KiroShama123

KiroShama123 https://www.facebook.com/share/1Y2H9sGnwE/
(3)

23/07/2025

Ang Simula ng Liwanag
‎Part 18
‎Pagharap sa mga Alaala
‎
‎POV ni Lena
‎Pumasok kami sa lumang bahay ni Lola Rosa. Kumalabog ang dibdib ko habang binubuksan ang pinto. Kumaluskos ang mga tuyong dahon sa sahig. Wala pa ring nagbago amoy alikabok, amoy kahapon.
‎
‎POV ni Clara
‎Tahimik akong sumunod sa kanya. Nakatingin ako sa mga lumang litrato sa dingding. Naroon ang larawan namin noong bata pa, nakangiti… buo.
‎
‎Clar:
‎Parang kahapon lang ‘to, no?
‎
‎POV ni Lena
‎Tumango ako.
‎Oo… pero ang dami nang nangyari.
‎
‎Umupo kami sa lumang upuan ni Lola. Parang naririnig ko pa ang boses niya, kalmado, puno ng pagmamahal.
‎
‎POV ni Clara
‎Hinawakan ko ang kamay ni Lena.
‎Salamat… sa pagkakataong ‘to.
‎
‎POV ni Lena
‎Ngumiti ako. Hindi ko man masabi lahat ng gusto kong sabihin, pero sapat na ang sandaling ito. Sapat na na magkasama kaming muli, sa lugar kung saan lahat nagsimula.
‎
‎POV ni Clara
‎Marami pang hindi malinaw. Marami pang tanong. Pero sa unang pagkakataon, hindi na ako natatakot na hanapin ang sagot.
‎


゚viralシ ゚

22/07/2025

Ang Simula ng Liwanag
‎Part 17
‎Paglalakbay na Hindi Mag-isa
‎
‎POV ni Lena
‎Tahimik kaming naglalakad ni Clarisse sa kahabaan ng daan.
‎Hindi namin kailangan ng maraming salitaang presensya niya ay sapat na.
‎Ramdam ko ang bigat sa puso ko, pero sa bawat hakbang, parang may nababawas.
‎
‎POV ni Clara
‎Napatingin ako sa paligid.
‎Ilang taon na rin pala ang lumipas pero pareho pa rin ang simoy ng hangin dito.
‎Tahimik, pero puno ng alaala.
‎Bigla kong naitanong:
‎
‎Clara:
‎"Sa tingin mo… may chance pa ba na mabuo tayo ulit?"
‎
‎POV ni Lena
‎Napahinto ako. Tumingin ako sa kanya.
‎Hindi ako sigurado sa sagot. Pero ang alam koginagawa namin ang unang hakbang.
‎
‎Lena:
‎"Hindi natin kailangan madaliin. Ang mahalaga… hindi na tayo nagtatago."
‎
‎POV ni Clara
‎Napangiti ako, bahagya lang. Pero totoo.
‎Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito
‎parang hindi na ako nag-iisa sa bigat ng nakaraan.
‎
‎POV ni Lena
‎Sa harap namin, tanaw na ang lumang bahay ni Lola Rosa.
‎Andaming alaala roon… at andaming tanong na posibleng masagot.
‎Huminga ako nang malalim.
‎
‎Lena:
‎Handa ka na ba?
‎
‎POV ni Clara
‎Tumingin ako sa kanya.
‎"Hindi ko alam… pero gusto kong subukan."
‎
‎POV ni Lena
‎At sa puntong ‘yon, alam kong may simula na naman kaming nilalakaran—
‎isang simula na hindi na punô ng takot, kundi ng pag-asa.
‎
゚viralシ ゚

21/07/2025

Ang Simula ng Liwanag
‎Part 16
‎Mga Hakbang Patungong Bukas
‎
‎POV ni Clara
‎Kinabukasan, maaga akong nagising. Hindi ako sanay na may bumabagabag sa isip ko, pero ngayon… iba.
‎Nakatingin ako sa litrato. Hawak ko pa rin. Ilang minuto bago ko binitawan.
‎
‎Sa likod ng lahat, may parte sa akin na gustong malaman pa ang totoo. Kahit mahirap, kahit masakit.
‎
‎POV ni Lena
‎Pagdating ko sa bahay nila Clarisse, nakita ko siyang nakatayo sa may pintuan.
‎May hawak siyang bag.
‎Ngumiti siya nang bahagya.
‎
‎Clarisse:
‎"Pwede bang samahan mo ako?"
‎
‎Tumango ako.
‎Ito na siguro ang simula ng mas malalim na paghahanap.
‎Hindi na lang ito tungkol sa nakaraan
‎kundi sa kung sino kami ngayon.
‎
‎POV ni Clara
‎Habang naglalakad kami, napansin kong parang mas magaan ang hakbang ko.
‎Hindi man agad buo ang tiwala… pero may tiwala na.
‎At sa bawat hakbang na ginagawa ko kasama si Lena, unti-unti kong nararamdaman
‎baka nga hindi ako nawala.
‎Baka matagal lang akong hindi natagpuan.
‎
‎POV ni Lena
‎Hindi ko rin alam kung saan hahantong ang lahat ng ito.
‎Pero sa puso ko, alam kong tama ang ginagawa namin.
‎Sa wakas, hindi ko na mag-isa hinaharap ang madilim na bahagi ng nakaraan.
‎
゚viralシ ゚

02/07/2025

# # # **"Sa Lilim ng Payong"**

Buwan ng Hunyo. Muli na namang bumuhos ang ulan—tahimik pero tuloy-tuloy. Sa bawat patak nito sa bubong ng terminal, parang paalala ng mga araw na wala na.

