29/10/2025
“I’VE BEEN FAKING MY ORG@SM DAHIL TAMAD ANG MISTER KO SA KAMA!”
Hindi ko na alam kung gaano katagal ko itinatago ‘to, pero siguro mga more than 10 years na. I’m Mila, 45, and married kami ni Mark for 17 years. May isa kaming anak na nasa senior high na ngayon, and kung makikita mo kami sa labas, mukha kaming “perfect” family. Pero ang di alam ng asawa ko, simula pa dati… pinepeke ko ang or***ms ko. Oo, years na. Minsan hinihintay ko yung moment na baka this time mag-e-effort siya, pero lagi na lang mabilis. Palagi niyang iniisip na once siya ay “tapos,” well… tapos na rin ako. Para bang checklist lang.
Madalas, sobrang disappointed ako. May mga gabi na sobrang pagod kami sa trabaho pero gusto niya pa rin ng quickie. Minsan, nagbigay na ako ng hint—yung pag-guide ng kamay niya sa ibang parts ng katawan ko, or pagsabi softly kung ano yung masarap, pero binabalewala niya. May isang gabi, birthday ko pa, akala ko magiging espesyal. Nag-set pa ako ng candles sa kwarto, nag-perfume, nag-lingerie. Pero nung nagsimula kami, parang wala lang—mabilis, mechanical, pagkatapos pagtapat ng five minutes humiga na siyang tulog. Naiwan akong nakatingin sa kisame, feeling empty.
Ang pinaka masakit ay yung tipong nagtatanong siya, “Masarap ba, hon?” tapos of course, nag-oo ako. Para hindi niya maramdaman na may pagkukulang siya. Pero sa loob ko, parang unti-unting namamatay yung desire ko sa kanya. Napapansin niya minsan na nagiging less interesado ako, pero hindi niya tinatanong kung bakit. Lagi niyang pinipili yung convenient para sa kanya. Hindi niya iniintindi yung needs ko bilang babae, bilang asawa niya. Yung mga kaibigan ko open about exploring, communication, toys, foreplay — pero sakin, parang bawal bang sabihin?
Kaya ngayon, natatakot ako sa sarili ko. I find myself curious about how it would feel to be touched by someone… na marunong. Someone patient. Someone who sees intimacy as connection, not just release. May mga pagkakataon na may lalaki sa gym or sa office na nagiging extra friendly, and for a split second, naiisip kong “ano kaya…” Pero guilty agad afterward. Mahal ko ang pamilya ko, pero gusto ko rin ma-feel alive. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa asawa ko o magsimula akong manahimik, pero natatakot ako: baka isang araw, may makahanap akong dahilan para gawin ang matagal ko nang kinaka-curious… at baka hindi na ako makabalik.