29/12/2024
Ang Walang Hanggang Pag-ibig: Isang Kwento ng Kapatawaran
Kabanata 1: Ang Unang Bitak – Paghaharap sa Palengke
Sa ilalim ng nagbabagang araw ng Maynila, ang palengke ng Binondo ay tila isang makulay na eksena mula sa isang masiglang piyesta. Ang mga nagtitinda ay sumisigaw ng kanilang mga paninda, ang mga prutas ay nagniningning sa ilalim ng araw, at ang amoy ng sariwang isda ay sumasalubong sa mga mamimili. Ngunit sa gitna ng kasiyahan, ang puso ni Clara ay nag-aalab sa takot. Habang naglalakad sila, biglang humarang si Ricardo, ang kanyang mamahaling relo ay kumikislap sa ilalim ng araw, ang kanyang ngiti ay may halong panunuya. "Clara, kailan ka pa ba titigil sa pagpapahiya sa amin?" Ang kanyang tinig ay parang malamig na hangin na nagdudulot ng panginginig sa katawan ni Clara. Si Elias, na puno ng galit, ay humarap sa kanya, ang kanyang mga mata ay nag-aapoy. "Huwag mo siyang guluhin," ang kanyang boses ay matigas, puno ng determinasyon. Ang mga tao sa paligid ay huminto, ang kanilang mga mata ay nakatuon sa mainit na pagtatalo, ang tensyon ay parang isang sinulid na handang maputol.
Kabanata 2: Ang Pagkawala – Paghabol sa Ambulansya sa Gitna ng Bagyo
Ang ulan ay bumuhos na parang mga luha ng langit, ang mga patak ay tumutunog sa kalsada na parang mga malalaking bato. Habang naglalakad si Clara, isang sasakyan ang biglang sumulpot mula sa dilim, ang mga ilaw nito ay parang mga mata ng halimaw na handang sumalakay. Ang tunog ng banggaan ay isang nakakabinging sigaw, at ang kanyang katawan ay bumagsak sa madulas na kalsada, ang kanyang mga mata ay naguguluhan. Si Elias, na nag-aalala, ay tumakbo patungo sa kanya, ang kanyang puso ay parang naglalagablab sa takot. Ang kanyang mga paa ay nadudulas sa tubig, ngunit hindi siya huminto. "Clara!" sigaw niya, ang kanyang tinig ay puno ng pangungulila. Nang dumating ang ambulansya, ang sirena nito ay parang isang malupit na paalala ng kanilang mga pangarap na unti-unting nawawala. Sa ospital, ang mga ilaw ay malamig at maputla, ang mga doktor ay nagmamadali, at ang mga tunog ng mga makina ay nagiging isang nakakabinging musika ng takot. "May nakita kaming kakaiba sa eksena... parang sinadya ang pagbangga," bulong ng doktor, na nagdulot ng isang malamig na panginginig sa likod ni Elias.
Kabanata 3: Ang Pagtataksil at ang Pag-alis – Isang Pagtatagpo sa Isang Madilim na Sulok
Sa loob ng mamahaling restaurant, ang mga ilaw ay kumikislap, ngunit ang mga anino ay tila nagtatago ng mga lihim. Ang mga mamahaling pagkain ay nakalatag sa harap nila, ngunit ang bawat kagat ay tila may mapait na lasa. Ang pag-amin ni Clara ay hindi isang simpleng pag-uusap; ito ay isang pag-iyak na nagmumula sa kanyang kaluluwa, ang kanyang mga luha ay parang mga perlas na nahuhulog sa kanyang plato. "Elias, patawarin mo ako," ang kanyang boses ay nag-aalab sa takot at pagsisisi. Si Elias, na nakatingin sa kanyang mga mata, ay parang isang mandirigma na nasugatan. Ang kanyang puso ay naglalagablab sa sakit, ngunit sa kabila ng lahat, nakita niya ang kahinaan ni Clara. "Bakit mo ito ginawa?" tanong niya, ang kanyang tinig ay puno ng pagdududa. Sa gitna ng kanilang pag-uusap, iniabot ni Clara ang isang sobre kay Elias. "Basahin mo ito mamaya," aniya, ang kanyang boses ay tila isang bulong ng hangin. Ang sobre ay tila naglalaman ng isang lihim na maaaring magbago ng lahat.
