09/11/2025
𝘽𝙀 𝙈𝙔 𝙁𝙄𝙉𝘼𝙇𝙀 ( 38 )
𝓑𝔂: 𝓒𝓪𝓼𝓼𝓲𝓸𝓹𝓲𝓮𝓪ꨄ
𝘍𝘙𝘌𝘌𝘕 𝘚𝘈𝘙𝘖𝘊𝘏𝘈 𝘊𝘏𝘈𝘕𝘒𝘐𝘔𝘏𝘈 𝘢𝘴
𝓓𝓻𝓪.𝓕𝓪𝓲𝓽𝓱 𝓢𝓪𝓶𝓸𝓷𝓽𝓮
𝘙𝘌𝘉𝘌𝘊𝘊𝘈 𝘗𝘈𝘛𝘙𝘐𝘊𝘐𝘈 𝘈𝘙𝘔𝘚𝘛𝘙𝘖𝘕𝘎 𝘢𝘴
𝓑𝓮𝓵𝓵𝓮 𝓡𝓲𝓬𝓱𝓪𝓻𝓭𝓼
𝑵𝒐𝒕𝒆: 𝑵𝒆𝒙𝒕 𝒂𝒖𝒕𝒉𝒐𝒓 𝒂𝒏𝒅 𝒑𝒍𝒆𝒂𝒔𝒆 𝒖𝒑𝒅𝒂𝒕𝒆 𝒊𝒔 𝒏𝒐𝒕 𝒂𝒍𝒍𝒐𝒘𝒆𝒅 𝒊𝒏 𝒕𝒉𝒆 𝒄𝒐𝒎𝒎𝒆𝒏𝒕 𝒔𝒆𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏‼️
𝖡𝖤𝖫𝖫𝖤 𝖱𝖨𝖢𝖧𝖠𝖱𝖣𝖲 ↴
" 𝑃𝑎𝑡𝑖 𝑏𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑦𝑜, 𝑚𝑎? "
Mangiyak-ngiyak na tanong ko kay mommy nang malaman ko mula sa kaniya na tulad ni Daddy gusto rin niya akong umalis sa agency na pagmay-ari ng mga Samonte.
" 𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦 𝑖ℎ𝑎, 𝑠𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑝𝑎𝑛𝑎𝑡𝑎𝑔 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑚𝑖 𝑛𝑔 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑘𝑎𝑝𝑎𝑔 𝑛𝑎𝑔-𝑞𝑢𝑖𝑡 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑔-𝑎𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡𝑎. 𝐴𝑦𝑎𝑤 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑝𝑎ℎ𝑎𝑚𝑎𝑘 𝑘𝑎𝑝𝑎 𝑢𝑙𝑖𝑡. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑝𝑙𝑒𝑎𝑠𝑒, 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑘𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑚𝑖𝑛."
" 𝑁𝑜! " matigas na sagot ko. " 𝑇𝑎𝑝𝑜𝑠 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑝𝑎𝑔-𝑢𝑠𝑎𝑝𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑦𝑎𝑛. 𝑃𝑖𝑛𝑎𝑦𝑎𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑝𝑎𝑔𝑝𝑎𝑡𝑢𝑙𝑜𝑦 𝑘𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑟𝑎𝑝 𝑘𝑜, 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑟𝑜𝑜𝑛 𝑑𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑙𝑖𝑡𝑎." malungkot na sabi ko. " 𝑁𝑎𝑠𝑎 𝑠ℎ𝑜𝑤𝑏𝑖𝑧 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑢𝑛𝑑𝑜 𝑘𝑜 𝑚𝑎, 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑖𝑛𝑡𝑖𝑛𝑑𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑖𝑦𝑜𝑛. 𝐼𝑛𝑖𝑙𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑛𝑎 𝑛𝑔𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒𝑛𝑔 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙 𝑘𝑜, 𝑝𝑎𝑡𝑖 𝑏𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑟𝑎𝑝 𝑘𝑜 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑟𝑖𝑛𝑔 𝑏𝑖𝑡𝑎𝑤𝑎𝑛 𝑘𝑜. 𝑆𝑎𝑎𝑛 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑢𝑔𝑎𝑟 𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑚𝑢𝑛𝑑𝑜 𝑡𝑜? 𝑆𝑎𝑛𝑎 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑟𝑜𝑜𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑙𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑙𝑖𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜."
" 𝐼ℎ𝑎... " Lumayo ako nang akmang hahawakan niya ang k**ay ko. Hindi ko alam pero pakiramdam ko parang hindi na sila ang magulang na kinagisnan ko.
" 𝐿𝑢𝑚𝑎𝑏𝑎𝑠 𝑛𝑎 𝑘𝑎𝑦𝑜 𝑚𝑎, 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎ℎ𝑖𝑛𝑔𝑎." sabi ko, saka tinalikuran kona siya sabay talukbong nang kumot. Naramdaman ko ang pagtayo niya sa mula sa pagkakaupo sa k**a ko at ang yabag niya palabas nang kwarto ko.
