29/06/2025
Pas portës së vjetër, mbërthyer kujtimet
me gozhda të trasha si gishtat e burrit;
vetëm pak shtresa erëmira kanë mbetur në dollap,
në pritje të trupave që t’i zhubrosin.
Kangjellat e dritareve, si ushtarë të harruar
në një front të ngrirë,
ruajnë heshtjen në dhomat e ulëta.
Në një sirtar, ca pjata e kupa fërkojnë sytë e veshët,
të uritura për buzë që t’i prekin, t’i puthin.
Nuk e di kush e harroi derën e dollapit hapur,
veç sot në mëngjes,
p**a e komshijes fluturoi në parmakun e dritares
dhe, shpejt e shpejt, u ul mbi jorganin me këllëf të qëndisur
- e atje, në dollap, na bëri një vezë,
si për të na uruar mirëseardhjen.
© Albana Shala, 2025