13/07/2025
☆°• 𝘽𝙀 𝙈𝙔 𝙁𝙄𝙉𝘼𝙇𝙀 •°☆ ( 31 )
𝓑𝔂: 𝓒𝓪𝓼𝓼𝓲𝓸𝓹𝓮𝓲𝓪ꨄ
𝘍𝘙𝘌𝘌𝘕 𝘚𝘈𝘙𝘖𝘊𝘏𝘈 𝘊𝘏𝘈𝘕𝘒𝘐𝘔𝘏𝘈 𝘢𝘴
𝓓𝓻𝓪. 𝓕𝓪𝓲𝓽𝓱 𝓢𝓪𝓶𝓸𝓷𝓽𝓮
𝘙𝘌𝘉𝘌𝘊𝘊𝘈 𝘗𝘈𝘛𝘙𝘐𝘊𝘐𝘈 𝘈𝘙𝘔𝘚𝘛𝘙𝘖𝘕𝘎 𝘢𝘴
𝓑𝓮𝓵𝓵𝓮 𝓡𝓲𝓬𝓱𝓪𝓻𝓭𝓼
𝖡𝖤𝖫𝖫𝖤 𝖱𝖨𝖢𝖧𝖠𝖱𝖣𝖲 ↴
Walang kibo akong nakaharap lang kay lola Fe. Pareho kaming nakaupo sa sofa sa loob pa rin nang dressing room. Hindi ko alam, pero sa ekspresyon nang kaniyang mukha, may sasabihin siyang dapat kong paghandaan.
Hindi ko alam kong ano ang sadya niya sa akin. Sigurado naman akong hindi dahil sa endorsement kaya siya nandito ngayon. Dahil ni-re-sched ng sekretarya niya ang tungkol doon. At hanggang ngayon wala pang natatanggap na balita ang management tungkol sa endorsement na inaalok nila sa akin.
" 𝐻𝑜𝑤 𝑎𝑟𝑒 𝑦𝑜𝑢, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒? " Napaangat ang aking mukha nang magsalita siya.
" 𝐼'𝑚 𝑔𝑜𝑜𝑑 𝑝𝑜. " magalang na tugon ko.
" 𝑀𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛. 𝑆𝑜, ℎ𝑜𝑤 𝑎𝑏𝑜𝑢𝑡 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑐𝑎𝑟𝑒𝑒𝑟? "
" 𝐴𝑦𝑜𝑠 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑖𝑛 𝑝𝑜. "
" 𝐺𝑜𝑜𝑑. " patango-tangong sabi niya habang seryuso ang mukha. I'm sure, may ibang sadya talaga siya sa akin. " 𝐵𝑦 𝑡ℎ𝑒 𝑤𝑎𝑦, 𝑚𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑟𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑙𝑖𝑡𝑎, 𝑎𝑏𝑜𝑢𝑡 𝑦𝑜𝑢 𝑎𝑛𝑑 𝑚𝑦 𝑔𝑟𝑎𝑛𝑑𝑑𝑎𝑢𝑔ℎ𝑡𝑒𝑟. 𝐼𝑠 𝑖𝑡 𝑡𝑟𝑢𝑒, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒? " Sabi na, eh. Hindi talaga ako nagkamali sa hinala ko. Tiningnan ko siya nang deritso.
" 𝑌𝑒𝑠 𝑝𝑜. "
"𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑝𝑎𝑙𝑎. " Hindi ako sigurado, pero kitang-kita ko sa kaniya mukha ang pagkadismaya. " 𝐷𝑜 𝑦𝑜𝑢 𝑡ℎ𝑖𝑛𝑘, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑎𝑎𝑎𝑝𝑒𝑘𝑡𝑢ℎ𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑐𝑎𝑟𝑒𝑒𝑟 𝑚𝑜? " Bigla akong napatingin sa kaniya. " 𝐼 𝑚𝑒𝑎𝑛, 𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡𝑎 𝑘𝑎. 𝑆𝑖𝑘𝑎𝑡 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑚𝑎ℎ𝑒. 𝑆𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑝 𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑚𝑎ℎ𝑎𝑛𝑔𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑚𝑜? " Napakurap ako.
Anong pinupunto niya?
