Dale's Catholic Corner

Dale's Catholic Corner Weak Catholics Become Protestant and
Strong Protestants Become Catholic

"Alam n'yo ba na ang Bibliya na gamit ninyo ngayon ay nanggaling sa Simbahang Katolika?" ay nagbubukas ng isang mahalaga...
02/07/2025

"Alam n'yo ba na ang Bibliya na gamit ninyo ngayon ay nanggaling sa Simbahang Katolika?"

ay nagbubukas ng isang mahalagang pag-uusap hinggil sa pinagmulan ng Bibliya, ang papel ng Simbahan sa pagbuo nito, at ang paglitaw ng iba't ibang denominasyon sa kasaysayan ng Kristiyanismo. Layunin ng post na ito na suriin ang mga argumentong ito gamit ang mga talata sa Bibliya, ang makasaysayang konteksto, at ang mga implikasyon nito sa ating pananampalataya.

Isang Protestanteng INC ang nagsabi na bagamat ang Simbahang Katolika ang nagtipon ng Bibliya, hindi nito sinusunod ang lahat ng mga utos ng Diyos. Ang tugon ay nagtatanong sa lehitimidad ng Iglesia ni Cristo (INC) at iba pang mga denominasyon na umusbong pagkatapos ng pagsasama-sama ng Bibliya, partikular na kung paano nila binibigyang-kahulugan ang Mateo 16:18.


Ang Mateo 16:18 at ang "Mga Pintuan ng Hades": "At sasabihin ko sa iyo, na ikaw ay Pedro, at sa ibabaw ng batong ito ay itatayo ko ang aking iglesia; at ang mga pintuan ng Hades ay hindi mananaig laban dito." (Mateo 16:18) Madalas gamitin ang talatang ito upang suportahan ang isang partikular na interpretasyon ng "tunay na simbahan." Ngunit, mahalagang isaalang-alang ang konteksto. ang katatagan ng Kanyang simbahan sa kabila ng mga pagsubok at pag-uusig. Ang "mga pintuan ng Hades" ay sumisimbolo sa mga kapangyarihan ng kasamaan na hindi mananaig laban sa simbahan ni Kristo. Hindi ito nangangahulugan ng isang perpektong, walang-kamaliang institusyon sa lupa.

Ang Pinagmulan ng Bibliya at ang Simbahan: Isang Mahalagang Paglilinaw: Hindi ang Bibliya ang pinagmulan ng Simbahan; na nakapagbasa lang tulad ni Felix Manalo ng Biblia ay nag tatag na ng simbahan..

ang Simbahan ang pinagmulan ng Bibliya. dahil ang Catholic Church ang nag Compile ng Bible.

Ang mga aklat ng Bibliya ay isinulat para sa at ng mga umiiral nang mga komunidad ng mga Kristiyano bago pa man maisaayos ang Bibliya bilang isang kanon. (Halimbawa, ang mga sulat ni Apostol Pablo sa iba't ibang mga simbahan sa Bagong Tipan.) Ang pagsasama-sama ng mga aklat sa Bibliya ay isang proseso na tumagal ng ilang siglo, na may mahalagang papel ang Simbahang Katolika sa pagpili at pag-aayos ng mga aklat na isasama sa kanon. Ang pagkumpleto ng Bibliya ay around 300 AD. Ang prosesong ito ay naganap sa loob ng isang umiiral nang komunidad ng pananampalataya, na nagpapahiwatig na ang Simbahan ay nauna sa pagsasama-sama ng Bibliya.

Tradisyon at Interpretasyon: Ang Papel ng Apostolic Succession: 2 Tesalonica 2:15: "Kaya nga, mga kapatid, tumayo kayo at hawakan ninyo ang mga kaugalian na inyong natutuhan, maging sa pamamagitan ng salita, maging sa pamamagitan ng aming sulat." Ang tradisyon ng Simbahan, na ipinasa mula sa mga Apostoles sa pamamagitan ng apostolic succession, ay may mahalagang papel sa pag-unawa at pagbibigay-kahulugan sa Bibliya. Ang pagbabasa ng Bibliya nang walang pagsasaalang-alang sa tradisyon at makasaysayang konteksto ay maaaring humantong sa maling interpretasyon at sa pagkakahati-hati.

Ang Paglitaw ng Iba't Ibang Sekta at ang Babala Tungkol sa mga Bulang Propeta: Isang Maingat na Pagsusuri: Ang paglitaw ng iba't ibang mga sekta, kabilang ang INC, Mormons, at more than 44,000 ay hindi bago sa kasaysayan ng Kristiyanismo.

