដោយផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងវត្ថុ។ ការចងចាំ និងវត្ថុដែលដាក់តាំងបង្ហាញទាំងអស់ធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ប្រវត្តិសាស្រ្តប្រទេសកម្ពុជាជាច្រេីនជំនាន់ ដែលក្នុងនោះក៏មានសម័យខ្មែរក្រហមផងដែរ។ នេះជាលើកទីមួយហេីយ​ដែលជំពូកទាំង៤របស់ពិព័រណ៍ "រស់រាន" នឹងត្រូវដាក់បង្ហាញរួមគ្នា នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។

ថ្ងៃសម្ពោធពិព័រណ៍ ៖ ថ្ងៃសៅរ៍ ទី ១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០២៥ វេលាម៉ោង ៩ ព្រឹក
📅កាលបរិច្ឆេទនៃការតាំងពិព័រណ៍: ថ្ងៃទី ១៨ ខែតុលា ដល់ថ្ងៃទី ១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២៥ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចាប់ពីម៉ោង ៩ ព្រឹក ដល់ម៉ោង ៦ ល្ងាច

📍ទីកន្លែង៖ មជ្ឈមណ្ឌលធនធានសោតទស្សន៍បុប្ផាណា

ចូលទស្សនាដោយឥតគិតថ្លៃ

[Eng] The wait is over.
We’re pleased to invite you to the exhibition opening of “Alive” by Kim Hak, a long-term photography project that brings memories tied to objects into the spotlight. Both memories and objects endured through Cambodian history and the Khmer Rouge regime. For the first time in Cambodia, all four chapters of Alive.
Exhibition opening: October 18, at 9:00 am.
Exhibition period: October 18 – November 15, 2025, 9:00 am to 6:00 pm (Daily)
Venue: Bophana Center, Phnom Penh

Free admission

Website: kimhak.com/works/alive
Facebook: Alive រស់រាន
Instagram: instagram.com/alive_by_kimhak
TikTok: tiktok.com/

30/09/2025

25/09/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

Acts of Memory Project 第30回

クロット チャンダラ（1962年生まれ）
インタビュアー：カイ マラット（1984年）

彼女はプノンペンで生まれ、7人の兄妹の３番目、唯一の女です。父が軍人だったので生活には困っていなかった。
国内情勢が良くなかったので、荷造りをして不測事態に備えていたが、その日は突然やって来て家族と奥地のコンポントムへ強制移動させられた。
移動した先ではプノンペンから来る人や家族には厳しい扱いだったが、食堂で働く担当になり、お米などを隠してはプノンペンから来る""新人民""の人にこっそりと、分けてあげた。
４年間何とか生き延び、クメールルージュ体制崩壊後、プノンペンに戻ったが大きい自宅には怖くて戻れず、小さい家に住んだ。
生活を支えるため、ガソリン売り等いくつもの商売を同時にしていたら、ガソリンで大火傷をしてしまい、カンボジアでは治療できる病院がなく、タイ国内の病院まで行き、入院治療出来ました。ある程度治った頃カンボジアに帰される事が怖くなり、病院から逃げて難民キャンプへ行き難民登録したのが1982年。その間に出逢いがあり、娘も生まれ、第三国へ申請して5年後の1987年に来日した。
自分の経験で大事な事を伝えるなら
１、その国の言葉を学ぶ事、思い違いなどのトラブルを無くせるから。
２、お金の使い方に注意して欲しい

現在、彼女は他人に迷惑かけず、自分の人生を
謳歌できている。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動