" 𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑐𝑎𝑟𝑒𝑒𝑟 𝑚𝑜 𝑎𝑡 𝑠𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑘𝑜 𝑟𝑖𝑛 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑖𝑘𝑎𝑡𝑢𝑡𝑢𝑤𝑎 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑠𝑖𝑠𝑖𝑟𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛. " patuloy niya. " 𝐺𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑑𝑖𝑛 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ, 𝑚𝑎𝑦 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑑𝑖𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑖𝑖𝑛𝑔𝑎𝑡𝑎𝑛 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑜𝑟𝑑𝑒𝑛𝑎𝑟𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑜𝑘𝑡𝑜𝑟. 𝑇𝑎𝑔𝑎𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑔 𝑜𝑠𝑝𝑖𝑡𝑎𝑙 𝑎𝑡 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑙𝑖𝑡 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝐴𝑛𝑑 𝑠𝑜𝑜𝑛𝑒𝑟 𝑜𝑟 𝑙𝑎𝑡𝑒𝑟, 𝑘𝑎𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑑𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑔𝑎𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑛𝑎 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑚𝑖𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦."
Kunot-noo akong napatingin sa kaniya.
" 𝐴-𝑎𝑛𝑜 𝑝𝑜 𝑦𝑢𝑛? "
" 𝐵𝑟𝑒𝑎𝑘 ℎ𝑒𝑟. "
" 𝑃-𝑝𝑜? " Tigagal ako sa narinig sa kaniya.
" 𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦. 𝑇𝑢𝑙𝑎𝑑 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑛𝑎, 𝑘𝑎𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑔𝑎𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑛𝑎. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑖𝑛𝑡𝑖𝑛𝑑𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜." Tila nagmamakaawang pakiusap niya.
Hindi ako sumagot. Dahil hindi ko alam kong ano ang isasagot ko. Pakiramdam ko bigla akong nablangko. Bakit sa dinami-dami nang maaari niyang hilingin, bakit iyon pa?
At bakit gusto niyang hiwalayan ko si Faith?
Ano ang dahilan?
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙 𝑚𝑜 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ, 𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎. 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 ℎ𝑎ℎ𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑢𝑙𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑦𝑜 ℎ𝑎𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦. 𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑟𝑜𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑚𝑖𝑙𝑦𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑝𝑜 𝑘𝑜. 𝑀𝑎𝑔𝑘𝑎𝑟𝑜𝑜𝑛 𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑎𝑘 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑔𝑎𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑛𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑢𝑠𝑎𝑝 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜." Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko. "𝐻𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛 𝑚𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑎𝑛𝑎𝑝𝑖𝑛 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑜 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎. 𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑡𝑎𝑠, 𝑛𝑎𝑝𝑎𝑘𝑎 𝑖𝑚𝑝𝑜𝑠𝑖𝑏𝑙𝑒 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜. "
Binawi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya at lakas loob ko siyang hinarap. " 𝑃-𝑝𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑒𝑟𝑖𝑡𝑠𝑎ℎ𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜? 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ?"
" 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎𝑘𝑎𝑠𝑎𝑙 𝑠𝑎 𝑙𝑎𝑙𝑎𝑘𝑖 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑟𝑜𝑜𝑛 𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑎𝑘. "
" 𝐴-𝑎𝑛𝑜? "
" 𝑌𝑒𝑠. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑢𝑠𝑎𝑝 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎. 𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑎𝑎𝑠𝑎ℎ𝑎𝑛 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑔𝑏𝑖𝑏𝑖𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑔𝑎𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑚𝑖𝑙𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛. "
Hindi ako nakaimik. Pakiramdam ko biglang nanikip ang dibdib ko. Ganitong ganito ang pakiramdam ko sa mga eksenang ginaganapan ko sa mga dramang ginawa ko. Iyong mga eksenang tutol ang magulang sa relasyon namin ng anak nila. Iyong babayaran ako para hiwalayan ko ang anak nila. Pero ngayon hindi na ito drama. Totoong buhay na ito. Totoong nangyayari.
Kaya anong gagawin ko?
Anong isasagot ko?
Papayag ba ako? Pero mahal ko si Faith. Mahal na mahal.
" 𝑃𝑙𝑒𝑎𝑠𝑒, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒. 𝐾𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑙𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛, 𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑘𝑜. 𝐵𝑎𝑠𝑡𝑎 𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑑𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑘𝑜."
Tiningnan ko si Lola Fe. At sa pagkakataong ito, inilingan ko siya.
" 𝑊𝑎𝑙𝑎 𝑝𝑜 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖ℎ𝑖𝑙𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑠𝑎𝑖𝑛𝑦𝑜 𝑛𝑎 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑜." magalang na sabi ko sa kaniya. "𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑝𝑜 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑖ℎ𝑖𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑖𝑦𝑜. 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑜 𝑚𝑎𝑡𝑢𝑡𝑢𝑚𝑏𝑎𝑠𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙 𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑎𝑝𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜. " seryusong sabi ko sa kaniya na ikinataas ng kilay niya. "𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙 𝑘𝑜 𝑝𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑝𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜. 𝑁𝑎𝑖𝑖𝑛𝑡𝑖𝑛𝑑𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑝𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑟𝑎𝑟𝑎𝑚𝑑𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜, 𝑝𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑜 𝑡𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔ℎ𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎𝑦𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎𝑤𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑚𝑎𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜. " Bahala na kong magalit siya. Basta hindi ako papayag sa gusto niya.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑠𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜? " sabi naman niya. " 𝐾𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑠𝑎𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔𝑢𝑙𝑜 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑛𝑎𝑛, 𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑠𝑎 𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑝𝑎𝑟𝑒ℎ𝑜 𝑘𝑎𝑦𝑜 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒. 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑎𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦 𝑘𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎ℎ𝑎𝑛? "
Tinitigan ko siya nang deritso. " 𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑛𝑔𝑎 𝑝𝑜, 𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑚𝑖𝑛. 𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑛𝑔𝑎 𝑘𝑎ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎-ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑖 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑛𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑛𝑔 𝑖𝑏𝑎 𝑚𝑎𝑙𝑖 𝑎𝑛𝑔 𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛. 𝑃𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑝𝑜 𝑛𝑎𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑛𝑔ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛, 𝑑𝑎𝑝𝑎𝑡 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑢ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎ℎ𝑎𝑛? 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑜 𝑏𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑑𝑎𝑝𝑎𝑡 𝑡𝑖𝑛𝑎𝑡𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑝 𝑠𝑎 𝑙𝑖𝑝𝑢𝑛𝑎𝑛? " Nakita kong bahagya siyang yumuko. Hindi ko alam kong ano ang nasa isip niya dahil sa pagsagot-sagot ko sa kaniya, pero hindi ako yung tipo ng babae na hindi marunong magrason lalo na pagdating sa mga bagay na alam kong hindi tama. " 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑠𝑎𝑙𝑎𝑛𝑎𝑛 𝑛𝑎 𝑔𝑎𝑛𝑖𝑡𝑜 𝑘𝑎𝑚𝑖. 𝑆𝑎𝑑𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑛𝑔ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜. 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑝𝑜, 𝑚𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑖𝑛 𝑘𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑝𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜, 𝑝𝑎𝑠𝑖𝑛𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎 𝑝𝑜 𝑝𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑎𝑖𝑠𝑖𝑛 𝑝𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑚𝑎, 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑘𝑎𝑚𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑖𝑦𝑜𝑛."
Hindi pa rin siya nagsalita kaya tumayo na ako mula sa kinauupuan ko at matatag akong tumayo sa harapan niya.
" 𝑀𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜 𝑝𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑝𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑘𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑔𝑠𝑖𝑠𝑖𝑠𝑖 𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑛𝑖𝑙𝑖 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑖𝑛. 𝐴𝑡 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜 𝑟𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑝𝑜. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑝𝑜 𝑠𝑎𝑛𝑎 ℎ𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑛𝑖𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑝𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑎𝑡 𝑖𝑝𝑎𝑟𝑎𝑚𝑑𝑎𝑚 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎 𝑚𝑖𝑛𝑎-𝑚𝑎𝑛𝑖𝑝𝑢𝑙𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑎𝑦𝑢𝑘𝑜 𝑝𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑢𝑚𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑟𝑎𝑤 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑟𝑒𝑠𝑝𝑒𝑡𝑜 𝑠𝑎𝑖𝑛𝑦𝑜 𝑎𝑡 𝑎𝑘𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙𝑎𝑛. " Doon na niya ako tiningnan. " 𝑀𝑎ℎ𝑎𝑙 𝑘𝑜 𝑝𝑜 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑎𝑡 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑢𝑚𝑢𝑜 𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑚𝑖𝑙𝑦𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎."