Nagbabala si Hesus laban sa mga bulang propeta. (Mateo 7:15-20; Mateo 24:11, 24) Ang pagkilala sa tunay na turo ay nangangailangan ng maingat na pag-aaral ng Banal na Kasulatan, panalangin, at pagsasaalang-alang sa patnubay ng Espiritu Santo. Ang pag-iral ng mga bulang propeta ay hindi nagpapawalang-bisa sa katotohanan ng mensahe ng Ebanghelyo.

Timeline: Isang Makasaysayang Perspektibo:
- 33 AD: Pagkamatay at muling pagkabuhay ni Hesus; pagkakatatag ng Simbahan.
- 300 AD (approx.): Pagkumpleto ng Bibliya (New Testament canon).
- 1517: Simula ng Repormasyon.
- 1914: Pagkakatatag ng Iglesia ni Cristo ni Felix Manalo.

Tanong
- Saan nanggaling ang interpretasyon ni Felix Manalo?
- Bakit hindi sapat na nabasa lang ang Bibliya para magtayo ng simbahan?
- Ano ang papel ng tradisyon at turo ng mga apostol sa pag-unawa sa Bibliya?

*Sagot*

- Ang interpretasyon ni Felix Manalo ay nakabase sa kanyang sariling pag-unawa sa Bibliya, ngunit hindi ito sapat para magtayo ng simbahan.
- Ang tradisyon at turo ng mga apostol ay mahalaga sa pag-unawa sa Bibliya, dahil ito ay nakabase sa mga salita at gawa ni Hesus.
- Ang Simbahang Katolika ay naniniwala na ito ang tunay na simbahan na itinatag ni Hesus, at ito ay nakabase sa mga turo ng mga apostol at sa tradisyon ng Simbahan.

Ang malaking pagitan ng panahon sa pagitan ng pagkakatatag ng Simbahan ni Kristo (33 AD) at ng pagkakatatag ng INC (1914) ay nagtataas ng mga tanong tungkol sa pagpapatuloy ng awtoridad at ang interpretasyon ng Mateo 16:18. Ang argumento ay hindi tungkol sa pagtanggi sa personal na pananampalataya, kundi sa pag-unawa sa makasaysayang konteksto at ang kahalagahan ng pag-aaral ng Bibliya sa loob ng isang komunidad ng pananampalataya.


Ang tanong kung alin ang "tunay na simbahan" ay isang komplikado at patuloy na pinag-uusapang isyu na may iba't ibang interpretasyon. Ang pag-unawa sa makasaysayang konteksto, ang papel ng tradisyon, at ang babala ni Hesus laban sa mga bulang propeta ay mahalaga sa paghahanap ng katotohanan. Ang paghahanap ng katotohanan ay nangangailangan ng maingat na pag-aaral ng Bibliya, panalangin, at pagsasaalang-alang sa patnubay ng Espiritu Santo.


A Solemn Celebration: Honoring Saints Peter and Paul The Solemnity of Saints Peter and Paul, observed annually on June 2...
28/06/2025

A Solemn Celebration: Honoring Saints Peter and Paul

The Solemnity of Saints Peter and Paul, observed annually on June 29th, is a significant event in the Catholic Church. This high-ranking feast celebrates the martyrdom in Rome of two pivotal figures in the early Church: Saint Peter, the first Pope, and Saint Paul, the Apostle to the Gentiles. Their combined impact on the development and spread of Christianity is immeasurable.


Tradition holds that both Peter and Paul were martyred in Rome during the reign of Emperor Nero around 64 AD. While the exact dates of their deaths differ, the Church chose June 29th as a single day of commemoration, symbolizing their unified role in establishing the Church. The date may also mark the translation of their relics. The choice of June 29th might also reflect a replacement of a pagan festival with a Christian celebration .

This solemnity is a testament to the enduring legacy of Peter and Paul. Peter, known for his unwavering faith despite his initial denials (Matthew 26:69-75), is recognized as the "rock" upon which Christ built His Church (Matthew 16:18). This verse, the Gospel reading for the Solemnity, highlights Peter's pivotal role in the Church's foundation. Paul, initially a persecutor of Christians, underwent a dramatic conversion (Acts 9:1-19) and became a prolific missionary, authoring numerous letters that make up a significant portion of the New Testament. His missionary journeys expanded Christianity throughout the Roman Empire .


