19/11/2024
Sinds 2022 schrijf ik jaarlijks een a-vier schrift vol. Op de kaft van alle drie die schriften staan twaalf vakjes, een voor elke maand. Goede ervaringen belanden op mijn omslag. Zo weet ik dat het nu zeven maanden geleden is dat ik dacht: ik wil iets met kunst en cultuur, en volgens mij kan ik het ook. Stap 1: podiumfitness.
Sinds dien geef ik me op voor elke open mic en ga in op ieder aanbod om te presenteren of iets voor te dragen, voorzover mijn agenda ruimte biedt. Waar ik voorheen depersonaliseerde op een podium en presenteerde vanuit een zwart g*t, lukt het nu steeds beter om de vibe in het publiek te voelen. Ik begin een houding te ontwikkelen en ik kan zelfs nadenken on stage.
Afgelopen donderdag was daar een voorbeeld van. In 1.5u maakte ik een performance van 10 minuten. Een combinatie van publieksinteractie en gesproken woord. Vanzelfsprekend was dit niet mijn sterkste performance, en ook mijn tekst zou genieten van redactiewerk. Maarja, ik was er en ik stond er wel. Al met al vond ik deze verschijning goed genoeg. Daarom straalt er trots dwars door mijn tevredenheid heen. Want voltooid is misschien wel beter dan perfect.
Mijn nieuwe motto: zomaar gezegd, zomaar gedaan.
📸
📍
🔊