Yumuko ako sa harap niya bilang paggalang at naglakad na ako palabas nang dressing room. Hindi sa wala akong respeto. Ayuko lang na dinidiktahan ako na gawin ang isang bagay na wala namang malalim na dahilan.
At sana, maintindihan ni Faith ang ginawa ko. Mahal ko siya kaya handa ko siyang ipaglaban sa kahit na anong paraan. Dahil alam ko handa rin niya akong ipaglaban. Alam ko iyon dahil maraming beses na niyang napatunayan.
Pagdating ko sa bahay, tutuloy na sana ako sa kwarto ko ngunit natigilan ako nang napasulyap ako sa sala namin. Napakunot ang aking noo nang may nakita akong nakaupo sa sofa na pamilyar sa akin ang mukha. Si Bryle!
Anong ginagawa niya rito? At bakit siya nandito? Hindi ba siya natatakot na baka maabutan siya ni daddy?
Naglakad ako patungo sa sala at dahan-dahang lumapit sa kinauupuan ni Bryle. Kaagad naman siyang lumingon at ngumiti nang makita ako. Huminto ako sa harap niya mismo at humalukipkip.
" 𝐻𝑖! " bati niya sa akin.
Tinanguan ko lang siya at tinitigan nang mabuti. Mukhang pumayat siya. Ano kaya ang nangyari sa kaniya? Mula kasi nang matapos ang series naming dalawa ay nawalan na rin ako nang balita sa kaniya.
" 𝑆𝑜𝑟𝑟𝑦 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑖𝑔𝑙𝑎𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔𝑏𝑖𝑠𝑖𝑡𝑎 𝑘𝑜. " sabi pa niya.
" 𝑆𝑜, 𝑏𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑑𝑖𝑡𝑜? " kaswal na tanong ko sa kaniya, bago ako naupo sa single couch sa harap niya.
" 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑢𝑚𝑢𝑠𝑡𝑎ℎ𝑖𝑛." nakangiting sagot niya. " 𝐾𝑢𝑚𝑢𝑠𝑡𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑎? 𝑁𝑎𝑚𝑖𝑠𝑠 𝑘𝑖𝑡𝑎, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒." Napakurap ako dahil sa huling sinabi niya.
" 𝐴𝑦𝑜𝑠 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜. " sagot ko, saka tiningnan ko siya nang seryuso. " 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑎 𝑏𝑎 𝑛𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑘𝑎 𝑎𝑏𝑢𝑡𝑎𝑛 𝑘𝑎 𝑛𝑖 𝑑𝑎𝑑𝑑𝑦? " tanong ko sa kaniya ngunit napakunot ang aking noo nang makita kong ngumiti lang siya.
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑡𝑢𝑙𝑜𝑦 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑠𝑎 𝑑𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜, 𝑝𝑎𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑝𝑎𝑡𝑢𝑛𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑟𝑖𝑙𝑖 𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎? 𝑃𝑎𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑖𝑝𝑎𝑝𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑙𝑖𝑛𝑖𝑠 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑡𝑒𝑛𝑠𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜. " Gulat akong napatingin sa kaniya. Anong sinasabi niya? " 𝑁𝑎𝑔 𝑞𝑢𝑖𝑡 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑠ℎ𝑜𝑤𝑏𝑖𝑧, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒. "
" 𝐴-𝑎𝑛𝑜? 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡? "
" 𝑁𝑎𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑠𝑖, 𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑖𝑑𝑢𝑑𝑢𝑙𝑜𝑡 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔 𝑎𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡𝑎 𝑘𝑜. 𝐿𝑎𝑔𝑖 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑠𝑎𝑠𝑎𝑛𝑔𝑘𝑜𝑡 𝑠𝑎 𝑖𝑠𝑘𝑎𝑛𝑑𝑎𝑙𝑜 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑝𝑎𝑡𝑖 𝑝𝑎𝑟𝑒𝑛𝑡𝑠 𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑘𝑎ℎ𝑖ℎ𝑖𝑦𝑎𝑛 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. " Bahagya siyang yumuko ngunit nagtaas din kaagad nang tingin at tumingin sa akin. " 𝑃𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑝𝑢𝑚𝑎𝑦𝑎𝑔 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑚𝑢𝑙𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑛𝑒𝑔𝑜𝑠𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛. 𝐴𝑡 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑏𝑎𝑖𝑡 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑎𝑘. 𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑚𝑎𝑚𝑎𝑔𝑖𝑡𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑏𝑎𝑤𝑖 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑙𝑎. "
Nakita kong biglang umaliwalas ang kaniyang mukha. Kong ganoon wala na pala siya sa showbiz. Kaya pala wala na akong naging balita sa kaniya. At hindi manlang naibalita ang pag-alis niya.
