14/06/2025
"Ang Sapatos ni Tatay"
Sa isang maliit na baryo sa lalawigan, may isang amang kilala sa tawag na Tatay Nestor. Hindi siya sikat, hindi siya mayaman, at lalong hindi siya malakas tulad ng dati. Ngunit sa puso ng kanyang tatlong anak, siya ang pinakamatatag, pinakamatapang, at pinakakamahal na tao sa mundo.
Araw-araw, kahit pa siya’y may iniindang rayuma, naglalakad si Tatay Nestor ng anim na kilometro papuntang bukid para magtanim at mag-ani. Sira-sira na ang kanyang sapatos, halos walang talampakan. Pero kailanman ay hindi siya nagreklamo. Ang mahalaga sa kanya, may pambaon ang mga anak sa eskwela.
"Anak, kayong tatlo ang pangarap ko," lagi niyang sinasabi tuwing gabi, habang pinapahid ang langis sa kanyang masakit na tuhod.
Dumating ang panahong kailangan ng panganay niyang si Ella ng malaking halaga para sa board exam. Tahimik lang si Tatay, pero kinabukasan, wala na ang kanyang bisikleta , ang tanging alaalang naiwan sa kanya ng kanyang ama.
"Binenta ko," aniya kay Ella. "Mas mahalaga ang pangarap mo kaysa sa alaala."
Isang gabi, umuulan, malakas ang hangin. Ngunit nasa labas pa rin si Tatay, bitbit ang sako ng bigas galing sa baryo. Basang-basa, nanginginig sa ginaw. Sinalubong siya ng bunsong si Kiko.
"Tay, bakit niyo po 'to ginagawa?"
Ngumiti si Tatay, kahit nanginginig. "Dahil gusto kong maranasan n’yo ang buhay na hindi ko naranasan."
Lumipas ang mga taon. Naging g**o si Ella, nars si Liza, at inhinyero si Kiko. Sa unang pagkakataon, isinama nila si Tatay sa Maynila — nakasuot ng bagong sapatos, binili mula sa unang sahod ng magkakapatid.
Sa gitna ng siyudad, habang nakatingin sa mga anak niyang nakangiti at may tagumpay sa buhay, napaluha si Tatay Nestor.
“Hindi ako naging perpektong ama,” mahina niyang sabi, “pero salamat, dahil kahit mahirap, sinuklian niyo ang lahat ng sakripisyo ko ng pagmamahal.”
Happy Father’s Day sa lahat ng Tatay na tahimik lang magsakripisyo pero todo kung magmahal.