Ogólnopolskie Czasopismo Budowlane Rom-Dom

Ogólnopolskie Czasopismo Budowlane Rom-Dom ROM-DOM - Regiony - Obiekty- Modernizacje

To prestiżowy magazyn wydawany nieprzerwanie od 1998 rok To prestiżowy magazyn wydawany nieprzerwanie od 1998 roku.

Na swoich łamach prezentuje najnowsze osiągnięcia budowlane inwestorów publicznych i prywatnych oraz firm wykonawczych i architektonicznych. Ludzie, których gościmy na stronach magazynu to elitarne grono osób, to dzięki ich działaniom możemy korzystać i cieszyć się z nowych obiektów w małych i dużych miastach w Polsce i za granicą. Niespotykanym powodzeniem ROM - DOM cieszy się wśród samorządów, k

tóre są jednym z największych inwestorów w Polsce. Po przez wywiady, opisy i zdjęcia realizacji budowlanych świetnie udaje się zaprezentować rozwijające się miasta, gminy i powiaty. Często dokonania lokalnych społeczności szybko przemijają, bo przechodzi się nad nimi do porządku dziennego i zajmuje kolejnymi przedsięwzięciami, taka jest rzeczywistość. Jednak ROM - DOM pozwala się zatrzymać i przedłużyć chwile celebrowania zakończenia budowy nowego basenu, boiska, ścieżki rowerowej, drogi, parku, muzeum, centrum kultury czy oczyszczalni ścieków. Warto wiedzieć, kto co zbudował, podpatrzeć i wprowadzić u siebie. Dzięki stałej współpracy z Ogólnopolskim Konkursem "Modernizacja Roku & Budowa XXI w.", czy ICC "European Award" mamy ciągły dopływ świeżych tematów i syntetyczne spojrzenie na sytuacje na rynku inwestycji w Polsce. Współpraca z Konkursem, nad którym patronat sprawują liczne ministerstwa oraz największe izby budowlane i wydawnictwa takie jak Dziennik Rzeczpospolita, czy Murator zobowiązuje do ciągłego podwyższania jakości prezentowanych materiałów. Magazyn trafia do wszystkich skutecznie działających samorządów w Polsce, licznej grupy firm wykonawczych i architektonicznych do instytucji związanych z infrastrukturą i budownictwem na szczeblu powiatu i województwa. Dzięki międzynarodowemu konkursowi ICC "European Award" jego anglojęzyczna wersja trafia do Czech, Słowacji, Estoni i na Ukrainę,

Magazyn towarzyszy m.in. Gali Ogólnopolskiego Konkursu "Modernizacja Roku & Budowa XXI w." na Zamku Królewskim w Warszawie

ROM-DOM dystrybuowany jest w trybie direct mailing, a także obecny jest na polskich oraz międzynarodowych branżowych imprezach targowych oraz seminariach.

16/09/2025

Podczas gali szczególne wyróżnienie trafiło do Tucholi.
🏆 Nagrodę Ogólnopolskiego Czasopisma Budowlanego ROM DOM za modernizację Tucholskiego Ośrodka Kultury odebrał Burmistrz Tucholi – Tadeusz Kowalski.

Nagrodę wręczyła arch. Anna Pikuła, juror naszego konkursu.
To wyjątkowa chwila nie tylko dla laureatów – którzy z dumą odbierają wyróżnienia – ale także dla naszych jurorów, którzy mają satysfakcję z nagradzania najlepszych i najbardziej wartościowych realizacji.

👏 Modernizacja Tucholskiego Ośrodka Kultury to przykład inwestycji, która służy mieszkańcom, pielęgnuje kulturę lokalną i pokazuje, jak dzięki dobrej współpracy można tworzyć przestrzenie przyjazne społeczności.

🎉 SUKCES TUCHOLSKIEGO OŚRODKA KULTURY! 🎉Z dumą ogłaszamy, że modernizacja Tucholskiego Ośrodka Kultury została nagrodzon...
16/09/2025

🎉 SUKCES TUCHOLSKIEGO OŚRODKA KULTURY! 🎉

Z dumą ogłaszamy, że modernizacja Tucholskiego Ośrodka Kultury została nagrodzona przez Ogólnopolskie Czasopismo Budowlane ROM-DOM w ramach 29. edycji Ogólnopolskiego Konkursu „Modernizacja Roku & Budowa XXI wieku”! 🏆

To wyjątkowe wyróżnienie dla inwestycji, która łączy nowoczesność z tradycją i tworzy przestrzeń kultury na miarę XXI wieku!

