
29/09/2025
🌟RVCa-verse of the day🌟
📝Tula: Sa Mesa ng mga Hari
Sa mesa ng mga hari, inumin ay gintong tsokolate,
Sa tasa’y kumikislap, parang bituin sa kalangitan na walang kapantay na bate.
Ngunit sa likod ng tamis, sa dilim ng bukid nagbabadya,
May pawis na pumapatak, luha’t dugo ng magsasaka.
Hindi ito basta butil, ito’y kasaysayan ng dugo’t laban,
Sa bawat bunga ng cacao, may kwento ng pangarap na di malabanan.
Hawak ng alipin ang punla, ngunit pangalan niya’y di mabanggit,
Habang ang hari’y nakaupo, ang inumin ay sagisag ng dangal at init.
Sa bawat paghalo ng tsokolate, may awit na di naririnig,
Mga sigaw ng magsasaka, tinatabunan ng palakpak na malupit.
Ang bawat lagok ng makapangyarihan ay kayamanang kinamkam,
Habang sa lupa, may isang pusong naglalaban upang makalanghap ng ginhawa’t tamang damdamin lamang.
Ngunit ngayon, cacao, ikaw ang tulay ng kasaysayan,
Mula alipin hanggang hari, dala mo’y kapangyarihan.
Kung sa seremonya noon ikaw’y tanda ng kapangyarihan ng iilan,
Ngayon sa bawat tasa ng tao, dala mo’y pagkakapantay-pantay ng kaluluwa’t katawan.
Kaya’t sa mesa ng mga hari o sa hapag ng maralita,
Cacao, ikaw ang paalala ng pawis na hindi na dapat mapawalang-hiya.
Dugo ng bukid, ngayon ay tamis ng kalayaan,
Sa simula’t wakas ng kwento mo, kapatid, iisa ang kasunduan:
Na sa bawat lagok ng tsokolate, maririnig ang tinig,
Ng magsasakang noon ay tahimik, ngayo’y muling bumabangon, humihinga at umiibig.
, , , , , , , , , ,