Mindat K'Cho Chin

09/06/2025

မင်းတပ်ရိုးရာအက

21/05/2025

Zoလူမျိုး ချင်းဟုတ်ခေါ်သောနောက်ခံသမိုင်း

07/05/2025

06/05/2025

Mindat K'Cho ခေါင်အိုးပြုလုပ်နည်း

30/04/2025

K'Cho ဓလေ့ K'Cho ရိုးရာလုံယူအလှူပွဲ

28/04/2025

28/04/2025

တိုင်းရင်းသားတွေလက်နက်ကိုင်ရတာအမှန်တရားကိုမြတ်နူးလို့ပါ

27/04/2025

မင်းတပ် ကက်သလစ်ဂိုဏ်းအုပ်သာသနာသစ်
ဖွင့်လှစ်ခြင်းနှင့် သာသနာသစ်၏ သိုးထိန်းဆရာတော် Augustine ထန်းယွမ်းဟုန်း ၏ ဆရာတော်သိက္ခာတင်ခြင်း

၂၀၂၅၊ ဧပြီလ ၂၇ ရက်

စိန့်မေရီကာသီဒြယ်၊ ရန်ကုန်

27/04/2025

K'Cho ng'äi gui

26/04/2025

ရိုးရာမပျက်

25/04/2025

တော်လှန်ရေး ကာလ ချင်းတောင်ကနေ မန်းလေး
online ပစ္စည်းမှာသောအခါ😂

18/04/2025

ဗမာ နှင့် မြန်မာ
(ဆရာ မောင်သာနိုး)
ကျွန်တော်တို့က ကိုယ့်လူမျိုးကို ကိုယ်ခေါ်ဝေါ်ကြရာမှာ ‘ဗမာ’လို့ ခေါ်ဝေါ်ကြတာ အများဆုံးဖြစ်ပါတယ်။
အနည်းငယ်ကသာ မြန်မာလို့ ခေါ်ကြတယ်။ ဗမာဆိုတာ ပါဠိလို ဗြဟ္မာလို့ခေါ်တာကို ‘ရရစ်’ဖြုတ်ပြီး ခေါ်တာ ဖြစ်တယ်။ ဗမာပြည်ကို ဗြဟ္မဒေသ၊ ဗမာလူမျိုးနဲ့ ဗမာစကားကို ဗြဟ္မီလို့ ပါဠိလိုခေါ်ပါတယ်။
ဒီဗြဟ္မာကို ‘ဗ’နေရာ ‘မ’အက္ခရာပြောင်း ထည့်လိုက်တော့ ‘မြန်မာ’ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒီဗမာနဲ့ မြန်မာအသုံးနှစ်ခုမှာ ရှေးက ဗမာကို အသုံးများခဲ့တယ်။ မြန်မာကို အသုံးနည်းတယ်။
ဗြိတိသျှ လက်အောက် လွတ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းစဉ်ကာလတလျှောက်လုံး ‘သခင်မျိုး ဟေ့တို့ဗမာ၊ ”ဗမာပြည်သည် တို့ပြည်၊’ ‘ဗမာစာသည်တို့စာ၊’ ‘ဗမာစကားသည် တို့စကား’လို့ ကြွေးကြော်ခဲ့ကြတယ်။ လွတ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းရာမှာ ဦးဆောင်တဲ့ အဖွဲ့အစည်းကြီးရဲ့ နာမည်က တို့ဗမာအစည်းအရုံး ဖြစ်တယ်။ ကျောင်းသားတွေက ဗမာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ ကျောင်းသား သမဂ္ဂကို ထူထောင်ခဲ့ကြတယ်။ တို့မြန်မာအစည်းအရုံးမဟုတ်၊ မြန်မာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ ကျောင်းသားသမဂ္ဂမဟုတ်။ တပ်မတော်ဟာလည်း ဗမာ့တပ်မတော် ဖြစ်တယ်။ မြန်မာ့တပ်မတော် မဟုတ်၊ ကွန်မြူနစ်တွေကလည်း ဗမာပြည် ကွန်မြူနစ် ပါတီ၊ မြန်မာအမည်ကို လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက် စာသမား၊ ပေသမားယောင်ယောင် ငနဲတွေက လူတတ်လုပ်ပြီး ခေါ်ဝေါ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်တယ်။
လွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းစဉ်ကာလက မြန်မာ အမည်ကို ဘယ်သူမှ ဆေးဖော်ကြောဖက် မလုပ်ကြ၊ အသိအမှတ်မပြုခဲ့ကြဘူး။ တနည်း၊ ဗမာအမည်က ဗမာပြည်မှာ နေထိုင်တဲ့ ရှမ်း၊ ကချင်၊ ကရင်၊ ချင်း၊ မွန်၊ ကယား၊ ရခိုင် တိုင်းရင်းသားလူမျိုး အားလုံး (၁၃၅ မျိုးတော့ မရှိပါဘူး။ ၁၃၅ မျိုးဆိုတာ လိမ်ညာတာတခု ဖြစ်တယ်) အကျုံးဝင်တယ်။
မြန်မာ အမည်က မောင်သာနိုးတို့လို လူမျိုးတခုတည်းကိုသာ ခေါ်တာ ဖြစ်တယ်။ ရှမ်း၊ ကချင်၊ ကရင် စသည်တို့မပါဘူး။ အင်္ဂလိပ်လိုခေါ်ရင် တိုင်းပြည်က Burma လူမျိုးနဲ့စကားက Burmese ဖြစ်တယ်။ Myanmar ဆိုတာ ဘာသာဗေဒမကျွမ်းသူတွေက နားမလည် ပါးမလည်နဲ့ အမှားမှားအယွင်းယွင်း သုံးနှုန်းတာသာ ဖြစ်တယ်။ အမှန်က We live in Burma, We are Burmese, We speak Burmese. လို့ သုံးရမှာ ဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ပြည်သူတွေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဗမာတွေလို့ပဲ ခေါ် ဝေါ်သုံးနှုန်းကြပါတယ်။ မြန်မာတွေလို့ မခေါ်ဝေါ်မသုံးနှုန်းကြပါဘူး။ မြန်မာဆိုတဲ့အမည်က စာပေထဲမှာသာ တွေ့ရတဲ့ အသုံးအနှုန်းဖြစ်တယ်။
ကမ္ဘာပေါ်ရှိ လူမျိုးအသီးသီးမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ခေါ်တာက တမျိုး၊ အခြားသူက ကိုယ့်ကိုခေါ်တာက တမျိုး၊ အဲသလို ဖြစ်နေတာကို သည်းခံ ခွင့်လွှတ်နိုင်ကြရတယ်။
မိမိကိုယ်မိမိ Zhong kuo လို့ခေါ်တယ်။ သူများက China လို့ ခေါ်တယ်။ ဒါကို သည်းခံရတာပဲ။ ကျုပ်တို့ကို China မခေါ်ပါနဲ့ Zhong kuo ခေါ်ပါလို့ အထွန့်မတက်ရဘူး။ မိမိကိုယ်မိမိ Bharat လို့ ခေါ်တယ်။ သူများက India လို့ခေါ်တယ်။ India မခေါ်ပါနဲ့ Bharart ခေါ်ပါလို့ အထွန့်မတက်ကြဘူး။
