https://www.youtube.com/c/CaptainKnuckles

Captain Knuckles, 6th Division, Patag, Cagayan de Oro (2025)

16/03/2025

Ang Pagpaabot Nga Wala’y Kapadulngan

When she first entered the PNP, I was her biggest supporter. Ako ang iyang number one fan, iyang cheerleader, iyang pinalangga.

Three years akong naghulat.

Three years nga nagpalig-on sa among relasyon, bisan pa og layo mi sa usag-usa. Nagpaabot ko nga makasulod ko, nga makaapas ko niya.

Every night, we would talk about our dreams. "Duha ta sa serbisyo, duha ta magtinabangay, duha ta magpabilin nga lig-on." Those were our promises.

And then, finally, nakasulod ko.

Excited ko. Excited ko nga makauban siya sa serbisyo. Excited ko nga makita siyang proud nako, kay sa wakas, parehas na mi og mundo.

Pero sa akong pag-abot, kalit lang siyang nawala.

No calls. No messages. Dili na motubag sa akong chats. I told myself, "Busy lang siguro."

Until one day, nakahibalo ko sa tinuod.

Dili lang trabaho ang nagpalayo namo. Dili lang busy ang rason sa iyang pagpakahilom. Naa na siya’y lain.

Ang akong hinigugma, ang akong gihulatan, ang akong gisaligan—naa na diay sa pikas kamot.

Wala ko kasabot sa akong gibati. Nasakitan ko. Naluya ko. Napildi ko.

I wanted to ask, "Nganong wala ka nagsulti?"
I wanted to scream, "Nganong imo kong gipaabot ug wala diay ko’y padulngan?"

Pero wala ko’y mahimo. Sa tulo ka tuig nga ako siyang gihuwat, sa pila ka tuig nga ako siyang gihigugma, usa ra ka desisyon ang naguba sa tanan.

That day, I realized—love is not about who waits the longest. Love is about who stays true, bisan unsa ka dugay, bisan unsa ka lisod.

And she did not stay.

14/03/2025

The Silent Betrayal

I always knew being a wife to a man in uniform was never going to be easy. The long nights, the missed occasions, the constant fear that something might happen to him while he’s on duty—I signed up for all of it. What I didn’t sign up for was being the last to know that my own husband had a third party.

I had my suspicions. The late replies, the sudden change in routine, the way he distanced himself from me even when he was home. But what hurt the most wasn’t just his betrayal—it was the silence of those around him.

His colleagues, the very people I trusted, the ones I considered as extended family, they knew. They saw it happening, but no one told me. Not one of them had the courage to warn me.

Murag tanan sila nakabalo, pero murag wala lang. Siguro para nila, dili sila gusto maapil. Siguro para nila, problema namo nga mag-asawa, ug wala sila’y labot.

But wasn’t I part of this, too? Didn’t I deserve to know?

I wasn’t asking them to fight for me. I wasn’t asking them to take sides. I just wanted someone to tell me the truth.

When I finally confirmed everything, it wasn’t from them—it was from a stranger who didn’t even know me personally. Someone with no obligation to tell me, but did anyway.

The betrayal cut deep, but the silence? That was the real knife to my heart.

To those who chose to look away, I won’t force you to care. But remember this—your silence makes you just as guilty.

And to my husband, the man I once trusted with my whole heart, you may have broken me, but you will not destroy me.

Because unlike you, I know how to stay loyal.

13/03/2025

Confession of a Wife: When His World Revolves Around Mobile Games

I never thought I’d be competing with a mobile game.

Akong bana, usa ka man in uniform—strong, disciplined, and responsible in service. Pero sa balay? He’s a different man. Wala’y armadong kaatbang, pero ang kontra? Mobile Legends.

At first, I didn’t mind. After all, we all need a way to relax after a long day. Pero kadugayan, I realized I was slowly losing my husband to a game.

After duty, instead nga moistorya mi, magduwa siya. Instead nga tabangan ko sa mga bata, magduwa siya. Instead nga quality time namo, rank game ang giatiman.

