https://www.facebook.com/103993809080556/

Batang Ginebra, Pasay City (2025)

16/08/2025

Kung nanatiling independent ang Ginebra San Miguel sa ilalim ng La Tondeña at hindi nabili ng San Miguel, at kung hindi rin nagkasakit si Coach Sonny Jaworski, siya pa rin sana ang nagdadala ng bandila ng Ginebra. Malamang siya ang governor ngayon, at siyempre yung coaching staff ay binuo ng mga dati niyang players—mga taong nahubog sa sistema at values niya, at tunay na nakakaintindi ng kultura at puso ng Ginebra.

Kung gano’n ang nangyari, parehong excitement pa rin ang hatid ng PBA at Ginebra gaya ng golden era ng ’80s. Hindi naka-depende sa power o sistema ng SMC, mas authentic ang legacy nila. Hindi kailangang mang-hakot ng superstars mula sa ibang teams, kasi kahit underdogs, kaya pa rin nilang lumaban at manalo. Yun ang tatak Ginebra—puso, sakripisyo, at laban hanggang dulo.

Yung mga coaches, dala pa rin ang mga values ni Big J—paano mag-lead nang may respeto, paano mag-develop ng players kahit hindi superstar, at paano ibigay ang 100% sa bawat game. Ang bawat panalo ng Ginebra ay bunga ng hirap, pawis, at determinasyon—hindi dahil sa “power” backing o impluwensya ng malaking kumpanya.

At higit sa lahat, yung “Never Say Die” spirit—hindi lang sana siya simpleng slogan o marketing tagline. Buhay at totoo pa rin siya, nakikita sa laro, ramdam sa puso ng mga fans, at dala ng buong team sa loob at labas ng court. Tulad noong araw, ang NSD ay hindi lang salita—kundi pamumuhay at puso ng tunay na Ginebra.

08/08/2025

Flashback 39 Years Ago – 1986 PBA Reinforced Conference 🏀

Matinding bakbakan sa hardcourt: Terry Duerod, Ginebra San Miguel’s high-scoring import, at Arnie Tuadles, dating Ginebra gunner na noong panahong iyon ay naka-Alaska na.

💡 Trivia: Noong 1985, bahagi pa si Arnie ng Ginebra, pero hindi sila nagkasama ni Terry bilang teammates. Dumating si Duerod sa Ginebra noong 1986 para sa Reinforced Conference — fresh energy para sa NSD squad.

06/08/2025

🇵🇭 MABUHAY ANG LAHING PALABAN!
🏀 1967 Asian Basketball Confederation (ABC) Champions – Seoul, South Korea 🏆

“Caloy and His Fighting Dozen.”
Under the brilliant leadership of "The Big Difference" Coach Carlos "Caloy" Loyzaga, the Philippine national team stormed through Seoul with puso, pride, and precision, rewriting history sa hardcourt ng Asia.

Hindi lang sila basta-bastang players.
They were warriors, mga alamat sa paggawa pa lang ng legacy.

🔥 Led by Captain Alberto "Big Boy" Reynoso, the team played with grit and grace.
Kasama ang batang-batang Robert Jaworski, a sparkplug of courage, whose fire and fearlessness would later ignite generations of Filipino basketball fans.
Sama mo pa si Danny Florencio, na kilala sa kanyang acrobatic flair—style and substance in midair.
At ‘di magpapahuli sina Orly Bauzon, Adriano Papa Jr., Rogelio Melencio, Narciso Bernardo, at ang buong Fighting Dozen—each one playing with puso para sa bayan.

🇰🇷 Seoul 1967:
➡ RP d. Indonesia, 103-67
➡ RP d. Malaysia, 92-55
➡ RP d. India, 111-63
➡ RP d. Japan, 81-69
➡ RP d. Singapore, 107-58
➡ RP d. Taiwan, 83-79
➡ RP d. Hong Kong, 103-52
➡ RP d. Thailand, 95-66
➡ Finals: RP d. Host Korea, 83-80

Walang tatalo sa pinagsamang lakas, talino, at puso ng Pilipino.
Isang koponang binuo ng disiplina, tapang, at pagmamahal sa bandera.

📜 Final Standing: 🥇 CHAMPION – PHILIPPINES
Third gold in ABC/FIBA Asia history.