Nang marinig ko ang pagsara nang pinto nang kwarto ko ay doon kona inalis ang pagkakatalukbong nang kumot sa akin. Nag halukipkip ako, saka malungkot na tumitig sa kisame. Hindi ko alam kong hanggang saan ko kakayanin ang nangyayari sa akin ngayon. Kong makakalaya pa ba ako sa ginagawang pagkukulong sa akin ng sariling magulang ko o mananatili nalang akong ganito habang buhay.
Sana lang makahanap na kaagad si Faith nang solusyon para matapos na ang mga nangyayaring ito sa pagitan naming dalawa dahil sa totoo lang sobrang nahihirapan na ako dahil sa pagkakalayo naming dalawa. Nag-uusap kami sa cellphone kong may pagkakataon, pero hindi pa rin iyon sapat. Iba parin iyong nahahawakan ko siya at nakikita.
Kinabukasan ay nagising ako dahil sa malakas na boses ni Yaya sa loob nang kwarto ko at ginigising ako.Ano na naman kaya ang nangyari? Tinatamad na inimulat ko ang aking mga mata dahil madaling araw na akong nakatulog. Simula kasi nang makulong ako sa sarili kong silid ay hindi na rin ako nakakatulog nang maayos.
" 𝑌𝑎, 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑖𝑛𝑎𝑎𝑛𝑡𝑜𝑘 𝑝𝑎 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜, 𝑒ℎ." reklamo ko, sabay hikab. " 𝐴𝑛𝑜 𝑝𝑜 𝑏𝑎 𝑦𝑢𝑛? "
" 𝑁𝑎𝑘, 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑙𝑖𝑡𝑎. " walang paligoy-ligoy na sagot niya na ikinabangon ko.
" 𝐴𝑛𝑜 𝑝𝑜𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑛𝑔𝑦𝑎𝑟𝑖, 𝑌𝑎? "
" 𝑌𝑢𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑠𝑢𝑚𝑎𝑘𝑠𝑎𝑘 𝑠𝑎𝑦𝑜, 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠 𝑠𝑎 𝑏𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑔𝑢𝑎𝑛. "
" 𝑊ℎ𝑎𝑡? " gulat na gulat na sambit ko. " 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡? 𝑃𝑎𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠? "
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑟𝑖𝑛 𝑎𝑙𝑎𝑚, 𝑎𝑛𝑎𝑘. 𝑁𝑎𝑟𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑙𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑦𝑎𝑛 ℎ𝑎𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑦 𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑡𝑒𝑙𝑒𝑝𝑜𝑛𝑜. "
Bagsak ang balikat na naisandig ko ang aking likod sa headboard nang k**a habang sapo ang aking noo. Damn it! Kaisa-isang taong nakakaalam ng tunay na kriminal nakatakas pa.
Paano na?
Paano na ang nangyari sa akin?
Mababaliwala nalang ba iyon?
Sino ngayon ang mananagot sa nangyari sa akin?
Damn !
" 𝑁𝑎𝑟𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑘𝑜 𝑝𝑎 𝑚𝑢𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑎𝑟𝑚𝑎𝑑𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎𝑘𝑖ℎ𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑢𝑚𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑠𝑎 𝑏𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑔𝑢𝑎𝑛 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑢𝑙𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑎𝑡 𝑡𝑖𝑛𝑢𝑡𝑢𝑘𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑟𝑖𝑙 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑝𝑢𝑙𝑖𝑠 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑛𝑡𝑎𝑦 𝑑𝑜𝑜𝑛." Umangat ako nang tingin at tumingin ako kay Yaya. "𝐴𝑡 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑘𝑎𝑦 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑎𝑦 𝑘𝑢𝑛𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑢𝑙𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑜𝑜𝑛. "
" 𝐴𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑙𝑎𝑠𝑒𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑝𝑢𝑙𝑖𝑠 𝑏𝑎 𝑠𝑖𝑙𝑎?" Napataas bigla ang boses ko. "𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑠𝑖𝑙𝑎 𝑙𝑢𝑚𝑎𝑏𝑎𝑛? 𝐼𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑎 𝑛𝑔𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔-𝑎𝑠𝑎 𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎ℎ𝑢𝑙𝑖 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 ℎ𝑖𝑛𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛 𝑝𝑎 𝑛𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠. 𝑀𝑔𝑎 𝑑𝑢𝑤𝑎𝑔!"
" 𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑛𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑟𝑖𝑛 𝑠𝑖𝑙𝑎. 𝑆𝑖𝑛𝑜 𝑏𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑘𝑎𝑝𝑎𝑔 𝑡𝑖𝑛𝑢𝑡𝑢𝑘𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑟𝑖𝑙."
Napailing ako sa sinabi ni Yaya. " 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑚𝑎𝑠 𝑚𝑎𝑦 𝑡𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑝𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑜𝑑𝑦𝑔𝑢𝑎𝑟𝑑 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ, 𝑘𝑎𝑦𝑠𝑎 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑝𝑢𝑙𝑖𝑠 𝑛𝑎 𝑦𝑎𝑛, 𝑒ℎ. "
" 𝑆𝑝𝑒𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 𝑜𝑓 𝐷𝑜𝑘𝑡𝑜𝑟𝑎 𝑝𝑎𝑙𝑎... " Napakunot ang aking noo dahil sa pagbanggit ni Yaya kay Faith.
