17/12/2024
အၾကမ္းဖက္သမား တမီးလ္က်ားနဲ႔ အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရး သင္ခန္းစာ
Ye Htut (သီပေါ) | DVB
အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔က က်င္းပခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္အေရးေပၚ အစည္းအေဝး တတိယေန႔မွာ KIA,TNLA,AA နဲ႔ MNDAA လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ေတြကို အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ေၾကာင္းအဆိုကို အတည္ျပဳလိုက္တဲ့အခါ အျပင္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာရိွတဲ့ အခ်ိဳ႕က ေထာက္ခံခဲ့ၾကသလို အခိ်ဳ႕က ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသူေတြ အဓိကစိုးရိမ္တာကေတာ့ NLD အစိုးရ ဦးေဆာင္က်င္းပေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပဲြေတြမွာ တဖက္နဲ႔တဖက္ ယံုၾကည္မႈကို ထိခိုက္ပ်က္ျပားေစလိမ့္မယ္၊ ယံုၾကည္မႈ ထိခိုက္ရင္ ေဆြးေႏြးပဲြေတြ ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ ဘယ္လိုဂယက္႐ိုက္ခတ္ႏိုင္တယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြရဲ႕ အလားအလာ ဘယ္လိုရိွတယ္ဆိုတာ မေျပာခင္ အၾကမ္းဖက္ အဖဲြ႔အစည္းဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြကို အရင္ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္။ ဝိီကီပီဒီယား အြန္လိုင္း စြယ္စံုက်မ္းမွာ (Terrorism) အၾကမ္းဖက္ဝါဒဆိုတာကို ဒီလုိ ဖြင့္ဆိုထားတယ္။ Terrorism is, in its broadest sense, the use of intentionally indiscriminate violence (terror or fear) in order to achieve a political, religious, or ideological aim.[1] It is classified as fourth-generation warfare and as a violent crime[citation needed]. In modern times, terrorism is considered a major threat to society and therefore illegal under anti-terrorism laws in most jurisdictions[citation needed]. It is also considered a war crime under the laws of war when used to target non-combatants, such as civilians, neutral military personnel, or enemy prisoners of war.[2] “အၾကမ္းဖက္ဝါဒ”ဆိုသည္မွာ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုးေသာ အဓိပၸာယ္အရဆုိလ်ွင္ ႏုိင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး သို႔မဟုတ္ အယူဝါဒေရး ရည္မွန္းခ်က္တခုခုကို ထေျမာက္ေစရန္အတြက္ တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွ စဥ္းစဥ္းစားစား ခဲြျခားမထားသည့္ ေသြးထြက္သံယုိ အၾကမ္းပတမ္းနည္းမ်ားကို အသံုးျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအရာကို စတုတၳမိ်ဳးဆက္ စစ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ရာဇဝတ္မႈအျဖစ္ သတ္မွတ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကို လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအား အဓိကၿခိမ္းေျခာက္မႈတရပ္အျဖစ္ ယူဆထားၾကသျဖင့္ တရားစီရင္ေရးနယ္ပယ္ အမ်ားစု၏ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ေရးဥပေဒမ်ားအရ တရားမဝင္ေခ်။ အရပ္သားမ်ား၊ စစ္ေရးႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာပုဂိၢဳလ္မ်ား သို႔မဟုတ္ ရန္သူစစ္သံု႔ပန္းမ်ားကဲ့သို႔ စစ္ပဲြႏွင့္မသက္ဆိုင္သည္မ်ားကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္လာခဲ့ပါက စစ္ဥပေဒမ်ားအရ စစ္ရာဇဝတ္မႈတခုအျဖစ္လည္း ယူဆၾကသည္” လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေမရီယန္ဝက္ဘ္စတာ Learner’s dictionary မွာေတာ့ Terrorism ကို ဒီိလို တိုတိုတုတ္တုတ္ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ : the use of violent acts to frighten the people in an area as a way of trying to achieve a political goal “: ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္တရပ္ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစရန္အတြက္ ေဒသတခုအတြင္း ျပည္သူလူထု ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ေနေစရန္ အၾကမ္းပတမ္းလုပ္ရပ္မ်ားကို အသံုးျပဳျခင္း” ပါတဲ့။ ဒီအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မၾကာေသးခင္ကာလက ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ တိုက္ပဲြေတြအတြင္းမွာ KIA, AA, TNLA နဲ႔ MNDAA ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္အဖဲြ႔ေတြရဲ႕ စစ္ေရးနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ ပစ္မွတ္ေတြကို တိုက္ခိုက္တာ၊ အရပ္သားေတြကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တာေတြကို အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္သလို ပါဝင္တဲ့ အဲဒီအဖဲြ႔အစည္းေတြကိုလည္း အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းေတြလို႔ သတ္မွတ္တာဟာ မမွားပါဘူး။ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို အစိုးရတရပ္က လုပ္ကိုင္ခဲ့ ဆုိရင္ေတာ့ State terrorism ; terrorism by a government လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္မိ်ဳးကို သီရိလကၤာက တမီးလ္ က်ားသူပုန္ေတြကို ႏွိမ္နင္းရာမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ျမင္ႏိုင္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြေျပာတဲ့ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရး ႏိုင္ငံတကာအသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ အစိုးရတရပ္ကို ျဖဳတ္ခ်တဲ့အခါမွာ အသံုးျပဳၾကတဲ့ အဓိကနည္းလမ္းႏွစ္မိ်ဳး ရိွပါတယ္။ တမိ်ဳးက ဒီမိုကေရစီနည္းက် က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ျပည္သူအမ်ားစု ေထာက္ခံမဲနဲ႔ အႏိုင္ရေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အစိုးရေဟာင္းကို အစိုးရသစ္နဲ႔ အစားထိုးတဲ့နည္း။ ေနာက္တနည္းကေတာ့ အၾကမ္းဖက္လက္နက္ကိုင္တုိက္ပဲြနည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယနည္းလမ္းကို မိမိတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ အသံုးျပဳမယ္လို႔ ေျဗာင္ေၾကညာခဲ့သူကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို စတင္မိ်ဳးေစ့ခ်ခဲ့တဲ့ ကားလ္မာက္စ္ပါပဲ။ ၁၈၄၈ ခုႏွစ္က ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ Manifesto of the Communist Party မွာ ကားလ္မာ့က္စ္က ဒီလိုေရးၿပီး တကမာၻလံုးသိေအာင္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ “The communists disdain to conceal their views and aims. They openly declare that their ends can be attained only by the forcible overthrow of all existing social conditions. Let the ruling classes tremble at a Communist revolution. The proletarians have nothing to lose but their chains. They have a world to win.” “ကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ ၎တို႔၏အျမင္မ်ားႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ဖံုးကြယ္ထားရန္ လြန္စြာစက္ဆုပ္ၾကသည္။ သူတုိ႔၏ ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္မ်ားသည္ တည္ဆဲလူမႈေရးအေျခအေန အားလံုးကို အင္အားသံုး အၾကမ္းဖက္ေမွာက္လွန္ပစ္သည့္နည္းျဖင့္သာလ်ွင္ ရရိွႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျဗာင္ေၾကညာလုိက္သည္။ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားမ်ားကို ကြန္ျမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးျဖင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနပါေစ။ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားမ်ားတြင္ တုပ္ေႏွာင္ထားေသာ သံႀကိဳးမ်ားမွလဲြ၍ ဘာမ်ွဆံုး႐ံႈးရန္မရိွ။ သူတို႔မွာ ေအာင္ႏိုင္စရာ တကမာၻလံုး ရိွေနသည္။” ကားလ္မာ့က္စ္က သူ႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေရးနည္းနာကို အဲဒီလို မလိမ္မညာ ေျဗာင္ေျပာဆိုေၾကညာခဲ့ေပမယ့္ KIA ေခါင္းေဆာင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ေတြကေတာ့ အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို အေတာ္ေၾကာက္ပံုရတယ္။ UWSA အဖဲြ႔အစည္းကလည္း အဲဒီရွမ္းျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္တာ ေတြ႔ရတယ္။ အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းလို႔ သတ္မွတ္ခံရၿပီးရင္ အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရးဆိုတာ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာေတာ့မွာမို႔ က်န္တဲ့ NCA လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔အစည္းေတြကလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ KIA ကို NCA လက္မွတ္ထိုးဖို႔ တိုက္တြန္းသံေတာ့ မၾကားရေသးဘူး။ အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းလို႔ သတ္မွတ္ခံရမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတြးေတာရင္းနဲ႔ သိပ္မၾကာေသးခင္ကာလကပဲ အၿပီးအပိုင္ အေခ်မႈန္းခံလိုက္ရတဲ့ သီရိလကၤာက တမီးလ္က်ားသူပုန္ေတြအေၾကာင္းကို သြားသတိရမိတယ္။ မေဝးေသးတဲ့ အတိတ္က တမီးလ္က်ားသူပုန္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ တမီးလ္လူမိ်ဳးေတြဟာ တကယ္ေတာ့ လူနဲစုေတြပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ကို စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္သားေတြအျဖစ္ အသံုးျပဳဘို႔ ၿဗိတိသ်ွကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားေတြက အိႏိၵယေတာင္ပိုင္းကေန သီရိလကၤာကြ်န္း (ယခင္ သီဟုိဠ္ကြ်န္း)ကို ၁၈ ရာစုတုန္းက ေခၚသြင္းလာခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔က ဟင္ဒူဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္လို႔ သီရိလကၤာသားေတြနဲ႔ ကိုးကြယ္မႈမွာလည္း မတူၾကပါဘူး။ အစပိုင္းမွာ အေရအတြက္မမ်ားခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ တမီးလ္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ သိီရိလကၤာ လူဦးေရရဲ႕ ၁၃ % အထိေတာင္ ရွိလာပါတယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆင္ဟာလီးစ္လို႔ေခၚတဲ့ သီရိလကၤာလူမိ်ဳးေတြဟာ တမီးလ္လူနည္းစုေတြအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြ လႊမ္းမိုးေစမယ့္ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားပတ္ဝန္းက်င္မွာ တမီးလ္ေတြက ဒါကို တရားဝင္ေရာ၊ တရားမဝင္ပါ ဆန္႔က်င္လာၾကတယ္။ ဒီလိုဆန္႔က်င္မႈေတြဟာ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားအစပိုင္းေလာက္မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ တမီးလ္ေတြအမ်ားစု ေနထိုင္ၾကတဲ့ သီရိလကၤာရဲ႕အေရွ႕ပိုင္းနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းေဒသေတြမွာ ေျပာက္က်ားစစ္ပဲြကို ပီပီျပင္ျပင္ တိုက္လာခဲ့ၾကၿပီး တမီးလ္ သူပုန္အုပ္စုေတြဟာ Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) လို႔ေခၚတဲ့ တမီးလ္က်ားမ်ား ဆိုတဲ့ အဖဲြ႔ေအာက္မွာ စုစည္းလာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအဖဲြ႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က (Velupillai Prabhakaran) ဗီလူပီလိုင္ ပရာ့ဗ္ဟာကရန္လို႔ ေခၚတဲ့ လူေတာ္တေယာက္။ သူက ေတာ္ေပမယ့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူ တေယာက္ပါ။ ဒီအဖဲြ႔ဟာ သီရိလကၤာအစိုးရကို တိုက္ခိုက္ရာမွာ ေျပာက္က်ားစစ္နည္းပရိယာယ္ေတြကို အသံုးျပဳသလို အၾကမ္းဖက္တဲ့ နည္းနာေပါင္းစံုကိုလည္း တဲြဖက္အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာေတြနဲ႔ အရပ္သားပစ္မွတ္ေတြကို အေသခံၿပီး လုပ္ႀကံတိုက္ခိုက္တဲ့ အၾကမ္းဖက္နည္းေတြကို သံုးခဲ့တာပါ။ ဒီအဖဲြ႔အတြက္ ရန္ပံုေငြကို အိႏိၵယနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာရိွတဲ့ ပင္လယ္ရပ္ျခား တမီးလ္လူမိ်ဳးေတြဆီက ရရိွခဲ့ၾကလို႔ သူတို႔ရဲ႕ စစ္ေရးအၾကမ္းဖက္လႈပ္ရွားမႈေတြ တျဖည္းျဖည္း အရိွန္ျမင့္လာခဲ့တယ္။ ပရာ့ဗ္ဟာကရန္ရဲ႕ ထူးခြၽန္ထက္ျမက္တဲ့ စစ္ေရးနည္းပရိယာယ္ေတြေၾကာင့္ ေလ့က်င့္မႈညံ့ဖ်င္းတဲ့ အစိုးရတပ္ေတြကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ တိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ တမီးလ္က်ားေတြဟာ သီရိလကၤာရဲ႕ ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၉၀ ႏွစ္ေတြအၾကားမွာ ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးေခ်ာင္းစီးတုိက္ပဲြေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့အတြက္ လူဦးေရ ႏွစ္သိန္းခဲြေလာက္ဟာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီစစ္ပဲြက သိပ္ကိုသည္းသန္ျပင္းထန္လြန္းလို႔ ေဒသဆိုင္ရာနဲ႔ ကမာၻ႔အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြက အာ႐ံုစိုက္လာၾကၿပီး ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတဲ့နည္းနဲ႔ အေျဖရွာၾကဖို႔ ဖိအားေပး တုိက္တြန္းလာၾကတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႕ ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးမႈနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးရခဲ့လို႔ အိႏိၵယ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖဲြ႔ေတြ ခ်ထားေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိႏိၵယတပ္ဖဲြ႔ေတြဟာ တမီးလ္က်ားေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔လာရသလို ဆင္ဟာလိီးစ္လူမိ်ဳး အမ်ားစုကလည္း သူတုိ႔ကို မယံုၾကည္ၾကျပန္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေသေက်ဒဏ္ရာရသူ ၁၂၀၀ ေလာက္ရိွလာတဲ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ အိႏိၵယ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထိမ္းသိမ္းေရးတပ္ေတြ ျပန္႐ုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တာကို လက္တံု႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ တမီးလ္က်ားေတြဟာ အိႏိၵယဝန္ႀကိီးခ်ဳပ္ ရာဂ်စ္္ဗ္ဂႏိီၵကို ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအမွားအတြက္ တမီးလ္က်ားေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ရတာကေတာ့ အိႏိၵယ တမီးလ္လူမိ်ဳးေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈပဲ။ အိႏိၵယတမီးလ္လူမိ်ဳးေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ဆံုးရံႈးခဲ့ရေပမယ့္ တမီးလ္ က်ားသူပုန္ေတြဟာ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း စစ္ၿပိဳင္ေနတဲ့ ႏွစ္ဖက္အၾကား ဘယ္ဘက္ကမွ အသာစီးမရခဲ့ၾကဘဲ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးစားပဲြမ်ားကတဆင့္ ယာယီအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ထိ ရရိွခဲ့တယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ကာလမွာ ႏွစ္ဖက္လံုးက ေနာက္ျပန္ျဖစ္မယ့္ တိုက္ပဲြေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က်ေတာ့ သီရိလကၤာမွာ သမၼတ ( Mahinda Rajapaksa ) မဟင္ဒါ ရာဂ်ာပတ္ဆာ အစိုးရအဖဲြ႔ တက္လာတယ္။ သူက တမီးလ္က်ားေတြကို ေခ်မႈန္းပစ္ဖို႔ သႏိၷ႒ာန္ခ်ထားသူပဲ။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္က်ေတာ့ အစိုးရတပ္က တမီးလ္က်ားေတြကို အႀကီးအက်ယ္ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ လန္းဆန္းတက္ႂကြေနတဲ့ အစိုးရတပ္ေတြဟာ သူပုန္ေတြကို မညႇာမတာ ရက္ရက္စက္စက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ပဲြေတြ သိသိသာသာ ရလာခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ေရးေအာင္ပဲြရဖို႔အတြက္ ရႏုိင္သမ်ွ အကုန္ထုတ္သံုးတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သီရိလကၤာအစိုးရတပ္ေတြက တမီးလ္က်ားသူပုန္ေတြအေပၚ ေအာင္ပဲြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရခဲ့တယ္။ အစိုးရတပ္မေတာ္က သူပုန္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေဒသေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ ပရာ့ဗ္ဟာကရန္က အစိုးရတပ္ေတြ သူတို႔ရဲ႕အခ်က္အခ်ာေနရာကို မသိမ္းပိုက္ႏိုိင္ေအာင္ မကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့သလို သူကိုယ္တုိင္လည္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ တိုက္ပဲြမွာ အသတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူပုန္တပ္ေတြဟာ သီရိလကၤာကြၽန္းရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းကြၽန္းဆြယ္နယ္ေျမ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ အစိုးရတပ္ေတြရဲ႕ ေခ်ာင္ပိတ္တိုက္ခိုက္တာ ခံရၿပီး ၿပိဳကဲြသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂၆ ႏွစ္ၾကာခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းပဋိပကၡဟာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ နိဂံုးကမၸတ္ အဆံုးသတ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္မဟုတ္ေသာ္လည္း… ေအာင္ပဲြ သီရိလကၤာရဲ႕ တမီးလ္က်ားသူပုန္ေတြကို ႏွိမ္နင္းခဲ့မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရကို အဲဒီအခိ်န္က အမိ်ဳးမိ်ဳးေဝဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာ့စ္အိန္းဂ်လိစ္ တိုင္းမ္စ္သတင္းေထာက္ မာ့က္မဂၢနီယာက “ျပည္တြင္းေသာင္းက်န္းမႈကို ႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့ အစိုးရေတြထဲက ရွားရွားပါးပါး ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့တဲ့ ပံုျပင္တပုဒ္” လို႔ အမွတ္သညာျပဳခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာပဲ အိႏိၵယရဲ႕ သီရိလကၤာၿငိ္မ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းေရးတပ္ဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္(ၿငိ္မ္း)က တမီးလ္က်ားေတြကို ႏွမ္နင္းႏိုင္ခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒါဟာ “ေသာင္းက်န္းမႈႏွိမ္နင္းေရး သီအုိရီေတြရဲ႕အလွည့္အေျပာင္း” လို႔ သူ ထင္ျမင္မိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေသာင္းက်န္းမႈႏွိမ္နင္းေရးမွာ ရက္ရက္စက္စက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အင္အားသံုးတဲ့ အေၾကာင္းအရာဟာ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေတြ ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ ထပ္ျပန္ေဝဖန္ေရးသားစရာ ျဖစ္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သီရိလကၤာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုယ္တိုင္က တမီးလ္ေသာင္းက်န္းမႈကို ႏွိမ္နင္းရာမွာ ျပင္းထန္တဲ့ စစ္နည္းပရိယာယ္ေတြ က်င့္သံုးခဲ့တာကို အမွတ္ေပးပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ဟာ တမီးလ္က်ားေတြကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရးကိစၥမွာ အရပ္သားမ်ား ေသေက်အနာတရျဖစ္မႈအတြက္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ပူညံပူညံအသံေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တယ္။ သီရိလကၤာကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဂိုတာ ဗာယာ ရာဂ်ာပါ့က္ဆာက ဘီဘီစီကို ေျပာၾကားခဲ့တာမွာ “က်ေနာ္တို႔မွာ ရွင္းလင္းတိက်တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ရိွတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တမီးလ္က်ားေတြကို ေခ်မႈန္းဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေပးဆပ္ရပါေစ…ခ်မယ္” တဲ့။ ကုလသမဂၢရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလကေန ေမလအထိ အရပ္သား ၇၀၀၀ ေလာက္ေသေက်ၿပီး ၁၆၇၀၀ ေလာက္ ဒဏ္ရာအနာတရ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စစ္ပဲြေတြေၾကာင့္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာေျပးၾကရတဲ့ အရပ္သားေတြက စုစုေပါင္း ႏွစ္သိန္းေလာက္ ရွိလိမ့္မယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးေစာင့္ၾကည့္ အဖဲြ႔အစည္းေတြကေတာ့ ထုိးစစ္အတြင္းမွာ မသကၤာတဲ့သူေတြအေပၚ အက်ဥ္းနည္း စစ္ေဆးစီရင္တာနဲ႔ အရပ္သားမ်ား