Si **Mara**, naka-jacket at may lumang payong, ay nag-aabang ng jeep papuntang trabaho. Gaya ng dati, maaga siya para iwas-trapik at iwas-baha. Pero ngayong umaga, hindi lang ulan ang bumalot sa kanya, kundi alaala ng isang taong minsan niyang pinayungan.

---

Tatlong taon na rin mula nang huli nilang pagkikita ni **Eli**—ang lalaking nakilala niya rin sa ganitong tag-ulan. Hindi niya ito inaasahan. Isang hapon, pareho silang na-stranded sa harap ng 7-Eleven. Isa lang ang natitirang payong na nabili nila — kaya’t nagkasalo.

“Pwede tayo sabay?” alok ni Eli noon.

“Basta 'wag kang magsalita, baka ma-in love ako,” biro ni Mara, sabay tawa.

Hindi niya inakalang totoo pala. Naging sila sa mga buwang umuulan. Sa bawat basa ng daan, nahanap niya ang init sa piling ng taong 'yon. Pero gaya ng ulan — bigla rin itong tumigil.

---

Ngayon, habang nasa terminal, nakita niya ang isang lalaking may suot na itim na jacket — basang-basa pero may hawak ding luma at kupas na payong. Hindi siya sigurado. Pero nang magtagpo ang kanilang mata, alam na niyang hindi siya nagkakamali.

“Maulan pa rin pala sa'yo,” sabi ni Eli, lumapit habang hawak ang parehong payong na minsan nilang pinaghatian.

Ngumiti si Mara.

“At ikaw pa rin ang gusto kong kapayapaan sa gitna ng bagyo.”

---

**Wakas.**
Pls don't copy...

01/07/2025

*"Ang Paghahanap ng Oportunidad"*

Noong unang panahon, sa isang maliit na bayan sa probinsya, may isang binata na nagngangalang Juan. Siya ay isang mabait at masipag na tao, na palaging nagtatrabaho upang makapagbigay ng magandang buhay sa kanyang pamilya.

Isang araw, nakatanggap si Juan ng isang liham mula sa kanyang kaibigan na nagngangalang Pedro. Si Pedro ay nakatira sa Maynila at nagtatrabaho bilang isang successful na negosyante. Siya ay nag-anyaya kay Juan na pumunta sa Maynila upang makita ang mga oportunidad na naghihintay sa kanya.

Nagpasya si Juan na pumunta sa Maynila upang makita ang mga oportunidad. Nakita niya ang mga gusali at mga kotse na hindi niya nakita sa probinsya. Nakita rin niya ang mga tao na nagmamadali sa mga kalsada.

Nakilala ni Juan si Pedro sa isang restaurant sa Maynila. Si Pedro ay nagpakita sa kanya ng mga lugar na dapat niyang makita sa Maynila. Nakita rin niya ang mga trabaho na pwede niyang gawin.

Nagpasya si Juan na manatili sa Maynila at magtrabaho upang makapagbigay ng magandang buhay sa kanyang pamilya. Nakita niya ang mga oportunidad na naghihintay sa kanya at nagtrabaho siya nang mabuti.

Sa paglipas ng panahon, si Juan ay naging isang successful na negosyante rin. Nakita niya ang mga pangarap niya na nagiging totoo at nakapagbigay siya ng magandang buhay sa kanyang pamilya.

Ang kwento ni Juan ay isang paalala na ang mga oportunidad ay naghihintay sa atin sa iba't ibang lugar. Kailangan lang nating maghanap at magtrabaho nang mabuti upang makamit ang mga pangarap natin.

Sa pagtatapos ng kwento, si Juan ay nakapagbigay ng inspirasyon sa mga tao sa kanyang bayan. Nakita nila na ang mga oportunidad ay naghihintay sa kanila at nagtrabaho sila nang mabuti upang makamit ang mga pangarap nila.

Ang kwento ni Juan ay isang paalala na ang pagtatrabaho nang mabuti at ang paghanap ng mga oportunidad ay ang susi sa tagumpay. Kailangan lang nating magtiwala sa ating sarili at magtrabaho nang mabuti upang makamit ang mga pangarap natin.

Address

Maharlika
Santa Rosa
4026

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when KiroShama123 posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Shortcuts

Share

Category