" 𝐴𝑛𝑜 𝑝𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑟𝑜𝑏𝑙𝑒𝑚𝑎 𝑘𝑎𝑦 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ? "
" 𝐻𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎 𝑠𝑎𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑔𝑎𝑙𝑖𝑡 𝑛𝑎𝑘, 𝑛𝑎𝑟𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑢𝑠𝑎𝑝𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑚𝑜𝑚𝑚𝑦 𝑎𝑡 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑘𝑎 𝑟𝑎𝑤 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑆𝑎𝑚𝑜𝑛𝑡𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑝𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠 𝑠𝑎 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛."
" 𝐴-𝐴𝑛𝑜? " Hindi makapaniwalang sambit ko. " 𝑁𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛? 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑏𝑎 𝑠𝑖𝑙𝑎 𝑛𝑎𝑔𝑠𝑎𝑠𝑎𝑤𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔𝑏𝑖𝑛𝑡𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑜𝑠𝑒𝑛𝑡𝑒 𝑠𝑎 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑒𝑛 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑙𝑎 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑤𝑎? 𝑀𝑦 𝑔𝑜𝑑! 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑔𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑠𝑖𝑙𝑎 𝑚𝑎𝑔-𝑖𝑠𝑖𝑝?" Nasapo kona naman ang noo ko.
" 𝑌𝑢𝑛 𝑛𝑔𝑎, 𝑒ℎ. 𝑁𝑎𝑔-𝑎𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑟𝑖𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑏𝑎𝑘𝑎 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑘𝑎𝑏𝑖𝑛𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑔 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑆𝑎𝑚𝑜𝑛𝑡𝑒 𝑟𝑒𝑠𝑏𝑎𝑘𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑚𝑖𝑙𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑦𝑢𝑛. " Muli kong ibinalik ang tingin ko kay Yaya. " 𝐾𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑠𝑖 𝑀𝑎𝑑𝑎𝑚 𝐹𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑝𝑎𝑝𝑎𝑝𝑎𝑡𝑎𝑦 𝑠𝑎𝑦𝑜, 𝑛𝑎𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑘𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑘𝑎 𝑚𝑎𝑝𝑖𝑙𝑖𝑡𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑤𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎ℎ𝑎𝑠 𝑎𝑛𝑔 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜. 𝑇𝑜𝑡𝑎𝑙 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑔𝑏𝑖𝑏𝑖𝑛𝑡𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎."
Napabuntong hininga ako, saka tumingin ako nang seryuso kay Yaya. " 𝑁𝑎𝑛𝑖𝑛𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑝𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑠𝑖 𝐿𝑜𝑙𝑎 𝐹𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑠𝑡𝑒𝑟𝑚𝑖𝑛𝑑 𝑠𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔𝑦𝑎𝑟𝑖 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝐾𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑑𝑖𝑠-𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎𝑝𝑎𝑡𝑎𝑦 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛." Sabi ko na ikinatango naman ni Yaya. " 𝑀𝑎𝑦 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑘𝑎 𝑖𝑖𝑛𝑔𝑎𝑡𝑎𝑛 𝑎𝑡 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑑𝑢𝑑𝑢𝑚𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑎𝑦𝑎𝑤 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ."
" 𝑀𝑎𝑦 𝑝𝑢𝑛𝑡𝑜 𝑘𝑎 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑚𝑜, 𝑛𝑎𝑘. 𝐾𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜 𝑠𝑖 𝑀𝑎𝑑𝑎𝑚 𝐹𝑒, 𝑘𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑎𝑎𝑟𝑖 𝑛𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑘𝑎𝑠𝑖𝑟𝑎. "
Tumango ako sa sinabi ni Yaya, saka hinawakan ko siya sa k**ay. " 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑡𝑢𝑙𝑢𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠 𝑟𝑖𝑡𝑜 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝 𝑘𝑜 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ. " Sabi ko at bahagyang napakamot si Yaya sa ulo niya.
" 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑜 𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑦𝑢𝑛 𝑛𝑎𝑘, 𝑒ℎ 𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑚𝑖𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑛𝑡𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑙𝑎𝑏𝑎𝑠 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑛𝑡𝑜 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑤𝑎𝑟𝑡𝑜 𝑚𝑜. 𝐻𝑎𝑙𝑜𝑠 𝑏𝑢𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑛𝑡𝑎𝑦. 𝐾𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑠𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑦𝑎𝑦𝑎, 𝑠𝑖𝑔𝑢𝑟𝑎𝑑𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑟𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑙𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑦𝑎𝑔𝑎𝑛 𝑝𝑢𝑚𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑟𝑖𝑡𝑜 𝑠𝑎 𝑘𝑤𝑎𝑟𝑡𝑜 𝑚𝑜. "
Hindi ako kumibo. Hindi pweding wala akong gagawin. Hindi pweding nakakulong lang ako rito at maghintay sa wala. Kailangan kong gumawa nang paraan. Kailangan kong makatakas! At ngayong gabi kona iyon gagawin.