🙌 Saludo kami sa inyo, mga tunay na alamat ng Philippine basketball!
Ang tagumpay ninyo ay inspirasyon magpasa-hanggang ngayon.

💭 At sa puso ng batang Jaworski na tumindig sa entabladong ito, nagsimulang mabuo ang apoy ng “Never Say Die”—isang paniniwala na balang araw ay magpapasiklab sa Ginebra at sa buong sambayanang Pilipino.

📸 Manila Bulletin archives – October 8, 1967

06/08/2025

1991 PBA Season. The team returns to its roots — from Añejo Rum 65 back to Ginebra San Miguel.
At center court, Chito “The Dynamite” Loyzaga stood tall — composed, strong, and proud, holding the Ginebra banner high.
Beside him was Shireen Ledesma, the team’s stunning muse in white, exuding elegance and quiet strength.

Ginebra is not just a game.
It’s a mindset. A fight lived with heart.
Never Say Die.

31/07/2025

Tahimik ang pagdating, pero malakas ang dating.
Walang media circus. Walang fireworks. Pero noong pumasok si Noli Locsin sa PBA noong 1994 suot ang jersey ng Tondeña 65 Rum, mabilis niyang pinakita na hindi mo kailangang maging 6'6" para maghari sa liga ng mga dambuhala.

6'3" lang siya—pero parang kombinasyon ng tanke at mandirigma. Matipuno ang katawan, matatag ang loob. Sa ilalim ng ring, walang sinisino. Kahit mas malaki, kahit import—sugod kung sugod. Walang atrasan.

Tignan niyo na lang ‘tong litrato kasama si Art Dela Cruz. Hindi lang siya basta dumidikit—nilalabanan niya, sinusunggaban, kinukuha ang pwesto. Para bang bawat rebound ay laban ng buhay at kamatayan.

Ganyan ang dugong Ginebra.

🔥 Sa rookie season niya, si Locsin:
✅ Nag-average ng 17.5 points at 8.8 rebounds kada laro
✅ Isa sa mga frontrunners para sa Rookie of the Year
✅ At higit sa lahat, minahal agad ng mga Ginebra die-hards dahil sa kanyang Never Say Die spirit

💥 Hindi siya showtime. Walang crossover o tres. Pero ‘pag bumangga ka sa kanya? Siguradong babalikwas ka.
Tinawag siyang “The Tank” dahil ganun siya kagigil, kasalaksak, at kabangis sa shaded area.
Parang binangga ng tren ‘pag tinapatan ka niya sa poste.

🏀 Ang laro ni Noli?
Old-school. Physical. Walang arte. Puro puso.
Kahit ‘di kasing taas ng iba, kaya niyang maghari sa ilalim. Parang pinaghalo ang truck at tigre—matigas, mabagsik, mapusok.

👏 At ang pinaka-kahanga-hanga?
Rookie pa lang siya n’un. Pero kitang-kita—araw-araw, gabi-gabi—dinadala niya ang Ginebra sa balikat niya. Sa panahong naghahanap ng bagong pag-asa, dumating siya bilang simbolo ng panibagong sigla.

💬 "Para sa fans. Para sa Ginebra. Kahit masaktan, laban lang." – Ganyan ang mindset ni The Tank.

📣 Kaya sa lahat ng tunay na Ginebra fans, 'wag natin kalimutan ang 1994. Ang taon na dumating si Noli Locsin. Ang taon na ipinakita ng isang "Tank" na hindi mo kailangan maging MVP para maging alamat. Kailangan mo lang ng puso—at tapang na hindi natuturo sa practice.

💯 Saludo, Noli. Isa kang tunay na simbolo ng Never Say Die.

26/07/2025

ULTRA, Setyembre 13, 1988. Punô. Maingay. Mainit hindi dahil sa panahon, kundi dahil sa apoy ng laban.
Hindi mo kailangan ng HD camera para maramdaman ang tensyon, emosyon, at pagmamahal sa litratong ‘to.
Nandito ang mga tunay na fans — bitbit ang kartolina, manila paper, at marker na may nakasulat na:
“Añejo Fight!”
“Go Go Go Añejo!”
“Animo Añejo!”

Walang digital print, walang social media, pero bawat banner may kasamang dugo’t dangal.
Ito ang team ng masa.

