26/05/2025
🥰🤩😘
FreenBecky Fan Pages
- Home
- Philippines
- Sultan sa Barongis
- FreenBecky Fan Pages
♥️MY PERSON♥️
♥️MY FAMILY♥️
♥️MY PRIORITY♥️
(2)
26/05/2025
🥰🥰🥰
26/05/2025
Freenbecky🥰
26/05/2025
𝐋𝐎𝐕𝐄 𝐀𝐓 𝐅𝐈𝐑𝐒𝐓 𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 ( 𝙿𝚊𝚛𝚝 1 )
𝙵𝚁𝙴𝙴𝙽 𝚂𝙰𝚁𝙾𝙲𝙷𝙰 𝙲𝙷𝙰𝙽𝙺𝙸𝙼𝙷𝙰 𝚊𝚜
𝓢𝓮𝓻𝓻𝓲𝓮
𝚁𝙴𝙱𝙴𝙲𝙲𝙰 𝙿𝙰𝚃𝚁𝙸𝙲𝙸𝙰 𝙰𝚁𝙼𝚂𝚃𝚁𝙾𝙽𝙶 𝚊𝚜
𝓟𝓪𝓽𝓻𝓲𝔃𝓮
˙˚ʚ₍ ᐢ. ̫ .ᐢ ₎ɞ˚
" Good morning, Prof. " Isa-isang bati sa akin ng mga istudyanteng nakakasalubong ko sa loob ng Collins University.
Mathematics professor ako at apat na klase ang hawak ko, mula first year hanggang fourth year. Isang taon palang akong professor dito sa Collins University, ang university nang lahat ng uri ng istudyante. Dahil lahat pweding mag-aral, mahirap k**an o mayaman bukod pa doon nagbibigay din ang university ng scholarship na sa pagkakaalam ko ang anak mismo ng may-ari ng university ang sponsor.
Hindi ko pa nakikita ang anak ng may-ari ng university pero basi sa mga sabi-sabi dito sa loob ng university ay registered doctor daw siya sa Amerika. Hindi ko alam kong anong meron sa kanya para maging topic siya palagi ng mga kasamahan kong professor kapag nasa opisina kami. Kaya minsan naiisip ko baka may kakaiba talaga sa kanya para hangaan ng karamihan.
Kong totuosin hindi pa talaga dapat ako professor dahil bukod sa napakabata ko pa ay bagong graduate palang ako at wala pang experience sa pagtuturo. Pero siguro ganoon talaga walang imposible kong malakas ang kapit mo sa mga nasa taas. Kaibigan kasi ng nanay ko ang may-ari ng university at ganoon din ang Dean namin na kapatid ng may-ari. Kaya nakapasok ako rito nang wala ng maraming tanong.
Iyon nga lang dahil may maayos na akong trabaho ngayon, pakiramdam ko naging miserable naman ang buhay ko. Hindi dahil sa trabaho kundi dahil sa parents ko. Pinipilit nila akong gawin ang isang bagay na imposible namang mangyari. Dahil bukod sa ayaw ko, ay hindi pa ako handang gawin.
" Ang aga-aga, nakasimangot ka. " nakangiting puna sa akin ng bestfriend kong si Iris. Professor din siya tulad ko. Bestfriend ko siya at soon to be sister in law dahil fiance siya ng Kuya ko. At siya lang ang nakakaalam kong ano talaga ako. At siya lang din ang nakakaalam ng isang bagay na isang taon konang itinatago.
" Uy! Nakikinig ka ba? " Untag niya sa akin, kaya naman napatingin ako sa kanya.
" Ano ba yun? "
" Ang sabi ko bakit ka nakasimangot? "
" Hyst! Badtrip lang ako sa parents ko. "
" Hulaan ko, pinipilit kana naman nilang mag boyfriend noh?" Nakangiting tanong niya.
Napailing ako. " Hindi! Iba na ngayon. Mas malala na ang gusto nila. Gusto na nilang mag-asawa na ako, I."
" What? Seryuso? "
" Oo. Hahanapan daw nila ako ng magiging asawa ko. Gusto na talaga nila akong mawala sa landas nila, I." mangiyak-ngiyak na sabi ko.
" How sad! Mukhang hindi kana talaga makakaligtas, girl. Goodbye kaba, kabadingan. Anong gusto mong regalo sa kasal mo?"
" Baliw! " naiinis na hinampas ko siya nang folder na hawak ko. " Nag-i-emote na nga yung tao nagawa mo pang magbiro. Imbes na tulungan mo akong mag-isip nang paraan para hindi matuloy ang balak nila, gumaganyan ka pa. "
" Eh, ano ba ang maitutulong ko? Alangan namang hanapin ko yung naka one night stand___" Hindi na niya naituloy ang sinasabi niya dahil mabilis kong tinakpan ang bibig niya.
" Ano ka ba? Nasa opisina tayo baka may makarinig sayo."
" Sorry. " Nakangising sabi niya, sabay peace sign. "Kasi naman itong bibig ko masyadong madaldal. Eh, ano na nga? Anong plano mo? "
Bumuntong hininga ako. " Hindi ko alam. Masyado akong nabigla sa gusto ng parents ko. Hindi ko napaghandaan ang balak nila. Kaya ngayon naguguluhan ako. "
" Naguguluhan ka, hindi dahil sa gusto ng magulang mo kundi dahil sa isang tao. " Bigla akong napatingin sa kanya. " Di ba tama ako? Hindi mo kasi maamin sa sarili mo na hanggang ngayon umaasa kang magkikita kayo ulit ng taong isang beses mo lang nakasama at hindi mo pa nakilala. "
Hindi ako kumibo. Nanatili lang akong nakatingin kay Iris. Tama naman siya, eh! Umaasa nga ako. Umaasa akong magkikita ulit kami ng babaeng pumukaw sa totoong ako. Ng babaeng minsan kong inalayan ng sarili ko. Isang taon na ang nakalilipas, pero sa isip ko parang kahapon lang nangyari ang lahat. Dahil hanggang ngayon ramdam ko pa rin ang yakap niya at halik.
" O di ba, nag-e-imagine kana naman? " Bigla akong napatingin kay Iris. " Iniisip mona naman ba yung ka first f**k mo? "
Inirapan ko siya. " Kadire ka. "
" Kadire daw. Pero nag-enjoy. "
" Lasing ako nun, okay? Ilang beses konang sinabi sayo. Lasing ako nang gabing yun, okay na? " mariing sabi ko sa kanya, pero tinawanan lang ako ng sira ulo.
" Lasing tapos tandang-tanda ang hitsura ng babae. Lokohin mo ang lilang mong panot. " Natatawang sabi pa niya. " Bakit kasi hindi mo nalang aminin kina tito at tita na prinsesa din ang gusto mo, ha? "
" Sira! Gusto mo bang atakihin sa puso si Papa? " Pairap na sabi ko sa kanya.
" Eh, ano? At least, inatake siya dahil sa katotohanan kesa naman sa kasinungalingan, di ba?"
Hindi ako sumagot. May punto naman siya, kaya lang ayuko talagang gawin dahil bukod sa may sakit sa puso si papa, masama din siyang magalit. Kahit mahal niya ako alam kong hindi niya palalampasin ang isang bagay na ginawa ko kung sakaling malaman niya iyon.
" Ano na? Willing naman akong tulungan ka sa pagsabi sa kanila. Sabihin mo lang kong kailan. "
Sasagot sana ako sa sinabi ni Iris pero natigilan ako dahil sa ingay na narinig ko mula sa labas. Na tila ba may pinagkakaguluhan ang mga istudyante. Napatingin ako kay Iris at ganoon din siya sa akin.
" May nag-aaway yata sa labas, girl? " Sabi niya at mabilis na sumilip sa bintana. " Wala naman akong nakita sa labas, pero bakit abot hanggang dito sa taas ang ingay. " nagtatakang sabi niya na ikinailing ko naman.
" Baka nagkakatuwaan lang ang mga istudyante sa baba. " sabi ko, saka inayos ko ang mga gamit ko at tumayo na sa kinauupuan ko. " Mauna na ako sayo. May klase pa ako, eh. "
" Uy teka girl, di ba pinatatawag ka ng Dean sa office niya? " Narinig kong sabi niya na ikinahinto ko sa paghakbang. Oo nga pala, bakit ko ba nakalimutan.
" Sige, daanan ko mona siya sa opisina niya."
Ipinapatuloy ko ang paglalakad patungo na sa deriksyon kung nasaan ang opisina ng Dean. Kahit hindi maganda ang mood ko ngayon ay hindi ko maaaring baliwalain ang pagpapatawag sa akin ng dean namin dahil bukod sa mukhang mahalaga ang sasabihin niya sa akin ay malaki ang utang na loob ko sa kanya. Kaya hindi ko siya maaaring baliwalain.
Pagtapat ko sa Dean's office ay kumatok mona ako nang dalawang beses bago ko binuksan ang pinto. Magandang ngiti ng ginang ang bumungad sa akin pagpasok ko sa loob kaya nginitian ko rin siya. Ngunit panandalian lamang ang ngiti kong iyon dahil sa isang iglap ay biglang nabura iyon dahil sa isang babaeng kalalabas lang mula sa banyo na biglang dumapo sa akin ang mga mata at ganoon din ang mga mata ko sa kanya.
P**iramdam ko biglang tumigil sa pag-ikot ang mundo nang sandaling magkatitigan kami. Isang taon na, oo tama isang taon pero ang kabog ng dibdib ko nang mga sandaling magkatitigan kami ay tulad pa rin nang gabing iyon. Ang gabing ni minsan hindi nawaglit sa isipan ko, ang gabing hindi ko pinagsisisihan kaya hanggang ngayon nabubuhay sa ala-ala ko. Hindi ko man siya nakilala noon, kilalang-kilala naman siya ng puso ko ngayon.
Pero sana napaghandaan ko ang araw na ito. Ang araw nang aming pagkikita!
" Iha, bakit nakatayo ka lang diyan? " Bigla akong napakurap ng marinig ko ang tinig ni Dean na alam kong kanina pa nakatingin sa akin. " Lumapit ka rito, iha."
Tumango ako at dahan-dahan akong lumapit sa mesa kong saan siya nakaupo, ngunit pigil na pigil naman akong huwag tumingin sa kabilang bahagi kong saan nakatayo ang babaeng dahilan ngayon ng aking pagkalito. Ang babaeng alam kong nakatitig sa akin.