" 𝑌𝑎, 𝑠𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑜𝑟𝑎𝑠 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑢𝑢𝑤𝑖 𝑚𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎 𝑠𝑖 𝑀𝑜𝑚𝑚𝑦 𝑎𝑡 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦? " Tanong ko na ikinunot nang kaniyang noo.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛? "
Nagkibit-balikat ako. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝."
" 𝐴𝑛𝑔 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑢𝑤𝑖 𝑎𝑛𝑔 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑚𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑔ℎ𝑎ℎ𝑎𝑛𝑎𝑝 𝑛𝑖𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛. 𝐴𝑛𝑔 𝑀𝑜𝑚𝑚𝑦 𝑚𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛, 𝑚𝑎𝑙𝑖-𝑙𝑎𝑡𝑒 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑤𝑖 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑚𝑎𝑦 ℎ𝑒𝑎𝑟𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛." Biglang lumiwanag ang aking mukha dahil sa sinabi ni Yaya. Ito na ang pagkakataon ko.
Tumango-tango at nagkunwaring malungkot. "𝐼𝑚𝑝𝑜𝑟𝑡𝑎𝑛𝑡𝑒 𝑝𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑘𝑜, 𝑚𝑎𝑙𝑖-𝑙𝑎𝑡𝑒 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑖𝑙𝑎. "
" 𝑁𝑎𝑘𝑢! 𝐴𝑛𝑜 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑡𝑎𝑤𝑎𝑔𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑜𝑚𝑚𝑦 𝑚𝑜 𝑎𝑡 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑢𝑚𝑢𝑤𝑖 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑎𝑔𝑎?"
Naisip ako. Kong uuwi nang maaga si Mommy siguradong hindi natutuloy ang plano ko. Hindi, kailangan kong mag-isip nang ibang paraan.
" 𝐴𝑘𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜 𝑝𝑜, 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑔𝑏𝑎𝑏𝑎𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑚𝑎𝑚𝑖𝑡 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑒𝑙𝑒𝑝𝑜𝑛𝑜 𝑟𝑖𝑡𝑜 𝑠𝑎 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦? 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑚𝑜 𝑝𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑡𝑎𝑡𝑎𝑤𝑎𝑔𝑎𝑛?"
" 𝐴𝑦, 𝑜𝑜 𝑛𝑔𝑎 𝑝𝑎𝑙𝑎. " Sabi niya, sabay sapo sa kaniyang noo. "𝐴𝑛𝑜 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔... 𝑝𝑢𝑛𝑡𝑎ℎ𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑚𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑎𝑙𝑎𝑠-𝑠𝑖𝑛𝑔𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑜𝑝𝑖𝑠𝑖𝑛𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎. " Lihim akong napangiti.
Good idea!
Pagsapit nang hapon ay hindi na ako mapakali sa loob nang kwarto ko. Pabalik-balik ako sa may bintana dahil tinatanaw ko kong nakaalis na ba si Yaya para makaalis na rin ako. Ang balak ko sa sliding door dumaan pababa sa terasa dahil medyo may kadiliman sa bahaging iyon at mula dito sa kwarto ko madali lang ang pagbaba ko. At iyon lang ang mababang bahagi nang bahay namin na kayang akyatin at babain. Sana lang walang bantay sa bahaging iyon.
Sinadya kong hindi sabihin kay Yaya ang balak ko dahil ayukong madamay siya sa gagawin ko. Dahil siya ang hahanapan ng mga tao rito kong sakaling mawala ako. At ayukong mapahamak siya dahil sa akin.
Madilim na nang makarinig ako nang andar nang sasakyan. Natuwa ako dahil sigurado akong si Yaya na iyon at ang driver namin. Mabilis akong dumungaw sa bintana at napangiti ako nang masiguro kong si Yaya ang sakay nang kotseng palabas na ngayon sa gate namin.
Inayos kona ang aking sarili. Nagsuot ako nang puro itim at nanghagilap ako nang sumbrero para maitago ko ang aking mukha. Hindi na ako nagdala nang kahit anong gamit maliban sa cellphone na ibinigay sa akin ni Faith dahil kailanganin ko ang cellphone kong sakaling hindi ko siya mahanap sa labas.
Naglakad na ako at lumapit sa sliding door nang bigla namang bumukas iyon na ikinabigla ko, lalo na nang makilala ko ang taong iniluwa mula doon.
" 𝐴-𝐴𝑡𝑒 𝐹𝑒𝑛𝑔... " sambit ko sa pangalan ng babaeng kunot-noong nakatitig sa akin. " 𝐴𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑚𝑜 𝑟𝑖𝑡𝑜? 𝑃-𝑃𝑎𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘? "
" 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑝𝑎 𝑛𝑔𝑎 𝑏𝑎, 𝑒𝑑𝑖 𝑢𝑚𝑎𝑘𝑦𝑎𝑡. " sagot niya, saka pinasadahan ako nang tingin. " 𝐼𝑘𝑎𝑤, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜 𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠 𝑛𝑜? "
" 𝑂𝑏𝑣𝑖𝑜𝑢𝑠 𝑏𝑎? " sagot ko, saka bumalik ako sa k**a ko. Sumunod naman siya sa akin at naupo sa tabi ko. "𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘? 𝐷𝑖 𝑏𝑎 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑛𝑡𝑎𝑦?"