Peter and Paul's combined influence is profound. Peter's leadership in the early Church established its structure and authority. Paul's missionary work and theological writings shaped Christian doctrine and practice, particularly his emphasis on the universality of salvation through faith in Christ. Their martyrdom became a powerful symbol of unwavering commitment to the faith, inspiring countless Christians throughout history .


Reflection on Today's Readings and Gospel:

The readings for the Solemnity of Saints Peter and Paul offer powerful lessons for today's world. The First Reading (Acts 12:1-11) recounts Peter's miraculous escape from prison, highlighting God's protection of His Church even amidst persecution. This resonates with the ongoing challenges faced by Christians in many parts of the world who experience oppression and violence for their faith .

The Second Reading (2 Timothy 4:6-8, 17-18) echoes Paul's unwavering faith in the face of impending death. His words, "I have competed well; I have finished the race; I have kept the faith," inspire perseverance in the face of adversity. This resonates with the many challenges facing individuals and societies today, including social injustice, environmental concerns, and political unrest .

The Gospel (Matthew 16:13-19) underscores the importance of a firm confession of faith. Peter's declaration, "You are the Messiah, the Son of the living God," is the foundation upon which the Church is built. In a world often characterized by relativism and doubt, this reading calls us to reaffirm our faith and stand firm in our beliefs .



IMMACULATE HEART OF THE BLESSED VIRGIN MARY (July 28, 2025)The attention of Christians was early attracted by the love a...
28/06/2025

IMMACULATE HEART OF THE BLESSED VIRGIN MARY (July 28, 2025)

The attention of Christians was early attracted by the love and virtues of the Heart of Mary. The Gospel itself invited this attention with exquisite discretion and delicacy. What was first excited was compassion for the Virgin Mother. It was, so to speak, at the foot of the Cross that the Christian heart first made the acquaintance of the Heart of Mary. Simeon’s prophecy paved the way and furnished the devotion with one of its favorite formulae and most popular representations: the heart pierced with a sword. But Mary was not merely passive at the foot of the Cross; “she cooperated through charity”, as Saint Augustine says, “in the work of our redemption.”

It is only in the twelfth, or towards the end of the eleventh century, that slight indications of a regular devotion are perceived in a sermon by Saint Bernard (De duodecim stellis).

Stronger evidences are discernible in the pious meditations on the Ave Maria and the Salve Regina, usually attributed either to Saint Anselm of Lucca (+ 1080) or Saint Bernard; and also in the large book De laudibus B. Mariae Virginis (Douai, 1625) by Richard de Saint-Laurent.

In Saint Mechtilde (+ 1298) and Saint Gertrude (+ 1302) the devotion had two earnest adherents. A little earlier it had been included by Saint Thomas Becket in the devotion to the joys and sorrows of Mary, by Blessed Hermann (+ 1245), one of the first spiritual children of Saint Dominic, in his other devotions to Mary, and somewhat later it appeared in Saint Bridget’s Book of Revelations.

Saint Ambrose perceived in her the model of a virginal soul. Saint Bernardine of Siena (+ 1444) was more absorbed in the contemplation of the virginal heart, and it is from him that the Church has borrowed the lessons of the Second Nocturn for the feast of the Heart of Mary. Saint Francis de Sales speaks of the perfections of this heart, the model of love for God, and dedicated to it his Theotimus.

In the second half of the sixteenth century and the first half of the seventeenth, ascetic authors dwelt upon this devotion at greater length. It was, however, reserved to Saint Jean Eudes (+ 1681) to propagate the devotion, to make it public, and to have a feast celebrated in honor of the Heart of Mary, first at Autun in 1648 and afterwards in a number of French dioceses.

In 1799 Pius VI, then in captivity at Florence, granted the Bishop of Palermo the feast of the Most Pure Heart of Mary for some of the churches in his diocese. In 1805 Pius VII made a new concession, thanks to which the feast was soon widely observed. Such was the existing condition when a twofold movement, started in Paris, gave fresh impetus to the devotion. The two factors of this movement were first of all the revelation of the “miraculous medal” in 1830 and all the prodigies that followed, and then the establishment at Notre-Dame-des-Victoires of the Archconfraternity of the Immaculate Heart of Mary, Refuge of Sinners, which spread rapidly throughout the world and was the source of numberless graces. On 21 July 1855, the Congregation of Rites finally approved the Office and Mass of the Most Pure Heart of Mary without, however, imposing them upon the Universal Church.