" Have a set, iha. " nakangiting sabi ni Dean. Kiming tumango ako at maingat na naupo sa upuang nasa harap niya. " Ipanatawag kita, dahil sa isang bagay."
" A-ano po yun? " utal na tanong ko dahil sa presensiya ng isang taong naramdaman kong naupo sa upuang nasa tabi ko.
" Last meeting, napag-usapan natin ang tungkol sa pag-alis ng doktor natin, di ba? " sabi niya na ikinatango ko. " At ngayon nakahanap na ang university ng kapalit. At dahil ikaw ang naka assign sa clinic, gusto ko sanang ikaw ang mag assist sa bagong doktor natin. "
Tumango ako. " Y-yes, ma`am. "
" Thank you, iha. " nakangiting sabi ng ginang, saka tumingin sa babaeng katabi ko. " By the way iha, siya ang bagong doktor natin. " Dahil sa sinabi ng ginang ay wala sa loob na napatingin ako sa babaeng iniiwasan kong tingnan kahit gustong-gusto ko talagang titigan siya. Ang malas lang dahil nakatingin din pala siya sa akin kaya, bigla akong napaiwas ng tingin.
" Siya si Doktora Serrie Collins. And she's my niece."
" P-po? " wala sa loob na sambit ko.
" Yes, pamangkin ko siya at anak siya ng may-ari ng university natin. At siya na rin ang bagong doktor natin. Napakilala kona siya sa ibang mga professor dito, sayo nalang hindi. "
OMG!
Pamangkin siya ng Dean namin at anak pa siya ng may-ari ng university? Bukod doon magiging doktor pa ng university namin? Anong klaseng pagsubok ba to?
Bakit naman umabot sa ganito? Umaasa lang naman akong magkikita ulit kami pero bakit naman sa ganitong sitwasyon pa? Masyado naman yatang sumubra. Diyos ko naman, kong pagsubok mo man po ito sa akin ngayon, pwedi po bang wag niyo ako masyadong pahirapan?
Pano kong namukhaan niya ako nang gabing yun? Pano na? Paano ko pa siya pakikisamahan ngayon? Pero nang makita niya ako kanina hindi naman siya nagulat, di ba? Ibig sabihin hindi niya ako namukhaan. Diyos ko sana lang! Dahil pag nagkataon, hindi kona alam kong saan pa ako lulugar.
" Iha, are you listening? "
" Po? Y-es, po. " taranta akong napatingin kay Dean.
Diyos ko naman Patrize, umayos ka nasa harap ka ng Dean. Masyado kang natataranta dahil lang sa presensiya ng isang babae. Tandaan mo smart professor ka hindi kong sino lang!
" Bukas na magsisimula ang bagong doktor natin kaya gusto ko sanang i-assist mo siya, iha. " sabi pa ni Dean.
Tumango ako. " Yes, ma`am. " Pilit kong kinalma ang aking sarili kahit ang totoo kanina pa nagwawala ang puso ko.
" Sige na iha, maaari kanang bumalik sa klase mo. Thank you for coming. "
" Yes, ma'am. " sagot ko, saka tahimik na naglakad palabas ng Dean's office.
Habang naglalakad ako ay napapailing ako dahil sa isang bagay. Hindi manlang talaga siya nagsalita. Hinihintay ko na magsalita siya o kahit makipagkilala manlang sa akin pero hindi niya manlang ginawa. Ibig bang sabihin nun, hindi niya talaga ako nakilala? Sabagay, mas okay na sigurong ako lang ang nakakaalala sa kanya para hindi kami magkailangan.
Hyst! Bahala na nga!
Pagkatapos nang klase ko ay sabay kaming tumungo ni Iris sa canteen para maglunch. Ngunit pagpasok palamang namin sa loob nang canteen ay bigla akong napahinto sa paghakbang dahil sa aking nakita. Si Serrie! Nandito rin pala siya? At kasama pa si Hershey, ang isang professor na hindi ko gusto dahil bukod sa maarte ay may pagka mataray pa.
So, magkakilala pala sila?
" O, bakit ka huminto? " nagtatakang tanong sa akin ni Iris.
" Ah, Wala. Tara, hanap na tayo mauupuan." nakangiting sabi, saka binalewala ko ang aking nakita. Ayukong magpa apekto sa presinsiya niya.
" Nakilala mona ba yung bagong doktor natin, girl?" Biglang tanong niya na nagpa-angat sa aking mukha. "Ayon siya, oh! " dagdag pa na sabi niya, sabay nguso sa kanang bahagi kong saan nakaupo si Serrie at si Hershey pero hindi ako tumingin sa gawi nila. Kong ganoon kilala na rin pala siya ni Iris. " Ang hot niya, noh? Bagay na bagay sa kanya ang profession niya. Mukhang marami ang magagawi nito sa clinic dahil sa kanya."
" Ipinakilala na siya kanina ni Dean. " balewalang sabi ko, saka inayos ko sa ibabaw ng mesa ang pagkaing kalalagay lang ng waitress. " Wala namang kakaiba sa kanya, bukod sa hindi siya nagsasalita."
" Oh? Talaga? Mukhang wala naman siyang problema sa pagsasalita ah, kita mo naman masaya nga siyang nakikipag-usap kay Hershey."
" Nakikipagharutan kamo. " pairap na sabi ko.
" Ops! Affected, girl? Girlfriend? Girlfriend?" natatawang sabi niya na ikinalaki ng mga mata ko kaya napainom ako ng tubig nang wala sa oras.
" Unang beses mo palang nakilala si Doktora Collins pero parang gusto mona kaagad siyang bakuran. Ibang klase ka ha, may hinihintay kana tapos meron pang doktor."
" Tumigil ka, nga! " Naiinis na sabi ko. " Kong anu-ano ang sinasabi mo. Ni hindi pa nga natin kilala ang doktor na yan kung anu-ano na ang iniisip mo."
" Kilala na kaya siya dito sa university. Ewan ko nga ba kong bakit ikaw lang hindi nakakakilala sa kanya. Hindi mo nga alam na anak pala siya ng bestfriend ng mama mo, eh. " nakangiting sabi na ikinaismid ko naman.
Malay ko bang may koneksyon pala kaming dalawa. Isang bagay lang naman kasi ang palaging nasa isip ko tungkol sa kanya. Ang gabing nakasama ko siya.
" At may chika din akong nalaman. " sabi pa niya na ibinitin pa ang sinabi kaya naman napatingin ako sa kanya. " Tungkol diyan kay hottie Doc. Alam mo ba ang chika, ikakasal na daw yan. "
Hindi sinasadyang nabitawan ko ang tinidor na hawak ko." T-talaga? "
" Oo. Yun ang chika. Kaya madalas siya ang topic ng mga kasamahan nating professor dito kasi daw babae ang pakakasalan niya at tagarito sa university natin. Akalain mo yun, bading din pala si hottie Doc. Sayang lang kasi ikakasal na pala siya. Wala nang chance ang iba rito. "
Hindi kona narinig pa ang ibang mga sinabi ni Iris dahil tila nabingi na ako sa malakas na pagkabog ng aking dibdib. Kaya pala! Kaya pala bigla siyang dumating dito sa university, dahil pala sa babaeng pakakasalan niya. Napangiti ako nang mapakla. Sayang ang isang taong paghihintay ko. Umasa pa naman ako. Yun pala may naghihintay na rin sa kanya.
Kinabukasan, matamlay akong naglalakad papasok sa university. Ewan ko ba, wala naman akong sakit pero pakiramdam ko nanghihina ang katawan ko. Dapat sana hindi nalang ako pumasok nagpahinga nalang sana ako sa bahay. Pero hindi naman pwedi dahil bukod sa full sched ako ngayon ay kailangan ko pang i-assist ang bagong doktor namin. Hyst! Naalala kona naman ang sinabi ni Iris kahapon na biglang nagpasikip sa dibdib ko. Hmp! Whatever! Ano bang pakialam ko? Edi magpakasal siya. P**i ko ba?
" Good morning Prof. " Bigla akong napalingon dahil sa tinig na narinig ko mula sa likuran ko. Si Hanz ang nakita ko ang fourth year na palaging nakatitig sa akin sa tuwing may klase ako sa kanila. Hindi naman halatang interesado siya sa akin.
" Good morning Mr. Aguilar. " nakangiting bati ko sa kanya. " May kailangan ka? "
" A-ah, eh,_ " sabi niya na tila ba kinakabahan. "P-pwedi po bang ako na ang magdadala ng laptop niyo?" Napangiti ako. Yon lang pala, akala ko naman kong ano na.
" Sure. " sabi ko, saka inabot ko sa kanya ang laptop ko ngunit bigla na lamang akong napasigaw nang mabitawan ko ang laptop dahil sa walang modong dumaan sa gitna namin. I'm sure sa malakas na pagkakalagapak ng laptop sa semento, siguradong goodbye laptop.
" Ops! I'm sorry. " Nanginginig ako sa inis sabay angat ng aking mukha para murahin ang nagsalitang iyon. Ngunit tila umurong ang dila ko nang makita ko ang taong bumangga sa akin na naging dahilan nang pagkahulog ng laptop ko. Si Serrie!
" Babayaran ko nalang. I'm sorry. " sabi pa niya ngunit nakita kong hindi bukal sa loob niya ang paghingi ng sorry dahil wala akong makitang sensiridad sa kanyang mga mata. Parang sinadya niya. Inirapan ko siya.
" No need! Salamat nalang sa ginawa mo, Doktora!" sabi ko, saka iniwan kona siya pati ang laptop ko. Bwesit! Sinira na nga niya ang araw ko kahapon, tapos ngayon inulit na naman niya. Pero damn! Sayang ang laptop ko, nandoon pa naman ang mga files na kailangan ko. Hyst! Bwesit talaga.
Dahil sa inis ko kay Serrie ay hindi ko siya sinipot sa clinic. Umuwi ako nang maaga dahil wala rin naman akong ituturo sa mga istudyante ko dahil nga nasira ang laptop ko. Back to zero na naman ako nito. Kahit bumili pa ako nang bagong laptop useless pa rin dahil uulit-uulit pa rin naman ako. Hyst! Kong kailan malapit na ang exam doon pa nadisgrasya ang laptop ko dahil sa walang modong doktor na yun!