"Wait lang, love, isa na lang ka game."
"Unya na ko mokaon, taposon lang ni namo."
"Pildi mi ganiha, last na ni, swear!"

Pero ang "last game" nahimong lima. Ang lima nahimong napulo. Hangtod nalimtan na ko.

There were nights nga gapungko ra ko sa sala, watching him shout at his teammates sa headset, while I was drowning in exhaustion from work and home responsibilities. Kapoy na, pero wa koy choice. Wala siya mutabang, wala siya gabantay sa mga bata.

One night, di na ko nakapugong. Nipakita na gyud ko sa akong kasuko.

"Dili ka kapoyan, love? Dili ka mauwaw? Ikaw pulis, pero sa balay, mura kag bata nga adik sa duwa?!"

He looked at me, surprised. Pero instead nga mouban og storya, gibalik niya iyang atensyon sa phone.

That night, I cried myself to sleep.

Nagsugod ko’g magduha-duha. Unsa pa akong role sa iyang kinabuhi? Wife or just someone who cooks and cleans while he plays?

A week passed, and I decided to take action.

Instead nga sige’g yawyaw, I distanced myself. Wala nako nagpaabot niya kada gabii. Wala nako nagsige’g remind nga mokaon na siya. Wala nako nag-initiate og conversation. I let him be—I let him feel what it’s like to be alone even if I was still there.

Then one day, he noticed.

"Love, okay ka lang? Murag bugnaw ka na lately."

I sighed. "Ana diay feeling, no? Ingana akong gibati kada gabii while nagduwa ka."

Dihang miigo sa iyaha akong gisulti, nakita nako ang iyang nawong nagbag-o.

That night, he put down his phone earlier than usual. He sat beside me, and for the first time in a long time, we had a real conversation.

I love my husband, but love isn’t just about accepting everything without question.

Love is about making your partner realize what they’re losing before it’s too late.

Now? He still plays, but with balance. And most importantly, he chooses me over the game.

12/03/2025

Falling Out of Love, Choosing to Stay

Wala ko nagdahom nga madunggan nako ni nga pulong gikan niya.

"Matoy, niingon akong uyab nga wala na daw siya naibog nako."

Nalingkod ko sa bangko sulod sa barracks, akong uniform basa pa sa singot human sa taas nga adlaw sa training. Akong classmate, usa ka buddy nako, nagbarog duol sa bintana, nag-inom og kape samtang naminaw nako. Nilingi siya, nagtan-aw diretso sa ako.

"Unsa to imong giingon, 'toy?" iyang pangutana samtang gibutang ang iyang mug sa lamesa tapad sa iyang cap.

Nagpabilin ko’g hilom, murag giipit akong dughan sa kabug-at sa akong gibati. "Ingon siya nga dili na pareho sa una ang iyang pagbati. Nausab na daw."

Gipugngan nako ang paminaw nga mogawas ang akong kasakit, pero sakit gyud. Kaniadto, kusgan among relasyon. Solid kaayo mi. Pareho mi nga nasabtan ang sakripisyo sa serbisyo—ang kapoy nga duty, ang pressure, ang risgo. Pero bisan sa tanang kakapoy ug kalisod, naa mi para sa usag-usa.

Karon? Murag naa mi sa usag-usa pero murag wa na. Naay gap sa among tunga.

Nidungog ang lawom nga ginhawa sa akong classmate. "Mga maayong pulis mo. Pero tao gihapon mo. Unsaon man nga ang duha ka lig-on nga tawo, kalit lang mawala ang gugma?"

Misandig ko sa bangko, nagbitay akong ulo. "Kapoy mi pirmi, toy, oyyy. Dili nami pareho ka-close sa una. Ug bisag naa mi sa duty, murag dili nami connected. Murag wala na ang spark. Dili nami makasabut kung magpadayon pa ba."

Nakita nako siyang nagpakatawa gamay, murag naay nahinumduman.

"Ngano man, 'toy? Makalingaw ni?" medyo napiit akong tingog sa kasuko.