👉 Inwestorzy:
🔸 Tucholski Ośrodek Kultury
🔸 Gmina Tuchola

👉 Wykonawca:
🔸 ELMAL Zakład Remontowy Budownictwa Adamczewski Eliasz, Tuchola

👉 Autor projektu:
🔸 Kompleksowa Obsługa Inwestycji Jarosław Góral, Tuchola

Gratulujemy wszystkim, którzy przyczynili się do tego sukcesu! 💪
Dziękujemy za serce, zaangażowanie i profesjonalizm.

💦🌳👩‍🦰🧑Ulina Park - miejsce z pomysłemRewitalizacja nieczynnego kamieniołomu w Ulinie Wielkiej na Centrum Edukacyjno – Re...
28/08/2025

💦🌳👩‍🦰🧑Ulina Park - miejsce z pomysłem

Rewitalizacja nieczynnego kamieniołomu w Ulinie Wielkiej na Centrum Edukacyjno – Rekreacyjne Ulina Park to największe w historii Gminy Gołcza przedsięwzięcie zrealizowane za kwotę 22 316 880 zł, z czego aż 16 729 200 zł pozyskano z Programu Rządowego Fundusz Polski Ład: Program Inwestycji Strategicznych.

W ramach zadania wybudowano pawilon wielofunkcyjny z zapleczem gastronomicznym, salą konferencyjną, motylarnią, zapleczem sanitarnym wraz ze wszystkimi instalacjami wewnętrznymi oraz pawilon z salą audytoryjną. W sali audytoryjnej zamontowano wyposażenie meblowe, wyposażenie sceny, system akustyki, oświetlenie sceniczne i audiowizualne, a także system audiowizualny umożliwiający stworzenie interaktywnego widowiska w oparciu o algorytm sztucznej inteligencji tzw. Live Show. Pawilon o oryginalnej formie architektonicznej wbudowany jest częściowo w skały i jednocześnie zawieszony nad skałami. Elewacja zewnętrzna wykonana jest z blachy cortenowskiej, która w blasku słońca i na tle skał prezentuje się wręcz imponująco. Przez okna zaś rozpościera się widok na wyrobisko i strefę wodną. Jednocześnie wybudowano basen rekreacyjny i wodny plac zabaw, zagospodarowano teren przy pawilonach, utworzono sztuczny zbiornik wodny i zamontowano system fontann multimedialnych, wybudowano zjazd linowy tzw. tyrolkę. Zakupiona została stylizowana ciuchcia, zamontowane zostały modele motyli i urządzenia placu budowy dla dzieci, które cieszą się ogromnym zainteresowaniem najmłodszych.
Całość dopełnia mała architektura i widok na piękny krajobraz. Ulina Park stanowi unikatowe miejsce dla miłośników aktywnego wypoczynku. Dawkę adrenaliny zapewnia zjazd tyrolski o długości 180 m, w najwyższym punkcie na wysokości 35 m nad przepaścią. Na najmłodszych czeka przejażdżka stylizowaną ciuchcią, czy zabawa zręcznościowa na placu budowy.
W Motylarni można poczuć się jak w tropikach i zanurzyć się w świecie kolorowych motyli z Azji, Afryki, czy Ameryki Północnej. Wieczorem warto zobaczyć efektowny pokaz 18 fontann multimedialnych. W letnie dni Ulina Park zaprasza do strefy wodnej, na którą składa się basen oraz wodny plac zabaw. Nowo wybudowany kompleks stanowi również idealne miejsce na konferencje, eventy, szkolenie i imprezy okolicznościowe. Dysponuje bowiem salą audiowizualną.

