https://www.facebook.com/scoutscoutpisopisolangpala?mibextid=ZbWKwL

MG San Antonio, San Simon (2025)

28/07/2025

📕 I FINALLY FOUND YOU AGAIN
👩‍💻AUTHOR : MG San Antonio

📜CHAPTER 24📜

Sa bawat araw na lumipas ay lalong napapalapit si Danilo kay Scarlette. Kahit wala si Abby ay pinupuntahan nito ang bata sa School. Dinadalhan ng lunch. Maging si Yaya ay tuwang tuwa sa ginagawa ni Danilo dahil nakikita nito kung gaano kasaya ang alaga niya.

"Uy dumadalas ka na dito sa School nila Scarlette ah." Puna ni Sam sa kaibigan nito.
"Hindi ko alam Sam pero may nagsasabi sa isip ko na puntahan ko yung bata." Napatingin ito kay Scarlette. Masaya itong naglalaro kasama si Bryle.

"Grabe no? Sabagay kahit ako naman una ko siyang makita eh gustong gusto ko na yung batang yan... yun pala ay anak pala siya ng kaibigan na matagal na nating hinahanap." Nakangiti nitong wika.
"Look oh! Kahit si Bryle tuwang tuwa sa batang yan."napabuntong hininga nalamang si Danilo habang pinagmamasdan si Scarlette.

"Sana nga ako nalang ang Daddy niya..." bulong nito sa sarili nito. Hindi nito maintindihan basta kasama nito ang bata ay pakiramdam nito ay nabubuo ang pagkatao nito.

"Hindi padin nga sinasabi ni Abby kung sino ang Daddy ni Scarlette eh." Napatingin ito kay Danilo. "Pero alam ko na malapit na ang Birthday ni Scarlette."
"Kailan ba?" Napatingin ito muli kay Sam.
"Sa August 21,mag 7years old na din siya katulad ni Bryle."

Nang marinig ni Danilo ang araw ng kaarawan ni Scarlette ay inalala nito kung kailan may nangyare sa kanila ni Abby. November iyon 8 years ago. Alam nito na siya ang nakauna kay Abby. Batid din nito na lahat ng sim***a nito ay nailagay nito kay Abby. Ngunit isang malaking kaisipan para sa kanya kung posible ba talagang magbunga ang unang nangyari sa kanila?

Napailing bigla si Danilo. At tinitigang muli si Scarlette. Isa lamang ang makakapagpalinaw ng lahat kay Danilo.

Kumuha ng malinis na Hair Brush si Danilo at saka tinawag si Scarlette. Magulo na din kase ang buhok ng bata ng mga oras na iyon.

"Halika Scarlette, hayaan mo na ako ang mag-ayos ng buhok mo." Tumakbo naman ang bata papalapit kay Danilo.

Sinimulan na ni Danilo ang pagsuklay dito at saka iniayos ang buhok nito. May mga hibla ng buhok itong nakuha at sa tingin nito ay sapat na iyon para maging DNA sample. Agad naman itinago ni Danilo ang Hair Brush at nakita iyon ni Sam.

"Anong pinaplano mo?" Kunot noong tanong nito kay Danilo.

"Gusto ko lang malinawan." Tugon nito.

"Teka, teka! Bakit ba nag-eexpect ka na baka ikaw ang Ama ni Scarlette? Eh nang mga panahon na nagdalang tao si Abby diba si Vincent ang biyfriend niya?" Nakatingin ito kay Danilo habang sinasabi ito.

Tumayo bigla si Danilo at inilagay sa bag ang Hairbrush.

"May nangyari sa amin ni Abby bago ako pumuntang US. Makikipaghiwalay na sana ako kay Charlene ng mga panahon na iyon pero may nangyareng hindi maganda kay Cha. Kaya napapunta akong US. Sa tingin ko iyon din ang dahilan ni Abby kaya ito umalis sa lugar natin... dahil akala niya ay iniwan ko siya sa ere matapos ng nangyare sa amin." Napayuko ito bigla.

"So may posibilidad nga na ikaw ang Ama ni Scarlette?" Napapatango na lamang si Sam habang sinasabi ito ay tinitigan si Scarlette. May hulma ang bata na hawig sa kaibigan nitong si Danilo. At kung titignan ang ilong nito at labi ay parang ala Danilo nga ito.

"Sana nga Dan, ikaw ang Ama ni Scarlette para naman mabuo na ang Pamilya ng bata. Nakakaawa din kase kung wala siyang Ama." Napatingin ito bigla sa bata.
"Pero paano kung hindi ikaw ang Ama?"
Napatingin muli si Dan kay Sam. Kung iisipin nito na hindi siya ang Ama ay nakaramdam ito ng pagkalungkot.

"Kahit pa ako o hindi ang Ama ni Scarlette handa akong magpaka-Daddy para sa kanya.

Nagtungo si Danilo sa DNA FACILITY na malapit da laguna at ipinasagawa nito ang DNA Paternity test dito at makukuha lamang ni Danilo ang resulta makalipas ang isa hanggang dalawang linggo.
Kinakabahan ito sa maaaring maging resulta ng paternity result nito. At nananalangin ito na sana sya na nga talaga ang Ama ni Scarlette.

Sinundo na ni Abby sina Yaya at Scarlette sa School. Nasa byahe na ang mga ito ng tanungin ito ni Abby.