" 𝑀𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔-𝑖𝑛𝑔𝑎𝑡 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑟𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑖𝑙𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎. 𝑀𝑎𝑦 𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜, 𝑛𝑜!" sagot niya, saka tinitigan ako. " 𝐵𝑎𝑙𝑎𝑘 𝑚𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑚𝑎𝑘𝑎𝑠? "
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑎𝑎𝑛, 𝑚𝑎𝑛𝑎𝑛𝑎𝑡𝑖𝑙𝑖 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑔𝑜 𝑟𝑖𝑡𝑜 ℎ𝑎𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦. " malungkot na sagot ko. " 𝑆𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ? 𝑁𝑎𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎? "
" 𝑂𝑢𝑚. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑔𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑟𝑖𝑡𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑝𝑢𝑛𝑡𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑘𝑜."
" 𝐾𝑢𝑚𝑢𝑠𝑡𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎? 𝐴𝑦𝑜𝑠 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎? "
Tumango siya. " 𝑁𝑎𝑠𝑎 𝑚𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎. 𝑃𝑖𝑛𝑎𝑝𝑢𝑛𝑡𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑚𝑎𝑦 𝑖𝑚𝑝𝑜𝑟𝑡𝑎𝑛𝑡𝑒𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑠𝑎𝑦𝑜. "
" 𝐴𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑚𝑝𝑜𝑟𝑡𝑎𝑛𝑡𝑒𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦? "
" 𝑃𝑖𝑛𝑎𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑤𝑎𝑔 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑖𝑛𝑎𝑡𝑎𝑝𝑜𝑠. 𝐴𝑡 𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑟𝑎𝑤 𝑚𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑝𝑎, 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑛𝑎𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑎𝑦 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑠𝑎𝑛𝑑𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑖𝑡𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠 𝑘𝑎𝑔𝑎𝑏𝑖. " Biglang lumaki ang mga mata ko.
" 𝐴-𝐴𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑏𝑖𝑔 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛? 𝑆𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑛𝑔___"
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑜 𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑠𝑎 𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑚𝑜, 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛." Putol niya sa sinasabi ko. " 𝑆𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔-𝑢𝑡𝑜𝑠 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑘𝑢𝑛𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛, 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑚𝑖𝑠𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑡𝑎𝑡𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑠𝑎 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑦𝑜𝑛. 𝐾𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑝𝑎 𝑡𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑜 𝑚𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑚𝑖𝑠𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑚𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑎𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎ℎ𝑢𝑙𝑖 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛𝑎𝑙."
Hindi ako makapaniwala habang nakatitig kay ate Feng. Hindi ako makapaniwala na magagawa ni Faith ang bagay na iyon. Na kahit ang general na mismo ay naisahan pa niya. Sobrang nakakahanga siya!
" 𝐴𝑡 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑝𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠 𝑝𝑎𝑟𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎 𝑙𝑢𝑚𝑎𝑘𝑖 𝑝𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑙𝑜. " Naibalik ko ang atensiyon ko kay ate Feng. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑎𝑟𝑎𝑝𝑖𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑛𝑎𝑙 𝑎𝑛𝑔 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑎𝑡 𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝𝑖𝑛 𝑠𝑎 𝑚𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑎𝑎𝑛. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑜 𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑖𝑛𝑎𝑏𝑎𝑙𝑎𝑘 𝑚𝑜, 𝑤𝑎𝑔 𝑚𝑜𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑡𝑢𝑙𝑜𝑦. 𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡."
Tumango ako at hinarap ko siya. " 𝐴𝑡𝑒 𝐹𝑒𝑛𝑔, 𝑝𝑎𝑘𝑖𝑢𝑠𝑎𝑝 ℎ𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑠𝑎𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑏𝑎𝑏𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑙𝑎𝑙𝑜 𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑎. 𝐴𝑦𝑢𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑛𝑔𝑦𝑎𝑟𝑖 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎. 𝐴𝑦𝑢𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑠𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑠𝑖𝑦𝑎. "
" 𝐻𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑝𝑎𝑏𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛. 𝑀𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑜𝑜𝑏 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑟𝑎𝑚𝑑𝑎𝑚 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑢𝑛𝑔𝑢𝑙𝑖𝑙𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑦 𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑟𝑖𝑟𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑚𝑢𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙ℎ𝑖𝑛 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑟𝑖𝑙𝑖. "
Sa kabila nang kalungkutang nararamdaman ko dahil alam kong nahihirapan din si Faith sa pagkakataong ito ay nakaramdam ako nang saya dahil kahit hindi niya sabihin, sa mga ginagawa niya ngayon para sakin ay naipaparamdam niya sa akin na mas higit ako sa lahat. Na wala siyang hindi kayang gawin, para sa akin.
Nang makaalis si ate Feng ay nahiga ako sa k**a ko. Hindi kona itinuloy ang balak kong pagtakas dahil tama si Faith, lalaki lang ang gulo kong sakaling tumakas ako. At hindi ko naisip ang bagay na yun. Salamat nalang talaga kay Faith dahil kahit wala siya sa tabi ko ay gumagawa siya nang paraan para hindi ako mapahamak.