Sa loob ng court, sama-sama ang mga mandirigma:
Robert “Sonny” Jaworski, ang lider.
Kasama sina Rudy Distrito, Dante Gonzalgo, Joey Loyzaga, Romulo Mamaril, Chito Loyzaga, Dondon Ampalayo, Leo Isaac, at ang buong roster ng Añejo.
Hindi ito team na nagmamayabang sa stats.
Ito ‘yung team na lumalaban sa bawat posisyon, dumidive sa sahig, humahabol kahit tambak.

Mula pa noong kalagitnaan ng dekada ‘80, buo na ang tatak ng koponang ‘to —
isang kulturang hindi sumusuko, hindi bumibitaw, at lalong hindi umiwas sa hamon.
At dito sa 1988 All-Filipino Finals, nasaksihan natin ang bunga ng paniniwala.
Ang sigaw na “Never Say Die” na ilang taon nang buhay sa puso ng Ginebra at Añejo fans,
dito lalong tumibay, lumalim, at naging alamat.

Kahit underdog. Kahit kulelat sa papel. Kahit mas malalaki at mas kumpletong team ang kalaban.
Basta may puso — may laban.

At nung gabing ‘yon, sa gitna ng sigawan, yakapan, at kartolinang gumalaw kasabay ng sigaw ng masa,
naitala ang kasaysayan: Añejo Rum 65 – 1988 PBA All-Filipino Conference Champions.

Hindi lang sila nanalo sa laro.
Nanalo sila sa puso ng bayan.
At sa bawat henerasyong sumunod, dala pa rin natin ang apoy na ‘yon.
Hanggang ngayon, kahit Ginebra na ang pangalan,
buhay pa rin ang alamat.

🏆 1988 All-Filipino Conference Champs – Añejo Rum 65.
🔥 Panalo sa laban. Panalo sa puso. Panalo sa kasaysayan.

24/07/2025

Bawat alamat, may simula. Eto ang umpisa ni Big J.

UE Warriors. Isang batang si Jaworski. Number 5. Combo guard. 6 feet. May disiplina sa postura, may talino sa mata, may tapang sa ngiti.

Bago siya sumabog sa MICAA at PBA… bago pa sumigaw ang buong Araneta ng “Ginebra!” — nandito muna siya. Tahimik. Determinado. Gutom.

Sa ilalim ni Coach Baby Dalupan, pinanday ang disiplina, ang utak, at ang tapang na kakailanganin niya sa susunod na laban — sa mas malalaking liga, sa mas matitinding hamon.

Wala pang “Never Say Die” dito. Pero kung marunong ka tumingin, makikita mong sa larawang ‘to pa lang… isinisigaw na ng mga mata niya ang laban.

Respect, idol. From warrior to legend.

23/07/2025

Maaaring hindi na siya gaanong kilala ng mga batang ‘90s at Gen Z fans ngayon, pero sa mga matagal nang sumusubaybay sa Ginebra—Emilio “Nonoy” Chuatico will always be remembered as one of the last true warriors of the Jaworski era—panahong pinanghahawakan ang puso, dangal, at walang sawang paglaban.

Bago pa man siya sumalang sa PBA, kilala na si Nonoy bilang team captain ng Philippine national team na nag-uwi ng gold sa 16th Southeast Asian Games. Pero noong 1992, kahit maraming offers mula sa ibang PBA teams—at mas mataas ang suweldo—mas pinili niyang maglaro para sa Ginebra San Miguel, dahil gusto niyang matuto sa ilalim ng kanyang iniidolo, si Coach Robert Jaworski.

"Masaya ako na makasama si Jaworski kasi alam kong marami akong matututunan sa kanya," wika niya noon. Hindi pera ang hinabol niya—ang pinili niya ay experience, mentorship, at paninindigan.

Sa katunayan, siya lang ang lone amateur draftee ng Ginebra nung taon na ‘yon. Pero ipinakita niya sa lahat na karapat-dapat siya. Hustle, disiplina, tapang—iyan ang legacy ni Nonoy sa bawat laro niya.

Sa kanyang unang mga laro sa PBA, hindi siya umasa sa taas o lakas—umasa siya sa pusong palaban. At sa bawat minuto ng pagkakataon na binigay sa kanya, sinulit niya ito. “Kung napunta ako sa ibang teams, baka ‘di ako nabigyan ng maraming minuto,” sabi niya. “Pero sa Ginebra, binigyan ako ng chance na makapagpakitang-gilas.”