" 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑚𝑝𝑙𝑒𝑛𝑔 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒." Muli akong napatingin sa kaniya. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑦𝑎. 𝐴𝑡 𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑔-𝑎𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑛𝑔 𝑖𝑏𝑎 𝑙𝑎𝑙𝑜 𝑛𝑎 𝑠𝑎 ℎ𝑎𝑟𝑎𝑝 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑐𝑎𝑚𝑒𝑟𝑎. "
Nginitian ko siya. " 𝐺𝑜𝑜𝑑 𝑓𝑜𝑟 𝑦𝑜𝑢. 𝑆𝑎𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑎 𝑠𝑎 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑝𝑖𝑛𝑖𝑙𝑖 𝑚𝑜. "
" 𝑇ℎ𝑎𝑛𝑘 𝑦𝑜𝑢, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒. 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑟𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑠𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑡𝑢𝑛𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑟𝑖𝑙𝑖 𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜. " Napakunot ang aking noo.
" 𝐴𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑏𝑖𝑔 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛? "
" 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑛𝑎 𝑏𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑖𝑔𝑎𝑤𝑎𝑛? "
" 𝐻-𝐻𝑎? " gulat na sambit ko.
" 𝑇𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑘𝑜 𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑠𝑎𝑦𝑜. 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑖𝑔𝑎𝑤𝑎𝑛 𝑎𝑡 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑝𝑜𝑟𝑚𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑝𝑎𝑟𝑎𝑎𝑛." seryusong sabi niya. " 𝐴𝑡 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑜𝑟𝑚𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑟𝑖𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑚𝑎𝑟𝑎𝑝 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑟𝑒𝑛𝑡𝑠 𝑚𝑜 𝑙𝑎𝑙𝑜 𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑑𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜."
" 𝐷𝑖 𝑏𝑎 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑘𝑜𝑛𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜? " pagpapaalala ko sa kaniya, ngunit gaya kanina ngumiti lang siya.
" 𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜. 𝑃𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑎𝑡𝑖𝑏𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙𝑎𝑛 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑢𝑚𝑢𝑘𝑜 𝑎𝑘𝑜. 𝑃𝑎𝑝𝑎𝑡𝑢𝑛𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑑𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑢𝑚𝑢𝑘𝑜. "
Napabuntong hininga na lamang ako at hindi na nagsalita pa. Katulad lang din siya ni Phoebe na mapilit. Kaya wala na akong magagawa kong iyon ang gusto nila. Dahil ng gusto ko lang ay huwag silang umasa.
Isang linggo pa ang lumipas ngunit hindi pa rin bumabalik si Faith mula sa training niya. Kaya naman inabala ko rin ang aking sarili sa mga event at tapings. Katatapos lang din ng fitting namin para sa series.
Subrang miss kona si Faith. Pero wala akong choice kundi hintayin ang pagbabalik niya. Ang mahalaga lang naman ay lagi kaming may komonikasyon sa isa't isa. Lagi niyang tinatanong kong kumusta ang araw ko, kong hindi ba ako nai-stress at kong walang nanggugulo sa akin. Gusto ko sanang sabihin sa kaniya ang sinabi sa akin ni Lola Fe, pero hindi ko ginawa dahil ayukong ma-distract siya sa kong ano mang ginagawa niya.
Kaya ang lagi ko nalang isinasagot sa kaniya ay ayos lang ako kaya huwag siyang mag-alala. Ang isang bagay pa na hindi ko sinasabi sa kaniya ang palaging pagpaparamdam sa akin ni Phoebe at ni Bryle. Alam kong hindi selosa si Faith at hindi nag-iisip ng mga negatibong bagay, pero gaya nang sinabi ko, ayukong mag-alala pa siya lalo na`t nasa malayo siya.