Lumabas ako sa kwarto ko para sana uminom nang tubig ngunit natigilan ako dahil sa natanaw kong taong nakaupo sa sopa sa sala namin. Si Serrie ba yun? Imposible! Kumurap-kurap ako baka sakaling namamalik-mata lang ako sa nakita ko. Pero walang nangyari nakikita ko pa rin siya.
Anong ginagawa niya rito sa bahay namin? Okay, alam ko namang bestfriend ni mama ang mama niya kaya may rason siyang pumunta rito, pero bakit ganitong oras siya pumunta? Gabing-gabi na! Hyst! Ano bang pakialam ko?
Kunot-noong noo akong lumapit sa sala at kay Serrie lang nakatuon ang paningin ko, na ngayon ay nakatitig na rin sa akin. Swear to God! Hindi ako natutuwang makita siya. Last year siguro, oo. Pero ngayon hindi na dahil sa ginawa niya sa laptop ko.
" Hi. Good evening! " bati niya sa akin pero hindi nakangiti.
" At ano ang maganda sa gabi? Kani-kanina lang siguro oo, pero ngayong nakita na kita hindi na maganda." mariing sabi ko sa kaniya. " Anong ginagawa mo rito, Doktora Collins? " nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya. Wala na akong pakialam kahit nasa harap pa namin ang magulang ko. Basta naiinis ako sa kanya.
" Kong balak mo ulit manira nang gamit, sorry pero nag-iisang laptop ko lang iyon. Alam mo bang napaka halaga sa akin nang laptop kona yun, dahil iyon ang unang napundar ko sa unang sahod ko? Tapos sinira mo lang. "
" Patrize! Pwedi bang huminahon ka? " narinig kong saway sa akin ni Papa. " Ni hindi mo pa nga binabati si Serrie, rinat-ratan mona kaagad. "
" Pa? Alam niyo ba ang ginawa ng doktor na yan sa laptop ko? Sinira niya, Pa! Pano ako hihinahon?"
" Oo, alam na namin. " sagot naman ni mama na ikinunot ng aking noo. " Kaya nga siya nandito ngayon dahil sa laptop mo. "
" Kung balak niyang bayaran iyon, hindi na kailangan. Hindi ko kailangan ang pera niya kasi hindi naman maibabalik ng pera niya ang mga files____"
" What if, kaya kong ibalik? " biglang putol niya sa sinasabi ko, kaya maang akong napatingin sa kanya. "Kong maibabalik ko ba ang mga files mo, magpapakasal ka sa akin? "
" A-ano? " wala sa sariling sambit ko. P**iramdam ko nawala ang angas ko dahil sa sinabi niya.
" Yes. Kayang-kaya ko namang ibalik yun lahat, eh. Actually, nagawa kona nga. " sabi niya, at pagkatapos ay may bigla siyang inilapag sa mesa. OMG! Ang laptop ko! "Ipinaayos kona yan. Siguro naman, wala kanang dahilan para magalit sa akin. At magpapakasal kana sa akin."
Kinunutan ko siya ng noo. " Ano bang kasal ang sinasabi mo? A-at bakit ako magpapakasal sayo?"
" Dahil kailangan. " seryusong sagot niya. " Gusto kitang panagutan. "
" A-anong ibig mong sabihin? "
" One year ago, nakalimutan mona? " tanong niya na ikinalaki ng mga mata ko. Naalala niya yun? Naaala niya ako? "Gusto mo bang ipaalala ko pa sayo kong gaano kalakas ang ungol___" Mabilis kong tinakpan ang bibig niya at sinamaan ko siya nang tingin.
" A-ano bang pinagsasasabi mo? Nasa harap lang ang parents ko, baka nakakalimutan mo? " Pabulong ko na sabi sa kanya. Bakit ba kasi kailangan pa niyang ipaalala ang bagay na yun?
" Then, marry me. Kung ayaw mong sabihin ko sa kanila kong gaano ka kagaling sa____" Muli kona namang tinakpan ang bibig niya.
" Iniinis mo ba ako, ha? Hindi mo nga ako pinansin doon sa Dean's office tapos ngayon bigla-bigla kang mag-aalok ng kasal. Adik ka ba? "
" Maybe... adik sayo. Tamang term ba yun?" natatawang sabi niya.
Ang sira ulo nang-iinis nga!
Kaya naman ang ginawa ko ay hinawakan ko siya sa k**ay at hinila patungo sa sa kwarto ko. Hindi kona pinansin ang pagtawag sa akin ni mama. Nagtuloy-tuloy lang ako sa paghila kay Serrie na hindi ko manlang narinig na nagreklamo. Gusto ko lang makaganti sa pang-iinis niya sa akin.
Pagpasok na pagpasok namin sa loob ay mabilis ko siyang itinulak sa k**a at tulad kanina hindi pa rin siya nagreklamo. Dumagan ako sa kanya at hinawakan ko nang mariin ang kanyang panga pero ang sira ulo nagawa pa talaga ngumiti.
" So, tuwang-tuwa ka? " nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.
" Agresibo ka pa rin pala. " nakangiting sabi niya. "Well, it's okay gustong-gusto ko rin naman ang pagka agresibo mo, eh. Actually, sobrang miss na rin naman kita, eh. Ang tagal nang isang taon. " sabi pa niya, sabay angat ng isang k**ay niya at dumapo iyon sa pisngi ko. " I miss you. So much. Bakit mo ako iniwan nang gabing iyon? "
Hindi ako nakasagot sa huling sinabi niya. P**iramdam ko biglang nanigas ang katawan ko na nakadagan sa kaniya. Hindi ko inaasahan ang mga bagay na sinasabi niya. Hindi ko napaghandaan ang lahat nang ito kaya wala akong maisagot sa kanya.
" Alam mo bang isang taon kong inasam na makasama ka ulit? " patuloy na sabi niya. " Kaya nga ginusto kong lumipat sa Collins dahil sayo. "
" H-ha? " gulat akong napatingin sa kanyang mga mata. Dahil sa akin?
" Yes. Medyo natagalan nga lang dahil nag masteral pa ako sa U.S. But, heto na ako ngayon at nandito kana rin kasama ko. Kaya hindi na ako papayag na iwan mo ulit ako. Dahil pag nangyari pa uli yun, pasasabugin kona itong kwarto mo. "
Dahil sa sinabi niya ay walang sa loob na napangiti ako." Baliw! "
" Hindi. Seryuso ako. " sabi niya, saka tumitig sa akin nang seryuso. " Bakit mo ako iniwan nang gabing yun?"
" Bakit gusto mo pang malaman? D-di ba, ikakasal kana? Kaya wala na ring halaga kahit malaman mo pa."
" You right. One of this day, maaaring ikasal na nga ako. " seryuso pa ring sabi niya na ikinasikip naman ng dibdib ko. So, totoo nga! At sa kanya pa mismo bibig nanggaling. Dahil sa kakaibang naramdaman ko sa puso ko ay dahan-dahan akong umalis sa pagkakadagan sa kanya ngunit nagulat ako nang bigla niyang kinabig ang beywang ko at niyakap ako nang mahigpit.
" Saan ka pupunta, hmm? "
" Aalis na. " mangiyak-ngiyak na sagot ko. " Bitawan mo ako. "
" Tulad nang ginawa mo noon? " tanong niya na ikinasinghap ko. Bakit ba napakabig deal sa kanya nang bagay na iyon? " Iiwan mo ulit ako? "
" Ano bang pinaglalaban mo? Di ba ikakasal kana? Ano ba ang gusto mo mangyari, ha? " Ewan ko ba, basta nainis ako bigla sa mga pinagsasasabi niya. Hindi niya ba alam na sa mga sinasabi niya, nasasaktan niya na ako?
" Alam mo ang dami mong sinasabi. Pwedi ba pakinggan mona ako bago ka magbunganga. " sabi niya sa tono nang pagkapikon.
" Bakit parang naging kasalanan ko pa, ha? Alam mo ikaw___" Hindi kona natapos ang sinasabi ko dahil bigla na lamang niyang kinabig ang batok ko at kinagat ang labi ko na ikinalaki ng mga mata ko. Sh*t nanigas ako bigla!
" Ang ingay-ingay mo. Akala ko pa naman sa k**a kalang maingay, pati pala sa ibang bagay. " nakangising sabi niya kaya naman tinampal ko siya nang malakas sa braso niya at pagkatapos ay sinamaan ko siya nang tingin.
" Pervert! Bitawan mona nga ako. "
" No! Walang aalis sa kwartong ito. Hangga`t hindi tayo nagkakaliwanagan walang aalis rito, kuha mo?"
" Sira ka ba? Ano balak mo ako gawing kabet, ganoon?" Imbes na sagutin ang sinabi ko ay narinig ko ang mahina niyang pagtawa. " Anong nakakatawa, ha?"
" Pasaway ka talaga. Pano naman kita gagawing kabet kung ikaw ang legal? "
" A-anong ako? "
Ngumiti siya. " Kaya nga inaalok kita ng kasal, di ba?"
Biglang lumaki ang mga mata ko. OMG! Seryuso? Ako yun? Ako ang gusto niyang pakasalan? Akala ko iba. Nagselos pa tuloy ako. Kainis! Bakit naman kasi ang dami niyang pasikot-sikot?
" So, payag kana? " Napakurap ako sa tanong niya. Ano pa ba ang magagawa? Mag-iinarte pa ba ako eh, tadhana na ang gumawa nang paraan para magkatagpo ulit kami. Edi, go!
" Show me the ring, then! " paghahamon ko sa kanya.
Imbes na magulat siya sa sinabi ko ay lumawak pa ang ngiti niya at dahan-dahang kinuha ang isang k**ay ko at may bagay siyang isinuot sa daliri ko. At nang tingnan ko ay muntik akong mapasinghap. Oh my gosh! Singsing! Dahil hindi ako makapaniwala sa nakita ko ay inilapit ko sa aking mukha ang k**ay ko. Singsing nga! Isang napakagandang engagement ring. May singsing kaagad siyang dala?