27/06/2025

Sa pananampalatayang Katoliko, ang Purgatoryo ay isang kalagayan ng pagdadalisay pagkatapos ng kamatayan para sa mga namamatay na nasa biyaya at pagkakaibigan ng Diyos, ngunit di pa perpekto.
Ito ay isang panahon ng paglilinis, na naghahanda sa kaluluwa para sa lubos na pagsasama sa Diyos.
Bagamat walang direktang pagbanggit ng salitang "Purgatoryo" sa Bibliya, ang mga talata gaya ng Mateo 12:32 at 1 Corinto 3:15 ay nagpapahiwatig ng isang proseso ng pagdadalisay. Ang kahalagahan nito ay nasa walang hanggang awa at katarungan ng Diyos, na nag-aalok ng daan tungo sa kabanalan kahit pagkatapos ng buhay sa lupa. Manalangin tayo para sa mga kaluluwa sa Purgatoryo! 🙏

The Most Sacred Heart of Jesus: A Celebration of Unconditional Love June 27th is the Solemnity of the Most Sacred Heart ...
26/06/2025

The Most Sacred Heart of Jesus: A Celebration of Unconditional Love

June 27th is the Solemnity of the Most Sacred Heart of Jesus, a day dedicated to honoring the boundless love of Jesus Christ, symbolized by his Sacred Heart. This devotion emphasizes the immeasurable love Jesus has for each of us, a love that led him to sacrifice himself on the cross for our salvation.

Why We Celebrate?

The devotion to the Sacred Heart gained significant momentum in the 17th century, largely due to the revelations of Saint Margaret Mary Alacoque, a French Visitation nun. She reported visions of Jesus, who revealed his profound love for humanity and requested a special feast day to honor this love. These visions emphasized the need for reparation for sins and the promise of blessings for those devoted to his Sacred Heart.

While no single verse explicitly mentions "The Sacred Heart," the devotion is deeply rooted in numerous passages illustrating Jesus' love and compassion:

- John 3:16: "For God so loved the world that he gave his one and only Son, that whoever believes in him shall not perish but have eternal life." This verse perfectly encapsulates the immeasurable love at the heart of the devotion.
- John 15:13: "Greater love has no one than this: to lay down one’s life for one’s friends." This verse speaks directly to Jesus' ultimate sacrifice, the very essence of his love for humanity.
- Matthew 5:44-48: "But I tell you, love your enemies and pray for those who persecute you, that you may be children of your Father in heaven. He causes his sun to rise on the evil and the good, and sends rain on the righteous and the unrighteous. For if you love those who love you, what reward will you get? Are not even the tax collectors doing that? And if you greet only your own people, what are you doing more than others? Do not even pagans do that?" This passage highlights Jesus' all-encompassing love, extending even to those who oppose him.

Significance in the Catholic Faith:

The devotion to the Sacred Heart holds profound meaning for Catholics:

- Symbol of God's Unconditional Love: The Sacred Heart is a potent symbol of God's boundless love, a love that persists despite our flaws and failings.
- Source of Grace and Mercy: Devotees believe that devotion to the Sacred Heart brings an abundance of grace, mercy, and forgiveness.
- Call to Reparation: The devotion encourages acts of reparation for sins against Jesus and his Church, acknowledging the pain caused by human actions.
- Spiritual Renewal: The feast day is a time for spiritual renewal, reflection on one's relationship with God, and recommitment to a life of love and service.

Historical Basis:

While the devotion to the Sacred Heart evolved gradually, St. Margaret Mary Alacoque's 17th-century visions were pivotal. Her revelations, emphasizing prayer, reparation, and receiving Holy Communion on the first Friday of each month, contributed significantly to the devotion's widespread acceptance. The Church officially recognized the feast day in the 18th century.

Gospel Reflection (Luke 15:3-7):

Today's Gospel reading, the parable of the lost sheep, beautifully complements the devotion to the Sacred Heart. Jesus' actions in the parable – leaving the ninety-nine to search for the one lost sheep – mirror the boundless love of the Sacred Heart. God doesn't abandon us even when we stray; He actively seeks us out with immense joy. This parable reminds us of God's unwavering commitment to each of us, regardless of our failings or distance from Him. In today's world, marked by division and conflict, this message of unconditional love and relentless pursuit is more relevant than ever. It calls us to extend the same compassion and understanding to others, especially those who feel lost or marginalized. Let us strive to reflect the love of the Sacred Heart in our actions and interactions with the world around us.