"Kamusta pakiramdam mo Scarlette?" Napatingin ito sa center mirror na nasa looban ng kotse para makita ang ang reaction ng anak nito.

"Ayos lang po ako Mommy..." tugon nito.

"Hindi ka na ba hirap sa pag-ihi?" Muling tanong nito.
"Yes po Mommy! Lagi po akong dinadalhan ni Tito Danilo ng Fresh buko Juice kada lunch break." Nakangiti nitong wika sa ina.

"Nagpupunta si tito Danilo s School mo every lunch breaak?" Kunot noong tanong nito sa bata.

Ngumiti ang bata habang tumatango ito. Napatingin din si Abby sa Yaya nito.

"Yaya totoo po ba?" Pagkumpirma nito.

"Yes po Ma'am, pasensya na po at hindi ko po nababanggit sa inyo. Masaya po kase si Scarlette pag kasama niya si Sir Danilo.
"Ayos lang naman sa akin na dalaw-dalawin niya si Scarlette kaso baka masanay yung nata na lagi siyang nandiyan." At itinuon na ni Abby ang tingin sa pagmamaneho.

Kinabukasan, araw ng sabado. Pag gising ni Abby ay narinig nito ang pagtunog ng Doorbell nito.
Sinilip nito ang labas ng gate at nakita nito si Danilo.

Pinuntahan nito agad si Danilo at pinagbuksan ng Gate.

"Good Morning!" Nakangiting bati ni Dan kay Abby.
"Good Morning... ang aga mo naman ata? Anong mayroon?" Takang tanong nito.

Itinaas ni Danilo ang dala nitong bilao at supot ng pandesal.

"Pinagdala ko kayo ni Scarlette ng almusal." Nakangiting wika nito.

Pinapasok ni Abby si Danilo sa bahay nito at saktong sakto naman na pababa ng hagdan si Scarlette. Nang makita nito si Danilo ay patakbo itong bumaba ng hagdan at niyakap ito.

Tila parang madudurog ang puso ni Abby sa nakikita nito. Ramdam nito ang pagkasabik ng dalawa sa isa't-isa. Parang kahit na hindi nila alam ang katotohanan ay nangingibabaw ang dugo na nananalaytay sa mag-ama. Halos maluha kuha si Abby sa nakikita nito at saka pinukaw nito ang atensyon ng dalawa.
"Aba ay sayang naman ang pagkain kung magyayakapan lang kayong dalawa diyan!" Nakangiti nitong wika sa dalawa na nakangiti ring tumingin dito.

Habang kumakain ay natigilan si Danilo. Malapit lamang ang upuan nito kay Abby. Mahina lamang nitong sinabi ngunit sapat na para marinig ni Abby.

"Gusto ko sanang ligawan ka ulit, Abby!" Nakatitig ito kay Abby ng mga oras na iyon.
Napaisip dito si Abby....

"Liligawan mo ako? Eh diba kayo ni Charlene?" Nakakunot noong wika nito.

Ngumiti dito si Danilo at tumitig padin sa kanya.

"Hoy Danilo! Hindi ako nakikupaglokohan sayo ha! Wag ako!" At saka nito pinaikot ang tinidor at akmang isusubo na ang palabok ng....

"Matagal na kaming wala ni Charlene! 8years na."
Natigilan dito si Abby.
"Noong sinabi ko sayo na ipaglalaban na kita seryoso ako doon! Kaya ako lumipad papuntang Us ay para talaga makipaghiwalay kay Charlene. Mali ko lang ay hindi ko agad nasabi sayo. Naunahan ako ng taranta dahil may nangyareng hindi maganda kay Charlene noon. Kaya laking gulat ko nalang pagbalik ko dito sa pinas ay wala kana sa bahay niyo. Hindi ko na alam saan kita hahanapin. Alam nila Albert yan dahil maging sila hinahanap ka." Binitawan nito ang hawak nitong kutsara at tinidor.

"If you gave me another chance, papatunayan ko sayo kung gaano kita kamahal."

Itutuloy...

Good Morning!

Anong masasabi niyo sa Chapter ng ating " I FINALLY FOUND YOU AGAIN?"

Please wag kalimutan magcomment, react at i share ang ud natin for today.

And also kung gusto niyong maging updated sa susunod na chapter at hindi kapa nakafollow ay i-follow niyo ang aking page!

Kung bago ka palang sa akda ko ay icheck lamang ang link na nasa comsec para nasundan ang mga naunang Chapter.

Salamat po! Enjoy Reading.

28/07/2025

Last UD po muna tayo 😉 aagahan ko nalang po ud natin tomorrow.

Btw 3 chapter nalang po yung story nila Abby At Dan kaya salamat po sa pagsuporta niyo at yung iba kahit nabasa na nila yung story eh sumusuporta padin.

Maaga gigising si Author bukas kaya naman bawal muna magpuyat 🙂! Goodnight

28/07/2025

📕 I FINALLY FOUND YOU AGAIN
👩‍💻AUTHOR : MG San Antonio

📜CHAPTER 23📜

Nakapasok na ng bahay si Abby. Sumilip ito sa bintana para siguraduhin na nakaalis na si Danilo.

