Hugot Lines Vlog

11/09/2025

16/08/2025

“Murag cellphone ka… kay kung wala ka, murag lowbat akong kalipay.” 📱❤️

16/08/2025

Maestra: Ngano nga late ka, Pedro?
Pedro: Ma’am, giduwa-duwaan man nako akong cellphone.
Maestra: Unsa man?
Pedro: Gi-duwa nako ang alarm, gipildi nako siya. ⏰🤣

16/08/2025

Nanay: D**g, nganong wala ka nagtuon?
Anak: Nay, nagpraktis lang ko para sa exam.
Nanay: Unsa nga praktis?
Anak: Praktis og kumpyansa! 😆

16/08/2025

Juan: Dok, murag wala man koy gana mukaon.
Doktor: Ayaw kabalaka, Juan… ihatag lang na nako sa uban! 😂

14/08/2025

You change lines at the grocery store… and your old line moves faster. 🛒⏳

14/08/2025

You’re in the middle of cooking… and the gas runs out. 🍳🔥

14/08/2025

You’re in the shower, shampoo in your eyes… and your phone starts ringing. 🚿📞

14/08/2025

You sit on the toilet… and that’s when the doorbell rings. 🚪🚽

14/08/2025

📱 Wait all day for a call? It rings the second you start driving.

14/08/2025

"Never underestimate the power of small acts of kindness. What may seem small to you can become the seed of someone else’s destiny. Give freely, expect nothing, and one day, that kindness may return in ways you never imagined."

Nawala ni Ethan ang tanan — ang iyang trabaho, balay, ug halos ang iyang kusog nga magpadayon pa. Usa ka gabii nga tugnaw, samtang naglingkod siya sa bangko sa parke, usa ka langyaw ang nagtanyag niya og init nga pagkaon ug usa ka mahigalaong pahiyom. Nianang higayona, misiga ang siga sa paglaum sulod sa iyang kasingkasing.

Paglabay sa pipila ka mga tuig, nakakita si Ethan sa kaugalingon nga naa sa kahimtang nga makatabang sa laing tawo sa eksaktong paagi nga iyang nasinati kaniadto. Gihagkan niya ang maong tawo, ug nianang higayona, duha na silang nasayod: kindness had come full circle.

14/08/2025

Ma… puhon, himoon jud tika nga maproud kaayo,"
ingon sa usa ka gamay nga bata nga puno sa damgo.
"Anak… proud na gani ko nimo karon. Panalanginan ka sa Ginoo,"
mitubag siya, may kahayag sa iyang pahiyom.

Wala kabalo si Marco… nga kining mga pulonga,
magbalik-balik sa iyang hunahuna,
hangtod sa iyang katapusan nga mga adlaw.

Mitubo siya nga puno sa kusganong tinguha.
Sayo sa buntag, ulahi sa gabii,
ang iyang mga kamot walay undang sa pagtrabaho.
Gisunod niya ang damgo nga makab-ot ang kalampusan…
ang damgo nga “himoon si Mama nga maproud niya.”

Usa ka adlaw, ni-ring ang telepono.
"Hello Marco, si Mama ni..."
"Hi Ma! Okay ra ko, busy lang kaayo. Moanha ra ko puhon, promise."
"Sige anak… panalanginan ka sa Ginoo."

Miagi ang semana… laing tawag na usab.
"Marco, magkita na ba ta?"
"Puhon, Ma. Daghan pa ko’g humanon. Promise, himoon tika nga maproud."
"Panalanginan ka sa Ginoo, anak."

Hangtod miabut ang adlaw nga nakuha na ni Marco ang tanan.
Kwarta. Bahandi. Kalampusan.
"Ugma," ingon niya, "surprisahon nako si Mama. Malipay gyud siya."

Apan pagkasunod adlaw… lahi ang nadunggan.
"Mr. Marco… ang imong inahan naa sa ospital halos usa ka tuig na.
Naay cancer… ug pipila na lang ka adlaw ang nabilin, matud sa doctor"

Gibiyaan niya ang tanan ug midagan.
Pag-abot sa ospital, didto siya…
nag-atubang sa iyang inahan nga luya na ug hapit na mawala sa kalibotan.

"Ma… nia na ko. Ayaw pa og lakaw.
Ihatag nako nimo tanan nga imong gusto."

Sa usa ka huyang nga pahiyom, mi-hunghong siya,
"Anak… makita lang tika… mao ra gyud na akong gusto."

Ug human sa usa ka lawom nga ginhawa… mihilom siya hangtod sa hangtod.

📜 LEKSYON SA KINABUHI:
Sa atong pagpaningkamot nga makab-ot ang kalampusan,
ayaw kalimti ang mga tawo nga gisaad nimo nga pasidunggan.
Ayaw hulata ang “puhon”…
kay usahay, ang puhon dili moabot.