Nakakalungkot man isipin, pero maaga siyang namaalam. Pumanaw si Nonoy noong January 1, 2021. Tahimik ang pag-alis niya, pero malakas ang ingay ng kanyang alaala sa puso ng mga loyal Ginebra fans.

Para sa mga nakakakilala sa kanya noon, at sa mga kabataang ngayon pa lang siya nadidiskubre—kilalanin at pahalagahan ninyo si Nonoy Chuatico. Hindi lang siya basta player—isa siyang tunay na Gin King.

Maraming salamat, Nonoy. Sa bawat rebound, bawat assist, bawat sakripisyo—isa kang bayani sa mata ng Ginebra fans.

21/07/2025

GINEBRA TOP 25 GUAPINGS OF ALL TIME

Hindi lang pala puso ng fans ang pinatibok nila sa court — pati kilay, pisngi, at camera, napapa-focus sa kanila! 😍

Mula sa panahon ng short shorts hanggang sa modern-day fade cuts, narito ang mga certified pogi legends ng Ginebra San Miguel — mga heartthrobs na kayang magpa-kilig, magpa-wow, at minsan, magpa-hiyaw ng buong Araneta! 🏀🔥

1. Francis Arnaiz – OG heartthrob ng Ginebra. Mestisong matinik, may killer crossover at killer smile.
2. Sonny Jaworski – Ang Big J. Ruggedly handsome. Charisma overload. Macho guwapito with brains and brawn.
3. Joey Loyzaga – The Spitfire. Spanish mestizo look, charming, deadly sa tres at sa tingin.
4. Leo Isaac – Chinito-mestizo cutie. Classic mullet cut '80s appeal.
5. Chito Loyzaga – Matikas, matapang, at may strong jawline to match his defense.
6. Jayvee Gayoso – Mr. Adrenaline. Moreno, matinee idol vibes with that fastbreak flair.
7. Macky De Joya – Mestizo stunner. Chiseled jawline, defense specialist. Pang-commercial ang mukha.
8. Vince Hizon – Classic pogi ng 90s. Heartthrob ng kabataan, especially sa mga pa-cute sa bleachers.
9. Dondon Ampalayo – The Magic Man with magic looks. May lambing ang ngiti, parang laging may balak.
10. Christian Standhardinger – Long-haired warrior prince. European features with Pinoy grit. Para kang nanonood ng Game of Thrones.
11. Eric Menk – May bad boy appeal. Makisig, intense, parang leading man sa action-romance movie.
12. Mike Advani – Classy at maamo ang dating. Porma ng banker, galaw ng baller.
13. Arnie Tuadles † – Elegant scorer, elegant looker. May kilig ang galaw at ngiti.
14. Bal David – Maliit pero deadly — sa bola at sa kilig. Parang bestfriend ng bida na secretly mas pogi.
15. Nonoy Chuatico † – Dark horse heartthrob. May mga babaeng gusto talaga ng tahimik pero guwapo. Siya ‘yon.
16. Benny Cheng – Chinito cutie pero huwag ka, halimaw dumipensa! May angas na may lambing.
17. Dudot Jaworski Jr. – Like father, like son. Youthful charisma at Jaworski swag.
18. Greg Slaughter – Gentle giant. Tahimik, malumanay, and charming in his own towering way.
19. Rudy Hatfield – May rugged wilderness look. Pang-motorcycle diary o rock band frontman.
20. Kalani Ferreira – Exotic good looks. Hawaiian-Filipino na parang bumaba mula sa surfer magazine.
21. Joseph Yeo – Swag king. Maporma, maangas, guwapo. Parang campus crush noong college.
22. Chris Ellis – Pang-fashion runway. May abs, may bounce, may appeal. Pang-international modeling gig!
23. Jens Knuttel – Mestizo gentleman. May boyband charm, clean look, at tahimik na confidence.
24. Mac Baracael – Tough guy with soft eyes. Pogi with swagger.
25. Scottie Thompson – Modern day prince charming. Relatable, approachable, lovable.

