10/12/2025
“Munting Pangarap”
Sa isang maliit na barbershop sa kanto, may isang batang laging nakaupo sa tabi—hindi para magpagupit, kundi para manood. Tahimik lang siya, nakamasid sa bawat galaw ng gunting, bawat pag-slide ng suklay, bawat ngiti ng mga customer na lumalabas na mas kumportable at mas kumpiyansa.
Ang pangalan niya ay Toto. Walang mga laruan, walang gadgets—gunting at suklay lang ng barbero ang pinakapaborito niyang makita. Tuwing hapon, pagkatapos ng klase, dumidiretso siya sa shop para magpraktis sa lumang manikin head na ibinigay sa kanya ng may-ari.
Hindi pantay ang unang mga gupit niya. Minsan, may sobrang bagsak sa kaliwa, kulang naman sa kanan. Tinatawanan siya ng iba, pero hindi niya iyon iniinda. Sa halip, mas lalo niya itong pinagbuti. Gabi-gabi, binubuksan niya ang maliit na ilaw sa kwarto at inuulit ang mga nakikita niyang teknik ng barbero.
Hanggang isang araw, dumating ang pagkakataon—isang suki ng barbershop ang nagtangkang magpa-practice cut sa kanya. Kabado si Toto, nanginginig ang kamay, pero maalala niya ang sinabi ng barbero:
“Hindi sa lakas ng kamay nakikita ang galing, kundi sa puso na ayaw sumuko.”
Kaya dahan-dahan niyang inayos ang buhok. Isa, dalawa, tatlong hakbang. Nang matapos, hindi man perpekto pero pulido—at higit sa lahat, may tiwala ang customer na ngumiti at nagsabing: “Ayos ka, bata. May potensyal ka.”
Mula roon, lalo siyang naging pursigido. Hindi siya ang batang mahilig maglaro—siya ang batang may pangarap. Ang batang may hawak na gunting, at may pangarap na balang araw, sa sariling shop na, lilipad ang bawat hibla ng buhok na hati ng sipag, tiyaga, at pag-asa.
At sa puso ni Toto, alam niya:
Dito nagsisimula ang pangarap—sa maliit na gunting at sa malaking determinasyon.