" So, you are my soon to be Mrs. Collins one of this day. " nakangiting sabi niya, saka kinuha ang k**ay ko na may suot na singsing at hinalikan niya iyon. "Mrs. Patrize Arellano Collins. Finally! "
" Teka lang ha? " sabi ko sa kaniya, saka inalis ko ang pagkakayakap niya sa beywang ko at umalis sa pagkakadagan sa kanya. " Bumangon ka. Nahihirapan ako sa posisyon natin, eh. " sabi ko pa sa kaniya. Nakangiting bumangon naman siya at naupo sa tabi ko. "May isang bagay lang akong gusto malaman at gusto kong magsabi ka sa akin nang totoo. " seryusong sabi ko sa kanya. Tumango naman siya. Umayos ako nang upo at tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata. "Nung gabing yun, pano mo nalamang ako yun? Pano mo ako nakilala, hmm? "
" Ah, yun ba? Wait I forgot something. " sabi niya, saka bahagyang may kinapa sa bulsa ng slacks na suot niya. At pagkatapos ay may inilahad siyang bagay sa palad niya. " Dahil dito. " Napatingin naman ako sa palad niya at gulat na gulat ako nang makita ko ang bagay na nasa palad niya. OMG! Ang wallet ko! Ang wallet na isang taon nang nawawala. Pano napunta sa kanya ang wallet ko? Imposible namang naiwan nang gabing yun, di ba?
" Bakit nasayo ang wallet ko? "
" Hindi mo maalala? Naiwan mo ang wallet na to doon sa hotel. "
" Ano? "
" Oum. At salamat sa wallet na to, dahil siya ang naging daan para makilala at mahanap kita. At salamat na rin sa picture mo na nasa loob ng wallet at sa mga impormasyon tungkol sayo. Hindi na ako nahirapang hanapin ka. " Hindi ako nakapagsalita. Kaya pala! Pero bakit niya ako hinanap?
" May tanong ka pa, ba? "
" Bakit mo ako hinanap? " deritsahang sagot ko sa kanya. " Anong dahilan? "
" Kailangan pa bang itanong yan, hmm? Hinanap kita, inalok ng kasal. So, ano ba sa tingin mo ang dahilan?"
Tumikhim ako. Nagdadalawang-isip ako sa naiisip ko pero bahala na kong isipin niyang assumera ako.
" M-mahal mo ako? Yun ba yon? "
" Exactly. And you love me too. Wag monang itanggi." sabi niya na ikinatahimik ko. " At please lang, ayuko nang makitang nakikipag-usap ka sa mga istudyante sa Collins, lalo na doon kay Hanz Aguilar baka mainis ako at hindi yun maka graduate."
" Ang sama mo, ha! Porket anak ka ng may-ari nang-aapi kana nang istudyante. "
" Hindi ako nang-aapi. Pinagdadamot lang kita. Ayukong nagpapansin sila sayo at nakikipag-usap. Naiinis ako kapag nalalaman kong maraming istudyante sa university ang nagpapansin sayo. " Tinaasan ko siya nang kilay dahil sa sinabi niya.
" Anong ibig mong sabihin? At saan mo naman nakuha ang tsesmis na yan? "
" Kay Hershey. " maagap na sagot niya na ikinunot ng aking noo.
" Paanong __"
" She's my cousin. " putol niya sa sinasabi ko. Pinsan niya si Hershey? Ang professor na ayaw ko? At pinagsilosan ko noong isang araw? " At para may pakinabang siya, ay pinasusubaybayan kita sa kaniya." patuloy niya.
" W-hat? " Kaya pala, maraming istudyante ang ilag sa akin. Akala ko pala naman ayaw nila sa akin. Yun pala gagawan ng possessive na doktor na to?
" Yes. Lahat gagawin ko, mapasakin ka lang. Pinagseselosan ko lahat ng mga lumalapit sayo, maliban lang siguro doon sa kaibigan mo. At sorry kong nadamay pati laptop mo. "
Sinimangutan ko siya. " Proud ka pa talaga sa mga ginawa mo. Pasalamat ka lang at naayos ang laptop ko dahil kong hindi, patay ka talaga sa akin Doktora Serrie Collins. "
Ngumisi siya sa sinabi ko at dahan-dahang iniyakap ang braso niya sa beywang ko. " Edi, simulan mona ang pagpatay sa akin. Total naman nandito na tayo sa kwarto mo, bakit hindi pa natin ituloy ang nangyari one year ago, hmm? "
" A-ano ka ba? " Bigla akong napakislot nang halik-halikan niya ang leeg ko. " Hoy! Doktora, baka nakakalimutan mo nasa labas lang ang parents ko."
" I know. Kaya please, hinaan mo lang ang ungol mo." nakangising sabi niya, saka dahan-dahan niya akong inihiga sa k**a at isa-isa nang inaalis ang suot kong damit bago niya sinakop ang labi ko. At napaungol ako nang dumapo ang palad niya sa dibdib ko at dahan-dahang hinaplos. " I love you, Patrize."
" S-Serrie... "
Gosh! Hindi ako na-inform na ganito pala kabilis ang k**ay niya. Hindi ko iyon napansin noong unang beses na may nangyari sa amin sa hotel dahil lasing ako noon at hindi ko na rin maalala kong pano namin nagawa ang bagay na yun. Siguro ngayon palang dahil hindi kami lasing pareho. Nasa katinuan na kami at hindi na alipin ng alak kundi alipin na nang aming mga damdamin.
" F*ck! I miss this! " Narinig kong sabi niya habang hinahalikan niya dibdib ko. " I miss you, love. I miss you so much. "
Napaliyad ako nang dumapo ang isang k**ay niya sa ibaba ko. At marahang hinaplos iyon. Sh*t para akong nilalagnat sa ginagawa niya. Ganito pala ang feeling nun? Kaya pala ang hirap kalimutan. Damn!
After all ikakasal naman na kami, kaya wala na sigurong masama kong sa pangalawang pagkakataon bibigay ulit ako sa kanya. Besides, hindi ko na rin naman siya mapipigilan pa.
26/05/2025
𝘽𝙀 𝙈𝙔 𝙁𝙄𝙉𝘼𝙇𝙀 ( 28 )
𝓑𝔂: 𝓒𝓪𝓼𝓼𝓲𝓸𝓹𝓮𝓲𝓪ꨄ
𝘍𝘙𝘌𝘌𝘕 𝘚𝘈𝘙𝘖𝘊𝘏𝘈 𝘊𝘏𝘈𝘕𝘒𝘐𝘔𝘏𝘈 𝘢𝘴
𝓓𝓻𝓪. 𝓕𝓪𝓲𝓽𝓱 𝓢𝓪𝓶𝓸𝓷𝓽𝓮
𝘙𝘌𝘉𝘌𝘊𝘊𝘈 𝘗𝘈𝘛𝘙𝘐𝘊𝘐𝘈 𝘈𝘙𝘔𝘚𝘛𝘙𝘖𝘕𝘎 𝘢𝘴
𝓑𝓮𝓵𝓵𝓮 𝓡𝓲𝓬𝓱𝓪𝓻𝓭𝓼
𝑵𝒐𝒕𝒆: 𝑵𝒆𝒙𝒕 𝒂𝒖𝒕𝒉𝒐𝒓 𝒂𝒏𝒈 𝑷𝒍𝒆𝒂𝒔𝒆 𝒖𝒑𝒅𝒂𝒕𝒆 𝒊𝒔 𝒏𝒐𝒕 𝒂𝒍𝒍𝒐𝒘𝒆𝒅 𝒊𝒏 𝒕𝒉𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒄𝒐𝒎𝒎𝒆𝒏𝒕 𝒔𝒆𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏‼️
𝖡𝖤𝖫𝖫𝖤 𝖱𝖨𝖢𝖧𝖠𝖱𝖣𝖲 ↴
" 𝑁𝑒𝑥𝑡 𝑤𝑒𝑒𝑘 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑤𝑜𝑟𝑘𝑠ℎ𝑜𝑝 𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑒𝑟𝑖𝑒𝑠 𝑚𝑜, 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒. " pagbabalita sa akin ni Azi.
Tumango naman ako at ipinapatuloy ang pagbabasa ko ng script na ibinigay niya sa akin. Pag-aralan kona daw kaagad dahil gusto niyang handa ako kahit malayo pa ang shoot namin sa next series ko. Hindi naman mahirap ang mga gagawin ko sa script, yun nga lang bilang bida may apihan at sakitan talagang magaganap at syempre ang second lead ang mang-aapi sa bida. Ang nasa script kasi, mga high school students kami, at transferre ako. Lumipat kami ng matitirhan kasama ang parents ko, kaya lumipat din ako ng school at sa unang araw ng pasukan, makikilala ko kaagad ang heartthrob at varsity player sa school na yun na pagmumulan ng kalbaryo ng buhay ko dahil papasok sa istorya ang second lead na famous at itinuturing na reyna ng buong campus na feeling inaagawan ko siya kaya gagawin niyang miserable ang buhay ko.
Actually, na-i-excite ako sa bagong series ko dahil bukod sa maraming ganap ay maipapakita ko ulit ang galing ko sa pag arte at pag-iyak na naging puhunan ko kaya hanggang ngayon ay namamayagpag parin ako sa mundo ng showbiz. At hindi lang yun, insperado din akong magtrabaho dahil may supportive girlfriend na ako ngayon. Sabi pa nga niya tutulungan niya akong praktisin ang script ko sa bahay niya. Subrang na-i-excite ako sa sinabi ni Faith, dahil kahit bago pa lang kami ay ramdam kona kaagad ang suporta niya sa akin. The best girlfriend talaga siya at subrang maalaga pa.
Sa kabila ng bigat na naramdaman ko sa dibdib ko noong isang araw ay hindi ko pansin iyon dahil sa presensiya niya. At mula nang malaman ko ang totoo tungkol kay Saniel ay ingat na ingat na ako ngayon lalo na`t may mga oras na tumatawag siya sa akin at gustong makipagkita. Hindi ko naman iyon itinago kay Faith kaya kahit noon pa man ay ayaw kona talaga nang may bodyguard dahil naiinis ako kapag may nakabuntot sa akin ay walang akong nagawa nang may dumating sa bahay na apat na lalaki, at nagpakilala sa akin na mga tauhan sila ni Faith at magiging bodyguard ko. Hindi na ako nagreklamo o nagsabi ng kahit ano ng magkita kami ni Faith kinagabihan dahil alam kong gusto lang niyang masiguro ang kaligtasan ko. Ganoon niya ako k**ahal. Kaya bakit pa ako magrereklamo?
