Monument voor mijn moeder

28/06/2025

Gisteren lag er een brief op de mat als antwoord op
mijn brief die ik aan de mevr had gestuurd. Zij had een artikel geplaatst over de familie Belinfante. Dat was in het kerkblad de wegwijzer. Het was namelijk zo dat mijn oma 2 mannen als ik onderduiker in huis had gehad. Een was kleermaker en had als achternaam Belinfante. Oma had eerst alleen zijn voornaam
Joost geweten. Ik vroeg me na het lezen van het artikel af of deze Joost familie van haar zou kunnen zijn geweest. In de brief stond dat dat zeker goed zo kon zijn. Het verbaasd mij dat ik op mijn leeftijd nog altijd aan het spoorzoeken ben.

23/06/2025

20/06/2025

Kaarten eenmalige kunstuitgave. Exclusief te koop de de Magische Wilg in Zutphen. Klein formaat 11 x 11 cm kosten 2.50 groot formaat 3,50.

18/06/2025

Af en toe hoor ik toch nog dat mensen het filmpje op you tube hebben gezien. Gisteren sprak ik in de buurtband Diny Hamer die vond het ook een prachtig stukje film. Het verbaasd mij altijd dat er zoveel reclame voor van alles gemaakt wordt en dat daar wel de mogelijkheid voor is. Ben dankbaar dat er in Corona tijd toch de mogelijkheid ontstond door studenten en mijn kleinzoon om dit proefstukje film te kunnen maken. Nu denk ik wat de toekomst brengen mogen. Het schoolrapport van mijn moeder in oorlogstijd is een spiegel van wat we kinderen in oorlogstijd aan doen. De vragen blijven bestaan. Was mijn moeder het niet waard om gewoon haar basisschool te doorlopen? Was zij een gestolen kind? Nu er nieuwe oorlogen woede vervagen mijn vragen in de tijd.

05/06/2025

In onze gemeente Brummen kon je een kunstwerk inleveren over de 2 e wereld oorlog. Dat doe ik met dit geschreven stuk. Dit keer geen werk wat je kunt neerzetten of ophangen aan de muur. Gisteren viel het blad de wegwijzer in de brievenbus. Mijn oog viel op een stuk over mevr. Belinfante. Zou zij familie zijn van de Joost Belinfante die bij mijn oma in huis had gewoont tijdens de oorlog? Als we de film ooit kunnen maken moet het verhaal beginnen met een meisje dat voor de klas moest komen om te zeggen dat ze niets was. Nu ik 72 jaar ben en terug kijk weet ik dat het pesterijen waren van volwassen mensen. Mensen die een hekel hadden aan wat ze van Duitsers hadden meegemaakt. Ik had daar geen besef van. Oma was goed voor mij en haalde mij wel eens op van school. Ik
vond het niet erg dat ze zoals prins Bernhardt sprak. Nu besef ik waarom
Ik altijd voor spek en bonen mee mocht doen. Tja ik had een kunstwerkje kunnen knutselen. Daar had ik dit keer geen behoefte aan. De letters in zwart wit voldoen dit keer. Ook de wetenschap dat het vrije woord het gereedschap van het leven kan zijn. Dankbaar voor het kleine stukje film dat ik met mijn kleinzoon mocht maken. “Monument voor mijn moeder” te zien op you tube. Zou het ooit een vervolg krijgen?

05/06/2025

1960 Amsterdam. Nassaukade. Dr. Rijkkramerschool. Een indrukwekkend dag waarbij ik voor de klas stond en moest zeggen wat ik was. Ik hoor mijzelf nog zeggen ik ben niets.

13/05/2025

Zou dit het begin van de film kunnen worden? Vandaag worden de eerste kaarten opgehaald.

08/05/2025

Ook voor mijn vader dit monument. Twee mooie mensen die als kind de oorlog mee hebben gemaakt. Nu pas het besef bij mij, wat dat voor inpakt op onze levens geeft gehad. Luisteren was het grote gebod. Dat neem je mee uit een oorlog en leer je je kinderen. Bij gevaar is het natuurlijk belangrijk dat kinderen luisteren. Na de kinderjaren van de nieuwe generatie ontstond provo. Wat een onzin waarom moeten we luisteren. We vieren feest de oorlog is voorbij. Flower power! De macht aan de bloemen en de bijtjes. Ik schrijf nu begin 2025 de realiteit dringt zich aan ons op.

05/05/2025

Welke verhalen vertellen we nog door aan volgende generaties? Ik vertel over hoe ik geboren werd 7 jaar na het einde van de 2e wereld oorlog. Had ik enig idee van wat mijn ouders hadden mee gemaakt. Welke geluiden welke geuren hun leven hadden beheerst. Mam die brandende vliegtuigenover de stad had zien gaan. Mensen uit vuilnisbakken had zien eten. Na een bare tocht het goed kreeg bij een familie in Groningen maar ook daar ineens bombardementen had mee gemaakt. Vader die met zijn moeder barre tochten had gemaakt om
Linnengoed te ruilen voor eten. Ook dat hij met zijn vader was beschoten toen ze een trein vol eten hadden willen openbreken. Dat hij een verhaal over zijn zieke moeder aan de soldaat had verteld en daarmee weg was gekomen. Kennelijk had die Duitse soldaat ook een moeder gehad waar hij om gaf. De twee oma’s die ik had. Wat hun geschiedenis was had ik als peutertje geen idee van. Maar de verschillen waren groot. Oma met haar achtergrond in Paaslo en familie die hun bijl in Amsterdam waren gaan zoeken. Maar ook een oma die gevlucht was uit een klooster. Ze sprak ongeveer zoals prins Bernhard. Kinderen die de geschiedenis mee mogen nemen de tijd in. Ik groeide op met provo en flower power. Liefde zou alles kunnen overwinnen. Zou dat een droom zijn?We horen dat we andere vormen moeten gaan vinden om vrijheid te vieren. Het leven is verandering dat laat de geschiedenis ons zien. We hebben behoefte aan een visie voor de toekomst van velen. Wat is vrijheid? Doen wat je zelf wil en uit schreeuwen van een eigen wil. Een ander vertellen hoe jij vindt dat iets moet. Of is vrijheid zoeken naar waar we rekening met elkaar kunnen houden en kunnen zorgen dat gezondheidszorg en onderwijs iedereen kan bereiken. De inzet van onze voorouders waren de bouwstenen voor onze toekomst en onze mogelijkheden. Ik vier mijn 5 e mei 2025 met het geschreven woord. Laten we elkaar mooie woorden geven die uitzicht bieden op een leven met toekomst.

23/04/2025

Van mijn moeder geleerd om te krassen als het je tegen zit. Van alles wat tegen zit valt iets goeds te maken heb ik van haar geleerd. Een eerste serie kaarten is bij de drukkerij.

14/04/2025

Oorlogs rapport van mijn moeder. Een jong meisje wat mooie cijfers haalt. Daarop volgt het beeld van het kelderen van cijfers en gemiste schooldagen. Dat waren de dagen dat ze via kinderhulp van het rode kruis met een trekschuit naar Groningen werd gebracht. Ze was toen zwaar ondervoed net als haar broertje. Haar broertje kreeg onderdak bij de eigenaren van café bedrijf van “tante Sjakie” en mijn moeder bij de familie La Croix’ ze vertelde ons over de barre tocht over het IJsselmeer ook dat zij dankzij die hulp de oorlog had overleefd.

23/03/2025