06/09/2025
2) Karugtong na Kwento: “Ang Titig na Hindi Ko Malimutan”
Kagabi, ramdam ko pa rin ang init ng titig ni Sir habang nasa kusina kami. Parang tumigil ang oras nang tumingin siya sa’kin, parang gusto niyang sabihin ang hindi niya kayang ilabas sa mga salita. At ako… hindi ko rin alam kung bakit nanginginig ang tuhod ko kahit wala naman siyang ginagawa.
Kinabukasan, maaga akong nagising para maghanda ng almusal. Nakasando lang siya nang bumaba mula sa kwarto. Medyo gulo ang buhok niya, pero mas lalo siyang gwapo. Pinilit kong huwag tumingin, pero habang pinupunasan ko ang mesa, naramdaman kong nakatingin na naman siya.
“Good morning,” mahina niyang bati.
“Good morning po, Sir,” sagot ko, halos mahulog pa ang hawak kong baso.
Lumapit siya nang dahan-dahan, inilagay ang kamay sa mesa, at bahagyang yumuko para mapatingin ako sa kanya. Ang lapit niya… halos maramdaman ko na ang init ng hininga niya.
“Alam mo ba…” bulong niya, “…nahihirapan akong magpigil kagabi.”
Parang napako ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin, pero ramdam ko ang bigat ng bawat salita. Hindi ko alam kung iiwas ba ako o haharapin ang katotohanan na may kakaiba na ring nararamdaman ako para sa kanya.
At doon ko napagtanto… magsisimula na ang isang kwento na baka hindi ko na magawang kontrolin.