မိမိကိုယ်မိမိ Nippon လို့ခေါ် တယ်။ သူများက Japan လို့ ခေါ်တယ်။ Japan မခေါ်ပါနဲ့ Nippon ခေါ်ပါလို့ လျှာမရှည်ရဘူး။ ဒါကမ္ဘာ့ ထုံးစံပဲ။ ကျွန် တော်တို့ ဗမာကျမှသာ အတ္တဆန်ပြီး ကျွန်တော်တို့ကို Burma မခေါ်ပါနဲ့ Myanmar ခေါ်ပါလို့ တဖက်သားကို ဒုက္ခ ပေးချင်တာ။ ကိုယ်ဘာသာကိုယ် ဘယ်လိုခေါ်ခေါ် ခေါ်နိုင်တယ်။ သူတပါးကလည်း ဘယ်လိုခေါ် ခေါ် ခေါ်နိုင်ခွင့် ရှိရမယ်။ သူတပါးကို လိုက်မနှောင့်ယှက်သင့်၊ မချုပ်ချယ်သင့်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဗမာလို့ခေါ်တာကို မကြိုက်၊ မြန်မာလို့ ခေါ်တာကိုမှ ကြိုက်တယ်ဆိုသူတွေက ဗမာဆိုတာ အင်္ဂလိပ်အခေါ် Burma ကို ဗမာ သံပြောင်းခေါ်တာလို့ စွပ်စွဲကြပြန်တယ်။ မြန်မာကမှ ဗမာစကား၊ ဗမာက အင်္ဂလိပ်စကား Burma ကို ခေါ် တာလို့ သူတို့က ဆိုကြတယ်။
အထက်မှာဆိုခဲ့တဲ့အတိုင်း ဗမာဆိုတာ ပါဠိဗြဟ္မာက လာတာ၊ ဒီဗြဟ္မာ Brahma ကိုမှ အင်္ဂလိပ် က Burma, ပြင်သစ်က Birma, ဂျပန်က ပြင်သစ်အခေါ်ကိုယူပြီး R ကို ru လို့ ပြောင်းကာ Biruma ဘိရုမာအသီးသီး ခေါ်ကြတာဖြစ်တယ်ဆိုတာကို သူတို့မသိကြဘူး။
မြန်မာဆိုတဲ့ အခေါ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ရင်းမြစ်ကို အမျိုးမျိုးကြံဆကြတာကို တွေ့ဖူးတယ်။ အနီးစပ်ဆုံးကတော့ တရုတ် မြင် ကျင့်ရင်ကနေ မြန်မာဆင်းသက်လာတယ် ဆိုတာပါပဲ။ တချို့ကလည်း မြန်ဟာ မြင်းအဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ မြင်းစီးတဲ့ လူမျိုးမို့ မြန်မာလူမျိုးခေါ်တယ်လို့ ယူဆကြတယ်။ ဒါလည်း ဖြစ်နိုင်တာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဗမာဆိုတာ ဗြဟ္မာက ဆင်းသက်လာတယ်လို့ ကြံဆရင် မြန်မာဟာလည်း ဗြဟ္မာမှာ ‘ဗ’နေရာ ‘မ’ပြောင်းထည့်ပြီး ဆင်းသက်လာတယ်လို့ ယူဆနိုင်ပါသေးတယ်။
ကျွန်တော်တို့က ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်ကိုယ် ဗမာ (ဗြဟ္မာ)လို့ ခေါ်ရမှာ ကျွန်တော်တို့ဟာ အဘဿရ ဗြဟ္မာကြီးတွေ မွှေးကြိုင်လွန်းတဲ့ မြေဆီမြေနှစ်ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ စားမိရာက လူဖြစ်ပြီး ဗမာတွေ ဖြစ်လာကြတယ်ဆိုတဲ့ သမိုင်းပုံပြင်ကို ကိုးကားပြီး ပြောတာလည်း ဖြစ်တယ်။ ဗြဟ္မာက ဖြစ်လာတဲ့ လူမျိုးမို့ ဗြဟ္မာလူမျိုး (ဝါ) ဗမာလူမျိုး ခေါ်တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဗြဟ္မာကြီးလေးယောက်က ဆင်းသက်လာတဲ့လူမျိုးမို့ ဗမာလူမျိုးလို့ ခေါ်တာပါလို့ ပါးစပ်ရာဇဝင်က ဆိုတယ်။ မှားတာ၊ မှန်တာ အပထား ကိုယ့်လူမျိုးကို အမွမ်းတင်ထားတဲ့ ပုံပြင်လေးဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့ လေးစားကြရမယ်။