[English below]
គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។

កាលពីថ្ងៃទី១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ អ្នកស្រី Kroth Chandara បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់ Kay Marath ។
អ្នកស្រី Kroth Chandara កើតនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ជាកូនទី៣ និងជាកូនស្រីតែម្នាក់គត់ក្នុងចំណោមបងប្អូន៧នាក់។ ដោយឪពុករបស់គាត់គឺជាយោធា ដូច្នេះជីវភាពមិនមានបញ្ហាអ្វីនោះទេ។ ដោយសារស្ថានភាពក្នុងស្រុកមិនល្អ គាត់បានរៀបចំបង្វេចសម្រាប់ស្ថានភាពបន្ទាន់ណាមួយដែលអាចកើតជាយថាហេតុ។ ហើយថ្ងៃដែលនឹកស្មានមិនដល់នោះ គឺបានមកដល់ភ្លាមៗតែម្ដង។ ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យចាកចេញទៅខេត្ដកំពង់ធំ។ នៅក្នុងការផ្លាស់ទីទៅទីតាំងថ្មី មនុស្សម្នាដែលមកពីភ្នំពេញ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ត្រូវបានគេគ្រប់គ្រងយ៉ាងតឹងតែង។ ប៉ុន្ដែដោយគាត់បានធ្វើការនៅរោងបាយ គាត់អាចលួចលាក់អង្ករបានខ្លះ ហើយលួចចែកខ្លះឱ្យទៅ«ប្រជាជនថ្មី»ដែលមកពីភ្នំពេញ។ គាត់អាចស៊ូទ្រាំរស់រយៈពេលបួនឆ្នាំ ហើយនៅពេលរបប បន្ទាប់ពីការមកដល់នៃកងកម្លាំងបានផ្តួលរំលំរបបខ្មែរក្រហមគាត់បានផ្លាស់ទីមកទីក្រុងភ្នំពេញវិញ។ ប៉ុន្ដែដោយផ្ទះធំគួរឱ្យខ្លាចពេក ដូច្នេះគាត់បានរស់នៅក្នុងផ្ទះតូចជំនួសវិញ។ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត គាត់បានធ្វើអាជីវកម្មជួញដូរជាច្រើនមុខក្នុងពេលតែមួយដូចជាការលក់ប្រេងសាំងជាដើម ប៉ុន្ដែគាត់បានរងរបួសរលាកយ៉ាងធ្ងន់ធរដោយវា។ ដោយនៅកម្ពុជាមិនទាន់មានមន្ទីរពេទ្យដែលមានលទ្ធភាពព្យាបាលរបួសគាត់បាននៅឡើយ គាត់ក៍ទៅដល់មន្ទីរពេទ្យនៅក្នុងប្រទេសថៃ ហើយក៍ទទួលបានការព្យាបាលនៅទីនោះ។ នៅពេលជាសះស្បើយ គាត់ខ្លាចថាត្រូវគេបញ្ជូនមកកម្ពុជាវិញ គាត់ក៍បានរត់គេចខ្លួនពីមន្ទីរពេទ្យទៅកាន់ជំរំជនភៀសខ្លួន ហើយបានចុះឈ្មោះចូលជាជនភៀសខ្លួននៅឆ្នាំ១៩៨២។ នៅកំឡុងពេលនោះ គាត់ក៍ជួបគូរស្រករ ហើយបង្កើតបានកូនស្រីម្នាក់។ បន្ទាប់មកគាត់បានដាក់ពាក្យស្នើរសុំសិទ្ធិជ្រកកោននៅប្រទេសទី៣ ហើយ៥ឆ្នាំក្រោយមកនៅឆ្នាំ១៩៨៧ គាត់ក៏បានមកដល់ប្រទេសជប៉ុន។ បទពិសោធដែលគាត់ចង់ចែករំលែកបំផុតនោះគឺ៖ ទី១ គួររៀនពាក្យរបស់ប្រទេសដែលមករស់នៅឱ្យច្បាស់ដើម្បីបញ្ចៀសបញ្ហាយល់ច្រលំផ្សេងៗ។ ទី២ សូមប្រើប្រាស់លុយកាក់ដោយយកចិត្ដទុកដាក់។ បច្ចុប្បន្ននេះគាត់កំពុងប្រើជីវិតរស់រស់នៅក្នុងភាពរីករាយតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន និងមិនបង្កបញ្ហាដល់អ្នកដទៃ។
The ""Acts of Memory Project"" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 1 July 2025, Kroth Chandara was interviewed by Kay Marath.

Kroth Chandara was born in Phnom Penh, the third of seven siblings and the only girl. Her father was a soldier, so they did not struggle financially. Due to the unstable domestic situation, they packed their belongings in preparation for an emergency, and when that day suddenly came, the family was forcibly relocated to a remote part of Kampong Thom.
In their new location, people and families from Phnom Penh were treated harshly, but she was assigned to work in a cafeteria, where she would hide rice and other food and secretly share it with the “new people” coming from Phnom Penh.
She managed to survive for four years, andafter the arrival of the forces overthrowing the Khmer Rouge regime, she returned to Phnom Penh. Too afraid to return to her large home, she instead lived in a small house.
To support herself, she engaged in various businesses, including selling gasoline, but she suffered severe burns from it. There were no hospitals in Cambodia capable of treating such injuries, so she had to go to a hospital in Thailand for treatment. Once she had recovered to some extent, she became afraid of being sent back to Cambodia, so she escaped from the hospital and went to a refugee camp, registering as a refugee in 1982. During that time, she met someone, had a daughter, and applied to a third country. Five years later, in 1987, she came to Japan.
If she were to share what she learned from her experiences, it would be:
1. Learn the language of the country you’re in to avoid misunderstandings and other issues.
2. Be mindful of how you spend your money.

Currently, she is living her life to the fullest without causing any inconvenience to anyone else.