"Paano ako matatahimik nito? Alam na ni Danilo ang bahay ko. At isa pa, nagtatanong na ito tungkol kay Scarlette! Hindi niya dapat malaman ang totoo!" Napabuntong hininga si Abby.

Batid ni Abby ang mangyayari sa mga susunod na araw.

Kinabukasan. Sabay nag almusal sina Abby at Scarlette. Pinagpahinga muna ni Abby si Yaya kaya ito muna ang maghahatid sundo kay Scarlette.

"Alam mo ba Mommy, ang bait po ng magulang ni Bryle!" Nakangiting wika nito sa Mommy nito.

"Oo anak, mababait sila!" Sinuklian din ng ngiti nito ang bata.

"Alam mo mommy, nagtatanong sila kung sino ang Daddy ko... sino ngaba po mommy?"
Natigilan sa pagkain si Abby. Nakatitig ito sa anak nito na halatang nagtataka kung sino ngaba talaga ang Daddy nito.

Binitawan ni Abby ang spoon and fork na hawak nito.
"Anak- natigilan ito ng biglang magsalita ang bata.

"Paano kung si Tito Danilo nalang ang Daddy ko mommy? Ang bait po kase niya sa akin eh.. at saka magaan po ang loob ko sa kanya." Nakatitig padin ito sa ina nito.

"Anak, hindi naman kase pwedeng basta basta mo siyang maging Daddy." Bumuntong hininga ito at tinignan ang anak nito. Kita nito ang pagkalungkot ng bata.

"Pero diba okay naman din na tawagin mo siyang tito?" Ngumiti ito sa anak nito.

"Okay Mommy." Bahagya na itong ngumiti.

Hinatid na ni Abby si Scarlette sa school. Hindi muna ito bibisita sa Mga Cafe nito at nais muna ni Abby na maglaan ng oras kay Scarlette.

Sa paghatid nito ay nagkasalubong sila ni Samantha.

"Hi Abby!" Ngumiti ito dito.

"Hello Sam!" Sinuklian nito ng ngiti si Sam.

"Free kaba now? Aayain sana kita magkape." Wika ni Sam.

"Sure!" Hinintay ni Abby na maihatid muna ni Sam si Bryle sa classroom.

Nasa Cafe na sila Abby at Sam.

"Kamusta kana? Laki na ng pinagbago mo." Nakangiti ito habang sinasabi ito kay Abby.

"Sinwerte lang ako Sam... sig**o si Scarlette ang swerte ko sa buhay." Nakangiti nitong tugon at humigop ito ng kape.

"Sorry Abby, alam ko masyado ng personal ito pero.... sino ngaba ang tatay ni Scarlette?"
Biglang nagbago ang mood ni Abby dito.

"Hindi pa ako handang pag-usapan kung sino ang tatay niya, Sam sana maunawaan mo."humigop muli ito ng kape.

"Okay, naiintindihan ko naman iyon.... nacurious lang kame kase ang tagal mong nawala."

"Hayaan mo, soon malalaman nyo din." Ngumiti ito dito.

Maya maya lang ay bumalik na sa school sina Sam at Abby. Lunch break na din kase ng mga bata.

Nang sunduin ni Abby si Scarlette ay matamlay ito.

"Anong nangyare sayo anak?"
Sinalat nito ang bata ngunit wala naman itong lagnat.

"Naku Mommy, kanina pa pabalik balik sa Banyo si Scarlette. Hirap daw siya umihi.. mas mainam po na ipakunsulta mo po siya sa Doctor." Wika ng g**o nito.
Kinabahan bigla si Abby sa mga sinabi ng teacher nito.

"Sam, mauna na kame ni Scarlette. Hindi na namin kayo masasabayan sa pag lunch." Naiiyak na wika nito kay Sam. Kitang kita dito ang pag-aalala nito sa anak nito.

"Sige lang Abby... balitaan mo nalang ako sa result ng check up ni Scarlette."
Tumango na lamang si Abby rito.

"Mommy, medyo mataas impeksyon ni Scarlette sa ihi. I recommend na wag na po muna siya kakain ng maaalat na pagkain at juice. More on water and healthy foods lang po muna tayo."

"Salamat po Doc." Tugon nito .

"Painum mo nalang mommy yung mga nireseta kong gamot." At saka iniabot nito ang reseta nito.

Lumabas na ng Clinic sina Abby at Scarlette ng matanaw nito si Danilo sa labas. Napabuntong hininga si Abby at saka lumapit sila dito.

"Anong ginagawa mo dito?" Matalim padin ang tingin nito kay Danilo. Ngunit hindi ito pinansin at mas binati pa nito si Scarlette.

"Hi Scarlette! Kamusta na ang pakiramdam mo?" Umupo ito sa harap ng bata at hinawakan ito sa balikat.

"Ayos lang po ako Tito! Lalo na po nakita ko kayo." Nakangiting wika ng bata dito.
Nakaramdam ng tuwa at saya si Danilo sa mga narinig nito.

"Mommy gutom na po ako." Nag-angat ito ng tingin sa Mommy nito. Akmang sasagot sana si Abby ng biglang sumabat si Danilo.

"Tara! Sakto hindi pa ako naglalunch! Sabay na tayo kumain.... libre ko." Nakangiti nitong sinabi sa bata. Sobrang tuwa naman ni Scarlette na makakasabay nito kumain si Tito Danilo nito.