နောက်တခုက ပါဠိစကား ဗြဟ္မက ဗမာလို မွန်မြတ်လို့ အဓိပ္ပာယ်ရပါတယ်။ ဗြဟ္မဝိဟာရဆိုတာ မွန်မြတ်တဲ့ အကျင့်ကျင့်၊ နေထိုင်ခြင်း၊ ဗြဟ္မစရိယဆိုတာ မွန်မြတ်တဲ့ အကျင့်၊ ဝါ၊ ကာမရာဂ မမှီဝဲတဲ့ အကျင့်၊ အဗြဟ္မစရိယ ဆိုတာ မမွန်မြတ် တဲ့ အကျင့်(ဝါ) ကာမရာဂမှီဝဲတဲ့အကျင့် (ရှစ်ပါးသီလဥပုသ်စောင့်တဲ့လူတွေ စောင့်ထိန်းရတဲ့ သိက္ခာပုဒ်တခုဖြစ်တယ်။) ဒီတော့ ဗြဟ္မာလူမျိုး၊ ဗမာလူမျိုးဆိုတာ မွန်မြတ်တဲ့လူမျိုးလို့လည်း အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။
အဲဒီတော့ အမည်နှစ်ခုကို ယှဉ်ကြည့်ရင် မြန်မာဆိုတာက မြန်တဲ့ သန်မာတဲ့လူမျိုး၊ ဝန်ပစ္စည်းထမ်းတဲ့လူမျိုး၊ ကူလီလူမျိုးလို့ အဓိပ္ပာယ်ရပြီး ဗမာဆိုတာက ဗြဟ္မာကြီးတွေက ဆင်းသက်လာတဲ့လူမျိုး၊ မွန်မြတ်တဲ့လူမျိုးလို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ ဒါကြောင့် ဘယ်အမည်ကို ခံယူမလဲ ကိုယ့်အသိနဲ့ကိုယ် ဝေဖန်သုံးသပ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ယူနိုင်တယ်။ ကူလီလူမျိုးခေါ်တာ ကြိုက်ရင် မြန်မာအမည်ကိုခံယူပါ။ မြင့်မြတ်တဲ့ လူမျိုး၊ သခင်မျိုးလို့ ခေါ်တာကို ကြိုက်ရင် ဗမာအမည်ကို ခံယူပါ။
အင်္ဂလိပ်လက်အောက်ခံကျွန်ဘဝမှာ မနေလိုကြတဲ့ ကျွန်တော်တို့အဘိုးတွေ၊ ဘိုးအေတွေကတော့ ကူလီ မဖြစ်ချင်၊ သူ့ကျွန် မဖြစ်ချင်တဲ့အတွက် တို့ဗမာအစည်းအရုံးကြီးကို တည်ထောင်ကာ ‘သခင်မျိုးဟေ့ တို့ဗမာ’ကြွေးကြော်ပြီး လွတ်လပ်ရေး ကြိုး ပမ်းခဲ့ကြတယ်။ သူတို့သွေးမြေအကျခံပြီး တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြလို့ လွတ်လပ်ရေးရကြ၊ သခင်တွေဖြစ်ကြကာမှ သူတို့ရဲ့ချွေးတွေ၊ သွေးတွေအကျခံ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြလို့ ကိုယ့်တိုင်းကိုယ့်ပြည်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရင်ကော့ရပ်တည်နိုင်ခဲ့ကြတာကို ကျေးဇူးကန်း မေ့လျော့ကာ သူတို့ခေါ်ခဲ့ကြတဲ့ ဗမာအမည်ကို ပစ်ပါယ်၊ သူတို့ပယ်ခဲ့တဲ့ မြန်မာအမည်ကို သုံးချင်ကြတာဟာဖြင့် အသိဉာဏ် ခေါင်းပါး၊ ဗဟုသုတနည်းပါး၊ ‘အဝိဇ္ဇာပိတ်ကာဆို့’ နေပုံကို ဖော်ပြနေတာပဲ ဖြစ်ပါတော့တယ်။