ထိခိုက္အနာတရျဖစ္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီရိလကၤာအစိုးရကို ေဝဖန္ခဲ့ၾကတယ္။ ထိုးစစ္အတြင္းမွာ အရပ္သားေတြကို အထိအခိုက္နည္းေအာင္ အစိုးရတပ္ဘက္က အထူးစီစဥ္ေဆာင္ရြက္တာ မရိွသလို သူပုန္ေတြဘက္ကလည္း အရပ္သားေတြ မထိခိုက္ေအာင္ မကာကြယ္တဲ့အျပင္ အရပ္သားေတြကို လူသားဒိုင္းအျဖစ္ အသံုးခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ အစိုးရတပ္မေတာ္ဘက္ကို ထြက္ေျပးခိုလံႈတဲ့သူေတြကို ပစ္သတ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တမီးလ္က်ားသူပုန္ ႏွိမ္နင္းမႈ ေအာင္ျမင္ရတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ အိႏိၵယ ကာကြယ္ေရးရီဗ်ဴး ဂ်ာနယ္မွာ စာေရးဆရာ ဗီေက ရွာရွီကူးမားရဲ႕ “ရာဂ်ာပါ့က္ဆာ-မိုဒယ္” လို႔ သူ မွည့္ေခၚထားတဲ့ အေျခခံမူ ၈ ခ်က္ကိုပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္။ ဒီအေျခခံ ၈ ခ်က္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးခဲ့လို႔ အစိုးရက ေအာင္ပဲြခံႏိုင္တာပါလို႔ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စစ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက ယံုၾကည္ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့…
political will
go to hell (that is, ignore domestic and international criticism)
no negotiations
regulate media
no ceasefire
complete operational freedom
accent on young commanders
keep your neighbors in the loop
ႏိုင္ငံေရးအရ သႏိၷ႒ာန္ခိုင္ခိုင္မာမာရိွမႈ (တမီးလ္က်ားသူပုန္ေတြကို အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းမယ္ဆိုတဲ့ သမၼတရဲ႕သႏိၷ႒ာန္) - ေသလိုက္ပါလား ( အဓိပၸာယ္မွာ ျပည္တြင္းျပည္ပေဝဖန္မႈေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ) - လံုးဝ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတာ မလုပ္နဲ႔။ - မီဒီယာကို ထိန္းခ်ဳပ္။ - လံုးဝ အပစ္မရပ္နဲ႔။ - စစ္ဆင္ေရးမွာ အျပည့္အဝလြတ္လပ္ခြင့္ေပး။ - လူငယ္ ကြန္မန္ဒါေတြအေပၚ ဂ႐ုစိုက္။ - အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံမ်ားကို စည္း႐ံုး - ဝိုင္းဝန္းပါဝင္ပါေစ။ အထက္မွာ ေဖာ္ပခဲ့တာေတြကေတာ့ သီရိလကၤာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းေရးက သင္ခးစာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက အၾကမ္းဖက္ေသာင္းက်န္းသူ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရက အေရးႀကီးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက သမိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီ ေျပာခဲ့သလို “History is written by the victors” သမိုင္းဆိုတာ အႏိုင္ရသူေတြက ေရးတာ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ဖို႔ပါပဲ။ အခုလည္းပဲ NLD အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္တို႔က အနာဂတ္အေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းဖို႔ ဖိ္တ္ေခၚေနတဲ့အခါ အ႐ိုးမ်ားေသာ၊ ေခ်းခါးေသာ၊ ေၾကးထူမေနဘဲ ႐ိုးသားတဲ့ စိတ္ဓာတ္အရင္းခံနဲ႔ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကမယ္ဆုိရင္ အႏိုင္မရေတာင္ သေရက်ခဲ့ရင္ သမိုင္းကို အတူတကြ သင့္ေတာ္ရာ ေဝါဟာရေတြနဲ႔ စီကံုးႏိုင္ဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြ ေခၚတာကို ကုိယ့္အင္အား ထိန္းသိမ္းႀကီးထြားဖိုိ႔ အခြင့္အေရးတရပ္အျဖစ္ မ႐ိုးမသား ႀကံစည္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တမီးလ္က်ားသူပုန္ေတြလို ဇာတ္သိမ္းမလွ ျဖစ္ရလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆမိပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ ရဲထြန္း (သီေပါ) စာကိုး : Understanding Sri Lanka’s Defeat of the Tamil Tigers by Niel A. Smith, 'Joint Forces Quarterly,' Washington, DC, No. 59, 4th Quarter, 2010 : Wikipedia အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္း ။