"Pero anak- tatanggi sana si Abby ngunit kinontra ito ni Danilo.

"Sige na, pagbigyan mo na ang Bata." Wala ng nagawa pa si Abby kundi pumayag.

Nakasakay na ang mga ito sa kotse ni Danilo. Pinasundo na din ni Abby ang kotse nito sa driver niya dahil nag-insist din si Danilo na siya na din ang maghahatid dito pauwi.

Habang kumakain sila ay napansin ni Abby kung paano asikasuhin ni Danilo ang anak nito. At kitang kita din ni Abby kung gaano kasaya ang bata.
Bigla tuloy itong nangarap na...
"What if..... sabihin ko na sa kanya na anak niya si Scarlette?" Bumuntong hininga ito. Ngunit napailing ito.

"Ayos ka lang ba?" Napatingin sina Danilo at Scarlette kay Abby ng mapansin ni Danilo na tila may iniisip ito.

"Ah eh oo ayos lang ako." Tugon nito saka ito nagsimulang kumain.

"See, I told you Mommy! Sobrang bait ni Tito Danilo!" Nakangiting binida nito si Danilo rito.

Napatalim muli ang tingin ni Abby dito.
"Palasalamat ka, kung di lang dahil kay Scarlette eh malamang di ka namin kasama ngayon." Mahinang bulong nito ngunit tila naintindihan ito ni Danilo . Bumulong ito bigla kay Scarlette.

"Scarlette oh si Mommy mo parang lalamunin ako ng buhay." Natatawa ito habang sinasabi ito kay Scarlette.

Hinarap ni Scarlette ang Mommy nito at nakapamaywang pa ito.

"Mommy! Bakit mo naman po inaaway si Tito Danilo?"

"Hindi ko siya inaaway anak... masyado lang feeling tito mo!" Sagot nito.

"Imagine, one happy family." Bulong ni Danilo rito. Narinig iyon ni Abby. Nakaramdam ito ng tuwa sa narinig nito. Ngunit hindi pa ito handa na sabihin ang totoo kay Danilo.
Labis ang kasiyahan nito na makitang masaya si Scarlette.

Natapos na nga sila mananghalian at inihatid na ni Danilo ang Mag-ina.
Hindi na pinapasok pa ni Abby si Scarlette sa school para makapagpahinga ito.

Nasa gate na ang mga ito.

"Salamat Danilo!" Nakangiting wika ni Abby dito.

"Wala yun... masaya ako na okay na si Scarlette. Tinawagan kase ako ni Sam. Nag-alala ako kaya naisip ko na puntahan kayo." Nakangiti ito habang sinasabi ito.

"Salamat dahil kahit hindi mo man kasugo si Scarlette eh grabe ang pagmamahal na pinaparamdam mo sa kanya."

Ngiti nalang ang itinugon nito at saka na ito nagpaalam na sa mag-ina.
Itutuloy...

Anong masasabi niyo sa Chapter ng ating " I FINALLY FOUND YOU AGAIN?"

Please wag kalimutan magcomment, react at i share ang ud natin for today.

And also kung gusto niyong maging updated sa susunod na chapter at hindi kapa nakafollow ay i-follow niyo ang aking page!

Kung bago ka palang sa akda ko ay icheck lamang ang link na nasa comsec para nasundan ang mga naunang Chapter.

Salamat po! Enjoy Reading.

28/07/2025

📓TITLE: WIFE FOR HIRE
✍️AUTHOR : MG SAN ANTONIO

📜KABANATA 38📜
ARCIE POV

Sinundo ako ni Peter sa hospital at laki ng pagtataka ko ng hindi nito kasama si Joseph.
Naisip ko na lamang na baka kasama nito yung nobya nito na si Michelle.

Habang nagmamaneho ito ay hindi ko na napigilang itanong dito kung nasaan si Joseph.

“Hi-hindi mo kasama si Joseph, nasaan siya?”

Lakas loob kong tinanong ito kay Peter at laking gulat ko ng bigla nitong inihinto ang kotse sa gilid ng kalsada.

“Ayun, broken hearted siya. Paano ba naman kase yung si Michelle bigla nalang umalis ng wala manlang paalam kay Joseph. Ang masakit pa noon ay pinalitan na nito ang Card key ng condo at binilin sa mga staff ng condo na huwag bigyan ng duplicate si Joseph.”

Kita ko ang pagkalungkot ni Peter dahil sa pinagdadaanan ng kaibigan nito. At maging ako ay nakaramdam ng lungkot lalo na naranasan ko din naman ang maiwan.

“May ipapakiusap lang sana ako sayo Arcie.”

Binaling nito ang tingin sa akin at saka ako napatanong rito.

“A-ano yun?”

Bumuntong hininga muna ito bago ito tumugon

“Habang sana kasal kayo ni Joseph ay huwag mo siyang pababayaan. Ngayon lang kase nakaranas si Joseph ng maiwan. Si Michelle kase yung first love niya at pangarap niyang makasama habang-buhay. Kaya nag-aalala ako sa kaniya na baka ano ang gawin niya sa kaniyang sarili. Please Arcie, tulungan mo si Joseph na hindi nito isipin yung pinagdadaanan niya.”

Natahimik ako bigla. Hindi ako nakatugon sa hiling ni Peter kaya pinagpatuloy na nito muli ang pagmamaneho.

