07/07/2025
💪
PAALALA SA MGA EPS WORKERS NA TAHIMIK LANG ANG LABAN
Kapatid,
Kung minsan napapaisip ka na ba?
Bakit ganito ang trabaho mo, pero parang hindi sapat?
Pagod ka na, pero wala ka namang choice.
Kailangan mo magpadala. Kailangan mong kumita.
Minsan parang makina ka na.
Gising. Trabaho. Uwi. Tulog.
Tapos ulit bukas.
Yung sahod mong inaabangan, dumadaan lang sa kamay mo
Pambayad sa utang, padala sa pamilya, panggrocery sa dorm.
Bago mo pa ma-enjoy, ubos na.
Pero ang hindi alam ng iba, hindi lang pera ang pinapadala natin
Pati pagod, lungkot, at minsan respeto sa sarili
Dito sa Korea, hindi lang malamig ang panahon
Minsan pati pakikitungo ng tao sayo
Tapos sa dorm, di mo rin matawag na pahinga
Maingay, may kasamang burara, o minsan siksikan pa
Wala kang privacy, minsan wala ka ring katahimikan
Sa mga ka-relasyon, hindi madali
Yung LDR, sinusubok ng distansya at tiwala
Pero yung iba, nagkakahiwalay hindi dahil ayaw na
Kundi dahil hindi na kinaya
Totoo ito
Hindi lahat ng problema dito ay nasusulat sa kontrata
Hindi rin ito nakikita sa mga TikTok o Facebook post na may sayawan at Samgyup
Madalas, tahimik lang tayong lumalaban
Kaya kung ikaw ‘to
Na pagod na, pero hindi pa sumusuko
Na maraming iniisip, pero patuloy pa rin
Alam mong hindi ka nag-iisa
Marami tayo rito
Nagpapakapuyat, nagtitiis, nagtitipid
Pero umaasa pa rin
Na balang araw, may patutunguhan ang lahat ng sakripisyo
Hindi mo kailangan maging malakas araw-araw
Minsan sapat na yung hindi ka bumibitaw