"Dili, man 'toy!" mismile siya. "Nakahinumdom lang ko sa akong kaugalingon sauna."

Nagsimang akong kilay. "Ikaw ug si Ma’am?"

Nitindog siya, nagtiklop sa iyang mga bukton. "Sama ninyo, naapil mi sa rutinary nga kahimtang. Wala na ang kilig, wala na ang excitement. Ug kabalo ka unsa akong gibuhat? Nangitag lain."

Napahingangha ko. "Nagbinugo ka, toy? Imong gibinuangan si Ma’am?"

Natawa siya gamay, dayon miingon, "Wala, toy oyy. Kay ang akong gi-date? Ang akong asawa ra gihapon."

Nakuratan ko.

"Imbis nga mangita ko og laing babaye para mabati og usab ang kahayag sa gugma, ako siyang gipanguyaban pag-usab. Ako siyang gipadalhan og flowers, gisuwatan og love letters. Ug siya pud, nakahunahuna nga mag-usab sa iyang kaugalingon para namo. Kay ang problema? Dili man ang gugma ang nawala, kundili kami ang wala na naningkamot nga ipadayon kini."

Nilawom iyang tingog, nakita nako ang emosyong nagpakita sa iyang nawong.

"Dili sa tanang higayon, exciting ang gugma. Naa gyud ang mga adlaw nga mingaw, naay panahong bugnaw, naay panahong kapoy. Pero kung gusto nimo nga magdugay mo, pabilin. Away mo? Pabilin. Murag dili na pareho sa una? Pabilin gihapon. Ang gugma dili perpekto, pero kung duha mo nga nagpakabana, magpabilin mo bisan unsa pa ang mahitabo."

Wala nako mapugngan akong mga luha. Naigo ko sa iyang mga pulong.

Gikuha nako akong phone, nagtan-aw sa last nga chat namo. Wala siya nagreply. Pero karon, ako siya'ng gitext.

"Puwede ta magstorya? Mag-umpisa ta pag-usab?"

Pagkahuman sa usa ka bulan, nakabalik mi sa usag-usa. Wala mi ni-surrender. Kay sa tinuod lang, ang gugma dili mawala kung kamo mismo magpabilin.

11/03/2025

From Scrubs to Badges: A Love That Stood Strong"

We met in college—both of us young, hopeful, and passionate about saving lives. Two nurses, one love, one shared dream. We spent years together, studying late at night, assisting each other during clinical duties, and promising that one day, we’d work side by side in the same hospital.

But life had other plans.

One day, you told me, "Love, gusto ko mahimong pulis."

At first, I didn’t understand. We had the same goals, the same passion for caring for people—why change it now? But I saw the fire in your eyes, the desire to serve beyond the hospital walls. So even with hesitation, I supported you.

Then, the challenges came.

Training was tough, but it was nothing compared to the discrimination you faced.

"Bai, di ka mahadlok? Basin mas maldita pa imong uyab kay sa imo."
"Di ka maulaw nga pareho mo’g gusto?"
"Dili bagay sa pulis ang inyong klase nga relasyon."

The words stung, but you never wavered. You stood tall, held your ground, and never once denied me.

"Oo, siya akong uyab. Ug unsa may problema ana?" you would say with confidence.

You never let the uniform erase who you were. You never let the badge dictate who you should love. And for that, I loved you even more.

Some said we wouldn’t last. That the weight of the world would crush us. That you would be forced to choose—your career or me.

But here we are, proving them all wrong. One still in scrubs, saving lives. The other in uniform, serving and protecting. Different roles, but the same love.

Yes, the battle for acceptance is far from over. But as long as we stand together, no system, no uniform, no amount of discrimination can ever break what we built.

Because love—real love—needs no approval.

10/03/2025

A Story of Strength and Healing

Part 3: Finding My Strength Again

One day sa office, lain gyod akong paminaw. Pero ni-work gihapon ko, kay mao na to akong last day before mag-maternity leave.