I: Gmina Gołcza
W: Zakład Remontowo-Budowlany Andrzej Bałazy Brzozówka
A: ARP Manecki Architekci Sp. z o.o. Kraków

▶Nowa przestrzeń na mapie KrakowaW Forcie nr 2 „Kościuszko” wzniesionym w latach 1850-56 będącym własnością Gminy Miejsk...
27/08/2025

▶Nowa przestrzeń na mapie Krakowa

W Forcie nr 2 „Kościuszko” wzniesionym w latach 1850-56 będącym własnością Gminy Miejskiej Kraków istniejące zabudowania są użytkowane przez kilka podmiotów. W gestii Zarządu Budynków Komunalnych w Krakowie, pozostają zniszczone w okresie powojennym bastiony znajdujące się od strony zachodniej i południowo- zachodniej, pierwotnie z dwoma murowanymi hangarami na bastionach i kaponierami w fosie.
Kaponiery znajdujące się w fosie między bastionami I i II oraz II i III Fortu Kościuszko, zostały częściowo wysadzone w powietrze przez wycofujące się wojska niemieckie w styczniu 1945 r. Proces zniszczenia Bastionów I, II, III nastąpił krótko po zakończeniu II wojny światowej, kiedy to rozpoczęto ich planową rozbiórkę, pod hasłami odzyskiwania cegły, m.in. dla potrzeb budowy bursy dla młodzieży z rodzin chłopskich i robotniczych, mającej pobierać naukę w Krakowie. Teren po tak zniszczonych bastionach przez dziesiątki lat pozostawał niezagospodarowany, stanowiąc miejsce zaniedbane.

Celem zrealizowanego przez Zarząd Budynków Komunalnych w Krakowie projektu było zrewitalizowanie obszaru po zniszczonych po II wojnie światowej Bastionach I-III Fortu Kościuszko, poprzez ich przystosowanie do funkcji ogólnodostępnych terenów reakracyjno - wypoczynkowych o charakterze parkowym. Projekt nie zakładał pełnej odbudowy bastionów, zrekonstruowane zostało jedynie niewielkie pomieszczenie studni, oraz skazamatowany prawy bark Bastionu II. W ramach prac wykonano zabezpieczenie odkopanych reliktów fortyfikacji (kaponier, hangarów, potern, murów bastionów, itp.) wraz z ich uczytelnieniem i wykonaniem prac konserwatorskich.
Wykonano ścieżki po terenie bastionów, celem zapewnienia łatwego dostępu i komunikacji po tym obszarze. W ramach prac zamontowano elementy małej architektury, takie jak ławki, kosze na śmieci, stojaki na rowery itp. oraz oświetlenie parkowe i iluminację.

Na terenie realizowanego parku utworzono ścieżki dydaktyczne w zakresie zieleni fortecznej i fortyfikacji, wykonano odpowiednie tablice informacyjne. Ponadto zasadzone zostały specjalnie dobrane gatunki roślin, dopasowane zarówno pod względem przyrodniczym jak i historycznym. Przewidziana została również część o charakterze amifiteatralnym mogąca okresowo pełnić rolę miejsca realizacji funkcji kulturalnych typu: kino letnie, koncerty muzyczne, itp.
Przestrzenie hangarów i kaponier będą mogły służyć jako miejsce dla wystaw plenerowych. Teren ma mieć funkcje rekreacyjne, kulturalne
i edukacyjne. Zrealizowany park to zupełnie nowa przestrzeń na mapie Krakowa o niezwykłych walorach widokowych i rekreacyjnych, będąca efektem prowadzonych od przeszło 10 lat prac rewitalizacyjnych najbliższego otoczenia Kopca Kościuszki.
Realizacja jest modelowym przykładem działań rewitalizacyjnych, mających na celu przywrócenie zdegradowanych terenów dla mieszkańców Krakowa i turystów odwiedzających nasze miasto.