" 𝐵𝑦 𝑡ℎ𝑒 𝑤𝑎𝑦, 𝑑𝑎𝑟𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑚𝑜. " narinig ko ulit na sabi ni Azi, kaya naman napatingin ako sa kaniya. " 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖 𝐷𝑖𝑟𝑒𝑘 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑙𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑤𝑜𝑟𝑘𝑠ℎ𝑜𝑝, 𝑙𝑎𝑙𝑜 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑡𝑛𝑒𝑟 𝑚𝑜. "
" 𝐴𝑧, 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑡𝑛𝑒𝑟 𝑘𝑜 𝑏𝑎, 𝑛𝑎 𝑚𝑒𝑒𝑡 𝑚𝑜𝑛𝑎?"
" 𝐴𝑦, 𝑜𝑜 𝑔𝑖𝑟𝑙. 𝐺𝑤𝑎𝑝𝑜 𝑎𝑡 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑜𝑡 𝑝𝑎. 𝐵𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑖𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑟𝑜𝑙𝑒 𝑛𝑖𝑦𝑎."
" 𝑂𝑢𝑚. 𝐺𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑏𝑎. " patango-tangong sabi ko. Hindi naman ako intresado sa kaniya. Curious lang ako.
Ang totoo kasi, hindi ko pa nakikita at nakilala ang bagong partner ko. Ang alam ko lang bago lang siya sa industriya kaya nga ipapartner sa akin. Ganoon naman palagi ang ginagawa ng ibang kompanya, nakikipag collab sa amin dahil gusto nilang sumikat at makilala ang artista nila sa pamamagitan ko. Napapatanong nga ako minsan eh. Artista ba talaga ako o trainor? Pero ayos lang naman sa akin yun, bukod sa nakakatulong ako sa mga baguhan ay kumikita pa ako.
" 𝑌𝑢𝑛𝑔 𝑠𝑒𝑐𝑜𝑛𝑑 𝑙𝑒𝑎𝑑 𝑏𝑎, 𝑎𝑦𝑎𝑤 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑡𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑜 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑡𝑠𝑢𝑟𝑎? " Nakangiting tanong ni Azi sa akin.
" 𝐴𝑛𝑜 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑡𝑠𝑢𝑟𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎? " nakataas ang kilay na tanong ko kahit alam kona ang hitsura niya kasi nga nakita kona siya isang beses sa tv.
" 𝑀𝑎𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎, 𝑝𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑒𝑎𝑢𝑡𝑦 𝑄𝑢𝑒𝑒𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑡 𝑠𝑢𝑏𝑟𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑛𝑔𝑘𝑎𝑑. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝐼'𝑚 𝑠𝑢𝑟𝑒 𝑚𝑎ℎ𝑖ℎ𝑖𝑟𝑎𝑝𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑚𝑝𝑎𝑙𝑖𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎. " natatawang sabi niya na ikinairap ko.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡, 𝑚𝑎𝑠𝑦𝑎𝑑𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑑𝑎𝑘, ℎ𝑚𝑚?"
" 𝑈𝑦, 𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛."
" 𝐻𝑚𝑝! 𝐴𝑦𝑢𝑠𝑖𝑛 𝑚𝑜. " sabi ko, sabay duro sa kaniya pero tinawanan lang ako.
" 𝑊𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎. 𝐿𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎 𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑒ℎ, 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑏𝑖𝑑𝑎 𝑘𝑎 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑠 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎."
" 𝐸𝑥𝑐𝑢𝑠𝑒 𝑚𝑒, 𝑤𝑎𝑔 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑢𝑡𝑢𝑖𝑛 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑔𝑎𝑙 𝑘𝑜𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎 𝑎𝑘𝑜. " natatawa konang sabi.
" 𝑂𝑜 𝑛𝑎. 𝑂𝑜 𝑛𝑔𝑎 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑚𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑟𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑐ℎ𝑖𝑘𝑎, 𝑦𝑎𝑛 𝑑𝑎𝑤 𝑠𝑖 𝐶ℎ𝑎𝑛𝑛𝑒𝑙 𝑎𝑦 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑑𝑎𝑤 𝑠𝑡𝑟𝑎𝑖𝑔ℎ𝑡."
" 𝑊ℎ𝑎𝑡? " gulat na sambit ko. " 𝐴𝑛𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑠𝑡𝑟𝑎𝑖𝑔ℎ𝑡?"
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑠𝑡𝑟𝑎𝑖𝑔ℎ𝑡. 𝐼𝑏𝑖𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑛𝑎𝑔𝑘𝑎𝑘𝑎𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑝𝑤𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒."
" 𝐴ℎ, 𝐼 𝑠𝑒𝑒. " patango-tangong sabi ko. Ganoon pala yun. So, meaning ganoon din ako?
" 𝐴𝑡 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑝𝑎, 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑔𝑢𝑠𝑡𝑢ℎ𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒 𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒 𝑘𝑎𝑖𝑏𝑖𝑔𝑎𝑛 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑟𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎. " Gulat akong napatingin sa kaniya. " 𝐾𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛 𝑠𝑖𝑛𝑔𝑙𝑒 𝑝𝑎 𝑟𝑖𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒𝑛𝑔 𝑦𝑢𝑛. "
Hindi ako nagsalita dahil may isang bagay na biglang pumasok sa isip ko. Si Faith kaya ang babaeng yun? Ang sabi kasi ni Faith magkaibigan lang sila ni Channel. Kong ganoon nagkagusto pala sa kaniya si Channel?
Napabuntong hininga ako nang wala sa oras dahil sa isang bagay. Kong gusto niya si Faith, pano na? Baka personalin niya ang away namin sa script. Pero hindi, baka hindi naman niya alam na ako ang girlfriend ni Faith. Ayuko monang mag-isip. Isa pa bakit naman ako matatakot, eh ako si Belle Richards mas nauna ako sa kaniya sa mundo ng showbiz. Kaya dapat ikalma ko lang ang sarili ko.
" 𝑈𝑦, 𝑛𝑎𝑡𝑎ℎ𝑖𝑚𝑖𝑘 𝑘𝑎 𝑏𝑖𝑔𝑙𝑎. " Kalabit sa akin ni Azi kaya nabalik ang atensiyon ko sa kaniya.
" 𝑀𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜. "
" 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑔-𝑎𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑎 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑘𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑘𝑎𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑠𝑖 𝑠𝑒𝑐𝑜𝑛𝑑 𝑙𝑒𝑎𝑑. " nakangiting sabi niya na ikinasama ng mukha ko.
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑜ℎ. 𝐼𝑘𝑎𝑤 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑎𝑤𝑎𝑘 𝑙𝑎𝑤𝑎𝑘 𝑛𝑔 𝑐ℎ𝑖𝑠𝑚𝑖𝑠 𝑠𝑢𝑝𝑝𝑜𝑟𝑡 𝑠𝑦𝑠𝑡𝑒𝑚 𝑚𝑜. "
" 𝑈𝑦, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑡𝑠𝑒𝑠𝑚𝑜𝑠𝑎, 𝑛𝑜ℎ. 𝑁𝑎𝑟𝑖𝑛𝑖𝑔 𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑦𝑎𝑛 𝑠𝑎 𝑖𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑡𝑎𝑓𝑓 𝑑𝑖𝑡𝑜. " pagrarason niya. " 𝐴𝑡 𝑠𝑎𝑘𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑦𝑢𝑛 𝑏𝑎𝑠𝑡𝑎 𝑐ℎ𝑖𝑠𝑚𝑖𝑠 𝑙𝑎𝑛𝑔, 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑦𝑢𝑛."
" 𝑂𝑘𝑎𝑦, 𝑓𝑖𝑛𝑒. 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑚𝑎𝑛 𝑦𝑢𝑛 𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑘𝑖𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑑𝑢𝑛 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑝𝑒𝑟𝑠𝑜𝑛𝑎𝑙 𝑛𝑎 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛. 𝑂𝑘𝑎𝑦? "
" 𝑂𝑜 𝑛𝑎. " sagot niya, saka tumingin sa akin ng seryuso. " 𝐴𝑡 𝑖𝑘𝑎𝑤 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 ℎ𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑖𝑙𝑎𝑛 𝑚𝑜 𝑖𝑡𝑎𝑡𝑎𝑔𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑖𝑛𝑎𝑛𝑔𝑔𝑖𝑡 𝑚𝑜 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑠𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑟𝑎𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑡𝑒𝑟𝑣𝑖𝑒𝑤 𝑚𝑜, ℎ𝑎? "
Natawa ako bigla. " 𝐻𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛 𝑏𝑎, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑎 𝑝𝑎 𝑟𝑖𝑛 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑚𝑜𝑣𝑒 𝑜𝑛 𝑠𝑎 𝑢𝑠𝑎𝑝𝑖𝑛𝑔 𝑦𝑎𝑛?"
" 𝑃𝑎𝑎𝑛𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑚𝑜𝑣𝑒 𝑜𝑛, 𝑒ℎ ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑛𝑔𝑎 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜. 𝑀𝑦 𝑔𝑜𝑑 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒, 𝑚𝑎𝑛𝑎𝑔𝑒𝑟 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑡𝑎𝑝𝑜𝑠 𝑛𝑎𝑔𝑙𝑖𝑙𝑖ℎ𝑖𝑚 𝑘𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛? 𝐴𝑛𝑜 𝑏𝑎 𝑦𝑎𝑛! " nagmamaktol na sabi niya na ikinalawak ng ngiti ko.
" 𝐻𝑎𝑦𝑎𝑎𝑛 𝑚𝑜, 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑚𝑜 𝑟𝑖𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎."
Pagkatapos naming mag-usap ni Azi ay sabay na kaming tumungo sa meeting room kung saan naroroon na ang mga artistang makakasama ko at ang mga manager nila. Inaasahan kong maraming bagong mukha na naman ang makikita ko dahil sa pakikipag collab ng ibang kompanya sa amin. Masaya ang ganoong set up dahil marami akong nakikilala at nakakasamang artista na galing sa ibang management. Walang problema sa akin ang ganoon. Siguro magkakaproblema lang kung hindi marunong makisama ang ibang artista lalo na sa akin dahil ibang usapan na yun.
Pagtapat namin ni Azi sa pinto ng meeting room ay kaagad na binuksan ng bantay ang pinto. Ang apat bodyguard ko naman ay naiwan sa labas para magbantay. Tumuloy na kami sa loob at dinig kona ang ingay ng mga taong naroroon na bigla na lamang tumigil na hindi ko naman alam ang dahilan kaya napahinto ako sa paglalakad at iginala ko ang aking paningin sa loob ng meeting room. Oh! Nandito na pala sila lahat mukhang ako nalang ang hinihintay. Nandito na ang mga director, ang mga producers, ang mga editors, pati na rin ang music director. Mga camera man, make up artist at art director pati mga staff na makakasama namin ay nandito na rin. Nagulat ako kasi inaasahan ko na mga artista lang ang makikita ko ngayon. Makikita ko pala lahat.