Kakatulog ko pa lamang nang bigla akong maalimpungatan dahil naramdaman kong tila may k**ay na humahaplos sa buhok ko. Kaya kahit antok na antok pa ako ay pinilit kong imulat ang mga mata ko para makita ko ang taong mapangahas na pumasok sa kwarto ko at dinistorbo ang pagtulog ko.
Kinapa ko ang lampshade para sana buksan iyon nang may biglang humawak sa k**ay ko na muntik kong ikahiyaw dahil nagulat ako sa mainit na k**ay na humawak sa akin. Kumurap-kurap ako hanggang sa may naaninag akong pigura ng tao na nakaupo sa gilid nang k**a ko. Kinakahabang napaatras ako sa bandang gitna nang k**a ko ngunit maagap niya akong nahawakan sa k**ay na lalong nagpakaba sa akin.
" 𝑆-𝑆𝑖𝑛𝑜 𝑘𝑎? " nahihintakutang tanong ko. " 𝑃𝑙𝑒𝑎𝑠𝑒, 𝑤𝑎𝑔 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑠𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛. "
" 𝐼𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑖𝑛𝑔𝑔𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑔𝑘𝑖𝑡𝑎, 𝑛𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑘𝑎𝑎𝑔𝑎𝑑 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. " Nang marinig ko ang tinig ng taong nasa harap ko ay biglang napawi ang kabang nararamdaman ko at napalitan iyon nang saya at ngiti. Akala ko ba busy siya?
" 𝑆𝑜, 𝑎𝑎𝑙𝑖𝑠 𝑛𝑎 𝑏𝑎 𝑎𝑘𝑜? "
" 𝑁𝑜, 𝑛𝑜! " Mabilis akong bumangon at lumapit sa kaniya.
" 𝐷𝑖𝑡𝑜 𝑘𝑎 𝑚𝑜𝑛𝑎. 𝑆𝑜𝑟𝑟𝑦, 𝑎𝑘𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑜 𝑛𝑎, 𝑒ℎ." sabi ko, saka hinawakan ko ang k**ay niya. " 𝐴𝑘𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜 𝑏𝑎 𝑏𝑢𝑠𝑦 𝑘𝑎? 𝑆𝑜, 𝑏𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑑𝑖𝑡𝑜? "
" 𝐷𝑒𝑓𝑖𝑛𝑖𝑡𝑒𝑙𝑦, 𝑦𝑒𝑠. 𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑛𝑎𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜, 𝑡𝑜𝑑𝑎𝑦 𝑖𝑠 𝑜𝑢𝑟 𝑓𝑖𝑟𝑠𝑡 𝑚𝑜𝑛𝑡ℎ𝑠𝑎𝑟𝑦. " sagot niya na ikinagulat ko. First monthsary pala namin ngayon. Naalala pa niya iyon sa kabila nang mga ginagawa niya? "𝑆𝑜, 𝑛𝑎𝑖𝑠𝑖𝑝𝑎𝑛 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑤 𝑡𝑜 𝑐𝑒𝑙𝑒𝑏𝑟𝑎𝑡𝑒 𝑤𝑖𝑡ℎ 𝑦𝑜𝑢. "
Napangiti ako. " 𝐶𝑒𝑙𝑒𝑏𝑟𝑎𝑡𝑒? 𝑆𝑎 𝑔𝑎𝑛𝑖𝑡𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑡𝑤𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎?"
" 𝑂𝑢𝑚. 𝑊𝑒 𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑒𝑎𝑐ℎ 𝑜𝑡ℎ𝑒𝑟, 𝑠𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 ℎ𝑎𝑑𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑎𝑡𝑖𝑛 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑎𝑛𝑜 𝑝𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑡𝑤𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑒𝑟𝑜𝑛 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛." sabi niya, sabay kabig sa akin papalapit sa kaniya. "𝑇𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎𝑤𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎ℎ𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎, 𝑒ℎ. 𝑆𝑜, 𝑏𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑝𝑎 𝑛𝑎𝑡𝑖𝑛 𝑖𝑖𝑠𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎ℎ𝑎𝑑𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑎𝑡𝑖𝑛?" Tumango-tango ako. Oo nga naman!
" 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑏𝑢𝑘𝑠𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑡𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑙𝑎𝑤? " bulong ko sa kaniya.
" 𝑁𝑜 𝑛𝑒𝑒𝑑. 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑎𝑔𝑎𝑤 𝑝𝑎𝑛𝑠𝑖𝑛 𝑝𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑛𝑡𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎. "
" 𝑂𝑘𝑎𝑦. 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑎 𝑛𝑔𝑎 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘? "
" 𝐷𝑢𝑚𝑎𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑘𝑎ℎ𝑢𝑦𝑎𝑛 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑠𝑎 𝑙𝑖𝑘𝑜𝑑 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦 𝑛𝑖𝑦𝑜. "
" 𝐻𝑎? " gulat na gulat na sambit ko. " 𝐾𝑎𝑘𝑎ℎ𝑢𝑦𝑎𝑛?"
