18/08/2025
ऐनाको छेउबाट
ऐना हेरेर म कहिल्यै रोएको छैन आमा
तर मैलें ऐना हेर्दा को एकजना आँसु झार्दै आएको छ
म कता गुम्सिएर थचक्क बस्छु
र ऐनामा अड्किएको त्यो अनुहार
त्यो को हो ? मलाई थाहा छैन
सधैं भन्नुहुन्थ्यो,
ऐनाले त अनुहार देखाउँछ
आत्मा होइन
तर विदेशको यो गह्रौं थकाइले
शरीर मात्र होइन
आत्मा पनि चिरिएको छ, आमा
धेरै भयो
गालाको डिम्पलमा हाँसो होइन
धुलो बस्छ यहाँ
मुस्कान भन्दा धेरै भारि भएको छ
यस देशको नोटहरू
जसले तिम्रो दाँत फेर्न सक्छ
तर मेरो रात फेर्दैन
खोइ थाहा छैन ऐनामा मलाई देखेर को रुन्छ
सायद त्यो तिमी हौ की आमा
सायद त्यो मैले छोडेको बुबाको चिउँडो हो,
सायद त्यो मेरो बालापन हो
जसले मलाई आँखा तिर हेरेर सोध्छ,
तँ कसरी यत्रो ठूलो भयस् ?
तर यति सानो किन देखिन्छस् ?
यहाँ शहर छ,
त्यो कुहिरोले ढाकिएको भञ्ज्याङझैं छ
घाम देख्न सकिँदैन
सपना देख्न डर लाग्छ
किनभने सपनाले मलाई झस्काउँछ
तिम्रो रित्तो चुलो, बुबाको दबिएको खोकी
र बहिनीको अधुरो सिन्दूरजस्तो
आमा,
म त सधैं बलियो देखिन खोज्छु
तर ऐनाले मलाई नङ चिरेर
कुनै भित्री विवशता देखाउँछ
जसले तिमीलाई सम्झिन्छु भन्दै रुन्छ
शायद,
मैले ऐना हेरेर कहिल्यै रोएको छैन
तर ऐना भने सधैं मेरा आँखा भिजाउँछ
ऐनामा खै को पो रुन्छ त्यसरी ।।