ဗမာ့လွတ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းမှု သမိုင်းဆိုတာ မကြာလှသေးတဲ့ သမိုင်း (Recent History) ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီသမိုင်း ခေတ် ထဲနေခဲ့တဲ့ လူတွေ ကနေ့ထက်ထိ သက်ရှိထင်ရှားရှိနေသေးတာ ထောင်သောင်းဂဏန်းမက ရှိပါတယ်။ ဒါကိုပဲ ဗြောင်လိမ် မှတ်တမ်းတင်ချင်တဲ့ လူတွေကလည်း ရှိသေးတယ်။ သူတို့ရေးတဲ့စာထဲမှာ ‘သခင်မျိုးဟေ့ တို့မြန်မာ’ ‘မြန်မာပြည်သည် တို့ ပြည်’ ‘မြန်မာစာသည်တို့စာ’စသဖြင့် ရှေးလူကြီးတွေပြောခဲ့တဲ့ ဗမာကို မြန်မာနဲ့အစားထိုး၊ လိမ်ညာပြီး ပြင်ရေးထားတာတွေ ရံဖန်ရံခါ တွေ့ရတတ်တယ်။ တော်တော်လည်း တတ်နိုင်တဲ့လူတွေပဲ။
ကျွန်တော်တို့ဟာ အမှန်တရားကို မြတ်နိုးကြရမယ်။ သမိုင်းကိုမှန်သထက်မှန်အောင် အားထုတ်ကြရမယ်။ သမိုင်းကို မပြင် သင့်ဘူး။ ကိုယ့်ပုဂ္ဂိုလ်အကျိုး၊ ကိုယ့်အဖွဲ့အစည်း အကျိုး၊ ဘယ်အကျိုးကိုမှငဲ့ကွက်ပြီး သမိုင်းကိုပြင်တာမျိုး မလုပ် စကောင်း ဘူး။
အဆုံးတနေ့မှာ သမိုင်းဆိုတာ အမှန်ပေါ်မြဲ ဖြစ်တတ်သော်လည်း ကိုယ့်ပယောဂကြောင့်ဖြင့် အခိုက်အတန့်ပဲ ဖြစ်စေကာ သမိုင်းတစိတ်တပိုင်းကို အလွဲလွဲအမှားမှား ရေးထိုးထားတာမျိုး မဖြစ်သင့်ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ဗမာလူမျိုးတွေဟာ ပဒေသရာဇ်ခေတ်က စပြီး သမိုင်းကို လိမ်ညာ ရေးထိုးတဲ့အကျင့် အင်မတန်ရှိခဲ့တယ်။ အဲဒီဗမာ့အကျင့်ဆိုးကြီးကို ဖျောက်ဖျက်ပစ်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ ကနေ့ခေတ် ဗမာတွေ ကြိုးစားကြရမယ်။
‘တကောင်းအဘိရာဇာ တို့ဗမာသာကီ မျိုးပေမို့’ ဆိုတဲ့ ကိုယ်က တိဘက်နွယ်ဖြစ်ပါလျက် ကုလားဘုရင်တွေနဲ့ အမျိုးတော်ချင်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ ဘိုးဘေးတွေရဲ့ မတော် မတရား စိတ်ကူးယဉ် မျှော်ခေါ်မှုကြီးကို လေထဲလွှင့်ပစ်လိုက်ရမယ်။
တရုတ်က ကျွန်တော်တို့လူမျိုးကို ‘မြင်ကျင့်ရင်’ လို့ ခေါ်ပါတယ်။ အဲဒီ ‘မြင်ကျင့်’ က မြန်မာ ဖြစ်လာသလားလည်း မပြောတတ်ဘူး။ ကုလားက ဘရမာလို့ ခေါ်တယ်။ ပါဠိဗြဟ္မာကို ကုလားလို အသံထွက်တာပါပဲ။