22/09/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

Acts of Memory Project 第29回

中村　輝(1987年生まれ)
インタビュアー　堀口　妙香(1982年生まれ)

彼はタイの難民キャンプで生まれ
２歳で両親と来日。妹が日本で生まれた。

子供のころ、周りにはたくさん外国籍の
人たちがいて仲良く遊んでいた。
しかし小学校の歴史の授業でカンボジアの内戦のことが教科書に載っていたのをきっかけに今まで仲良く遊んでいた日本人の友達から、からかわれたことでショックを受けた。
親から「良い学校に行って良い会社に勤める」よう言われ、勤勉だった彼は高校を特待生で入学し、大学まで進学した。
20歳の頃に帰化して就職はスムーズだった。
コンピューター系の会社に勤めたが、限界を感じ退職。建築関係の学校へ通いながら自分探しの時間を作った。
その時期、2人の従弟と3人でよく一緒に過ごした。しかし、その1人が亡くなってしまったことをきっかけにカメラマンになることを決意。亡くなった従弟が見たかった物・場所へ行って思い出を作りカメラに残していく。出かけた先で海に潜ることが好きになった。
今回、「カンボジア人の写真家の展示会の撮影をしてほしい」と頼まれたことをきっかけにこのプロジェクトのカメラマンとなって活動することになった。
日本の文化に名刺というものがあるが、片面は彼の本名をクメール文字で記している。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動


[English below]
គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។

កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ លោក ហ៊ិការុ ណាកាមុរៈ បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់សមាជិកក្រុម«រស់»។ គាត់កើតនៅជំរំជនភៀសខ្លួនក្នុងប្រទេសថៃ ហើយគាត់បានមកដល់ប្រទេសជប៉ុនជាមួយឪពុកម្ដាយនៅអាយុ២ឆ្នាំ។ ប្អូនស្រីរបស់គាត់បានកើតនៅប្រទេសជប៉ុន។ កាលគាត់នៅក្មេង មានអ្នកជិតខាងជាជនបរទេសច្រើន ដូច្នេះគាត់បានលេងជាមួយពួកគេយ៉ាងសប្បាយ។ យ៉ាងណាក្ដីនៅម៉ោងប្រវត្ដិវិទ្យាកាលថ្នាក់បឋម គាត់ភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងនៅពេលដែលមេរៀនទាក់ទងនឹងសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅកម្ពុជាដែលមាននៅលើសៀវភៅសិក្សានោះ បានក្លាយជារឿងដែលមិត្ដភក្ដិជប៉ុនរបស់គាត់យកមកលេងសើចបែបចំអក។ ឪពុកម្ដាយគាត់បានលើកទឹកចិត្ដថា«ទៅរៀននៅសាលាល្អ ធ្វើការងារនៅក្រុមហ៊ុនល្អៗ» ទើបគាត់ខំប្រឹងប្រែងរហូតក្លាយជាសិស្សអាហារូបករណ៍នៅវិទ្យាល័យ ហើយរៀនបន្ដនៅសកលវិទ្យាល័យ។ នៅអាយុ២០ឆ្នាំ គាត់បានចូលសញ្ជាតិ ហើយរកការងារបានយ៉ាងរលូន។ គាត់បានធ្វើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនកុំព្យូទ័រមួយ ប៉ុន្ដែអារម្មណ៍ថាដល់កំណត់(អស់ចិត្ដ) គាត់ក៍បានលាឈប់។ នៅខណៈគាត់ចូលរៀននៅសាលាស្ថាបត្យកម្ម គាត់បានឆ្លៀតបងើ្កតពេលវេលាដើម្បីស្វែងយល់ខ្លួនឯង។ កំឡុងពេលនោះ គាត់តែងចំណាយពេលនៅជាមួយបងប្អូនជីដូនមួយទាំងពីររបស់គាត់។ ទោះបីយ៉ាងណា រឿងដែលបងប្អូនជីដូនមួយម្នាក់បានស្លាប់បានធ្វើឱ្យគាត់សម្រេចចិត្ដធ្វើជាអ្នកកាន់កាមេរ៉ាម្នាក់។ គាត់បានទៅទស្សនាវត្ថុ និងទីកន្លែងដែលប្អូនជីដូនមួយចង់ទៅឃើញ ហើយចងក្រងការចងចាំនេះទុកតាមរយៈកាមេរ៉ារបស់គាត់។ ដំណើរកំសាន្ដកាលនោះ បានធ្វើឱ្យគាត់មានចំណូលចិត្ដចំពោះការមុជទឹកនៅបាតសមុទ្យ។ ថ្មីៗនេះគាត់ត្រូវបានគេអញ្ជើញឱ្យថតពិព័រណ៍របស់សិល្បករកម្ពុជាម្នាក់ ហើយធ្វើឱ្យគាត់បានក្លាយជាអ្នកថតរូបឱ្យគម្រោងនោះតែម្ដង។ នាមប័ណ្ណជាវត្ថុសំខាន់ណាស់នៅក្នុងវប្បធម៌ជប៉ុន ហើយផ្នែកម្ខាងនៃនាមប័ណ្ណរបស់គាត់មានសរសេរឈ្មោះដើមរបស់គាត់ជាអក្សរខ្មែរ។

The ""Acts of Memory Project"" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 30 June 2025, Hikaru Nakamura was interviewed by a member of Alive.

Hikaru was born in a refugee camp in Thailand and came to Japan with his parents at the age of two. His younger sister was born in Japan. As a child, he played happily with the many other foreign nationals around him.
However, during a history class in elementary school, he was shocked when his Japanese friends began teasing him after learning about the Cambodian civil war in their textbook. His parents urged him to “attend a good school and work for a good company,” and he diligently entered high school as a scholarship student and then went on to university.