Przez wiele lat teren Bastionów I-III Fortu 2 „Kościuszko” był zaniedbany, częściowo niebezpieczny, niedostępny dla mieszkańców. Wykonywana inwestycja pozwoliła na nowo przywrócić tą przestrzeń miasta dla mieszkańców. Niewątpliwie zrealizowane prace spotkają
się z uznaniem osób zainteresowanych ochroną zabytków, historią oraz przyrodą. W ramach inwestycji odkryte zostały i zabezpieczone relikty oryginalnych fortyfikacji, uporządkowany został teren u podnóża jednego z symboli Krakowa, miejsca wizyt wielu turystów i mieszkańców Krakowa, tj. Kopca Kościuszki. Teren prowadzonych prac znajduje się na obszarze wpisanym na listę Pomników Historii Rzeczpospolitej, a więc najcenniejszych obszarów zabytkowych w Polsce.
Wykonane nasadzenia specjalnie dobranych gatunków roślin (zarówno pod względem przyrodniczym jak i historycznym) stanowić będą o wartości przyrodniczej tego miejsca. Zaaranżowana przestrzeń parkowa z elementami zabytkowych fortyfikacji, stanowi miejsce wieloaspektowych interakcji i aktywności społecznych. Począwszy od podstawowych polegających na możliwości rekreacji dla mieszkańców Krakowa (teren al. Waszyngtona jest tradycyjnie bardzo popularnym miejscem weekendowych spacerów rodzinnych) oraz turystów (którzy licznie odwiedzają Kopiec Kościuszki), przez edukacyjną (na terenie parku znajdą się tablice informacyjne o tematyce zarówno historycznej jak i przyrodniczej), kulturalną (na zrewitalizowanym terenie przewiduje się możliwość ekspozycji wystaw plenerowych, organizowania występów muzycznych, teatralnych, przestrzeń ta daje również możliwości organizowania spektakli typu światło-dźwięk oraz kina letniego).
Prace dotyczące terenu Bastionów I-III Fortu Kościuszko prowadzone były od 2011 r., kiedy to zostały wykonane badania archeologiczne, które pozwoliły w dalszej kolejności na opracowanie stosownych dokumentacji projektowych umożliwiających rozpoczęcie prac budowlanych.
W latach 2014 r.- 2018 r. prowadzono sukcesywnie prace dotyczące porządkowania terenu bastionów od strony Kopca Kościuszki. W latach 2019 r. – 2020 r. prace koncentrowały się na terenie Bastionu I. Od 2021 r. w związku z uruchomieniem środków UE, możliwe było znaczne zwiększenie intensywności prowadzonych robót, które swoim zakresem objęły obszar wszystkich Bastionów. Prace rewitalizacyjne prowadzone były na zlecenie Zarządu Budynków Komunalnych w Krakowie, pod nadzorem Miejskiego Konserwatora Zabytków, z udziałem środków Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa oraz funduszy UE w ramach RPO Województwa Małopolskiego.
Od początku realizacji inwestycji, objęta jest ona wsparciem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, który przyznał dotację na prace w ramach przedmiotowego projektu ze środków Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa, w łącznej wysokości ponad 4,5 mln zł. Ponadto projekt uzyskał dotację ze środków UE w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego w łącznej kwocie przeszło 13,5 mln zł. Łączne koszty poniesione na realizację inwestycji dotyczącej zagospodarowania zniszczonych bastionów I-III Fortu Kościuszko z przeznaczeniem na teren o charakterze parkowym.

I: Gmina Miejska Kraków - Zarząd
Budynków Komunalnych w Krakowie
W: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe
"BUDMEX" Sp. z o.o. Nowy Sącz
A: Firma Projektowa Grażyna Szafruga Kraków

🏛Dwór uratowany w OstrowieZabytkowy Dwór w Ostrowie jest to jedyny zachowany w okolicy dwór należący do rodziny Szweycer...
26/08/2025

🏛Dwór uratowany w Ostrowie

Zabytkowy Dwór w Ostrowie jest to jedyny zachowany w okolicy dwór należący do rodziny Szweycerów. Został przebudowany na duży dworek w polskim stylu w 1917 r.
Przez lata dworek był użytkowany przez pobliską szkołę. Do 2022 r. dworek stał opuszczony i nieużytkowany. Kompleksowy remont dworu pod stałą kontrolą konserwatora zabytków rozpoczął się 10.05.2022 r., zakończył 29.03.2024 r. Dzięki wykonanemu remontowi zabytek odzyskał utracony blask. Został przywrócony pierwotny wygląd dworku oraz zostały odtworzone i odrestaurowane zachowane elementy historyczne. Dzięki temu mieszkańcy okolicy oraz turyści będą mogli podziwiać architekturę z początku w XX wieku.
Zachowane historyczne elementy np. oryginalne drewniane schody, drewniane okiennice, boazeria, posadzki z płytek, schody granitowe, stolarka okienna i drzwiowa oraz drewniana belka z napisem historycznym i odtworzone elementy takie jak zegar słoneczny i herb Zadora stał się stałymi eksponatami historii rodu Ziemi Łaskiej. Ponadto aranżacja wnętrza dworku zaprojektowana jest w konwencji epoki w której powstał. Dzięki utworzeniu sal konferencyjnych/restauracyjnych będzie możliwość organizowania uroczystości na rzecz społeczności miejscowej.