Pagkatapos nang huling interview ko sa isang magazine ngayong hapon ay dumiretso na kami ni Azi sa parking lot kasama ang mga bodyguards ko. Ngunit napahinto kami sa paglalakad nang may narinig kaming tumatawag sa bandang likuran namin. Nang lingunin namin ay John pala iyon, ang ka-love team ko. Tumatakbo siya papalapit sa amin kasama ang mga alalay niya at manager.
" 𝑆𝑎𝑛𝑑𝑎𝑙𝑖 𝑙𝑎𝑛𝑔, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒. " pigil niya sa braso ko nang makarating sila sa kinatatayuan namin. "𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑏𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑚𝑎𝑔-𝑢𝑠𝑎𝑝? "
" 𝑇𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑠𝑎𝑎𝑛? " mahinahong tanong ko sa kaniya.
" 𝐴𝑏𝑜𝑢𝑡 𝑠𝑎 𝑠𝑒𝑟𝑖𝑒𝑠. " maikling sagot na ikinunot ng aking noo.
" 𝐷𝑖 𝑏𝑎 𝑛𝑎𝑝𝑎𝑔-𝑢𝑠𝑎𝑝𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑑𝑜𝑜𝑛? 𝑆𝑎𝑘𝑎, 𝑛𝑎𝑠𝑎 𝑙𝑎𝑏𝑎𝑠 𝑛𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑡 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎 𝑜𝑟𝑎𝑠 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑟𝑎𝑏𝑎ℎ𝑜. 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑚𝑎𝑦 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑎 𝑏𝑎 𝑚𝑎𝑙𝑖𝑛𝑎𝑤 𝑠𝑎𝑦𝑜? "
Hindi ko alam pero medyo naiirita ako sa kaniya ngayon. Mula kasi noong nagkita-kita kami sa conference ay naging feeling close na siya sa akin. At kahit pa senior niya ako ay parang magkalebel lang kami kong nakikipag-usap siya sa akin.
Noong workshop naman namin ay panay dikit niya sa akin na hindi naman nakaligtas sa mga mata ni Channel kaya pinag-sabihan niya ako na dumistansiya nang konti sa lalaking ito. Alam kong nag-aalala lang si Channel sa maaaring sabihin ng mga makakakita sa amin at makarating kay Faith ang maling balita. Lalo na't may nabasa akong post na kumakalat na ngayon sa social media na sini-ship kami ni John.
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛, 𝑚𝑎𝑢𝑛𝑎 𝑛𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑖." sabi ko pa sa kaniya, saka naglakad na ako patungo sa sasakyan. Ngunit napahinto na naman ako nang pigilan ulit niya ako sa braso.
" 𝐴𝑛𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑟𝑜𝑏𝑙𝑖𝑚𝑎 𝑚𝑜? " asik ko sa kaniya. Doon na mabilis na nagsilapit ang bodyguards ko para sana harangan si John, pero sininyasan ko sila na ayos lang kaya gumilid sila at hinayaan akong harapin si John."𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑖𝑔𝑖𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔. 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑙𝑖𝑚𝑢𝑡𝑎𝑛 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑒𝑛𝑖𝑜𝑟 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜, 𝑀𝑟. 𝑆𝑚𝑖𝑡ℎ? " Nakita kong napayuko siya.
" 𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦, 𝑀𝑠. 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒. 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑚𝑏𝑖𝑡𝑎ℎ𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑑𝑖𝑛𝑛𝑒𝑟, 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑎𝑏𝑜𝑙. 𝑀𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑝𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑡𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎𝑡𝑢𝑟𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦. "
Napabuntong hininga ako at pagkatapos ay inilingan ko siya. " 𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑝𝑎𝑔𝑜𝑑 𝑎𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑚𝑢𝑤𝑖 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎ℎ𝑖𝑛𝑔𝑎. 𝑁𝑒𝑥𝑡 𝑡𝑖𝑚𝑒 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔."
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑐𝑜𝑓𝑓𝑒𝑒 𝑘𝑎𝑦𝑎, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑎 𝑟𝑖𝑛 𝑏𝑎 𝑝𝑤𝑒𝑑𝑖?"
