15/06/2025
Alam kong marami na sa inyo ang nakabalita sa trahedyang ito. At sa gitna ng lahat ng ingay at ingay sa social media, hayaan n’yong tumutok ako sa dalawang bagay lang:
1. May mga bagay tayong hindi kontrolado.
Kahit gaano pa tayo kahanda, may mga pangyayari talagang lampas sa ating kakayanan. Minsan, sa isang iglap, puwedeng mawala ang lahat — isang paalala kung gaano kahalaga ang bawat segundo ng buhay.
Kung humihinga ka pa ngayon, alalahanin mong regalo ’yan. Kung may lakas ka pa para gawin ang gusto mo — gawin mo.
Gusto mong kumanta? Kumanta ka.
Gusto mong magpinta? Puminta ka.
Gusto mong makasama ang mahal mo sa buhay? Puntahan mo. Yakapin mo.
Ang buhay ay masyadong maikli para sayangin sa mga bagay na hindi nagpapasaya, hindi nagbibigay saysay, o hindi nagpapalago sa ‘yo. At kung sakaling may hindi ayon sa plano, hayaan mong mangyari ‘yon — ang mahalaga, wala kang pinagsisisihan sa huli.
2. Kung oras mo na, oras mo na talaga.
Sa dami ng pasahero, may isang nakaligtas — halos walang sugat. Miracle. Pero meron ding nasa loob lang ng kwarto nila, hindi pasahero, pero nadamay.
Anong ibig sabihin nito? Wala talaga tayong hawak sa “kailan.”
Kung palagi kang takot, kung palagi kang nagdadalawang-isip, baka hindi mo na talaga maranasan ang buhay. Oo, buhay ka nga — pero parang patay na sa loob. Kaya huwag mong hayaang lamunin ka ng takot. Gawin mo ang dapat mong gawin habang may pagkakataon ka pa.
Habang buhay ka pa, habang may oras pa, habang may boses ka pa — gamitin mo.
Sabihin mo na ang "sorry."
Sabihin mo na ang "mahal kita."
Sabihin mo na ang "miss na kita."
Ayusin mo na. Lumapit ka na. Huwag mong hintaying mahuli ang lahat.
Ang buhay walang warning. Walang script. Walang resched.
At minsan, ‘yung “next time” na inaasahan mo… baka hindi na dumating.
Kaya ngayon pa lang, piliin mong mabuhay nang totoo. Buo. Wala kang tinatabi. Wala kang ipinagpapabukas.