Araw ng Kapanganakan ni San Juan Bautista: Isang Pagdiriwang ng Paglilingkod Isang maligayang pagbati sa lahat! Ngayon a...
24/06/2025

Araw ng Kapanganakan ni San Juan Bautista: Isang Pagdiriwang ng Paglilingkod

Isang maligayang pagbati sa lahat! Ngayon ay ating pinagdiriwang ang kapanganakan ni San Juan Bautista, ang dakilang propeta na naghanda ng daan para sa pagdating ni Jesu-Kristo. Hindi tulad ng ibang mga santo na ang araw ng kamatayan ang ipinagdiriwang, ang kapanganakan ni San Juan Bautista ay pinarangalan dahil sa kanyang mahalagang papel sa kasaysayan ng kaligtasan. Siya ay isinilang upang maging isang saksi, isang tinig na sumisigaw sa ilang, na inihahanda ang mga tao para sa pagdating ng Mesiyas.

Ang Buhay at Pamana ni San Juan Bautista:

Si San Juan Bautista, anak ni Zacarias at Elisabet, ay ipinahayag na isang banal na bata pa lamang sa sinapupunan ng kanyang ina. (Lucas 1:13-17) Ang kanyang misyon ay malinaw: "Ako ang tinig ng isang sumisigaw sa ilang: Ituwid ninyo ang daan ng Panginoon!" (Mateo 3:3). Siya ay isang taong nanawagan sa pagsisisi at pagbabagong-buhay, na nagbibinyag sa mga taong nagsisisi sa kanilang mga kasalanan. Ang kanyang pagbibinyag ay isang simbolo ng paglilinis at paghahanda para sa pagdating ng Kaharian ng Diyos.

Ang pinakamahalagang pangyayari sa buhay ni San Juan Bautista ay ang kanyang pagbibinyag kay Hesus sa Ilog Jordan. (Mateo 3:13-17) Sa sandaling ito, ang Espiritu Santo ay bumaba sa anyong kalapati, at isang tinig mula sa langit ang nagsabi, "Ito ang aking Anak na sinisinta, na aking kinalulugdan." Dito ay nakita natin ang pagkilala ni Hesus bilang Anak ng Diyos at ang pagsisimula ng kanyang pampublikong ministeryo.

Ang pagiging matapat at walang takot ni San Juan Bautista ay humantong sa kanyang kamatayan. Dahil sa kanyang pagsaway kay Haring Herodes dahil sa kanyang pakikipag-asawa kay Herodias, ipinabilanggo at pinugutan ng ulo si San Juan. (Mateo 14:1-12) Ngunit ang kanyang kamatayan ay hindi nagwakas sa kanyang paglilingkod. Ang kanyang buhay at pagkamatay ay nagsisilbing inspirasyon sa mga mananampalataya na manatili sa katotohanan, kahit na ito ay nangangahulugan ng pagsasakripisyo.

Ang Kahalagahan ng Pagdiriwang:

Ang pagdiriwang ng kapanganakan ni San Juan Bautista ay isang paggunita sa kanyang mahalagang papel sa kasaysayan ng kaligtasan. Siya ay isang halimbawa ng pagsunod sa Diyos, pagiging matapat sa kanyang tawag, at pagiging handang magsakripisyo para sa katotohanan. Ang kanyang buhay ay nagtuturo sa atin na ang tunay na paglilingkod ay nagmumula sa pag-ibig sa Diyos at sa kapwa.


Ang tanong ng MCGI ay isang (REDUCTIO AD ABSURDUM)—isang lohikal na fallacy na naglalayong pabulaanan ang isang argument...
14/06/2025

Ang tanong ng MCGI ay isang (REDUCTIO AD ABSURDUM)—isang lohikal na fallacy na naglalayong pabulaanan ang isang argumento sa pamamagitan ng pagdadala nito sa isang katawa-tawa o imposible na konklusyon. Sa kasong ito, sinusubukan nilang pabulaanan ang kahalagahan ng Krus sa pamamagitan ng pagpapalit nito ng electric chair. Ito ay isang maling pag-atake sa simbolo at hindi sa tunay na kahalagahan nito.