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖. " matigas na sagot ko. " 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑢𝑛𝑔𝑢𝑙𝑖𝑡, 𝑀𝑟. 𝑆𝑚𝑖𝑡ℎ. 𝑃𝑎𝑔𝑜𝑑 𝑎𝑘𝑜 𝑎𝑡 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎ℎ𝑖𝑛𝑔𝑎. 𝑆𝑜, 𝑏𝑦𝑒. "
" 𝑃𝑙𝑒𝑎𝑠𝑒 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑀𝑠. 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒, 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛 𝑙𝑎𝑛𝑔." tila nagmamakaawang sabi pa niya kaya naman nilingon ko siya at tiningnan nang may inis.
" 𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑘𝑎-𝑎𝑦𝑎𝑤 𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑢𝑘𝑢𝑙𝑖𝑡 𝑎𝑡 𝑚𝑎ℎ𝑖𝑟𝑎𝑝 𝑝𝑎𝑖𝑛𝑡𝑖𝑛𝑑𝑖ℎ𝑖𝑛? 𝐾𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑝𝑎 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑦𝑢𝑛, 𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎𝑛𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑎𝑡 𝑎𝑙𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑎𝑦𝑎𝑤 𝑘𝑜. "
Hindi siya nakapagsalita kaya naman tumalikod na ako ipinapatuloy ko ang paglalakad. Ang mga bodyguards ko naman kasama si Azi ay pinalibutan ako at hinarangan si John. Kinailangan na nila akong palibutan dahil medyo nakakatawag pansin na kami sa mga taong dumadaan. Lalo na`t malayo pa ang sasakyan namin.
Nang malapit na kami sa van na service namin ay nagulat kaming lahat nang may biglang humintong motor sa harapan mismo namin. Ngunit iyon ang talagang ikinagulat ko, kundi ang driver nang motor. Naka helmet ito at naka jacket nang itim na tila ba pamilyar sa akin. Na para bang nakita kona sa kong saan.
Bumaba ang driver nang motor at binuksan ang safe box nang motor at may kinuha ito doon. Isang helmet. Pagkatapos ay lumapit siya sa kinatatayuan namin ngunit sa akin siya dumiretso. Ang ipinagtataka ko pa ay hindi manlang kumilos ang mga bodyguards ko para pigilan itong mapangahas na driver nang motor na hindi manlang nag-abalang magtanggal nang helmet niya.
Nang akmang isusuot na niya sa akin ang helmet na hawak niya ay nagulat na lamang ako nang tumilapon iyon dahil may biglang tumabig sa helmet at nang tingnan ko ay si John ang nakita ko. Hindi ako sigurado pero kitang-kita ko ang galit sa kaniyang mga mata.
" 𝐷𝑜𝑛'𝑡 𝑦𝑜𝑢 𝑑𝑎𝑟𝑒 𝑡𝑜 𝑡𝑜𝑢𝑐ℎ, 𝑚𝑦 𝑔𝑖𝑟𝑙. " galit na sabi ni John sa driver nang motor na alam ko kahit hindi ko nakikita ang mukha niya ay nagulat din siya sa ginawa ni John. " 𝐿𝑒𝑎𝑣𝑒 ℎ𝑒𝑟 𝑎𝑙𝑜𝑛𝑒." sabi pa niya. At bahagya pang itinulak ang driver.
" 𝐽𝑜ℎ𝑛, 𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑎 𝑏𝑎! " pagalit ko sa kaniya." 𝑊𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜 𝑏𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑎𝑘𝑖𝑡?"
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑘𝑎 𝑏𝑎 𝑝𝑢𝑚𝑎𝑝𝑎𝑦𝑎𝑔 𝑛𝑎 𝑙𝑎𝑝𝑖𝑡𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑒𝑠𝑡𝑟𝑎𝑛𝑔ℎ𝑒𝑟𝑜? 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑡 𝑠𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛 𝑘𝑎? " sabi naman niya. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑟𝑜𝑡𝑒𝑘𝑡𝑎ℎ𝑎𝑛. 𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑎𝑦𝑢𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑝𝑎ℎ𝑎𝑚𝑎𝑘 𝑘𝑎."
" 𝑁𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑚𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑘𝑜? " galit na tanong ko sa kaniya. " 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑒𝑙𝑚𝑒𝑡 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑎𝑤𝑎𝑘 𝑛𝑖𝑦𝑎? "
" 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑔𝑎. 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑑𝑛𝑎𝑝𝑒𝑟𝑠 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑡 𝑏𝑎𝑙𝑎𝑘 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑑𝑛𝑎𝑝𝑖𝑛. 𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦, 𝑛𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜."