" 𝐼𝑡𝑖𝑛𝑢𝑟𝑜 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑛𝑖 𝑌𝑎𝑦𝑎 𝑀𝑒𝑛𝑔."
Nagulat ako. " 𝑆𝑖 𝑌𝑎𝑦𝑎? "
" 𝑂𝑢𝑚. 𝑁𝑎𝑔𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑖 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑙𝑎𝑏𝑎𝑠 𝑡𝑎𝑝𝑜𝑠 𝑖𝑡𝑖𝑛𝑢𝑟𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑒𝑘𝑟𝑒𝑡𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑎𝑛𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑟𝑖𝑡𝑜."
Biglang kumunot ang aking noo. Sekretong daanan?
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑑𝑢𝑛? " Tanong niya. Kahit medyo madilim ay inilingan ko siya.." 𝑁𝑎𝑠𝑎 𝑙𝑖𝑘𝑢𝑟𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑔𝑖 𝑖𝑦𝑜𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦 𝑛𝑖𝑦𝑜. 𝑀𝑎𝑦 𝑡𝑢𝑛𝑛𝑒𝑙 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑎𝑡 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑑𝑎𝑎𝑛 𝑛𝑖 𝑌𝑎𝑦𝑎 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑑𝑖𝑡𝑜 𝑠𝑎 𝑙𝑜𝑜𝑏."
Tulala lang ako habang nakatingin sa kaniya. Hindi ko naman kasi inaasahang may sekretong daananan pala ang bahay namin. Hindi pa ako ipinanganak ay katulong na namin si Yaya noon hanggang sa maging Yaya ko siya kaya siguro may alam siya tungkol sa tunnel na sinasabi ni Faith.
" 𝑁𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑢𝑚𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑘𝑎 𝑠𝑎 𝑡𝑢𝑛𝑛𝑒𝑙 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑟𝑖𝑡𝑜, 𝑠𝑎𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑔𝑖 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑙𝑢𝑚𝑎𝑏𝑎𝑠?" naisipan kong itanong sa kaniya.
" 𝐷𝑖𝑦𝑎𝑛... " sagot niya, sabay turo sa pader nang kwarto ko kong saan nakasabit ang family picture namin.
" 𝐷-𝐷𝑖𝑦𝑎𝑛? 𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑎𝑑𝑜 𝑘𝑎? "
" 𝑂𝑢𝑚. 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑖-𝑐ℎ𝑒𝑐𝑘 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑚𝑜." sabi niya.
Bumaba ako sa k**a ko at naglakad papalapit sa pader na itinuro niya. Kinatok ko ang pader nang mahina at napagtanto ko na ang tonog nang pader ay parang tonog nang isang pintuan. Kaya naman bahagya kong itinulak ang bahaging iyon na kaagad namang bumukas. Pinto nga! May pinto nga rito. Biglang kumunot ang aking noo.
Anong ibig sabihin nang underground na to?
At bakit sa kwarto ko ang labasan pag pumasok sa tunnel?
Bumalik ako sa k**a ko at naupo sa tabi ni Faith na walang imik habang nakatitig lang sa akin.
" 𝑁𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑔𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎, 𝑡𝑤𝑒𝑛𝑡𝑦 𝑓𝑜𝑢𝑟 𝑦𝑒𝑎𝑟𝑠 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑘𝑤𝑎𝑟𝑡𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑜, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑛𝑖 𝑚𝑖𝑛𝑠𝑎𝑛 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑦 𝑢𝑛𝑑𝑒𝑟𝑔𝑟𝑜𝑢𝑛𝑑 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑟𝑖𝑡𝑜. "
" 𝑆𝑖𝑔𝑢𝑟𝑎𝑑𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑠𝑎𝑑𝑦𝑎 𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑒𝑛𝑡𝑠 𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑠𝑎 𝑢𝑛𝑑𝑒𝑟𝑔𝑟𝑜𝑢𝑛𝑑. 𝑀𝑎𝑦𝑏𝑒, 𝑓𝑜𝑟 𝑒𝑚𝑒𝑟𝑔𝑒𝑛𝑐𝑦. " sabi niya, saka naramdaman kong hinawakan niya ang isang k**ay ko. "𝐴𝑡 𝑠𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑡 𝑠𝑎 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑖𝑙𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑛𝑎𝑔𝑎𝑚𝑖𝑡 𝑘𝑜 𝑛𝑔𝑎 𝑓𝑜𝑟 𝑒𝑚𝑒𝑟𝑔𝑒𝑛𝑐𝑦. " sabi pa niya, saka hinalikan ang k**ay ko na hawak niya. " 𝐼 𝑚𝑖𝑠𝑠 𝑦𝑜𝑢. "
Ngumiti ako, saka iniyakap ko ang braso ko sa beywang niya. "𝐼 𝑚𝑖𝑠𝑠 𝑦𝑜𝑢 𝑡𝑜𝑜. " sabi ko. " 𝑆𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑛𝑎 𝑛𝑖 𝑎𝑡𝑒 𝐹𝑒𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑛𝑔𝑦𝑎𝑟𝑖. 𝐴𝑐𝑡𝑢𝑎𝑙𝑙𝑦,ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑖𝑤𝑎𝑠𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜. "
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛? " tanong niya, sabay patong nang ba`ba niya sa ulo ko.