Bilang isang tagapagtanggol ng pananampalatayang Katoliko, sasagutin ko ang tanong na ito sa isang lohikal, makatotohanan, at detalyadong paraan:

1. Ang Krus ay Higit Pa sa Isang Instrumento ng Kamatayan:

Ang krus, sa konteksto ng Kristiyanismo, ay hindi lamang simbolo ng isang paraan ng pagpatay; ito ay isang malalim na simbolo ng:

- Pagsasakripisyo: Ang pagkamatay ni Hesus sa krus ay ang sukdulang pagsasakripisyo para sa kaligtasan ng sangkatauhan. Ang pagpili ng Diyos sa paraan ng pagpapako sa krus ay hindi arbitraryo; ito ay may malalim na kahulugan sa konteksto ng Lumang Tipan (halimbawa, ang mga hain na inihahain sa Diyos). Ang pagkamatay sa krus ay isang simbolo ng pagsuko ng sarili sa kalooban ng Diyos, isang kilos ng pag-ibig na lampas sa pag-unawa ng tao.
- Pagwagi sa Kasalanan at Kamatayan: Ang kamatayan ni Hesus sa krus ay hindi isang pagkatalo, kundi isang pagwagi. Sa pamamagitan ng kanyang pagkamatay, binasag niya ang kapangyarihan ng kasalanan at kamatayan, na nagbubukas ng daan tungo sa kaligtasan. Ang electric chair, sa kabilang banda, ay isang instrumento ng parusa, hindi ng pagwagi.
- Pagtubos: Ang krus ay ang simbolo ng pagtubos ng sangkatauhan mula sa kasalanan. Ang dugo ni Hesus, na ibinuhos sa krus, ay naglilinis sa ating mga kasalanan at nagpapalapit sa atin sa Diyos. Ang paraan ng pagkamatay ay hindi nagbabawas sa kahalagahan ng pagtubos.

2. Biblikal na Suporta:

Maraming talata sa Bibliya ang nagsasalaysay ng pagpapako sa krus ni Hesus at ang kahalagahan nito:

- Mateo 27:33-56; Marcos 15:22-41; Lucas 23:26-49; Juan 19:16-42: Ang mga ebanghelyo ay naglalarawan ng pagpapako sa krus ni Hesus nang detalyado, na nagbibigay-diin sa kanyang pagdurusa at pagsasakripisyo.
- 1 Corinto 1:18: "Sapagkat ang salita ng krus ay kamangmangan sa mga nagsisira, ngunit sa atin, na naligtas, ito'y kapangyarihan ng Dios." Ipinapakita nito ang kahalagahan ng krus na higit pa sa pisikal na anyo nito.
- Galacia 6:14: "Ngunit pagka sa akin ay ipinako sa krus, huwag nang magpabigay ng kaluwalhatian sa akin." Nagbibigay-diin ito sa pagsasakripisyo ni Hesus sa krus.

3. Ang Pagtatanong sa Plano ng Diyos:

Ang tanong ng MCGI ay isang pagtatanong sa soberanya ng Diyos. Ang Diyos, sa kanyang karunungan, ay may dahilan kung bakit pinili ang krus bilang instrumento ng kamatayan ni Hesus. Ang pagtatanong kung ano sana ang nangyari kung nagiba ang paraan ay isang pag-aalinlangan sa plano ng Diyos.

4. Ang Simbolismo ng Krus sa Katolisismo:

Ang krus ay isang sentral na simbolo sa Katolisismo. Hindi ito isang simbolo lamang, kundi isang paalala ng dakilang pagsasakripisyo ni Hesus para sa kaligtasan ng sangkatauhan.

5. Lohikal at Makatotohanang Pag-iisip:

Ang paggamit ng electric chair ay hindi nagbabago sa esensya ng pagsasakripisyo ni Hesus. Ang tanong ng MCGI ay isang pagtatangka na pabulaanan ang pananampalatayang Katoliko sa pamamagitan ng isang maling pag-aakala. Ang kahalagahan ng krus ay hindi nakasalalay sa instrumento mismo, kundi sa espirituwal na kahulugan nito.

Sa madaling salita, ang pagtatanong kung ano ang mangyayari kung iba ang paraan ng pagkamatay ni Hesus ay hindi nagbabawas sa kahalagahan ng kanyang pagsasakripisyo. Ang krus ay isang simbolo ng dakilang pag-ibig at pagtubos, at ang kahalagahan nito ay nananatiling buo kahit na ano pa man ang piniling instrumento ng kanyang kamatayan.









⚠️ INC:  Bulaang Propeta o Tunay na Simbahan? (INC: False Prophet or True Church?) Ang Iglesia ni Cristo (INC) ay isang ...
12/06/2025

⚠️ INC: Bulaang Propeta o Tunay na Simbahan? (INC: False Prophet or True Church?)