Taas noo akong tumingin sa mga nakaupo sa mahabang mesa hanggang sa tumapo ang mga mata ko sa babaeng nakaupo sa unahan. Matangkad ang babae kitang-kita ko iyon kahit nakaupo siya at halatang sopistikada. Si Channel Alegre! Finally, nagkita na rin kami sa personal.
" 𝑀𝑠. 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒, 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑝𝑜 𝑘𝑎𝑦𝑜 𝑠𝑎 𝑢𝑛𝑎ℎ𝑎𝑛 𝑚𝑎𝑢𝑝𝑜." Bulong na sabi sa akin ng staff na sumalubong sa amin ni Azi. Tumango ako at kalmadong naglakad patungo sa unahan at naupo sa upuang halatang inihanda talaga para sa akin. Si Azi naman ay doon pinaupo kong saan nakaupo ang mga manager.
" 𝐹𝑖𝑛𝑎𝑙𝑙𝑦, 𝑛𝑎𝑛𝑑𝑖𝑡𝑜 𝑛𝑎 𝑠𝑖 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒, 𝑚𝑎𝑎𝑎𝑟𝑖 𝑛𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑠𝑖𝑚𝑢𝑙𝑎. " nakangiting anunsyo ni direct Lee.
So, ako nalang talaga ang hinihintay. Nakakahiya pinaghintay ko pa sila. Napailing na lamang ako, at marahan kong tiningnan isa-isa ang mga artistang makakasama ko. Okay, walang isa man na hindi nakatingin sa akin dahil lahat sila nakatitig sa akin at hindi ko alam kong ano ang nasa isip nila sa pagkakataong ito. Kong nagagandahan ba sila sa akin o dahil sa late ako.
Napasulyap ako sa lalaking katabi ko, I'm sure siya ang magiging kapartner ko. Well, ayos naman pala ang hitsura niya at pang varsity nga ang tindig niya. Mukhang hindi rin nagkakalayo ang edad namin. Yun lang at wala nang kakaiba sa kaniya. Napatingin naman ako sa babaeng nasa harap ko, okay maganda nga siya pang beauty queen gaya nang sinabi ni Azi. Nakatitig din siya sa akin na tila ba pinag-aaralan ang bawat parti ng mukha ko. At sa mga titig niya nakita ko ang kakaibang kislap ng kaniyang mga mata. Kislap na may paghanga. Hindi naman mataray ang hitsura niya, kaya I'm sure magkakasundo kami. Sana lang.
"𝑆𝑜, 𝑔𝑜𝑜𝑑 𝑑𝑎𝑦 𝑒𝑣𝑒𝑟𝑦𝑜𝑛𝑒, 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑡𝑎𝑤𝑎𝑔 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎`𝑡-𝑖𝑠𝑎. " panimula ni direct Lee. "𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔-𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝐵𝑒𝑙𝑙𝑒 𝑅𝑖𝑐ℎ𝑎𝑟𝑑𝑠, 𝑘𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑘𝑎𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑎𝑖𝑛𝑦𝑜 𝑠𝑎 ℎ𝑎𝑙𝑖𝑝 𝑘𝑎𝑦𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎𝑝𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑖𝑠𝑎-𝑖𝑠𝑎. " Napakunot bigla ang aking noo dahil sa sinabing iyon ni direct Lee, kaya naman napatingin ako sa kaniya. Ano to special treatment?
" 𝑆𝑖𝑛𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑢𝑢𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎𝑝𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎? " nakangiting tanong ni direct sa mga kapwa ko artista.
" 𝑀𝑒 𝑓𝑖𝑟𝑠𝑡. " nagpa-angat ako aking mukha dahil sa biglang nagsalitang iyon. Si Channel! Nakatayo na ito sa harap naming lahat. " 𝐻𝑖, 𝑒𝑣𝑒𝑟𝑦𝑜𝑛𝑒 𝐼'𝑚 𝐶ℎ𝑎𝑛𝑛𝑒𝑙 𝐴𝑙𝑒𝑔𝑟𝑒 𝑚𝑜𝑑𝑒𝑙 𝑓𝑟𝑜𝑚 𝑁𝑒𝑤 𝑌𝑜𝑟𝑘. 𝑁𝑖𝑐𝑒 𝑡𝑜 𝑚𝑒𝑒𝑡 𝑦𝑜𝑢, 𝑀𝑠. 𝑅𝑖𝑐ℎ𝑎𝑟𝑑𝑠. " Napakurap ako dahil sa kakaibang pagsambit niya sa apilyedo ko. Wow ha, ang lambing nang pagkakasabi niya. Ngumiti ako at tinanguan ko siya. Wala naman akong sasabihin, eh.
" 𝐻𝑒𝑙𝑙𝑜 𝑒𝑣𝑒𝑟𝑦𝑜𝑛𝑒, 𝐼'𝑚 𝐽𝑜ℎ𝑛 𝑆𝑚𝑖𝑡ℎ, 𝑡ℎ𝑒 𝑙𝑒𝑎𝑑𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑛."Nagpa-angat ang aking mukha dahil sa huling sinabi ng lalaking katabi ko. Ang hindi ko alam ay nakatitig din pala siya sa akin kaya nagtama ang aming mga mata. "𝑁𝑖𝑐𝑒 𝑡𝑜 𝑚𝑒𝑒𝑡 𝑦𝑜𝑢, 𝑚𝑦 𝑙𝑒𝑎𝑑𝑖𝑛𝑔 𝑙𝑎𝑑𝑦." Ngiting-ngiti na sabi niya sa akin. Tulad kanina kay Channel ay tinanguan ko lang din siya. Subalit hindi ko maiwasang mapailing sa sinabi niya. Leading lady ha?
Marami pa ang nagsalita at nagpakilala, pero hindi kona sila napagtuonan nang pansin dahil sininyasan ako ni Azi na lumabas na mona. Lumapit ako sa kaniya na may pagtataka sa aking mukha.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡? " tanong ko sa kaniya.
" 𝑀𝑎𝑦 𝑡𝑢𝑚𝑎𝑡𝑎𝑤𝑎𝑔 𝑠𝑎 𝑐𝑒𝑙𝑙𝑝ℎ𝑜𝑛𝑒 𝑚𝑜. 𝐵𝑎𝑏𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑙𝑎𝑛. "
" 𝐻𝑎? " Mabilis kong kinuha sa k**ay ni Timmy na make up artist ko ang cellphone ko. At pagtingin ko sa screen ay ganoon na lamang ang gulat ko nang makita ko ang picture ng caller. Si Faith! Damn! Hindi ko pala nasabi sa kaniya na may meeting kami ngayon. Biglaan naman kasi.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑔𝑜𝑡? " Nagtatakang tanong ni Azi nang i-decline ko ang tawag ni Faith.
" 𝐴ℎ, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑖𝑚𝑝𝑜𝑟𝑡𝑎𝑛𝑡𝑒. " sabi ko nalang, saka binalik ko ulit kay Timmy ang cellphone. Pero nag vibrate iyon kaya kinuha ko ulit. Nang tingnan ko ay Faith pa rin ang tumatawag. Kaya lumabas ako sa meeting room at sinagot ko ang tawag niya.
" 𝑌𝑒𝑠, 𝑏𝑎𝑏𝑒? "
" 𝐴𝑟𝑒 𝑦𝑜𝑢 𝑏𝑢𝑠𝑦? 𝑃𝑖𝑛𝑎𝑝𝑎𝑡𝑎𝑦 𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑜." unang bungad niya na tila ba may pagtatampo sa boses. Mukhang manunuyo yata ako nito.
" 𝐼'𝑚 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦. " sabi ko, habang kagat-kagat ang ibabang labi ko. " 𝑁𝑎𝑠𝑎 𝑚𝑒𝑒𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑤𝑖𝑡ℎ 𝑚𝑦 𝑐𝑜-𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡. 𝑆𝑜𝑟𝑟𝑦 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎. "
" 𝐼𝑡'𝑠 𝑜𝑘𝑎𝑦. 𝐼'𝑚 𝑗𝑢𝑠𝑡 𝑎𝑠𝑘𝑖𝑛𝑔. 𝑇𝑢𝑚𝑎𝑤𝑎𝑔 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑖𝑡𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑔 𝑙𝑢𝑛𝑐ℎ 𝑘𝑎𝑛𝑎." sabi niya sa kabilang linya na nagpangiti sa akin. Ang sweet niya talaga ganoon siya palagi simula nang maging kami. Minsan nga nagpapa deliver pa siya nang pagkain kapag alam niya hectic ang schedule ko. " 𝐵𝑎𝑏𝑒?"
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑝𝑎, 𝑏𝑎𝑏𝑒. 𝑀𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎 𝑝𝑎 𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑡𝑎𝑝𝑜𝑠 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛." nakangiting sagot ko. " 𝐷𝑜𝑛'𝑡 𝑤𝑜𝑟𝑟𝑦, 𝑘𝑎𝑘𝑎𝑖𝑛 𝑎𝑘𝑜. 𝑃𝑟𝑜𝑚𝑖𝑠𝑒." Minsan kasi nakakalimutan kong kumain kaya napapagalitan niya ako. Pero ayos lang nag-aalala lang naman siya sa akin.
" 𝐺𝑜𝑜𝑑. 𝐼 𝑚𝑖𝑠𝑠 𝑦𝑜𝑢. " Lalong lumapad ang ngiti ko dahil sa sinabi niya. Miss kona rin siya. Hindi kasi kami nagkita kahapon kasi mula umaga hanggang gabi ang shift niya. Isang araw nga lang na hindi ko siya makasama feeling ko isang taon na ang katumbas nun.
" 𝐼 𝑚𝑖𝑠𝑠 𝑦𝑜𝑢 𝑡𝑜𝑜, 𝑏𝑎𝑏𝑒. 𝐼 𝑤𝑖𝑠ℎ 𝐼 𝑐𝑜𝑢𝑙𝑑 ℎ𝑢𝑔 𝑦𝑜𝑢 𝑟𝑖𝑔ℎ𝑡 𝑛𝑜𝑤. " emosyonal na sabi ko habang nakasimangot. Mabuti nalang at wala nang tao sa labas ng meeting room kaya walang nakakakita nang pag-i-emote ko. Gusto ko talaga siyang yakapin ngayon mismo. Ewan ko ba, simula nang maging kami feeling ko siya na ang pahinga ko.