Hahawakan sana ni John ang kamay ko ngunit ni daliri niya ay hindi dumikit sa braso ko dahil imbis na siya ang hahawak sa akin ay nakita kona lamang na hawak na ako ng estrangherong driver sa beywang. Tulala akong napatitig sa kaniya. Ang bilis nang pangyayari ni hindi ko manlang naramdaman ang paghila niya sa akin.
" 𝐴𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑘𝑜 ℎ𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑚𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑎ℎ𝑎𝑤𝑎𝑘𝑎𝑛!"
Ang galit na tinig ni John ang pumukaw sa akin. Nang akmang hihilahin ako ni John mula sa driver ay mabilis na kumilos ang driver at nailipat kaagad niya ako sa harap niya at dahil sa pagkabigla ay napayakap ako sa kaniya. Hindi ko alam pero nang magkadikit ang mga katawan namin at biglang bumilis ang tibok nang aking puso.
" 𝑊𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑦𝑎 𝑘𝑎! 𝐺𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑙𝑖𝑡 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑎𝑘𝑜?"
Kikilos sana ulit si John ngunit hindi na nito nagawa dahil humarang na ang mga bodyguards ko. Hindi ko alam kong namamalik-mata lang ako sa nakita ko na pagsinyas ng driver na nasa harap ko sa bodyguards ko o talagang totoo ang nakita ko.
Nang nakaharang na kay John ang mga bodyguards ko ay nakita kong tinaas ng driver ang harap nang helmet niya ngunit hindi parin niya tinatanggaal ang helmet. At pagkatapos ay humarap siya kay John.
" 𝑆𝑜, 𝑔𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑟𝑒𝑎𝑐𝑡𝑖𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑟𝑎𝑝𝑎𝑡𝑎𝑛? " narinig kong sabi ng driver kay John. Ngunit hindi iyon ang umagaw sa pandinig ko, kundi ang boses niya. Parang pamilyar. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑜 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑜𝑟𝑚𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑦 𝑘𝑎𝑟𝑎𝑝𝑎𝑡𝑎𝑛 𝑠𝑎 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒, 𝑀𝑖𝑠𝑡𝑒𝑟 𝑎𝑐𝑡𝑜𝑟? "
Pagkasabi nun kay John ng driver ay humarap siya sa akin ay idikit sa labi ko ang helmet kung saan naroroon ang labi niya. Napatitig ako sa kaniya at ganoon din siya sa akin. At doon ko siya natitigan nang mabuti, hanggang sa dumako ang mga mata ko ang kaniyang mga mata na biglang nagpainit sa aking puso. Faith!
" 𝐹-𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ... "
" 𝐻𝑖! " maikling tugon niya sa akin, saka ini-angat ang isang kamay niya at hinaplos ang buhok ko. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑢𝑚𝑎𝑘𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑚𝑜𝑡𝑜𝑟 𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑘𝑜? "
Wala sa loob na napatango ako. Siya nga! Biglang lumukso ang puso ko sa sobrang tuwa. Oh My God! Bakit ba ang hilig niya sa mga ganitong eksena. Bakit bigla-bigla nalang siyang sumusulpot? At bakit hindi manlang siya nagsabing nakabalik na pala siya?
Kaya pala wala manlang reaksiyon ang mga bodyguards ko dahil alam pala nilang boss nila ang nasa harap namin. But, I miss her so much kaya ayos lang kahit binigla na naman niya ako.
Ngayong nandito na siya at kasama kona, pakiramdam ko biglang gumaan ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko, bigla akong sumigla.
Pinulot ni Faith ang helmet at isinuot iyon sa akin. Nang maisuot na niya sa akin ang helmet ay napangiti ako dahil may bigla akong naalala. Totoo ang sinabi niya, darating siya sa kahit na anong paraan sa oras na magkaproblema ako. At dumating nga siya.
Inalalayan niya akong makasakay sa motor niya at nakangiting iniyakap ko ang braso ko sa beywang niya. At mabilis na pinaharurot niya ang motor papalayo sa lugar na iyon. Bukas nalang siguro ako magpapaliwanag kay Azi tungkol sa nangyari ngayon lang. Dahil sa ngayon si Faith mona, ang uunahin ko.
Ang savior at pahinga ko.