ဒီဗြဟ္မာကို အင်္ဂလိပ်က Burma လို့ စာလုံးပေါင်းလိုက်တယ်။ ပြင်သစ်က Birma လို့ စာလုံးပေါင်းလိုက်တယ်။ ရုသျှားကလည်း ပြင်သစ်အတိုင်းယူ Birma လို့ စာလုံးပေါင်းတယ်။ ဂျပန်ကလည်း ဒီအတိုင်းပဲယူတယ်။ သူ့နှုတ်၊ သူ့လျှာနဲ့ရွတ်ဆိုလို့ကောင်းအောင် R ကိုတော့ Ru ရု လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒီတော့ ဘိရုမာ ဖြစ်သွားရော။
ဒီနိုင်ငံခြားအခေါ်အဝေါ်တွေကို ကြည့်ရင် ဗမာကို အနည်းငယ်စီ ပြောင်းလဲပြီး ခေါ်ထားတာချည်း ဖြစ်နေတာကို တွေ့ကြရတယ်။ မြန်မာကို ပြောင်းလဲပြီး ခေါ်ထားတာ မတွေ့ရဘူး။ အဲဒီတော့ ရှေးက ဗမာနဲ့ဆက်ဆံတဲ့ လူမျိုးခြားတိုင်းလိုလိုကလည်း ဗမာပဲခေါ်ကြတယ်။ မြန်မာမခေါ်ကြတာကို တွေ့ကြရတယ်။
စောစောကဖြင့် အင်္ဂလိပ်တွေက ဗမာကို အဲဒီခေတ် မင်းနေပြည်မြို့တော် အင်းဝကို အကြောင်းပြုကာ ‘အဝ’ Ava လို့ ခေါ်ခဲ့ကြရဲ့။ A mission to the kingdom of Ava (အဝ ဘုရင့်နိုင်ငံသို့ သံတမန်အဖွဲ့သွားရောက်ခြင်း)
စသဖြင့်။
ဒါပေမယ့် ဗမာဘုရင့်အစိုးရက ရေးသားတဲ့ မှတ်တမ်းမှတ်ရာ၊ သဝဏ်လွှာ၊ မော်ကွန်းစသည်မှာတော့ မြန်မာကိုပဲ သုံးတာကို တွေ့ကြရတာကိုမှတ်သားရပါတယ်။ ပြည်သူတွေ ပြောတယ်ဆိုတဲ့ စကားတွေမှာသာ ဗမာ အမည်ကို သုံးတာပါ။ အဲဒီခေတ် ကဗျာ၊ လင်္ကာများမှာလည်း ဗမာပဲ သုံးကြတယ်။ တိုင်းပြည်ကြီး အင်္ဂလိပ်လက်အောက် ရောက်တော့ အချုပ်တန်းဆရာဖေ က ‘ဗမာတွေ စည်းကမ်းဖောက်လို့ ထီးနန်းပျောက်ဖြစ်ပြီ’ အစရှိတဲ့ တေးထပ်ကို ရေးဖွဲ့ခဲ့တယ်။ အတွင်းမှာလည်း ‘ဗမာ ချင်း ကျတော့ ခွေးလို ဟောင်သည်’ စသဖြင့် ညွှန်းရေးထားတယ်။
အိန္ဒိယက ပညာရှင်တို့က ပါဠိလိုရေးသားရာမှာ ဗမာပြည်ကို ဗြဟ္မဒေသ၊ ဗမာစာကို ဗြဟ္မီလို့ ရည်ညွှန်းကြတယ်။ ဗမာပြည် က ပညာရှင်တွေကတော့ ဗမာပြည်ကို မရမ္မရဋ္ဌ၊ ဗမာစကားကို မရမ္မဘာသာလို့ သုံးနှုန်းလေ့ရှိကြတာကို တွေ့ကြရတယ်။ ဗမာပညာရှိတွေက ဗမာဆိုတဲ့ အမည်ကို ဗြဟ္မဝေါဟာရနဲ့ဆက်စပ်ပြီး မမြင်ကြတာကို တအံ့တသြတွေ့ ကြရတယ်။ မရမ္မ ဆိုတဲ့ ပါဠိဝေါဟာရကို ဗမာပညာရှင်ကလွဲလို့ ဘယ်နိုင်ငံခြားသားပါဠိပညာရှင်ကမှ သုံးနှုန်းကြတာကို မတွေ့ရတာ ကလည်း ထူးဆန်းအံ့သြစရာ အချက်တချက်ပါပဲ။

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