Nisulod ko sa CR kay kasukaon ko, pero normal raman na sa buros. Pagbalik nako sa akong lingkoranan, nilingi ko sa kilid ug kalit lang nituyok akong panan-aw.

Nakamata nalang ko sa hospital.

"Naa man kas hospital. Gidala kas imong mga kauban kay nalipong ka ganina buntag," ingon sa akong mama.

"Ha? Naunsa diay ko, Ma? Ang baby?"

"Ingon ang doctor okay raman imong vitals, pero imong sugar grabe kaubos. 60 ra unya 120 ang normal. Bisag unsaon kag pukaw, dili ka kamata. May gani okay ra ang baby. May gani naka-mata ka kay kung wala pa, dad-on naka sa Cagayan for emergency CS."

Na COMA ko for almost 11 hours.

Wala gyod koy lain nasisisi kundi siya. Pero I was too weak to react.

That Sunday, my water bag broke. Wala ko nakabati ug sakit. Gi-induce ko para mag-labor. Pero salamat sa Ginoo, healthy akong baby. Didto ko naghilak sa pasalamat.

Today…
Wala pa nako sila napasaylo. Maybe one day, pero dili karon.

Wala ko magsulti nga dili nami magkabalik kay basin kaunon nako akong gisulti, pero as of now, I know my worth. Dili na ko magpakabuang og sakit. Kung magtinarong siya, maybe time will tell. Pero kung dili, then it's okay.

Para sa mga asawa, respect yourself.
Para sa mga kabs, ayaw. Dili worth it.
Para sa mga bana nga nag-hceat o nagplano mag-hceat, ayaw. Huna-hunaa ang inyong pamilya.

Daghang salamat sa tanan nga niabot deri, ug nakabasa sa akong kaagi.

God bless us all. 😊

10/03/2025

A Story of Strength and Healing

Part 2: The Most Painful Truth
One night, niuli siya, pero lahi ra gyod iyang aura. Kitang asawa, naa gyod tay kutob. Wala ko katulog, wala ko kahimutang. Murag naay nagsige ug sulti sa akong utok nga "I-check siya, I-stalk si manay the kabs."

Pag-check nako, nakita nako nga si girl nag-post nga naa siya sa restaurant, nagkaon with matching bulak. Nisamot akong kutob.

Pagka ninja nako, akong gi-check ang sakyanan. Wala ko nakakita ug buhok nga lahi ug color, pero mas grabe akong nakita...

Bugok man gyod nang mga cheetah. Nakita nako ang resibo sa restaurant, ug ilawm sa passenger seat, naay empty bottle sa wine ug disposable cup. Pag-tanaw nako sa cup, naay lipstick sa babae.

Grabe akong kalagot. Gusto unta nako ibunal ang botelya sa iyaha. Pero bisag sakpan na, deny gihapon ang tibaghak. Wala nako kabalo, gusto nako magwild pero nagpugong ko kay buros ko, ug nanggahi na akong tiyan.

Pagka-ugma, wala mi nagtingogay. Pero ako, naghunahuna unsay angay buhaton. Makigbulag na gyod ko.

That night, nagkuyog mi sa akong mga amiga, late nami niuli. While nag-open ko sa iyang account (kay bright man ta usahay sa ninja moves), na-change nako ang password one time nga natulog siya, so wala siya kabalo nga naka-open ko.

Didto nako nakita ang tanan. Naglaag-laag diay sila sa Cagayan. Ang bugok nga bae, sige pa gyod ug send ug pictures nga happy daw siya.

Pero ang pinakabibo nga akong nabasa, iyang message: "I'm enjoying kung unsay naa sa atoa karon, maka-sabot rako about sa imong anak nga magulang sa imong asawa ug sa inyong incoming baby, pero muhangyo lang ko nga ako ra, ayaw na pangitag lahi."

Wow. Grabe gyod.

Naluoy nalang ko sa akong mga kauban kay wala na mi nadayon ug kaon. I broke down. Dili ko gusto muoli. Wala ko nag-open up sa akong pamilya, pero niadto ko sa iyang parents. Didto nako gi-share ang tanan.