ZAKRES REMONTU ZABYTKOWEGO DWORU J. SZWEYCERA OBEJMOWAŁ:
• Oczyszczenie i wzmocnienie więźby dachowej;
• Wymiana stolarki okiennej i drzwiowej;
• Renowacja stolarki okiennej i drzwiowej;
• Roboty murarskie i docieplenie ścian;
• Renowację elewacji;
• Renowację i wykonanie nowych posadzek i parkietów;
• Roboty konstrukcyjne (wymiana belek stropowych stropu drewnianego, wykonanie nowego stropu
żelbetowego, zabezpieczenie stropu w piwnicy dworu);
• Przebudowę piętra dworu wraz ze zmianą układu funkcjonalnego na pokoje hotelowe;
• Wykonanie dojazdów, chodników, miejsc postojowych;
• Renowację tarasów;
• Podwyższenie piwnic;
• Wykonanie izolacji fundamentów;
• Wykonanie instalacji odgromowej;
• Wykonanie oświetlenia i iluminacji budynku;
• Wykonanie wewnętrznych instalacji: elektrycznej, wentylacyjnej, wodociągowej, kanalizacyjnej,
c.o., ppoż., alarmowej i teletechnicznej;
• Wykonanie zewnętrznych instalacji: elektrycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej, pompy ciepła,
kanalizacji deszczowej i zbiornika na ścieki;
• Dostawę i montaż wyposażenia kuchennego oraz stylizowanych mebli;
• Zabezpieczenie i renowacja istniejącego wyposażenia i zabytkowych elementów obiektu.
W 2012 r. został wymieniony dach, co uchroniło dworek przed zalewaniem przez wody opadowe.

I: Powiat Łaski
W: VIK - BUD Sp. z o.o. Łask
A: P.P.H.U. GRAFIT s.c. Marcin Gwis,
Roman Kałuża, Ryszard Mes Sieradz

🚗🚦🚧Bezpiecznie i komfortowoW roku 2024 rozbudowano drogę powiatową nr 1129C relacji Sępólno Krajeńskie - Nowy Dwór – Wię...
25/08/2025

🚗🚦🚧Bezpiecznie i komfortowo

W roku 2024 rozbudowano drogę powiatową nr 1129C relacji Sępólno Krajeńskie - Nowy Dwór – Więcbork na odcinku o długości 3,291 km. Była to największa inwestycja Powiatu Sępoleńskiego ostatnich lat, możliwa dzięki dofinansowaniu z Programu Inwestycji Strategicznych Polski Ład.

Droga publiczna kategorii powiatowej nr 1129C komunikuje między sobą miejscowości Sępólno Krajeńskie i Więcbork, które są jednocześnie siedzibami gmin, pełniąc drugorzędną rolę w lokalnym układzie drogowym. Dla mieszkańców miejscowości i wiosek przy niej zlokalizowanych tj. Kawli i Nowego Dworu pełni jednak ważną funkcję drogi dojazdowej, stanowiąc podstawowy szlak komunikacyjny na połączeniu z pozostałą siecią drogową.
Przed modernizacją droga posiadała nawierzchnię bitumiczną, w bardzo złym stanie z wąską jezdnią szerokości około 3,50 m bez wyodrębnionych poboczy i z bliskim sąsiedztwem skarp wykopów na obszarze leśnym. Na przewidzianym do rozbudowy odcinku drogi zlokalizowane były dwa skrzyżowania. Liczne dziury oraz oberwane pobocza były zmorą kierowców i innych uczestników ruchu. Brak chodnika spędzał sen z oczu rodzicom, których dzieci pieszo, bądź rowerami pokonywały drogę do szkoły.