" 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑚𝑎𝑝𝑎ℎ𝑎𝑚𝑎𝑘 𝑘𝑎 𝑎𝑡 𝑏𝑎𝑘𝑎___"
" 𝐾𝑎𝑖𝑙𝑎𝑛 𝑏𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑝𝑎ℎ𝑎𝑚𝑎𝑘, ℎ𝑚𝑚?" pabulong na putol niya sa sinasabi ko. " 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑦𝑎𝑔 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑝𝑎ℎ𝑎𝑚𝑎𝑘 𝑎𝑘𝑜. 𝐾𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑢𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑝𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑔𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜, 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑙𝑖𝑘 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑖𝑔𝑡𝑎𝑠 𝑎𝑡 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦. "
Mula sa pagkakayakap ko sa kaniya ay tumango ako. "𝑃𝑎𝑙𝑎𝑔𝑖 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔ℎ𝑖ℎ𝑖𝑛𝑡𝑎𝑦 𝑠𝑎𝑦𝑜. "
" 𝐺𝑜𝑜𝑑. " sabi niya, saka marahang hinaplos ang buhok ko. "𝐵𝑦 𝑡ℎ𝑒 𝑤𝑎𝑦, 𝑑𝑖𝑛𝑎𝑙ℎ𝑎𝑛 𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑏𝑜𝑟𝑖𝑡𝑜 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑜𝑛𝑢𝑡𝑠 𝑎𝑡 𝑚𝑖𝑙𝑘𝑡𝑒𝑎. 𝐼𝑝𝑖𝑛𝑎𝑡𝑎𝑔𝑜 𝑘𝑜 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑘𝑎𝑦 𝑌𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑔𝑎𝑏𝑖 𝑛𝑎 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑘𝑢𝑚𝑎𝑖𝑛 𝑘𝑎 𝑝𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑚𝑖𝑠."
Napangisi ako. " 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔 𝑡𝑜𝑜𝑡ℎ𝑏𝑟𝑢𝑠ℎ 𝑎𝑓𝑡𝑒𝑟 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑢𝑚𝑎𝑖𝑛, 𝑑𝑖 𝑏𝑎? "
" 𝐼 𝑘𝑛𝑜𝑤, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑚𝑎𝑠 𝑚𝑎𝑏𝑢𝑡𝑖 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑛𝑎-𝑖𝑖𝑛𝑔𝑎𝑡."
" 𝑂𝑘𝑎𝑦, 𝐷𝑜𝑘. " nakangiting sabi ko, saka hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜 𝑑𝑖𝑡𝑜 𝑚𝑎𝑡𝑢𝑙𝑜𝑔?"
" 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜 𝑠𝑎𝑛𝑎, 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑘𝑎 𝑏𝑖𝑔𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑢𝑚𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝐷𝑎𝑑𝑑𝑦 𝑚𝑜 𝑎𝑡 𝑝𝑎𝑔𝑏𝑎𝑏𝑎𝑟𝑖𝑙𝑖𝑛 𝑎𝑘𝑜."
Natawa ako sa sinabi niya. " 𝐻𝑎ℎ𝑎𝑟𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑖𝑡𝑎, 𝑒ℎ."
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑦𝑎𝑔 𝑛𝑎 𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑦𝑢𝑛." mahinang sabi niya. " 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑝𝑎𝑦𝑎𝑔 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛 𝑘𝑎 𝑝𝑎 𝑢𝑙𝑖𝑡 𝑛𝑔 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑠𝑖𝑛𝑜. "
Tiningala ko siya at marahang hinaplos ko ang kaniyang mukha. " 𝑇ℎ𝑎𝑛𝑘 𝑦𝑜𝑢, 𝐷𝑜𝑘. 𝑆𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑡 𝑠𝑎 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡."
" 𝐵𝑎𝑠𝑡𝑎 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑎𝑦𝑜. " sagot niya, saka bumitaw sa pagkakayap sa akin. " 𝑀𝑎ℎ𝑖𝑔𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑢𝑙𝑖𝑡. 𝐵𝑎𝑏𝑎𝑛𝑡𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑘𝑖𝑡𝑎 ℎ𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑡𝑢𝑙𝑜𝑔 𝑘𝑎. "
Inalalayan niya ako pahiga at kinumutan hanggang beywang ko. " 𝑇𝑎𝑏𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑡𝑢𝑙𝑜𝑔 𝑎𝑘𝑜." hirit ko sa kaniya na kaagad naman niyang ginawa. Naramdaman ko pang dinampian niya ako nang halik sa aking noo.
" 𝐺𝑜𝑜𝑑 𝑛𝑖𝑔ℎ𝑡, 𝑏𝑎𝑏𝑦. " sabi niya na ikinangiti ko lalo na nang iniyakap niya ang braso niya sa akin. " 𝐵𝑢𝑘𝑎𝑠 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑙𝑎𝑤𝑎, 𝑔𝑖𝑔𝑖𝑠𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎𝑤𝑎, 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎."
