12/09/2025
#எல்லையில் பஸ் மோதிய ரேஞ்ச் ரோவர் காரில் சென்றவரின் விளக்கம்.
அந்த மரண விபத்து நிகழ்வதற்கு முன் நடந்த தமது அனுபவத்தை விளக்கிய வமிது தேஷான் (22) கூறியது👇
நான் புத்தளையில் வணிக நிலையம் நடத்தி அங்கே வேலை செய்கிறேன். நாங்கள் புத்தளையில் நின்று, வார இறுதியில் பண்டாரவெல புனாகல சாலையில் உள்ள வீட்டுக்கு போகிறோம்.
இந்த ஜீப் (ரேஞ்ச் ரோவர்) காரில்தான் நாங்கள் வீட்டுக்கு செல்கிறோம். அடிக்கடி இந்த எல்ல-வெள்ளவாய முக்கிய சாலையில் பயணம் செய்வதால், அந்தப் பாதையை நான் நன்றாக அறிவேன். மலைப் பகுதிகள், ஆபத்தான வளைவுகள் இருப்பதை நன்றாக தெரிந்துகொண்டுள்ளேன்.
அன்று (4ம் திகதி) வணிகச் செயல்கள் முடித்து, இரவு நேரத்தில் நான் என் இரண்டு தம்பிகளுடன் புத்தளையிலிருந்து பண்டாரவெல வீட்டுக்கு கிளம்பினேன். காரை ஓட்டியது நான்தான். முன் இருக்கையில் என் சிறிய தம்பி இருந்தான். என் பின்புறம், ஜன்னல் பக்கத்தில் மற்றொரு தம்பி (19) அமர்ந்திருந்தான்.
நாங்கள் ராவணா நீர்வீழ்ச்சி கடந்து எல்ல பக்கம் மலைப் பாதையில் செல்லும்போது, 15ஆம் வளைவின் அருகே ஆபத்தான திருப்பத்தில், எல்ல பக்கம் இருந்து வெல்லவாய பக்கம் வந்த பஸ் ஒன்று, வண்ணமயமான விளக்குகள் போட்டுக்கொண்டு மிக வேகமாக வந்தது. அது நேராக என் முன்னால் வந்தது.
உடனே நான் காரை சாலையின் இடப்பக்கம் எவ்வளவு முடியுமோ அத்தனை மாற்றினேன். அந்த பஸ் என் காரின் வலப்புறத்தில் மோதியவுடன் அதிவேகமாக சென்றது. அப்போதே கார் நின்றுவிட்டது.
எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. பஸ் எங்கு போனது என்பதையும் அறிய முடியவில்லை. பின்னால் வந்த ஒரு கார் என் அருகே நின்று, ‘தம்பி, பஸ் மோதிச்சும் நிற்காமல் போயிருச்சே?’ என்று கேட்டார்கள்.
என் தம்பி, ‘நான் அந்த பஸ்ஸை பிடித்து வருகிறேன்’ என்று கூறி, தனது தொலைபேசி எண்ணையும் கொடுத்து, வெல்லவாய பக்கம் காரை செலுத்திச் சென்றார். அந்த நேரம் இரவு 9 மணி.
பிறகு நாங்கள் மூவரும் காரிலிருந்து இறங்கி, காரின் சேதத்தை பார்த்தோம். காரின் வலப்புறம் சேதமடைந்திருந்தது. பின்புறம் வலப்புறம் ஜன்னல் பக்கம் அமர்ந்திருந்த தம்பிக்கும், மற்ற தம்பிக்கும் எந்தப் பிரச்னையும் இல்லை. நாங்கள் மூவரும் உயிர் தப்பினோம். உடனே நான் அப்பாவுக்கு அழைத்து விபரத்தைச் சொன்னேன்.
பிறகு கீழே உள்ள வளைவு பக்கம் யாரோ உதவி கேட்டு கதறி அழும் சத்தம் கேட்டது. இருட்டு காரணமாக எதுவும் தெரியவில்லை. அப்போது பஸ்ஸின் எண் பலகையும், பஸ்களில் பொருத்தியிருக்கும் வெள்ளை இரும்புக் கம்பியொன்றும் தரையில் விழுந்திருந்தது.
அந்த சமயம் வெல்லவாய பக்கம் இருந்து எல்ல பக்கம் வந்த இராணுவ லாரி ஒன்றைக் கண்டோம். நாங்கள் அதை நிறுத்தி விபரத்தைச் சொன்னோம். அவர்கள் லாரியிலிருந்த பெரிய கயிறை எடுத்துக்கொண்டு, மின்விளக்குகளை ஏற்றி, கீழே இறங்கி, பள்ளத்தில் சிக்கியிருந்த இரண்டு சிறு பிள்ளைகள், இரண்டு பெண்கள், ஒருவரை மீட்டனர்.
நாங்கள் மூவரும் உதவி செய்தோம். அப்போதுதான் எங்கள் காரை மோதிய பஸ் ராவணா நீர்வீழ்ச்சிப் பள்ளத்தில் கவிழ்ந்துவிட்டது என்று தெரிந்தது.
இதற்கிடையில் பஸ்ஸைத் தேடி வெல்லவாய பக்கம் சென்ற கார் மக்கள் எனக்கு அழைத்து, ‘தம்பி, பஸ் எங்கேயும் இல்லை. மிக வேகமாக சென்றது’ என்றார்கள். நான் சொன்னேன், “ஐயா, அந்த பஸ் ராவணா நீர்வீழ்ச்சிப் பள்ளத்தில் விழுந்திருக்கும்.”
அப்போதே எல்ல பொலிஸார் வந்தார்கள். அவர்கள் சாலையை இருபுறமும் மூடினர். ஆம்புலன்ஸ்கள் வந்தன. முதலில் மீட்ட ஐந்து பேரை ஆம்புலன்ஸில் ஏற்றி, பதுளை போதனா மருத்துவமனைக்கு அனுப்பினோம்.
பின்னர் இராணுவ அதிகாரிகள், கிராம மக்கள், பொலிஸார், வைத்தியர்கள் மின்விளக்குகள், ஜெனரேட்டர், கயிறுகள் கொண்டு பள்ளத்திற்குள் இறங்கி, பஸ்ஸில் இருந்த காயமடைந்தவர்களை மிகக் கடினமாக மேலே தூக்கி, ஆம்புலன்ஸ்களில் வைத்து மருத்துவமனைக்கு அனுப்பினர்.
பெரிய மக்கள் கூட்டம் ஒன்று கூடியிருந்தது. பின்னர் அங்கே இருந்த உடல்களையும் மேலே கொண்டுவந்தனர்.
அதிகாலை பொலிஸார் எனது விளக்கத்தை கேட்டார்கள். காலை 6 மணிக்கு எல்ல பொலிஸ் நிலையத்துக்கு அழைத்துச் சென்றனர். அங்கே வாக்குமூலம் எடுத்து, பண்டாரவெல நீதிமன்றத்தில் ஆஜர்படுத்தினர். பின்னர் ரூபா. 10 இலட்சம் ரூபாய் பிணையில் என்னை விடுவித்தனர்.
காருக்கு சேதம் ஏற்பட்டிருந்தது. நாங்கள் மூவரும் உயிர் தப்பினோம். ஆனால் பலர் உயிரிழந்து, பலர் மோசமாக காயமடைந்தமை மிகவும் கவலையாக இருக்கிறது.