At the age of 20, he naturalized and found employment easily. He worked at a computer-related company but felt he had reached his limits and resigned. He attended architecture school while taking time to find himself. During this period, he often spent time with his two cousins. However, after one of them passed away, he decided to become a photographer. He visits the places and things his deceased cousin wanted to see, creating memories and capturing them with his camera. He also developed a love for diving in the ocean during his travels.

Recently, he was asked to photograph an exhibition by a Cambodian artistic photographer, which led him to become the cameraman for this project. In Japanese culture, business cards are important, and one side of his business card has his original Khmer name written in Khmer script.,

19/09/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

Acts of Memory Project 第28回

サム・フィー氏(1952年生まれ)
インタビュアー：中村　輝(1987年生まれ)

彼が育ったのは、カンボジアの
コンポン・チナング地方の農村。
伝統的なゴザの生産地だった。
小学校2年生ころ親戚のもとに養子に出され、プノンペンへ移住する。
高校時代になると、ベトナム戦争の影響で避難してきた人々が都市部に押し寄せ、治安は悪化。21時以降の外出禁止令が出るなど、学生たちが交代で夜間の警備をした。非日常的な緊張感の中にも、若者ならではの冒険心や高揚感があったと、彼は当時を思い返した。兵役募集が始まり、友人の中には兵士になる者もいたが彼は大学に進学し,在学中に日本への留学が決定した。
日本語の習得は想像以上に困難で朝から夕方まで授業、夜は宿題。カンボジアでは昼寝が当たり前だったため、そのギャップは「地獄のようだった」と彼は笑った。
1992年、カンボジアを訪れたが以前の家には誰もおらず、親戚から家族の行方を聞き、再会を果たすことができた。しかし、実の父はすでに亡くなっていた。
日本に戻り大学を卒業後、SONYなど大手企業で働いた。カンボジアの農村から、日本の最先端の技術現場へ。その人生は、ひとつの国や境遇にとらわれず、常に前に進んできた軌跡である。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動


[English below]
"គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។

កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ លោក សាម ហ៊ុយ បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់សមាជិកក្រុមរស់ Alive។
លោក សាម ហ៊ុយ បានធំឡើងនៅកម្ពុជា នៅតំបន់ជនបទនៃខេត្ដកំពង់ចាម ដែលជាតំបន់ត្បាញកន្ទេលតាមបែបប្រពៃណី។ នៅកំឡុងពេលរៀនថ្នាក់ទី២ គាត់ត្រូវបានសាច់ញាតិយកទៅរស់នៅជាមួយនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ នៅថ្នាក់វិទ្យាល័យ ដោយសារឥទ្ធិពលនៃសង្គ្រាមវៀតណាម មនុស្សម្នាភៀសខ្លួនទៅកាន់ទីក្រុងកាន់តែច្រើន បណ្ដាលសុវត្ថិភាពសាធារណៈកាន់តែយ៉ាប់យឺន។ បម្រាមគោចរចាប់ពីម៉ោង៩យប់ត្រូវបានដាក់ចេញ សិស្សសាលាបានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរវេនគ្នាធ្វើជាសន្ដិសុខយាមពេលយប់។ ទោះបីជាមានអារម្មណ៍តានតឹងខុសប្រក្រតី ប៉ុន្ដែពេលនោះគាត់ចាំថាមានអារម្មណ៍ដូចជាការផ្សងព្រេងហើយរំភើបតាមបែបយុវ័យ។ នៅពេលការជ្រើសរើសទាហានបានចាប់ផ្ដើម ក្នុងចំណោមមិត្ដភក្ដិរបស់គាត់មួយចំនួនក៍បានចុះឈ្មោះធ្វើជាទាហាន ប៉ុន្ដែគាត់បានទៅបន្ដការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ ហើយនៅកំឡុងពេលសិក្សាគាត់ក៏ត្រូវបានជ្រើសរើសទៅសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន។ ការរៀនភាសាជប៉ុនពិបាកជាងការគិត គាត់ត្រូវរៀននៅក្នុងថ្នាក់ចាប់ពីព្រឹករហូតដល់ល្ងាច ហើយពេលយប់គាត់ត្រូវធ្វើលំហាត់។ គាត់បានអស់សំណើចពីភាពផ្ទុយគ្នាផ្នែកវប្បធម៌ហើយនិយាយថាវាប្រៀបដូច ឋានរក ពីព្រោះការសម្រាកពេលថ្ងៃគឺជារឿងធម្មតានៅកម្ពុជា។ នៅឆ្នាំ១៩៩២ គាត់បានទៅលេងប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្ដែផ្ទះចាស់របស់គាត់មិនមានមនុស្សរស់នៅឡើយ ហើយគាត់បានសាកសួរអំពីទីកន្លែងគ្រួសាររបស់គាត់ពីសាច់ញាតិដើម្បីអាចឱ្យគាត់ជួបជុំគ្នាវិញ ប៉ុន្ដែឪពុករបស់គាត់បានស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ពេលត្រលប់មកជប៉ុនវិញបញ្ចប់ការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ គាត់បានចូលធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនធំៗដូចជា ក្រុមហ៊ុនSONY ជាដើម។ ការឆ្ពោះពីជនបទនៅកម្ពុជា ទៅកាន់សង្គមទំនើបមួយរបស់ជប៉ុន ដំណើរជីវិតរបស់គាត់នៅពេលនោះគឺឆ្ពោះទៅមុខជានិច្ច ដោយមិនត្រូវបានរិតត្បិតដោយប្រទេស ឬលក្ខខ័ណ្ឌសង្គមណាមួយឡើយ។

The ""Acts of Memory Project"" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 28 June 2025, Sam Huy was interviewed by a member of Alive.