" 𝑇ℎ𝑒𝑛, ℎ𝑢𝑔 𝑚𝑒 𝑟𝑖𝑔ℎ𝑡 𝑛𝑜𝑤. " Bigla kong naibaba ang cellphone ko dahil sa tinig na narinig ko mula sa likuran ko. Paglingon ko ay pakiramdam ko biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Nandito siya! Nandito si Faith at may dala-dalang paper bag.
" 𝐵𝑎𝑏𝑒! " mabilis akong tumakbo papalapit sa kaniya at niyakap ko siya nang mahigpit. " 𝐼 𝑚𝑖𝑠𝑠 𝑦𝑜𝑢." mangiyak-ngiyak na sabi ko dahil halu-halong emosyon ang naramdaman ko nang makita ko siya. Sinorpresa na naman niya ako. Pero teka, pano pala siya nakapasok sa building namin? Ini-angat ko ang aking mukha at tiningala ko siya. " 𝑃𝑎𝑛𝑜 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑝𝑎𝑠𝑜𝑘 𝑑𝑖𝑡𝑜?" Tanong ko sa kaniya. Ang alam ko kasi mahigpit ang security rito. Bawal pumasok kong wala kang appointment sa loob. Imposible namang nagpa appointment siya.
" 𝐻𝑚𝑚.. 𝐼𝑡'𝑠 𝑠𝑖𝑚𝑝𝑙𝑒. 𝑀𝑎𝑦 𝑠ℎ𝑎𝑟𝑒𝑠 𝑠𝑖 𝐿𝑜𝑙𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑔𝑒𝑛𝑐𝑦 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑟𝑖𝑡𝑜. "
" 𝐴𝑛𝑜? " gulat na sambit ko, na ikinangiti lang niya. Kong ganoon wala na palang dahilan para itago ko siya sa mga tao rito?
" 𝑌𝑒𝑎ℎ. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑝𝑎𝑡 𝑖𝑝𝑎𝑔-𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎. 𝑆𝑖𝑛𝑎𝑑𝑦𝑎 𝑘𝑜 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑑𝑢𝑚𝑎𝑎𝑛 𝑟𝑖𝑡𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑢𝑚𝑢𝑤𝑖. " nakangiti pa ring sabi niya, habang marahang hinahaplos ang buhok ko. " 𝑃𝑎𝑔𝑜𝑑 𝑘𝑎 𝑏𝑎?"
Umiling-iling ako, saka hinaplos ko rin ang pisngi niya dahil mukhang siya ang pagod sa aming dalawa. "𝐼𝑘𝑎𝑤 𝑏𝑎? "
" 𝑆𝑙𝑖𝑔ℎ𝑡. 𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑎𝑦𝑜𝑠 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑛𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎, 𝑒ℎ." sagot niya, saka dinampian ng halik ang aking noo. Sh*t masyado niya akong pinapakilig. " 𝑀𝑎𝑦 𝑐𝑐𝑡𝑣 𝑏𝑎 𝑟𝑖𝑡𝑜?" tanong niya sa akin, saka ikinagala ang kaniyang paningin sa bawat sulok nang hallway.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑚𝑜 𝑖𝑛𝑎𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑦 𝑐𝑐𝑡𝑣 𝑟𝑖𝑡𝑜?" nagtatakang tanong ko sa kaniya.
" 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑡𝑖𝑛. " Sa sinabi niyang iyon ay napangisi ako.
" 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑚𝑢𝑘ℎ𝑎 𝑛𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑘𝑎, ℎ𝑚𝑚? 𝐷𝑜𝑛'𝑡 𝑡𝑒𝑙𝑙 𝑚𝑒 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑖𝑛𝑑𝑖𝑔𝑎𝑛? " pabirong sabi ko sa kaniya. " 𝐴𝑘𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜 𝑝𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑎 𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑖𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑙 𝑠𝑎___" Hindi kona natapos ang ibang sasabihin ko dahil bigla niyang dinampian ng halik ang labi ko. " 𝐴𝑛𝑜 𝑘𝑎 𝑏𝑎! 𝐵𝑎𝑘𝑖𝑡 𝑘𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑔𝑢𝑙𝑎𝑡. " sabi ko, sabay hampas ng balikat niya.
" 𝐴𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑔𝑎𝑦 𝑚𝑜 𝑘𝑎𝑠𝑖. 𝑆𝑖𝑛𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑘𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑖𝑛𝑑𝑖𝑔𝑎𝑛? 𝐹𝑜𝑟 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑖𝑛𝑓𝑜𝑟𝑚𝑎𝑡𝑖𝑜𝑛, 𝑘𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔-𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑦𝑢𝑛." nakangiting sabi niya. " 𝐾𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑝𝑎𝑢𝑙𝑖𝑡-𝑢𝑙𝑖𝑡, ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑔𝑠𝑎𝑠𝑎𝑤𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑖𝑛𝑑𝑖𝑔𝑎𝑛 𝑘𝑎, 𝑘𝑢ℎ𝑎 𝑚𝑜?"
" 𝑂𝑜 𝑛𝑎. 𝑁𝑎𝑔𝑏𝑖𝑏𝑖𝑟𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜, 𝑒ℎ. 𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑟𝑎𝑚𝑖 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝐺𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑘𝑎 𝑘𝑎𝑖𝑛𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛, 𝑒ℎ. "
" 𝑌𝑒𝑠. 𝐼'𝑙𝑙 𝑑𝑜 𝑒𝑣𝑒𝑟𝑦𝑡ℎ𝑖𝑛𝑔 𝑓𝑜𝑟 𝑦𝑜𝑢. "
Sa sinabi niyang iyon ay ngiting-ngiti kong iniyakap ang aking braso sa kaniyang leeg at hinalikan ko siya sa pisngi. " 𝐼 𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑦𝑜𝑢, 𝐷𝑜𝑘. 𝐴𝑛𝑔 𝑠𝑤𝑒𝑒𝑡 𝑚𝑜 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎."
" 𝐴𝑦𝑎𝑤 𝑚𝑜 𝑏𝑎? "
" 𝑆𝑦𝑒𝑚𝑝𝑟𝑒 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜. 𝐼𝑘𝑎𝑤 𝑛𝑎 𝑦𝑎𝑛, 𝑒ℎ. "
" 𝐺𝑜𝑜𝑑. 𝑆𝑜, 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑜𝑟𝑎𝑠 𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑤𝑖 𝑚𝑜? "
" 𝑀𝑔𝑎 ℎ𝑎𝑝𝑜𝑛 𝑝𝑎 𝑠𝑖𝑔𝑢𝑟𝑜. " sagot ko, saka bumitaw sa pagkakayakap sa leeg niya. " 𝑀𝑎𝑦 𝑟𝑒𝑐𝑜𝑟𝑑𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑎 𝑎𝑘𝑜, 𝑒ℎ."
" 𝑆𝑢𝑛𝑑𝑢𝑖𝑛 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑚𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎. "
" 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑎 𝑝𝑎 𝑏𝑎 𝑝𝑎𝑔𝑜𝑑 𝑛𝑢𝑛? " nag-aalalang tanong ko sa kaniya. " 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑎ℎ𝑎𝑡𝑖𝑑 𝑠𝑎 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑜𝑑𝑦𝑔𝑢𝑎𝑟𝑑 𝑘𝑜. "
" 𝐼𝑡'𝑠 𝑜𝑘𝑎𝑦. 𝐹𝑟𝑒𝑒 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑚𝑎𝑦𝑎. 𝐴𝑡 𝑠𝑎𝑘𝑎 𝑚𝑎𝑠 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑝𝑎𝑛𝑎𝑡𝑎𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑖𝑠𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑢𝑠𝑢𝑛𝑑𝑜 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑔ℎ𝑎ℎ𝑎𝑡𝑖𝑑 𝑠𝑎𝑦𝑜. "
" 𝑂𝑘𝑎𝑦. 𝑆𝑖𝑔𝑒 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑙𝑖𝑘 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑙𝑜𝑜𝑏. " nakangiting paalam ko sa kaniya, saka marahan kong pinisil ang kaniyang pisngi. " 𝑀𝑎𝑔-𝑖𝑖𝑛𝑔𝑎𝑡 𝑘𝑎 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑔𝑚𝑎𝑚𝑎𝑛𝑒ℎ𝑜."
" 𝑌𝑒𝑎ℎ, 𝐼 𝑤𝑖𝑙𝑙. 𝐾𝑎𝑖𝑛𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜, ℎ𝑎ℎ? 𝑊𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑡𝑖𝑟𝑎 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑘𝑜𝑛𝑡𝑖. " seryusong sabi niya kaya napangiti ako.
" 𝑂𝑓 𝑐𝑜𝑢𝑟𝑠𝑒. 𝑆𝑜𝑏𝑟𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎 𝑘𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔 𝑑𝑒𝑙𝑖𝑣𝑒𝑟 𝑛𝑔 𝑙𝑢𝑛𝑐ℎ 𝑘𝑜. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑝𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑘𝑎𝑘𝑎𝑖𝑛𝑖𝑛 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡, 𝑑𝑖 𝑏𝑎? 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑖𝑛𝑖𝑛 𝑝𝑎𝑡𝑖 𝑛𝑎𝑔 𝑑𝑒𝑙𝑖𝑣𝑒𝑟, 𝑒ℎ. " natatawang sabi ko, na ikinangiti rin niya.
" 𝑃𝑎𝑠𝑎𝑤𝑎𝑦 𝑘𝑎 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎. 𝑆𝑖𝑔𝑒 𝑛𝑎 𝑎𝑙𝑖𝑠 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜." paalam niya, saka hinawakan ang ulo ko. " 𝐵𝑎𝑙𝑖𝑘 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑎 𝑙𝑜𝑜𝑏 𝑏𝑎𝑘𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑎ℎ𝑎𝑛𝑎𝑝 𝑘𝑎𝑛𝑎 𝑛𝑖𝑙𝑎. "
" 𝑃𝑎 ℎ𝑢𝑔? " parang batang sabi ko sa kaniya habang nakanguso. Kaagad naman niyang ginawa ang hiling ko. Niyakap niya ako nang mahigpit at hinalikan ang ulo ko. Kaya naman sobrang lawak nang ngiti ko habang yakap-yakap niya. God! I really love this woman!