Nang makarating sa bahay ay agad kong nakaharap si lolo. Nag-aalala ito kay Joseph kaya agad ko namang pinuntahan ito sa Aming silid.

Nadatnan ko itong umiinom ng b€er.

At sa palagay ko ng dahil sa tama ng iniinom nito ay nagawa nito sa akin na conrnerin ako sa dingding.

Labis ang lakas at bilis ng aking dibdib ng mga oras na iyon. Alam kong hindi ito dahil sa takot. Dahil kakaiba ang nararamdaman ko.

Gustong-gusto ko ang kaniyang ginawa sakin lalo na ng bigla itong mapatingin sa aking labi.

Napalunok ako sa pag-aakalang hahalikan ako nito. Papapikit na sana ako ng mga mata ngunit bigla na lamang ako nitong binitawan at bumalik ito sa sofa kung saan ko siya nadatnang nakaupo kanina.

Hindi ko maintindihan kung bakit laking pagkadismaya ang naramdaman ko ng mga oras na iyon. Oo nga naman pala, hindi naman niya ako tunay na asawa. Oo, legal ang kasal namin pero para sa amin ay isa lamang kapiraso ng papel ang nagsasabi na kami ay mag-asawa.

Pumasok bigla sa isip ko si Marco. Ngunit sa tuwing mapapalingon ako kay Joseph ay nawawala sa isip ko si Marco.

“Bakit ba ganito? Anong nangyayari sa akin? Arcie umayos ka! May lalakeng umaasa na babalikan at pakakasalan mo pagkatapos ng kasunduan namin ni Joseph! Hindi mo dapat bigyan ng kahulugan ang ginawa nya sayo kanina! Dala lamang iyon ng kalasingan!”

Pagpapaalala ko sa aking sarili.

Lumingon ako muli rito at habang kasalukuyan itong naka-subsob ang mukha sa mga palad niti ay lumabas ako ng aming silid.

Pagkasarado ko ng pinto ay napasandal ako rito.

Gulong-gulo ang isip ko ng mga oras na iyon. Gusto kong umalis. Pumunta sa hospital at manatili roon. Gusto kong tawagan si Marco para sunduin ako pero hindi ko magawa.

Bakit ngaba hindi ko maiwan si Joseph?

Pabalik na sana ako sa loob ng silid ng maisipan kong ipagtimpla ng kape ang aking asawa.

At sa pagbabalik ko sa loob ng silid ay nag-angat na ito ng tingin sa akin at inilagay ko sa harapan nito ang kape na ako mismo ang nagtimpla.

Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ko ng mga oras na iyon. Sig**o ay dahil naaawa ako rito dahil hindi biro ang nararamdaman nito.

Ayoko kong mag-isip ito ng kung ano at saktan ang sarili nito kaya pinili kong manatili sa harap nito.

Makalipas ang ilang buwan ay tila nagiging maayos na si Joseph ngunit, ang laki ng pagtataka ko dito.

Nakukuha nitong mag-stay sa hospital kahit pa nasa paligid namin si Marco.

At oo, aminado ako na kahit pa kasama ko si Marco ay hindi ko maiwasang mapatingin kay Joseph. Kasalukuyan nitong inaasikaso si Carla.

Sa loob ng ilang buwang nakalipas ay napalapit na ang aking kapatid dito kaya kapag kami nalamang dalawa ay panay ang panunukso nito sa akin.

“Ate, paano kung may gusto sayo si Kuya Joseph?”

Napalingon ako kay Carla ng mga oras na iyon. Kasalukuyang kami na lamang dalawa ang lulan ng silid nito.

Napakunot noo akong napatanong dito.

“E-ewan ko, hindi ko alam! Teka! Bakit mo naman naitanong?”

“Alam mo kase ate noong nandito sila ni kuya Marco, lagi ko siyang nahuhuli na sumusulyap sayo. Tapos kapag nagpapakasweet si kuya Marco sayo parang nagseselos si Kuya Joseph.”

Saad nito sa akin.

“Naku huwag ka ngang magbiro ng ganiyan! Hindi nakakatuwa!” Inismidan ko ito at napatingin sa cellphone ko dahil kasalukuyan kong katext si Marco.

“Ate hindi ako nagbibiro. Kita ko talaga ate mga tingin sayo ni Kuya Joseph. Parang may ibig-sabihin.”

Natigilan ako sa pagpindot sa screen ng aking cellphone at napatulala bigla.

Sa puntong ito ay muli akong nakaramdam ng kakaiba sa aking puso. Tila ba ako’y natutuwa sa mga sinasabi ni Carla. At dahil dito ay hindi ko na natuluyang replyan si Marco sa text nito sa akin.

Itutuloy....

Anong masasabi niyo sa kabanata ng ating "WIFE FOR HIRE?"

Please wag kalimutan magcomment, react at i share ang ud natin for today.

And also kung gusto niyong maging updated sa susunod na chapter at hindi kapa nakafollow ay i-follow niyo ang aking page!

Salamat po! Enjoy Reading.

28/07/2025

Ikakagalit po ba ng mga readers ko ng I Finally Found you kung hindi ko na mabibigyan ng Book 3? Kailangan ko na kase mag focus sa mga susunod na story natin. Sayang din kase yung mga naiisip kong story kung hindi mabibigyan agad ng slot para maisulat. Kaya sina bryle at scarlette ay wala na pong magaganap na love story.

