02/07/2025
# # # **"Sa Lilim ng Payong"**
Buwan ng Hunyo. Muli na namang bumuhos ang ulan—tahimik pero tuloy-tuloy. Sa bawat patak nito sa bubong ng terminal, parang paalala ng mga araw na wala na.
Si **Mara**, naka-jacket at may lumang payong, ay nag-aabang ng jeep papuntang trabaho. Gaya ng dati, maaga siya para iwas-trapik at iwas-baha. Pero ngayong umaga, hindi lang ulan ang bumalot sa kanya, kundi alaala ng isang taong minsan niyang pinayungan.
---
Tatlong taon na rin mula nang huli nilang pagkikita ni **Eli**—ang lalaking nakilala niya rin sa ganitong tag-ulan. Hindi niya ito inaasahan. Isang hapon, pareho silang na-stranded sa harap ng 7-Eleven. Isa lang ang natitirang payong na nabili nila — kaya’t nagkasalo.
“Pwede tayo sabay?” alok ni Eli noon.
“Basta 'wag kang magsalita, baka ma-in love ako,” biro ni Mara, sabay tawa.
Hindi niya inakalang totoo pala. Naging sila sa mga buwang umuulan. Sa bawat basa ng daan, nahanap niya ang init sa piling ng taong 'yon. Pero gaya ng ulan — bigla rin itong tumigil.
---
Ngayon, habang nasa terminal, nakita niya ang isang lalaking may suot na itim na jacket — basang-basa pero may hawak ding luma at kupas na payong. Hindi siya sigurado. Pero nang magtagpo ang kanilang mata, alam na niyang hindi siya nagkakamali.
“Maulan pa rin pala sa'yo,” sabi ni Eli, lumapit habang hawak ang parehong payong na minsan nilang pinaghatian.
Ngumiti si Mara.
“At ikaw pa rin ang gusto kong kapayapaan sa gitna ng bagyo.”
---
**Wakas.**
Pls don't copy...