Ang Iglesia ni Cristo (INC) ay isang relihiyosong samahan na itinatag noong 1914 ni Felix Y. Manalo. Mahalagang tandaan na ito ay isang rehistradong unipersonal na korporasyon sa Securities and Exchange Commission (SEC), na nagpapahiwatig na ito ay itinatag bilang isang legal na entidad sa ilalim ng batas ng Pilipinas. Ang INC ay walang direktang koneksyon sa simbahan na itinatag ni Hesus, na karaniwang tinutukoy bilang simbahang Katoliko.

Pagkakatatag at Paglago

Si Felix Manalo, na ipinanganak noong 1886, ay lumaki sa Simbahang Katoliko ngunit lumipat sa iba't ibang denominasyon ng Protestante bago itinatag ang INC. Noong 1913, nagsimula siyang mangaral sa Punta, Santa Ana, Maynila, at noong Hulyo 27, 1914, ay pormal na nairehistro ang INC bilang isang korporasyon sole. Ang pagkakatatag ng INC ay may mga kontrobersyal na interpretasyon, lalo na ang pag-angkin ng ilang miyembro na si Manalo ay ang "anghel na umaakyat mula sa silanganan" na binanggit sa Aklat ng Apocalipsis.🤔😅 pero para sakanilaTao lang ang panginoong Jesukristo? 🤔🤔🤔🤨🤨🤨

Pagpapalawak at Impluwensya

Sa ilalim ng pamumuno ni Manalo at ng kanyang mga tagapagmana, lalo pang lumago ang INC, kapwa sa Pilipinas at sa ibang bansa. Sa kasalukuyan, ito ang pinakamalaking simbahang Kristiyano sa Pilipinas at may mga kongregasyon sa mahigit 100 bansa. Ang INC ay may malaking impluwensya sa pulitika ng Pilipinas sa pamamagitan ng paghikayat sa mga miyembro nito na magkaisa sa pagboto.

Mga Pagbabala ni Hesus

Mayroong ilang mga talata sa Bibliya na nagbabala tungkol sa mga bulaang propeta at mga bulaang g**o na lilitaw sa mga huling panahon:

- Mateo 7:15-20: "Mag-ingat kayo sa mga bulaang propeta na dumarating sa inyo na may magagandang damit ngunit sa loob ay mga lobo na gutom. Sa kanilang mga bunga ay makikilala ninyo sila. Hindi ba't ang mga punong kahoy ay nakikilala sa kanilang bunga? Sa gayon, ang mga bulaang propeta ay makikilala sa kanilang mga gawa."
- Mateo 24:4-5, 11: "At sinabi ni Hesus sa kanila: "Mag-ingat kayo na huwag kayong maligaw. Maraming darating na nagsasabing: 'Ako si Kristo,' at ililigaw nila ang marami. Maraming bulaang propeta ang lilitaw, at ililigaw nila ang marami sa pamamagitan ng kanilang mga kasinungalingan."

Ang mga talatang ito ay nagpapaalala sa atin na mahalagang suriin ang mga aral at mga gawa ng mga tao na nag-aangkin ng pagiging propeta o g**o ng Diyos. Mahalaga rin na manatili sa katotohanan ng Salita ng Diyos at huwag magpadala sa mga bulaang pangako.





St. Boniface: Apostle of Germany, Martyr, and Inspiration St. Boniface, born around 675 in Crediton, Devonshire, England...
05/06/2025

St. Boniface: Apostle of Germany, Martyr, and Inspiration

St. Boniface, born around 675 in Crediton, Devonshire, England, stands as a towering figure in the history of Christian evangelization. His journey, marked by unwavering faith and courageous action, offers a timeless lesson in dedication and perseverance. Initially a Benedictine monk at Exminster, Boniface felt a powerful calling to spread the Gospel. His early attempts in Holland proved challenging, leading him to seek the Pope's blessing in Rome. Armed with papal authority, he embarked on a perilous mission to convert the pagan tribes of Germany.

His work was far from easy. Facing constant danger from robber bands and hostile populations, Boniface tirelessly traversed Bavaria, Thuringia, Friesland, Hesse, and Saxony. He didn't merely preach; he actively challenged paganism, famously felling the sacred Donar Oak—a symbol of defiance and a powerful act that paved the way for Christian acceptance. The wood from this very oak was then used to build a church dedicated to St. Peter, a symbolic transformation of pagan idolatry into Christian worship.

After being consecrated Bishop in Rome, Boniface returned to Germany to organize and reform the burgeoning Church. He diligently addressed clerical abuses and established numerous religious houses, laying the groundwork for a thriving Christian community. Even as his strength waned, his missionary zeal remained undiminished. He sought out new converts, ultimately meeting his martyrdom in Frisia (modern-day Netherlands) while preparing newly baptized Christians for Confirmation. Facing armed pagans, he instructed his companions to offer no resistance, choosing instead to meet his end peacefully, holding the Book of Gospels, which shielded him from the fatal blows. He died along with 52 of his companions.