28/07/2025

TYPING NA PO ULIT THEN CHARGE SAGLIT AHAH.
Handa na po ba lahat malaman ang POV ni Arcie? Ano ngaba ang nasa loob ni Arcie lalo na sa ikinilos ni Joseph pag uwi nito galing hospital? Abangan…

28/07/2025

📓TITLE: WIFE FOR HIRE
✍️AUTHOR : MG SAN ANTONIO

📜KABANATA 37📜
JOSEPH POV CONTINUATION

Habang nakayuko ako at sapo ng aking dalawang palad ang aking mukha ay muli kong naalala ang mga labi ni Arcie.

Habang pagkatitigan kami kanina ay hindi ko maiwasang mapatingin sa mga labi nito.

Mapula-pula na tila nagsasabi na halikan ko ito.

Pinigil ko ang tuksong iyon. Kahit pa nais kong subukan ay pinigil ko ang sarili ko.

Isa pa, may nobyo si Arcie at ayaw kong isipin nito na inaagaw ko siya sa kaniyang karelasyon.

Napabuntong hininga na lamang ako.

“Joseph ano bang pumapasok sa isip mo? Bakit ganoon ang ikinilos mo kanina? Maling-mali iyon! Oo wala na si Michelle at tuluyan ka na niyang tinalikuran pero hindi iyon sapat na dahilan para ibaling mo sa iba ang pagmamahal mo! Lalong lalo na kay Arcie.”

Bulong ko sa aking isipan at maya-maya ay napaangat ako ng tingin ng marinig ko ang pagbukas ng pinto ng aming kwarto.

Paglingon ko rito ay nakita ko si Arcie na may dala-dalang tasa.

Lumapit ito sa lamesita na kaharap ng sofa na inuupuan ko at saka nito inilapag rito ang tasa ng kape.
Naupo ito sa upuan na harapan ng kinauupuan ko. Napatitig ito sa akin.

“Alam ko na may pinagdadaanan ka ngayon. Sorry kung nabanggit sa akin ni Peter to hindi lang dahil sa tinanong ko siya. Labis na nag-aalala sayo ang kaibigan mo.”

Nagulat ako ng biglang hawakan ni Arcie ang aking kamay at hindi nito inalis ang tingin nito sa akin. Kita ko sa mga mata nito ang pag-aalala sa akin. At dito ko napagtanto na sobrang buti ng kalooban ni Arcie. May mga bagay akong natuklasan sa sarili ko.

Bagay na hindi ko naramdaman noong kasama ko pa si Michelle.

Oo, mahal ko si Michelle. Ngunit iba ang nararamdaman ko kay Arcie. Tila panandalian kong nalimutan ang pangungulila ko kay Michelle gayong mas nais ko ang presensya ni Arcie.

Sa mga oras na ito ay naiisip ko nalang na

“Sana, totoo nalang yung kasal natin. Sana totoo nalang ang lahat sa atin. Sana, sana pareho tayo ng nararamdaman ngayon Arcie.”

Tanging naibulong ko nalamang sa aking isipan habang magkatitigan kami ni Arcie.

“Salamat sa pagcomfort mo sa akin Arcie. Salamat sa pag-intindi mo sa maling aksyon na nagawa ko.”

Napangiti ito sa akin at saka ito napatugon.

“Wala yun. Naiintindihan ko naman yung pinagdadaanan mo at minsan ko narin naranasan yan. Kaya huwag mo ng alalahanin yung kanina.”

At this time ay binitawan na ni Arcie ang aking kamay. Nakaramdam ako ng pagkalungkot ng mga oras na iyon. Gusto kong habulin ang kamay nito at hawakan ito ng mahigpit ngunit pinigilan ko. Lalo na ng makita ko ang pagkuha ni Arcie sa kaniyang cellphone matapos nitong marinig ang pagtunog nito.

“Si Marco tumatawag… sagutin ko muna.”

Matipid akong ngumiti rito at wala ng nagawa kundi ang pagmasdan itong tumayo at magtungo sa tabi ng bintana.

Pinagmasdan ko ito hanggang sa matapos silang mag-usap. Kung pwede lang pati itong pakikipag-usap nito sa Marco na iyon ay pagbawalan ko ay gagawin ko ngunit hindi ito maaari.

Naalala ko ang aking patakaran dito na huwag itong maiinlove sa akin. Napailing akong napangiti sa pagtanggap ng katotohanang ako mismo ang unang lumabag sa aking patakaran dito.

Lumipas pa ang ilang buwan ay lalong lumalalim ang pagkakahulog ko kay Arcie. At sa tuwing magpupunta ito sa hospital upang dalawin ang kaniyang kapatid ay hindi ko na ito iniiwanan kahit sandali. Kahit pa nandiyan si Marco.

Kahit masakit para sa akin ang makita silang magkasama na masaya ay pinipilit kong pakalmahin ang sarili ko. Alam ko naman umpisa palang kung anong mayroon si Arcie at ang Marco na ito kaya wala akong karapatang magalit sa kung ano mang nakikita ko.

Oo, kasal kami ni Arcie, kasal kami sa papel lamang. Bagay na pilit kong pinapaintindi sa sarili ko upang pigilan ko kung ano man ang aking nararamdaman.