He grew up in a rural area of Kompong Chhnang Province, Cambodia, which was a traditional production area for straw mats. When he was in the second grade of elementary school, he was sent to live with relatives in Phnom Penh. During his high school years, the Vietnam War caused refugees to flood into urban areas, worsening public safety. A curfew was imposed after 9 p.m., and students took turns patrolling at night. Despite the unusual tension, he recalled feeling the adventurous spirit and excitement typical of young people at the time. When conscription began, some of his friends enlisted, but he went on to university and was accepted to study in Japan.

Learning Japanese proved far more challenging than he had imagined, with classes from morning to evening and homework at night. Since napping during the day was common in Cambodia, the cultural gap felt “like hell,” he joked.
In 1992, he visited Cambodia, but no one was at his old home. He learned the whereabouts of his family from relatives and was able to reunite with them. However, his biological father had already passed away. After returning to Japan and graduating from university, he worked for major companies like Sony. From a rural village in Cambodia to the cutting-edge technology scene in Japan, his life has been a journey of constant progress, unbound by a single country or circumstance.

16/09/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

Acts of Memory Project 第27回
2025.6.17　

堀口 妙香さん（1982年タイ生まれ）
インタビュアー：萩原 心 氏（1984年タイ生まれ）
《同世代のタイ生まれ対談》

妙香さんはタイの難民キャンプで生まれ、両親と孤児の男の子(10歳)と供に1983年に来日。日本で弟が生まれた。
居住地域に外国籍はほとんど居なくて、小学生の頃とても肌黒で周りから色々言われ、肌を見せることがとても嫌だった。国際交流イベントに参加しても日本人の子供たちに声をかけられることはなかった。
子供の頃に紛争の事を親に聞いても悲しい雰囲気だったため、それ以上聞かなくなった。
親が早めに日本国籍を取得してくれたことで就職に問題無かった事はとても感謝している。
彼女が大人になってから家族でカンボジアに行ったり、婚礼を行った。日本人と結婚したが、カンボジアルーツで有る事、将来カンボジアで生活することも理解してくれている。
現在、カンボジアと日本を行き来している。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動


[English below]
គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។
កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ អ្នកស្រី ថាអេកៈ ហូរីហ្គូឈិ បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់ ស៊ីន ហាហ្គិវ៉ារៈ ដែលអ្នកទាំងពីរសុទ្ធតែកើតនៅជំរំក្នុងប្រទេសថៃដូចគ្នា។
អ្នកស្រី ថាអេកៈ បានកើតនៅក្នុងជំរំជនភៀសខ្លួនក្នុងប្រទេសថៃ ហើយគាត់ជាមួយឪពុកម្ដាយ និងក្មេងប្រុសកំព្រាម្នាក់ទៀតអាយុ១០ឆ្នាំ បានមកដល់ប្រទេសជប៉ុននៅឆ្នាំ១៩៨៣។ ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ក៍បានកើតនៅប្រទេសជប៉ុន។ នៅតំបន់ដែលគាត់រស់នៅមិនមានជនបរទេសរស់នៅទេ ហើយកាលនៅជាសិស្សបឋមដោយសារស្បែករបស់គាត់ខ្មៅខ្លាំងពេក គាត់ក៍ត្រូវបានមនុស្សជុំវិញខ្លួននិយាយគ្រប់បែបយ៉ាង ដែលធ្វើឱ្យគាត់មិនចង់បញ្ចេញស្បែកទាល់តែសោះ។ សូម្បីតែពេលគាត់ចូលរួមក្នុងកម្មវិធីផ្លាស់ប្ដូរវប្បធ៌មអន្ដរជាតិ ក៍កូនជនជាតិជប៉ុនមិនហៅរកគាត់ដែរ។ កាលពីនៅក្មេង នៅពេលដែលគាត់សួរឪពុកម្ដាយអំពីរឿងរ៉ាវជម្លោះបរិយាកាសក្លាយជាអាប់អួរ ដូច្នេះគាត់ក៍ឈប់សួរ។ គាត់ពិតជាអរគុណឪពុកម្ដាយរបស់ខ្លាំងណាស់ ដោយធ្វើឱ្យគាត់ទទួលបានសញ្ជាតិជប៉ុនយ៉ាងឆាប់រហ័ស មិនមានការលំបាកក្នុងការស្វែងរកងារ។ ពេលធំឡើង គាត់បានទៅប្រទេសកម្ពុជាជាមួយក្រុមគ្រួសារ ហើយរៀបចំមង្គលការនៅទីនោះតែម្ដង។ គាត់រៀបការជាមួយជនជាតិជប៉ុន ដែលយល់អំពីប្រវត្ដិរបស់គាត់ និងគោលបំណងរបស់គាត់ចង់រស់នៅប្រទេសកម្ពុជានាពេលអនាគត។ បច្ចុប្បន្ន គាត់ធ្វើដំណើរទៅមករវាងកម្ពុជា និងជប៉ុន។