Reflection:

St. Boniface's life resonates deeply today. His unwavering faith in the face of adversity, his courageous confrontation of paganism, and his gentle compassion for those he sought to convert serve as a powerful example. His story reminds us that evangelization is not merely about spreading a message, but about embodying the love and compassion of Christ. In a world often characterized by conflict and division, Boniface's legacy calls us to be bold in our faith, steadfast in our convictions, and compassionate in our actions—a testament to the transformative power of faith and the enduring strength of the human spirit. His willingness to face death while holding the Book of Gospels highlights the importance of faith and scripture as a source of strength and guidance. His life is a testament to the power of faith and the enduring legacy of those who dedicate their lives to spreading the Gospel.

Ang paghahambing ng sunod-sunod na pamumuno sa Iglesia ni Cristo (INC) sa linya ng mga patriyarka ng Israel—sina Abraham...
30/05/2025

Ang paghahambing ng sunod-sunod na pamumuno sa Iglesia ni Cristo (INC) sa linya ng mga patriyarka ng Israel—sina Abraham, Isaac, at Jacob—ay may malaking pagkakaiba. Habang totoo na ang Diyos ay gumawa ng tipan kay Abraham, at ipinagpatuloy ito kina Isaac at Jacob (Genesis 21:12; 26:3-4; 28:14-15), ang konteksto ay lubhang naiiba sa pagpapalit ng pamumuno sa INC.

Ang tipan sa pagitan ng Diyos at ng mga patriyarka ay isang banal na kasunduan na nagtatag ng isang espesyal na relasyon sa pagitan ng Diyos at ng kanyang piniling bayan. Ito ay isang pangako ng Diyos na magpapatuloy sa kanyang mga pinili. Ang pagpapatuloy ng pamumuno sa INC, sa kabilang banda, ay isang proseso ng tao, na pinamamahalaan ng mga by-laws at batas ng bansa. Ito ay hindi isang banal na tipan.

Ang pag-angkin na ang INC ang "binhi ni Abraham" sa panahon natin ay isang interpretasyon na hindi sinusuportahan ng Bibliya. Ang "binhi ni Abraham" ay tumutukoy kay Cristo Jesus (Galacia 3:16), at sa lahat ng mga naniniwala sa kanya (Galacia 3:29). Ang pagsasabing ang INC lamang ang tunay na tagapagmana ng pangakong ito ay isang eksklusibong pag-aangkin na walang batayan sa banal na kasulatan.

Higit pa rito, ang paggamit ng "pagpapasa ng tungkulin" bilang katulad ng pagpapatuloy ng tipan ay nakaliligaw. Sa Bibliya, ang pagpapatuloy ng pamumuno ay hindi awtomatiko o namamana. Halimbawa, si Saul ay hindi nagtalaga ng kanyang anak na si Jonathan bilang kanyang kahalili; si David naman ang hinirang ng Diyos. Ang pagpili ng mga lider sa Simbahang Katolika ay batay sa isang mahabang tradisyon ng pagpili ng mga karapat-dapat, may banal na buhay, at may kakayahang mamuno sa Simbahan, na sumusunod sa mga alituntunin ng Simbahan at hindi sa isang namamanang karapatan.

Sa Simbahang Katolika, ang pagpapatuloy ng apostolado ay nakabatay sa sakramento ng ordenasyon, na nagpapatuloy ng awtoridad ng mga apostol mula kay Cristo. Ito ay hindi isang namamanang posisyon, kundi isang tungkulin na ipinagkakatiwala ng Diyos sa mga karapat-dapat na mga tao. Ang paghahambing sa INC ay hindi wasto dahil kulang ito sa pundasyon ng sakramento at ng mahabang tradisyon ng Simbahang Katolika.

Ang pag-angkin ng INC na ang kanilang pamumuno ay katulad ng sa sinaunang Israel ay isang maling paghahambing at hindi sinusuportahan ng Bibliya. Ang tunay na pagpapatuloy ng tipan ng Diyos ay natagpuan sa buhay, kamatayan, at muling pagkabuhay ni Hesukristo, at sa Simbahang itinatag niya.

Address

New Washington
Aklan

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Dale's Catholic Corner posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Dale's Catholic Corner:

Share