Ngunit may isa pang gumugulo sa isip ko. Si Marco.

Pamilyar ito sa akin at parang kailan lamang ay nakita ko na ito. Ngunit, saan?”

Sa kabilang banda, nagpatuloy kami ni Arcie sa ganitong senaryo. Kahit pa alam kong mali at alam kong makakasakit ako, at Alam kong nakakahalata na si Arcie sa mga kinikilos ko. At ipapahalata ko ito sa kaniya kahit pa alam kong may nobyo ito.

“Susubukan kong kunin ang loob mo Arcie. Ito lang ang paraan ko para humupa na ang pangangamba ko at kalungkutan na sa tingin ko ay ikaw ang kasagutan.”

Itutuloy....

Anong masasabi niyo sa kabanata ng ating "WIFE FOR HIRE?"

Please wag kalimutan magcomment, react at i share ang ud natin for today.
Sabihin nyo din kung magulo yung chapter na to haha inaantok kase ako habang nagtatype.

And also kung gusto niyong maging updated sa susunod na chapter at hindi kapa nakafollow ay i-follow niyo ang aking page!

Abangan ang POV ni Arcie at kung ano ang pumapasok sa isip nito sa pagbabago ng mga ikinikilos ni Joseph lalo na pagdating sa kaniya.

Salamat po! Enjoy Reading.

28/07/2025

📕 I FINALLY FOUND YOU AGAIN
👩‍💻AUTHOR : MG San Antonio

📜CHAPTER 22📜

"Sa totoo lang po, hindi ko po alam kung sino po ang tatay ni Scarlette. Basta po sangol pa lang po siya ay sila lang dalawa ni Ma'am Abby ang naabutan ko sa bahay nang mamasukan ako bilang Yaya, Bakit nyo po naitanong?."
Umalingaw-ngaw itong tugon ni Yaya sa tainga ni Danilo. Tila kinabahan ito bigla. Tinitigan nito si Scarlette ng mabuti. Ramdam nito ang pagkatuwa sa bata tuwing nakikita niy ito.

"Yaya, pwede bang iwan niyo muna kame?" Pakiusap ni Danilo rito at saka naman ito sinang-ayunan ng Yaya. Nagtungo na ito sa kinaroroonan ni Scarlette.

Napatingin si Albert dito at saka nagtanong.

"Anong iniisip mo?" Nagtataka kase ito na bakit pinalayo ni Danilo ang matanda.

"Paano kung....."

Nakatingin sina Sam, Albert at Charlene dito na nag-aabang ng susunod na sasabihin nito. Ngunit napailing ito bigla.
Imposibleng makabuo sila ni Abby sa unang beses na may nangyare sa kanila.
Umiling nalang ito bigla.

"Ano na Bro?" Tanong ni Albert dito.

"Wala... baka si Vincent nga ang Ama ni Scarlette." Tugon nito at tinitigan nito ang bata.

Kita nito ang ilong ng bata na parang maliit na version ng kanya, yung kilay at.... napapikit itong bigla.

"Danilo, What are you thinking?" Bulong nito sa isip nito.
Ngunit kahit anong pilit nito sa sarili nito na baka si Vincent nga ang Ama ng bata ay hindi nito maiwasan na gusto nito mapalapit sa bata. Ayaw nitong umasa na siya tapos hindi pala.

Tumayo ito na siyang ikinagulat ng tatlo. Lumapit ito sa bata at saka ito kinausap.

"Scarlette...." tawag nito.

"Yes po tito?" Tugon nito at nakangiti itong humarap sa kanya.

"Damn! Bakit ganito pakiramdam ko sa batang to? Kahit sig**o di ko siya anak ay tatanggapin ko siya. At handa akong magpakatatay sa kanya." Bulong muli nito sa isip nito.

"Paano kung, bigyan ka ng pagkakataon na magkaroon ng Daddy, gugustuhin mo na iyon?" Tanong nito sa bata. Napaupo ito at saka hinawakan ang bata sa magkabilang balikat nito.

Ngumiti muli Si Scarlette dito.

"Opo tito, bakit po?"
Napayuko si Danilo at natuwa sa narinig nito. Akma itong magsasalita ngunit naunahan siya ng bata.

"Bakit niyo po natanong? Gusto nyo po ba?" Nakangiti padin ito.

"Oo sana, kaso baka ayaw ng Mommy mo." Muling wika nito sa bata at saka kumindat.

"Hayaan niyo po tito sasabihin ko po ito kay Mommy." Nakangiti padin ito.

"Hala, wag nak. Baka magalit pa Mommy mo sayo." Bawi nito ngunit kung siya ang tatanungin ay gusto nitong ipatanong ito kay Abby.

Maya maya pa ay dumating na si Abby sa Bahay ni Samantha.
Nagulat si Abby dahil nakita nitong muli ang mga kaibigan nito. At dito niya nalaman na ang mga magulang pala ni Bryle ay sina Albert at Samantha.

"Maraming salamat sa pag imbita sa anak ko. Hindi ko akalain na magkikita tayo dito. Wika ni Abby sa mga kaibigan nito.

"Wala iyon no, ang galing nga e di natin akalain na ikaw pala Mommy ni Scarlette." Tugon ni Samantha dito.