"Ako na gyod iuli inyong anak. Bahala siyag musustento siya or dili, kaya nako buhion akong mga anak kay naa ko'y trabaho."

10/03/2025

A Story of Strength and Healing

Part 1: When Trust Starts to Fade

I never expected to share this, but I believe my story might help others. I’m sharing this not to seek sympathy but to remind everyone of the importance of loyalty, respect, and self-worth.

I have been a loving and faithful wife, believing that my husband was the same. For years, I trusted him completely. We had a happy family, blessed with a child, and I was pregnant with our second. He worked in another municipality, which made it normal for him to be away often.

One night, while I was half-asleep, I heard him whisper "Sorry." Wala ra ko nagdugay ug huna-huna adto kay katulgon kaayo ko. Pero pagka-ugma, nihinay-hinay nag sulod sa akong utok. Something felt wrong.

Sa sobra nako kasalig sa akong bana, never gyod ko nanghilabot sa iyang accounts. For two years nga uyab mi, plus two years nga minyo mi, wala gyod ko nagtuo nga mabinuangan ko. Hahaha.

Pero tungod sa akong kutob, gi-open nako ang usa ka daan nga phone nga gagamiton sa among eldest para magtan-aw ug video. Dito nako nakita nga naa diay siyay ka video call, ug kanunay sila magtawagan sa kagabii o kaadlawon. Kay VA man diay si Kabs.

I confronted him directly. Pero naa ba diay kawatan nga mutug-an? Iyang alibi, "trabaho lang daw to." Alpa daw nila sa grupo since naa siya sa 2. Wala nako gusto ma-stress, nagpakalma lang ko sa akong kaugalingon kay buros ko. Pero akong kutob wala gyod mawala.

09/03/2025

Dummy Account, Dummy Love

I always trusted my husband. He was hardworking, responsible, and a good provider. Bisan kapoy sa trabaho, he made sure naa siyay time namo sa pamilya. Wala koy rason para magduda niya—until one night, nakit-an nako ang iyang tinagoang dummy account.

"Hon, unsa ni?" I asked, showing him the unfamiliar profile on his phone.

At first, he looked surprised, then quickly composed himself. "Ah, love, kanang account? Ako nang gamit sa trabaho. Required man mi mag-like, comment, og share sa mga posts sa among office page."

I wanted to believe him. I really did. Pero kung pang like, comment and share sa official page lang diay, ngano naa siyay mga private chats sa lain-laing babaye? Ngano naa siyay sweet messages nga murag dili lang pang-like ug share?

I opened the messages, my hands shaking. There it was—flirting, compliments, late-night conversations. Dili lang ni tungod sa trabaho.

"Ayaw ko ingna nga trabaho gihapon ni, ha?" My voice was calm, but I could feel my chest tightening.

He sighed, rubbing his face. "Wala ra to, Love. Wala koy gibuhat nga grabe. Wala man mi nagkita. Istorya ra to."

But I knew better. Betrayal doesn’t always start in bed—sometimes, it starts with a simple message, a simple lie.

The dummy account wasn’t just fake—it represented something deeper. A fake name, a fake identity, and now, a fake love?

I didn’t yell. I didn’t cry. I just looked at him and said, "Ang account dummy, pero ang sakit tinood."

Now, the question is: Did he regret it? Or did he just regret getting caught?

09/03/2025

Gipili Tika, Pero Wala Ko Nimo Gipili

I knew it wasn’t allowed. I knew I was taking a risk. Pero bisan pa, gibuhat gihapon nako, kay gusto lang ko makita ka.

For months, we barely had time for each other. Training kept you busy, and all I had were stolen moments sa text, sa tawag—kung kanus-a lang ka makalugar. Pero bisan kulang ang oras, naghulat ko, nagpabilin ko kay nasabtan nako nga mao ni imong dream. I was proud of you. I was willing to wait.

Pero wala ko magdahom nga sa akong pag-risk para lang makita ka, mao pa ang adlaw nga masakitan ko.

