Maldita

18/07/2025

KINASAL AKO SA BABAE NA MAHAL KO… PERO HULI KO NANG NALAMAN NA...

Hi. Ako si Marco, 30. Gusto ko lang ilabas ‘to kasi pakiramdam ko… wala na akong ibang pwedeng pagsabihan. Wala na akong masabihang hindi ako huhusgahan. Kaya eto ako — nagkukuwento dito.

Tatlong taon na kaming kasal ni Lena. Love of my life. Nakilala ko siya sa Cebu habang nagwo-work ako. Magaan siyang kausap, masayahin, at napakabait sa pamilya ko. Lahat ng kaibigan ko, bilib sa kanya. Si Mama? Wala nang ibang hiniling kundi ang mapangasawa ko siya.

Nang ikasal kami, akala ko — ito na. Ito na ang forever ko.

Hanggang isang araw, habang inaayos namin ang mga dokumento para sa bahay na bibilhin, nakita ko sa isang papel ang buong pangalan ng tatay ni Lena.
Napalingon ako.
“Parang pamilyar ‘to…”

I searched online. Tinignan ko ang mga lumang records sa family folder ni Mama. Hanggang sa nakita ko ang pangalan ng tatay ko noon — ang tunay niyang pangalan bago siya nagpalit.

Pareho.

Kinilabutan ako. Tinawagan ko si Mama, umiiyak ako.
“Ma, kilala mo ba ang taong ito?”
Tahimik siya.
“Anak… matagal ko nang gusto sabihin ‘to. Pero akala ko wala na… Akala ko malabo. Pero oo. Lena… anak siya ng tatay mo sa kab*t niya noon.”

As in… kapatid ko. Sa ama.

Para akong nawalan ng hininga. Gusto kong magwala. Gusto kong itanggi. Pero lahat ng ebidensya… totoo.

Ngayon, halos dalawang taon na kaming kasal.
Paano ko babawiin ang isang bagay na hindi ko naman alam na mali nung simula?
Mali bang magmahal kung hindi mo alam na bawal?
At ang mas masakit —
Mahal ko pa rin siya. At mahal niya rin ako.

Pero pareho kaming umiiyak gabi-gabi. Pareho kaming wasak.
Hindi namin alam kung i-aanull, kung mananahimik, o kung dapat na lang kaming mawala sa buhay ng isa’t isa… habang buhay.

Kaya eto ang tanong ko:
Kapag ang pagmamahal ay naging kasalanan dahil sa katotohanang huli nang nalaman… may pag-asa pa ba?
At sino ang tunay na may kasalanan — kaming hindi alam? O ang mga magulang naming nagpanggap na malinis ang nakaraan nila?

13/07/2025

Kissis Delavin

11/07/2025

11/07/2025

Ulam tuwing Byernes 😍

11/07/2025

🤣🤣

11/07/2025

11/07/2025

"Bawasan ang Arte, Dagdagan ang Sipag at Diskarte."

Sa panahon ngayon, maraming kabataan at maging matatanda ang tila nahuhulog sa bitag ng pagpapakitang-tao, mas inuuna ang porma kaysa sa performance. Mas binibigyang halaga ang hitsura sa social media kaysa sa totoong gawain sa likod ng kamera. Kaya’t ang paalala na, "Bawasan ang arte, dagdagan ang sipag at diskarte," ay hindi lang simpleng kasabihan. Isa itong malalim na hamon para sa bawat isa sa atin na yakapin ang tunay na halaga ng pagpupunyagi at pagkilos.

Bawasan ang Arte
Hindi masama ang pag-aalaga sa sarili o ang pagpapakita ng galing, pero kapag sobra na ang pag-aarte sa trabaho, sa paaralan, o sa buhay, nauubos ang oras sa pagpapanggap imbes na sa paggawa. Ang arte ay maaaring simbolo ng insecurity na tinatakpan ng kaartehan. Ngunit sa katotohanan, ang mundo ay hindi umiikot sa paandar o pakitang-gilas lang. Hindi sapat ang magmagaling kung wala namang ginagawa. Sa huli, ang mga taong tahimik lang ngunit masipag, sila ang tunay na umaangat.

Dagdagan ang Sipag
Ang sipag ay hindi lamang pisikal na pagkilos, kundi disiplina ng puso at isipan. Sa bawat pagbangon ng maaga, sa bawat desisyong huwag magpahinga muna hangga’t di tapos ang gawain, sa bawat pagtitiis sa harap ng hirap, nandiyan ang sipag. Ito ang ugat ng tagumpay ng maraming hindi pribilehiyo. Walang shortcut sa tagumpay. At kahit gaano ka pa katalino o kagaling, kung kulang ka sa sipag, mauungusan ka ng mas masipag sa’yo.

Dagdagan ang Diskarte
Hindi sapat ang maging masipag lang. Dapat marunong ding mag-isip, mag-adjust, at humanap ng paraan. Ang diskarte ay likas sa mga Pilipino, ito ang kakayahang mag-survive at magtagumpay kahit sa kawalan. Pero sa panahon ngayon, kailangan itong itaas sa mas makabuluhang antas: hindi lang basta lusot o palusot, kundi malikhaing solusyon, tamang pakikitungo sa tao, at mas matalinong desisyon.

May mga pagkakataon sa buhay na kahit anong sipag natin, tila kulang pa rin. Dito pumapasok ang diskarte. Paano mo iikot ang sitwasyon? Paano mo gagamitin ang maliit mong puhunan para makagawa ng malaking bagay? Paano ka babangon kahit sa pagkatalo? Ang taong may diskarte ay hindi umaasa lang sa swerte o tulong ng iba. Siya mismo ang gumagawa ng daan.

Ang mundo ay hindi para sa mga pinaka-maraming arte, kundi sa mga pinakamasigasig, pinakamatapang humarap sa realidad, at pinakamasinop sa kanilang kaalaman at kakayahan. Sa bawat pagsubok, ang tanong ay hindi “Ano kayang magandang caption ang ilalagay ko rito?” kundi “Ano pa bang magagawa ko para makausad?”

Ang tunay na ganda ay nasa gawa, hindi sa porma. Ang tunay na talino ay nasa solusyon, hindi sa ingay. Ang tunay na tagumpay ay resulta ng kombinasyon ng sipag, diskarte, at katatagan ng loob, hindi ng pagpapakitang-tao.

Kaya sa lahat ng nangangarap, sa lahat ng nalulugmok, sa lahat ng ayaw magpatalo: Bawasan ang arte. Dagdagan ang sipag. Dagdagan ang diskarte. Ipaglaban ang buhay, hindi sa pamamagitan ng drama, kundi sa gawa. Dahil sa dulo ng lahat ng ingay, ang mananatili ay ang mga taong tahimik lang pero tunay na lumalaban.

-GalawangFrancisco