"So, paano na iyan mauna na kame sa inyo!" Paalam ni Abby rito.

Tumango na lamang ang mga kaibigan nito.
"Lets Go Scarlette!" Tawag nito sa anak nito at lumapit ito agad.

Kumaway na lamang din si yaya sa mga magulang ni Bryle at tuluyan na silang lumabas ng bahay.

Nakasakay na ang mga ito sa Kotse ng sabihin ni Yaya kay Abby ang mga naganap kanina sa Party.

"Anong nangyare kanina? " inistart na nito ang makina ng kotse at saka tinignan si Yaya sa salamin.

"Kaibigan niyo po pala sila Ma'am and nagtatanong po kung sino ang tatay ni Scarlette. Sagot ko po ay hindi ko naman po talaga alam." Tugon nito.

Napatingin si Abby sa Anak nito na sa mga oras na ito ay nakatulog. Napagod ito sa paglalaro nila ni Bryle.

"Yun lang ba Yaya?" Muling tanong nito.

"Opo Ma'am."

"Sige manang... pahinga ka muna dyan." At pinaandar na nito ang sasakyan at nakaalis na ang mga ito.

Hindi namalayan ni Abby na nakasunod sa kanya ang kotse ni Danilo. Hindi rin ito pamilyar sa kanya dahil bago ito kaya nasundan ni Danilo kung saan sila nakatira.

"Damn Abby! Wala ka ba talagang balak makipag usap sa akin?" Bulong nito sa isip nito.
Nang marating na nila Abby ang bahay nito ay huminto muna sa malapit na bakanteng lote si Danilo.
Kita nito na buhat buhat ng yaya si Scarlette at nauna na itong pumasok sa bahay.

Bumaba na ng kotse si Abby at akmang isasarado nito ang gate ng bigla nitong makita si Danilo.

"Wait!" Patakbo itong lumapit sa gate nila Abby.

"Sinundan mo talaga kame?!" biglang tumalim ang tingin nito sa lalake.

"Yes! Dahil gusto ko magkausap tayo!" Diin nito.

"For what? Jusko Danilo! Ano nanaman ba ang sasabihin mo sa akin? 7 years have passed, Danilo! A lot has changed!"
Patalikod na sana ito ngunit natigilan ito sa tanong ni Danilo.

"Sino ang tatay ni Scarlette?!" Lakas loob nitong tinanong kay Abby.

Hindi alam ni Abby kung paano niya ito sasagutin.

"Sino?" Muling tanong nito kay Abby.
"Wala ka na doon kung sino! At kung iniisip mong ikaw iyon ay nagkakamali ka! Please Danilo! Tigilan mo na ako!" At tuluyan ng pumasok ito sa loobg ng bahay.

"Abby!!!! Abbyy!!!" Sigaw nito ngunit hindi na muling nilingunan ito ni Abby.

"Abby bakit ang tigas mo? Bakit ang tigas tigas mo ngayon? Ganoon nalang ba talaga ang galit mo sa akin?" Naluluhang wika ni Danilo sa sarili ito.
"Malalaman ko din ang totoo Abby! Malalaman ko din kung sino ang Ama ni Scarlette! At kung hindi man ako ay okay lang! Tatanggapin ko ng buo ang bata basta bumalik ka lang sa akin!" Muling wika nito sa isip.

"Charlene, Sandali!" Hinabol ito ni Samantha at papalabas na ito ng Gate.

"Hmmm yes?" Hinarap nito si Sam.

"Aalis kanaba talaga? Hindi mo na ba hihintayin si Danilo?" Tanong nito sa dalaga.

Ngumiti ito dito at saka tumalikod.
"Kita naman natin diba? Noong nakita niya si Abby kanina? Halos hindi niya ito inaalisan ng tingin. At curious ito sa anak ni Abby." Pinunasan nito ang luha na papatulo palang.

"Tanggap ko na Sam, tanggap ko na! Mahirap na ipaglaban yung taong iba ang nakikita... at hindi ako iyon!"

"Salamat sa concern Sam, at salamat sa pag invite nyo sa akin ni Albert. Atleast ngayon malinaw na sa akin. Kahit ilang taong pa ang hintayin ko ay hindi mababago kung sino talaga ang totoong mahal ni Danilo." Dugtong nito.

Hindi na nakasagot si Samathan. Pinagmasdan nalamang nito ang unti-unting paglayo ni Charlene hanggang sa makasakay na ito sa kotse.

Nagmamaneho na papauwi si Danilo ng maalala nito ang huling gabi na magkasama sila ni Abby.

"Paano kung ako talaga ang tatay ni Scarlette?"

Itutuloy...

Anong masasabi niyo sa Chapter ng ating " I FINALLY FOUND YOU AGAIN?"

Please wag kalimutan magcomment, react at i share ang ud natin for today.

And also kung gusto niyong maging updated sa susunod na chapter at hindi kapa nakafollow ay i-follow niyo ang aking page!

Kung bago ka palang sa akda ko ay icheck lamang ang link na nasa comsec para nasundan ang mga naunang Chapter.

Salamat po! Enjoy Reading.

MG San Antonio

28/07/2025

28/07/2025

28/07/2025

28/07/2025

28/07/2025

28/07/2025

28/07/2025

28/07/2025

Address

Telephone

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category