✨ From boy-next-door to bad boy appeal, Ginebra gave us not just basketball greatness, but a gallery of guapos worth cheering for.
✨ Kaya hindi lang sa laban may init ng dugo — pati sa kilig! 🥹❤️

💌 This list is a special request — tribute para sa lahat ng fans na hindi lang tumili para sa panalo, kundi para rin sa ngiti ng mga Guapings ng Ginebra.

20/07/2025

Sa bawat panibagong anyo ng Ginebra — Añejo, Tondeña, Gordon’s — may panibagong hamon. Pero kahit anong ipalit mong pangalan sa harap ng jersey, ang tatak sa likod ay iisa: NEVER SAY DIE.

Sa taong 1997, hindi lang rebranding ang nangyari — ito’y panahon ng rekalibrasyon. Bagong kombinasyon ng veteran presence, youth explosion, at hardcourt grit. Wala silang franchise player na superstar, pero meron silang sampung sundalo — bawat isa, may misyon.

🔫 Vince Hizon – Ang rockstar ng court. Hindi lang siya “The Prince”, siya rin ang heartbeat ng perimeter offense. Malamig ang kamay, mainit ang dating. Tipong player na pag tumira ng tres, automatic ang sigaw ng crowd kahit hindi pa sumasayad sa net.

🏯 Marlou Aquino – Tahimik pero hari sa loob. Si “The Skyscraper” ang pinakamatikas na big man ng kanyang panahon. Sa kanyang tangkad at galaw, para kang nakikitang sumasayaw ang isang haligi ng simbahan — elegant pero nakakatakot. Pang-import ang dating.

🚜 Noli Locsin – Si “The Tank.” Short for a power forward, pero kung power ang pag-uusapan — sobra-sobra siya. Gawa sa bakal ang katawan, at gawa sa apoy ang puso. Hindi marunong umatras. Signature niya ang spin move, sabay salpok sa gitna ng depensa.

👊 Benny Cheng – Chinito heartthrob with enforcer blood. Don’t be fooled by his clean look — he’s a certified hustler sa shaded lane. NCAA MVP turned PBA bruiser. Kung may import na masyadong mayabang? Si Benny ang taga-salubong. Madalas siyang tahimik, pero magulat ka — siya pala ang dahilan kung ba’t cold shooting ang kalaban.

💪 Wilmer Ong – Si Benny ang kaliwa, siya ang kanan. Ang Bruise Brothers ng Gordon’s. Hindi flashy, hindi emotional — pero sa court, parang tanod sa barangay: laging alerto, laging handa sa gulo. Isa siya sa mga dahilan kung bakit ayaw tumira ng kalaban sa loob.

> “Pag pumasok sina Wilmer at Benny? Parang biglang nag-iiba ang tono ng laro. Tumitigas ang opensa, bumabagal ang galaw ng kalaban. May psychological presence.”
– Sabi ng isang fan sa General Admission

🧊 Macky de Joya – Mestizo na pang-romcom, pero pagdating sa court, hindi basta leading man — defensive stopper. Parang tahimik sa simula pero killer pala sa perimeter. May third eye sa passing lane, may spring sa lateral moves. Laging handa pumasok para patigasin ang depensa.

🎓 Dudut Jaworski – Anak ni Jawo, pero may sariling tatak. Hindi lang siya “anak ni coach.” Siya rin ang may sarili niyang boses, diskarte, at basketball IQ. Marunong magtiming ng pasa, may leadership presence kahit bata pa sa liga. Tipong player na minana ang puso, pero sariling pawis ang puhunan.

⚡ Bal David – Mr. Buzzer Be**er. Mr. Underdog. Mr. Duguan Pero Hindi Bumibitiw. Walang player na mas NSD sa kanya nung panahon na ‘yon. Maliit sa height, pero grabe sa lakas ng loob. Gabi-gabi, laging may isang play na galing lang sa kanya — big steal, big shot, big hustle.

💥 Pido Jarencio – Hindi kumpleto ang Ginebra kung walang mayabang na shooter — at si Pido ang hari ng angas. May swag, may wit, at may tres na parang suntok sa dibdib ng kalaban. Isa siya sa mga boses ng team, hindi lang sa huddle, kundi sa buong liga. Sakit siya sa ulo ng coach ng kalaban.

