28/05/2025
“Cesara, hono, tsy dia inona loatra e…”
Izay foana no tenenin’ireo reny malagasy sasany rehefa mitantara ny fiterahana tamin’ny alalan’ny fandidiana. Tsy mitaraina, tsy mitaky fiderana. Fa raha fantatrao ny tena niainany…
Alohan’ny fandidiana, ny tahotra no lehibe indrindra. Tsy fantany izay ho avy. Matory irery eo ambony latabatra fotsy, amin’ny hatsiaky ny efitrano fandidiana, tsy misy mahazatra azy. Misy fitaovana be dia be manodidina. Tsy misy olom-pantany afa-tsy mpitsabo sy mpanampy amin’ny akanjo manga sy mivalona. Irery izy. Mitebiteby. Matahotra ho faty. Mivavaka anaty mangina, mitalaho amin’Andriamanitra sy ny razana mba hovelomina izy, mba ho velona ilay zaza.
Avy eo tonga ny fanindronana anesthésie. Tsy mora. Mampangovitra, mahatahotra. Misy fangirifiriana lalina ao amin’ny lamosina, alohan’ny hahatsapana fa tsy mahatsiaro latsaka amin’ny antsasaky ny vatana. Ary rehefa manomboka ny fandidiana, mahatsapa zavatra hafahafa izy. Misy misintona, mandaka, manindry ao an-kibo — sady tsy misy fanaintainana mivantana, fa mikorontana tanteraka ny ao anaty. Misy hafanana, fahasemporana, fahabangana. Henony ny feon’ny antsy, ny fitady, ny tabataba malefaka ao amin’ny fandidiana. Ary mandra-paharen’ny feon-jaza, dia feno ahiahy sy tsy fahatokisana ny fony.
Rehefa teraka ilay zaza, tsy afaka mikarakara azy izy. Matory anaty sempotra, sempotra tsy amin’ny nofy. Tsy afaka miarina. Tsy afaka mandray ilay zaza ao an-tratrany. Tsy toy ny sarimihetsika, fa miandry ora maro vao mifankahita tsara amin’ny zanany. Tsy hita izay maso, feno ranomason-kafaliana sy fisaorana.
Fa rehefa tapitra ny fandidiana, dia manomboka ny tena ady. Rehefa lasa ny fanafody, manomboka ny fanaintainana tena manindrona. Mandoa, misento, tsy mahazo aina. Tsy afaka miarina. Ny manodina tena fotsiny dia mitovitovy amin’ny hoe mitsambikina amin’ny afo. Raha te hiarina dia mila mandresy fanindroany ny tena sy ny ratra.
Tsikelikely, manomboka mihetsika, manomboka mijoro, miezaka mandeha miadana — toy ny fianarana indray mandeha. Raha misy mitsiky kely dia efa mitaraina ny fery. Raha misy mitsindrona zara raha dia mahatsapa toy ny manaikitra ny hozatra sy ny nofony.
Ary ao anaty rehetra izany, tsy afaka mihatsara fotsiny izy, satria misy zaza mila atokana, mila alain-tahaka, mila be fitiavana. Na dia marary aza, dia mitsangana. Na dia reraka aza, dia mikarakara. Tsy maintsy mahery fo, satria reny.
Koa rehefa misy miteny hoe “cesara, tsy dia inona loatra e”…
Dia aleo hazavaina hoe :
👉 Fandidiana lehibe izany.
👉 Fiterahana ihany koa izany.
👉 Fanaintainana tsy takatry ny saina izany.
👉 Ary fitiavana tsy manam-petra izany.
Reny foana izy. Ary reny mahery fo.
Mankasitraka anao izahay, reny malagasy. Na inona na inona fomba niterahanao, nahavita zava-dehibe ianao. Tsy mora izany, fa vitanao. Ary mbola manao izany ianao isan’andro.