Nang bumalik ako sa loob nang meeting room ay patapos na ang meeting. Ayos lang naman kahit hindi ko napakinggan ang ibang napag-usapan nila dahil nandoon naman si Azi. Pero humingi pa rin ako nang paumanhin dahil matagal ako bago nakabalik sa loob. Sinabi ko nalang na tumawag ang mommy ko kaya natagalan ako. Sorry nalang kay mommy. Alangan namang sabihin ko na kausap ko ang girlfriend ko, di ba?
Kapapasok ko lang sa dressing kasama ang team ko nang bumukas ang pinto na ikinagulat naming lahat lalo na nang makita namin ang babaeng bigla nalang pumasok. Si Channel! Anong ginagawa niya dito? Bakit siya pumasok? Imposible namang naligaw siya.
" 𝑌𝑒𝑠, 𝑀𝑠. 𝐴𝑙𝑒𝑔𝑟𝑒? 𝑀𝑎𝑦 𝑘𝑎𝑖𝑙𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑘𝑎? " Si Azi iyon. At talagang tinaasan pa niya ng kilay si Channel.
" 𝑌𝑒𝑎ℎ. 𝑃𝑒𝑟𝑜 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑠𝑎𝑦𝑜 𝑘𝑢𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑎𝑦 𝑀𝑠. 𝑅𝑖𝑐ℎ𝑎𝑟𝑑𝑠." Dahil sa narinig ko ay biglang napakunot ang aking noo. " 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑏𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑢𝑠𝑎𝑝?" seryusong tanong niya sa akin. Kahit nagulat ako ay tinanguan kona lamang siya.
" 𝑌𝑒𝑎ℎ, 𝑠𝑢𝑟𝑒. 𝐷𝑖𝑡𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑚𝑎𝑔-𝑢𝑢𝑠ap, 𝑀𝑠. 𝐴𝑙𝑒𝑔𝑟𝑒 𝑜 𝑠𝑎 𝑖𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑢𝑔𝑎𝑟? "
" 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑖𝑡𝑜 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔. " seryusong sagot niya, kaya naman sininyasan ko ang mga kasama ko na lumabas mona. Kaagad namang tumalima ang mga ito kasama si Azi. Nang kaming dalawa nalang ni Channel ang naiwan ay tumayo ako at hinarap ko siya.
" 𝑆𝑜, 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔-𝑢𝑢𝑠𝑎𝑝𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑡𝑖𝑛, 𝑀𝑠. 𝐴𝑙𝑒𝑔𝑟𝑒?"
Hindi siya sumagot sa tanong ko. Sa halip ay lumapit siya sa akin at tinitigan ako nang mabuti at pagkatapos ay ngumiti siya nang pagkatamis-tamis na nagpakunot sa aking noo. Anong drama nang babaeng to?
" 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑦 𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑘𝑎, 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑚𝑜𝑛𝑎. 𝑀𝑎𝑟𝑎𝑚𝑖 𝑝𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑦 𝑟𝑒𝑐𝑜𝑟𝑑𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑎 𝑎𝑘𝑜."
" 𝑅𝑒𝑙𝑎𝑥. " nakangiting sabi niya. " 𝑁𝑎𝑝𝑎𝑘𝑎𝑖𝑛𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛. 𝑌𝑎𝑛 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑢𝑠𝑡𝑢ℎ𝑎𝑛 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑠𝑎𝑦𝑜?"
" 𝐴-𝑎𝑛𝑜? " maang na sabi ko.
" 𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑚𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑝𝑎𝑘𝑎𝑏𝑜𝑟𝑖𝑛𝑔 𝑛𝑎 𝑘𝑙𝑎𝑠𝑒 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜 𝑛𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ? 𝑀𝑎𝑖𝑛𝑖𝑡𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑙𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎, 𝑚𝑜𝑜𝑑𝑦, 𝑠𝑒𝑛𝑠𝑖𝑡𝑖𝑣𝑒 𝑎𝑡 𝑡𝑎𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦. 𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑛𝑎𝑔𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑦𝑢𝑛 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎. " Biglang bumaba ang tono nang pananalita niya pero nakangiti pa rin. So, ibig sabihin alam na niya ang tungkol sa amin ni Faith? " 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑘𝑜 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑙𝑒𝑠𝑠𝑖𝑛𝑔 𝑏𝑎 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑜 𝑠𝑎𝑑𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑛𝑎 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎. "
" 𝐴𝑛𝑜 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑚𝑜? 𝑃𝑤𝑒𝑑𝑖 𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑒𝑟𝑖𝑡𝑠𝑎ℎ𝑖𝑛 𝑚𝑜𝑛𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑜 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛. " medyo naiiritang sabi ko. Ang dami pa kasing sinasabi.
" 𝐹𝑖𝑛𝑒. 𝐷𝑖𝑑𝑖𝑟𝑖𝑡𝑠𝑎ℎ𝑖𝑛 𝑛𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑔𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑚𝑜. 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑔𝑎𝑤𝑖𝑛 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑠𝑎𝑦𝑜. "
" 𝐴-𝑎𝑛𝑜? " Tila bombang sumabog iyon sa pandinig ko. Subalit ayukong magpahalatang may epekto sa akin ang sinabi niya.
" 𝑌𝑒𝑎ℎ. 𝑀𝑎𝑡𝑎𝑔𝑎𝑙 𝑘𝑜𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑠𝑡𝑜. 𝐶ℎ𝑖𝑙𝑑ℎ𝑜𝑜𝑑 𝑠𝑤𝑒𝑒𝑡ℎ𝑒𝑎𝑟𝑡 𝑘𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑘𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑝𝑎 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑦𝑢𝑛. 𝑀𝑎𝑔𝑘𝑎𝑘𝑙𝑎𝑠𝑒 𝑘𝑎𝑚𝑖, 𝑏𝑒𝑠𝑡𝑓𝑟𝑖𝑒𝑛𝑑𝑠 𝑎𝑡 𝑙𝑎𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦. 𝑀𝑎𝑔𝑘𝑎𝑡𝑎𝑏𝑖 𝑟𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑚𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑡𝑢𝑙𝑜𝑔 𝑎𝑡 𝑠𝑎𝑏𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑙𝑖𝑙𝑖𝑔𝑜. 𝑆𝑎 𝑚𝑎𝑑𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑙𝑖𝑡𝑎 𝑚𝑒𝑎𝑛 𝑡𝑜 𝑏𝑒 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑖𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎𝑤𝑎. 𝐾𝑎𝑦𝑎 𝑎𝑦𝑢𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑦𝑢𝑛. 𝐴𝑦𝑢𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑦𝑎𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑖𝑚𝑢𝑙𝑎𝑛 𝑛𝑎𝑚𝑖𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎𝑤𝑎. "
Hindi ako nakakibo. P**iramdam ko biglang na-lock ang bibig ko dahil sa mga narinig ko. Tama ang naisip ko noong una. Si Faith nga ang gusto niya. Nakakashock pala ang mga ganitong eksina. Nakakapanghina nang katawan. At hindi ko ito napaghandaan.
" 𝑀𝑎𝑟𝑎𝑚𝑖 𝑘𝑎 𝑝𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑘𝑎𝑦 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑛𝑎 𝑎𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑎𝑙𝑎𝑚. 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑝𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑙𝑢𝑏𝑢𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑎𝑎𝑟𝑖 𝑝𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑖𝑝 𝑛𝑖𝑦𝑎. 𝐴𝑦𝑢𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑚𝑎𝑠𝑎 𝑘𝑎 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛 𝑢𝑙𝑖𝑡 𝑔𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑘𝑎𝑚𝑏𝑎𝑙 𝑛𝑖𝑦𝑎. " sabi pa niya, saka marahang tinapik ang balikat ko. " 𝑆𝑖𝑘𝑎𝑡 𝑛𝑎 𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡𝑎 𝑘𝑎, 𝑠𝑎 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑡𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑝 𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑓𝑎𝑛𝑠 𝑚𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑒 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑟𝑒𝑙𝑎𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑚𝑜? 𝑆𝑦𝑒𝑚𝑝𝑟𝑒 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖. 𝐴𝑦𝑢𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑘𝑎𝑝𝑎𝑔 𝑑𝑢𝑚𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑟𝑎𝑤 𝑛𝑎 𝑐𝑎𝑟𝑒𝑒𝑟 𝑚𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑖𝑝𝑖𝑙𝑖𝑖𝑛 𝑚𝑜. "
Bumuntong hininga ako at bahagyang lumayo sa kaniya pero hindi ko inalis ang tingin ko sa kaniya. "𝐴𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑚𝑖 𝑚𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑀𝑠. 𝐴𝑙𝑒𝑔𝑟𝑒. 𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑠𝑜𝑟𝑟𝑦 ℎ𝑎ℎ, 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑖𝑠𝑎 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑏𝑖 𝑚𝑜 𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑖𝑛𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎𝑎𝑛. 𝐴𝑙𝑎𝑚 𝑚𝑜 𝑘𝑢𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑘𝑖𝑡? 𝐾𝑎𝑠𝑖 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑖𝑘𝑎𝑤 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ. 𝐾𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑔𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑦𝑎𝑛, 𝑑𝑜𝑜𝑛 𝑝𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑚𝑎𝑛𝑖𝑛𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎. " kalmadong sabi ko sa kaniya.
Kitang-kita ko naman ang gulat sa kaniyang mga mata na tila ba hindi niya inaasahan ang mga sasabihin ko. Bakit ako magpapatinag sa kaniya? Si Belle Richards yata to!
"𝑀𝑎𝑟𝑎𝑚𝑖 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑔𝑎𝑤𝑎 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝑀𝑎𝑟𝑎𝑚𝑖 𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑝𝑎𝑡𝑢𝑛𝑎𝑦𝑎𝑛 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝐾𝑎𝑦𝑎 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑘𝑎𝑚𝑖 𝑚𝑎𝑠𝑖𝑠𝑖𝑟𝑎 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑛𝑜𝑜𝑛 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑑𝑎𝑙𝑖. 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑜 𝑘𝑎𝑚𝑖 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑔ℎ𝑖ℎ𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑚𝑎𝑚𝑎𝑔𝑖𝑡𝑎𝑛 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑤𝑒𝑛𝑡𝑎𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦. 𝑊𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑚𝑎𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑘𝑢𝑘𝑢ℎ𝑎 𝑚𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛. 𝐷𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑘𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑠𝑖 𝑘𝑎𝑚𝑎𝑡𝑎𝑦𝑎𝑛, 𝑚𝑎ℎ𝑖ℎ𝑖𝑟𝑎𝑝𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑢𝑛𝑖𝑛 𝑠𝑖 𝐹𝑎𝑖𝑡ℎ 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛."
Address
Sultan Sa Barongis
Telephone
Website
Alerts
Be the first to know and let us send you an email when FreenBecky Fan Pages posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