The "Acts of Memory Project" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 17 June 2025, Taeka Horiguchi was interviewed by Shin Hagiwara, in a conversation between two people of the same generation both born in Thailand. Taeka was born in a refugee camp in Thailand and came to Japan in 1983 with her parents and a 10-year old orphaned boy. Her younger brother was born in Japan. There were almost no foreign nationals in her neighborhood, and as a elementary school student, she was often teased for her dark skin, which made her very self-conscious about showing it. Even when she participated in international exchange events, she was never approached by Japanese children. When she asked her parents about conflict as a child, the atmosphere was sad, so she stopped asking. She is deeply grateful that her parents obtained Japanese citizenship early on, which made employment easier. After becoming an adult, she visited Cambodia with her family and held a wedding there. She married a Japanese man, who understands her Cambodian roots and her desire to live in Cambodia in the future. She currently travels between Cambodia and Japan.

15/09/2025

12/09/2025

03/09/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

2025.6.16　
《Acts of Memory Project 第26回》
スワイ　レン氏（1954年生まれ）
インタビュアー：諏訪井 セディモニカさん
（1983年日本生まれ）

スワイ レン氏はプノンペン生まれ。
貧しい家庭生まれだったが、両親が教育を受けさせてくれたおかげでレン氏は高校卒業資格試験で優秀な成績を取り、後に日本大使館が主催していた応募を受け合格し、1973年国費留学生として来日。
カンボジアでの紛争の影響で、1975年ごろ家族との安否確認が全く出来ない中、困惑しながら日本で学生生活を送っていた。
そして、1978年頃先輩３人が祖国のためにとカンボジアへ帰国。だが、３人中１人は生存確認できたが、残り２人の姿はトゥールスレン刑務所の処刑者写真の中から発見された。

1979年頃から難民が来日し、日本政府やNGO団体の依頼により、通訳のため大和難民センターへ通っていた。
1980年頃同じカンボジア留学生と家庭を持ち、寝る間も惜しんで必死に働いた。
大学院卒業後16年間の民間会社勤務を経て、通訳•翻訳会社を立ち上げて現在に至る。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動

[English below]
គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។
កាលពីថ្ងៃទី១៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ លោក ស្វាយ ឡេង បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់អ្នកស្រី Ms SedhyMonica Suwai ។
លោក ស្វាយ ឡេង បានកើតនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ទោះបីជាកើតនៅក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ ប៉ុន្ដែឪពុកម្ដាយរបស់គាត់បានជួយទំនុកបំរុងឱ្យគាត់បានទទួលការសិក្សា រហូតដល់គាត់ទទួលបានពិន្ទុល្អនៅក្នុងការប្រលងបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យ។ ក្រោយមកគាត់បានដាក់ពាក្យជាប់អាហារូបករណ៍ដែលរៀបចំដោយស្ថានទូតជប៉ុន ហើយគាត់មកដល់ប្រទេសជប៉ុនក្នុងនាមជានិសិត្សដែលឧបត្ថម្ភដោយរដ្ឋាភិបាលជប៉ុននៅឆ្នាំ១៩៧៣។

ដោយសារជម្លោះនៅកម្ពុជា ប្រហែលឆ្នាំ១៩៧៥ គាត់មិនអាចបញ្ជាក់ពីសុវត្ថិភាពគ្រួសាររបស់គាត់បាន ហើយបានចំណាយពេលជីវិតនិស្សិតរបស់គាត់នៅប្រទេសជប៉ុនក្នុងស្ថានភាពច្របូកច្របល់។

បន្ទាប់មកនៅប្រហែលឆ្នាំ១៩៧៨ សិស្សច្បងបីនាក់របស់គាត់បានត្រល់ទៅកម្ពុជាវិញដើម្បីមាតុភូមិ។ ម្នាក់នៅក្នុងចំណោមបីនាក់នោះត្រូវបានគេបញ្ជាក់ថានៅមានជីវិត ប៉ុន្ដែពីរនាក់ផ្សេងទៀត រូបថតរបស់ពួកគាត់ត្រូវបានគេរកឃើញនៅគុកទួលស្លែង។

ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧៩ នៅពេលជនភៀសខ្លួនចាប់ផ្ដើមមកដល់ប្រទេសជប៉ុន គាត់បានចូលរួមជួយបកប្រែនៅមជ្ឈមណ្ឌលជនភៀសខ្លួន យ៉ាមាតុ តាមការស្នើររបស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល។ នៅកំឡុងឆ្នាំ១៩៨០ គាត់បានរៀបការជាមួយនិសិ្សតមកកម្ពុជាដូចគ្នា ហើយបានប្រឹងប្រែងធ្វើការងារគ្មានសូម្បីពេលសម្រាក។ ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សា តាមរយៈបទពិសោធធ្វើនៅក្រុមហ៊ុនឯកជនរយៈពេល១៦ឆ្នាំ គាត់បានចាប់ផ្ដើមបើកក្រុមហ៊ុនបកប្រែមួយដែលឈរជើងមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។

The "Acts of Memory Project" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 16 June 2025, Mr Svay Ieng was interviewed by Ms SedhyMonica Suwai. Svay Ieng was born in Phnom Penh. Although he came from a poor family, his parents ensured he received an education, enabling him to achieve excellent results in his high school graduation exams. He later applied for and was accepted into a program sponsored by the Japanese Embassy, arriving in Japan as a government-sponsored exchange student in 1973. Due to the conflict in Cambodia, around 1975, he was unable to confirm the safety of his family and spent his student life in Japan in a state of confusion.Around 1978, three of his seniors returned to Cambodia for the sake of their homeland. However, while one of the three was confirmed to survive, the remaining two were found in photographs of ex*****on victims at Tuol Sleng Prison. From around 1979, refugees began arriving in Japan, and at the request of the Japanese government and NGOs, he worked as an interpreter at the Yamato Resettlement Promotion Center. Around 1980, he married another student from Cambodia and worked tirelessly, even sacrificing sleep. After graduating from graduate school, he worked for 16 years at a private company before establishing an interpretation and translation company, which he continues to run today.

01/09/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

2025.6.15
《Acts of Memory Project 第25回》

平井 健氏（1993年日本生まれ）
インタビュアー：井口 青 さん（1993年日本生まれ）
《同世代の幼馴染み対談》

健氏の両親はカンボジア難民で来日、彼は日本生まれ。居住地域に外国籍の人達が多く、男女、年齢関係なく遊んでいた。ただカタカナ名が目立ち、名前でいじられて嫌だった。
日本の友人宅に行くと料理が豪華で、羨ましく、日本人に生まれたかったとさえ、子供心に思った。日本の国籍取得（帰化）出来て日本の名前になったのは凄く嬉しかった。
大人になってカンボジア写真家と仕事で関わった事で、改めてルーツに新な気づきが生まれ、親の来日経緯に興味がでて、大事にしたいと思う様になった。
友人や子供にカンボジアルーツで有る事の素晴らしさなどを伝えたいと思っている。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動

[English below]
គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។

នៅថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ លោក Takeru Hirai បានផ្តលសម្ភាសន៍ដល់លោក Sei Iguchi។ នេះ ជាកិច្ចសន្ទនារវាងមិត្តភក្តិដែលស្គាល់គ្នាតាំងពីកុមារភាព។ ឪពុកម្តាយរបស់លោក Takeru គឺជាជនភៀសខ្លួនកម្ពុជា ដែលបានមករស់នៅប្រទេសជប៉ុន ហើយលោកបានកើតនៅប្រទេសជប៉ុន។ គាត់ បានធំធាត់នៅតំបន់ដែលមានជនបរទេសរស់នៅច្រើន ហើយគាត់បានលេងជាមួយមនុស្សគ្រប់ភេទនិងគ្រប់វ័យ។ ទោះជាយ៉ាងណា ក៏មានគេដឹងពីឈ្មោះដើមរបស់គាត់ដែលសរសេរជាភាសាជប៉ុន ដោយត្រាប់សូរភាសាបរទេស ហើយគេនាំគ្នាចំអកចំពោះឈ្មោះនោះ ហើយគាត់មិនចូលចិត្តទង្វើបែបនេះឡើយ។ ពេលទៅលេងផ្ទះមិត្តភក្តិដែលជាជនជាតិជប៉ុន គាត់ច្រណែនដែលបានឃើញផ្ទះពួកគេមានអាហារឆ្ងាញ់ៗ ហើយគាត់ថែមទាំងប្រាថ្នាសូមឱ្យបានកើតជាជនជាតិជប៉ុនទៀតផង។ គាត់សប្បាយចិត្តជាខ្លាំងនៅពេលដែលគាត់ទទួលបានសញ្ជាតិជប៉ុន(សញ្ជាតូបនីយកម្មតាមធម្មជាតិ) ហើយអាចមានឈ្មោះជប៉ុនបាន។ ក្នុងភាពជាមនុស្សពេញវ័យ ការណ៍ដែលគាត់បានធ្វើការជាមួយអ្នកថតរូបជាជនជាតិខ្មែរ បានធ្វើឱ្យគាត់យល់ដឹងបន្ថែមទៀតអំពីឫសគល់របស់គាត់ និងធ្វើឱ្យគាត់ចាប់អារម្មណ៍ពីការធ្វើដំណើររបស់ឪពុកម្តាយគាត់ទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន។ គាត់សង្ឃឹមថា នឹងអាចចែករំលែកភាពស្រស់ស្អាតនៃកេរដំណែលជាខ្មែររបស់គាត់ទៅកាន់មិត្តភក្តិ និងកូនៗរបស់គាត់។
The "Acts of Memory Project" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 15 June 2025, Takeru Hirai was interviewed by Sei Iguchi, in a conversation between childhood friends of the same generation. Takeru's parents were Cambodian refugees who came to Japan, and he was born there. He grew up in an area with many foreign residents, and he played with people of all genders and ages. However, his original katakana name stood out, and he was teased for it, which he disliked. When he visited Japanese friends' homes, he was envious of their elaborate meals and even wished he had been born Japanese. He was overjoyed when he obtained Japanese citizenship (naturalization) and was able to take a Japanese name. As an adult, working with a Cambodian photographer gave him new insights into his roots, sparking an interest in his parents' journey to Japan, which he now wants to cherish. He hopes to share the beauty of his Cambodian heritage with his friends and children.