I traveled far, nagbinuang sa schedule, naglikay sa restrictions, kay excited ko nga makita ka. Pero pag-abot nako, lahi imong kalipay. Lahi imong gibantayan. Lahi imong giatiman. Didto nako nakasabot.

Naa kay "lablab classmate."

Abi nako busy ka sa training, pero naa kay time para niya? Abi nako wala kay panahon para sa akong mga tawag, pero naa kay panahon magpahiyum niya? Abi nako lisod para nimo ang relasyon tungod sa restrictions, pero nganong siya, nahimo man nimo?

Gipili tika, pero wala ko nimo gipili.

I risked everything just to see you, pero nakit-an nako ang tinuod nga wala ko nagdahom. Dili ang training ang nagpalayo nimo sa ako kundi ang imong desisyon nga pilion siya imbis ako.

Sa tinuod lang, wala na koy angay isuko. Wala koy angay basulon kundi ang akong kaugalingon—kay akong gihimo ang tanan para nimo, pero dili ko mao ang imong gusto. Dili ko mao ang imong gipili.

So karon, dili na ko magpabilin. Dili na ko maghulat. Dili na ko magpaabot nga imong tagdon.

Kay this time, akong pilion ang akong kaugalingon.

09/03/2025

Faith, Family, and Duty

The alarm rang before the sun even had the chance to rise. Another busy day awaited me—papers to sign, reports to submit, and responsibilities that seemed endless. Being dedicated to my job meant long hours, unexpected calls, and sacrifices. But no matter how demanding work got, one thing remained non-negotiable—Sunday was for family and for God.

Despite the exhaustion, we woke up early, put on our Sunday best, and walked into church as one family. It wasn’t just a routine. It was our way of grounding ourselves, of reminding each other that faith comes before everything else.

People often asked, “Di ba kapoy? After a long week, di ba mas maayo pa magpahuway?”
Yes, work is tiring. Yes, rest is important. But nothing recharges the soul like coming together in prayer, surrendering our worries, and knowing that no matter how tough the week had been, we never faced it alone.

Inside the church, as we held hands in prayer, I looked at my family—the smiles, the peace in their eyes. This was home. The kind of peace no salary, no promotion, no recognition could ever replace.

Life will always be busy. Work will always demand more. But at the end of the day, success means nothing if faith and family are left behind.

To anyone struggling to balance life, just remember—if you make time for God, He will make time for everything else.

08/03/2025

To the Man in Uniform: My Silent Hero

Dear Love,

Every time you step out the door in your uniform, I silently whisper a prayer. Not just for your safety, but for your strength, for your heart, and for the weight you carry every single day. I know your job is not easy—serving, protecting, sacrificing. And yet, despite the long hours, the missed dates, and the restless nights, you never made me feel like I was second to your duty.

People often say that being with someone in uniform means getting used to solitude, to worrying, to moments of uncertainty. But with you, love, I found security even in distance. You taught me that love is not measured by how much time we spend together but by how much we cherish every moment we have.

I admire you—not just because of the badge you wear or the responsibilities you uphold, but because of who you are beneath it all. You are kind, patient, and unwavering. You carry the burdens of others while still making sure I never have to carry mine alone.

I want you to know that I see you. I see your exhaustion, even when you try to hide it behind a smile. I see your sacrifices, even when you say it’s just part of the job. I see the weight on your shoulders, and though I may never fully understand, I am here to stand beside you.

No matter how tough the world gets, no matter how unpredictable the days ahead may be, please know this: You are not alone. You have a home in me—a place where you can rest, where you can be vulnerable, where you are loved beyond the uniform.

So, to my silent hero, my greatest love—thank you. Not just for your service, but for choosing to love me despite the demands of your calling. I am, and will always be, proud of you.

Forever waiting, forever loving,

Your Palanga.

Captain Knuckles

16/03/2025

14/03/2025

13/03/2025

12/03/2025

11/03/2025

10/03/2025

10/03/2025

10/03/2025

09/03/2025

09/03/2025

09/03/2025

08/03/2025

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category