🎯 Jayvee Gayoso – “Mr. Adrenaline.” Tall, moreno, artistahin, pero 'di lang pang-matinee idol — pang-bugso ng momentum. Isang steal, isang fast break, isang acrobatic layup — at biglang nagigising ang buong team. Charismatic sa galaw, explosive sa ex*****on. Parang built for Ginebra: may galing, may dating, at may tapang.

🧠 THE MINDS BEHIND THE FURY

🧔 Coach Robert Jaworski – Siya pa rin. Ang alamat. Ang lider. Ang ama ng NSD. He wasn’t just the coach — he was the fire. At grabe pa rin ang presence, kahit hindi na tumira, sapat na ang paglakad niya sa court para mabuhay ang buong Araneta.

🧑‍🏫 Coach Rino Salazar – Ang tahimik na utak sa likod ng gulo. Taga-balanse ng init ni Jawo, pero parehong palaban. A trusted tactician. Kung may planong liko si Jawo, si Coach Rino ang taga-diskarte ng kanan.

👸 Muse: Rufa Mae Quinto – O, ‘di ba? Extra wow factor! Rufa Mae brought beauty, charm, and star power sa opening. “Todo na 'to, teh!”

Sa dami ng dinaanang pangalan ng franchise — Ginebra, Añejo, Tondeña, Gordon’s — isa lang ang hindi nawawala: ang puso. The 1997 Gordon’s Gin Boars were warriors in transition, bound by tradition. They didn’t win it all, but they earned the respect of every fan who still believes in hustle, grit, and magic.

📢 This team didn’t just play basketball — they fought for every loose ball, every rebound, every second chance.

Kahit anong nakasulat sa harap ng jersey, ang sigaw nila ay isa:

“NEVER SAY DIE!”

17/07/2025

Habang ang iba ay bumabagal sa pressure ng pro league, si Jayvee Gayoso ay lalong umiinit. Parang may natural turbo—isang adrenaline machine na ginawang battlefield ang bawat posisyon. 'Di lang siya basta scorer — he brought chaos to defenses, speed to fastbreaks, and intensity sa bawat ball possession.

⚡ Drafted by Ginebra noong 1991, si Jayvee ang isa sa mga pinakaabangang rookies ng taon. Pero ang twist? Hindi siya expected mapunta sa Ginebra — even siya, gulat. Pero gaya ng isang tunay na Cinderella story, bagay na bagay siya sa NSD culture.

Also, with the long lineage of Ginebra heartthrobs started by Sonny Jaworski and Francis Arnaiz, Ginebra made a bang entering the '90s by this tall, moreno, handsome, artistahin Jayvee. Hindi lang siya pang-hardcourt, pang-matinee idol din ang dating.

Bilog ang bola nga raw. Pero kay Jayvee, mabilis din ang mundo. Mula college star sa Ateneo, naging instant spark plug sa pro level. Minsan, kahit walang bola, ramdam mo ‘yung presence niya — palaban, walang atrasan, laging ready mag-dive sa loose ball.

🧠 Basketball IQ? Check. 🏃‍♂️ Speed and vertical? Check. 🔥 Grit at fighting spirit? Double check.

At huwag natin kalimutan, under the watchful eyes ni Coach Jaworski, hinasa siya hindi lang bilang player kundi bilang warrior. Sabi nga niya: “He doesn’t beat around the bush. He teaches me how to react in different situations.” Kaya naman kahit bago pa lang siya sa team, nakitaan agad ng leadership at clutch potential.

Wala siyang drama. Wala siyang reklamo. Trabaho lang, sipag lang, puso lang. Sa mga panahong kailangan ng Ginebra ng spark — si Mr. Adrenalin ang solusyon.

💬 Mula bangko hanggang sa crunch time, laging handa. Ang hustle? Laging pang-highlight. Ang confidence? Laging humble.

Ngayong tinitingnan natin ang mga larawan niya — number 11 sa jersey, tapang sa mata, bola sa kamay — isa siyang paalala kung paano magsimula ang isang alamat.

Salamat, Jayvee Gayoso, hindi lang sa mga puntos at assists — kundi sa paalala na minsan, ang tunay na lakas ay galing sa adrenaline ng pusong Ginebra.

Batang Ginebra

16/08/2025

08/08/2025

06/08/2025

06/08/2025

31/07/2025

26/07/2025

24/07/2025

23/07/2025

21/07/2025

20/07/2025

17/07/2025

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share

Category