29/08/2025

「アクツ・オブ・メモリー・プロジェクト」は、Rei Foundation、Alive、ボパナセンターの協働プロジェクトです。

2025年6月8日
《Acts of Memory Project 第24回》

秋原健司ことチア ユン氏（1967年生まれ）
インタビュアー：秋原 勝也氏（1993年生まれ）

チアユン氏はコンポンチャム生まれ
7人兄妹の4番目です。
父が駐屯基地内で教師をしていて、バッタンバンで生活をしていた。
政権崩壊後、家族と奥地の方へ強制移動、弾圧が強まると家族と離散させられ、年齢によるグループ分けで生活させられたがその後もなんとか生き延びた。
ポル・ポト政権崩壊後は生活を支えるため、移動しながら家族と共にキャンプへたどり着いた、第三国へ申請し、5年経ってやっと1985年来日。
日本で新しい家族にも恵まれ、必死に働いて来た。子ども達には何でも経験して頑張って欲しい。と伝えている。
#在日カンボジアの若者
#あらいぶ #次世代に繋げる活動


[English below]
គម្រោង«រំឭក» ជាគម្រោងសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិរៃ មជ្ឈមណ្ឌលបុប្ផាណា និងក្រុម«រស់»។

នៅថ្ងៃទី៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ លោក ជា យឿន (Kenji Akihara) បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់ Katsuya Akihara។ លោក
ជា យឿន បានកើតនៅក្នុងខេត្ដកំពង់ចាម ហើយជាកូនទីបួនក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រាំពីរនាក់។ ឪពុករបស់គាត់គឺជាគ្រូបង្រៀននៅក្នុងបន្ទាយទាហាន ហើយគ្រួសាររបស់គាត់រស់នៅក្នុងខេត្ដបាត់ដំបង។ ក្រោយពីការដួលរលំនៃរដ្ឋាភិបាលចាស់ លន់ នល់ គាត់និងក្រុមគ្រួសារត្រូវបានបង្ខំឱ្យផ្លាស់ទីទៅជនបទ ដោយសាររងការកៀបសង្កត់ខ្លាំងពេក គ្រួសារគាត់ត្រូវបានបំបែកគ្នា ហើយការបង្ខំឱ្យរស់នៅជាក្រុមផ្អែកទៅតាមអាយុ ប៉ុន្ដែយ៉ាងណាក៍ដោយក្រោមមកគាត់នៅតែមានជីវិតរស់រាន។ ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតក្រោយពីការដួលរលំនៃរបប ប៉ុល ពត គាត់ និងក្រុមគ្រួសារបានធ្វើដំណើរមកជំរំ ហើយគាត់បានដាក់ពាក្យស្នើរទៅរស់នៅប្រទេសទី៣។ ៥ឆ្នាំក្រោយមកទីបំផុតគាត់បានមកដល់ប្រទេសជប៉ុននៅឆ្នាំ១៩៨៥។ នៅប្រទេសជប៉ុន គាត់មានគ្រួសារថ្មី ហើយប្រឹងប្រែងធ្វើការងារយ៉ាងលំបាក។ គាត់ចង់ឱ្យកូនៗទទួលបានបទពិសោធគ្រប់យ៉ាង ហើយប្រឹងឱ្យអស់ពីលទ្ធភាព នេះជាអ្វីដែលគាត់និយាយជាមួយកូនរបស់គាត់។

The ""Acts of Memory Project"" is a collaboration between Rei Foundation, Alive, and the Bophana Center. On 8 June 2025, Chea Yoeun (Kenji Akihara) was interviewed by Katsuya Akihara. Chea Yoeun was born in Kompong Cham as the fourth of seven siblings. His father worked as a teacher at a military base, and the family lived in Battambang. After the Lon Nol regime collapsed, the family was forcibly relocated to the countryside. As repression intensified, the family was separated, and they were forced to live in groups divided by age. Despite this, they managed to survive. After the collapse of the Khmer Rouge regime, Chea Yoeun moved around with his family to try to support them and eventually they reached a refugee camp. He applied for asylum in a third country and finally arrived in Japan in 1985 after five years. In Japan, he was blessed with a new family and has worked tirelessly. He tells his children to experience everything they can and strive to succeed.