W związku ze złym stanem nawierzchni i zagrożeniem dla bezpieczeństwa ruchu drogowego rozbudowa drogi stała się koniecznością. Po wyłonieniu zwycięzcy w przetargu przystąpiono do prac. Po rozbudowie droga zyskała całkowicie nową nawierzchnię bitumiczną oraz zupełnie nowy przebieg na odcinku około 400 m z pominięciem istniejącego wiaduktu kolejowego, który ze względu na swoją wysokość powodował ograniczenia w ruchu pojazdów. Ponadto mała szerokość jezdni pod nim nie pozwalała na bezpieczne ominięcie się pojazdów. Nowy przebieg drogi wyeliminował zagrożenia w ruchu drogowym oraz umożliwił dojazd pojazdów wielkogabarytowych do miejscowości zlokalizowanych przy trasie, po której przebiega droga. W następstwie rozbudowy zmianie uległ dopuszczalny nacisk pojedynczej osi pojazdu. Po rozbudowaniu drogą mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 115 kN (uprzednio max 80 kN).

Dokonano poszerzeń istniejącej jezdni, zwiększając tym samym bezpieczeństwo i komfort kierowców. Wybudowano ciąg pieszo – rowerowy o nawierzchni utwardzonej z masy bitumicznej, oraz częściowo z kostki brukowej, która znacząco poprawiła ochronę pieszych uczestników ruchu oraz rowerzystów. W celu poprawy bezpieczeństwa powstały aktywne przejścia dla pieszych, do których doświetlenia
zastosowano lampy hybrydowe. Lampy te oświetlają również częściowo miejscowość Witunia.
W ramach rozbudowy drogi powiatowej przebudowano skrzyżowania z drogami publicznymi, dostosowując je do wymogów technicznych. Skrzyżowanie z drogą gminną nr 20207 C w m. Witunia zostało wybudowane jako czterowlotowe tzw. rondo pinezkowe z przejezdną wyspą centralną wykonaną z betonu zbrojonego strukturalnie, którego celem było usprawnienie ruchu oraz ułatwienie przejazdu dużym pojazdom.
Prace objęły swym zakresem również roboty branży sanitarnej i elektrycznej, m. in wykonanie zlewni wód opadowych, przebudowę sieci wodociągowej, kolektora sanitarnego (tłocznego) oraz przebudowę linii niskiego napięcia. W ramach rekompensaty straty dla środowiska naturalnego za wycięcie drzew znajdujących się przy drodze dokonano nowych nasadzeń - ponad 300 szt. drzew a także zamontowano budki lęgowe dla nietoperzy.
Uroczysty odbiór inwestycji odbył się w październiku 2024 r.

I: Zarząd Drogowy w Sępólnie Krajeńskim
W: Hurt-Trans, Kawiko
A: Dariusz Kędziora

Modernizacja stanowiska przeładunkowego w GdańskuW związku ze znaczącą w ostatnich latach zmianą dróg oraz sposobu zaopa...
22/08/2025

Modernizacja stanowiska przeładunkowego w Gdańsku
W związku ze znaczącą w ostatnich latach zmianą dróg oraz sposobu zaopatrzenia kraju w ropę i produkty ropopochodne, przeładunki tych surowców, dostarczanych drogą morską, uległy znacznemu wzrostowi. Dostosowanie się do nowych uwarunkowań było nieuchronne.
Ilość obsługiwanych w bazach paliw tankowców oraz ich fizyczne parametry również się zwiększyły. W celu zachowania bezpieczeństwa obsługi statków na stanowiskach przeładunkowych przy niesprzyjających warunkach pogodowych wymagane jest utworzenie nowych lub modernizacja istniejących sztormowych linii cumowniczych. Właśnie tym celom służy zrealizowane zadanie modernizacyjne, polegające na budowie czterech dodatkowych pachołów - o uciągu 90 ton każdy - w sztormowej linii cumowniczej jednego ze stanowisk przeładunkowych.
To stanowisko powstało w lach 70. XX wieku jako nabrzeże o konstrukcji skrzyniowej, składające się z ciągu dużych prefabrykowanych żelbetowych skrzyń, posadowionych na specjalnie przygotowanym podłożu morskiego dna. Długość stanowiska wynosi 300 m, a głębokość dna przy nabrzeżu jest około 10 m.
Zgodnie z projektem proces modernizacyjny polegał na instalacji czterech dodatkowych pachołów w już istniejącej „starej” linii sztormowej, które mają zapewnić bezpieczny postój i obsługę statków w przypadku trudnych i niekorzystnych warunków pogodowych.
Głównymi etapami robót przy wykonaniu zadania w każdym z czterech punktów posadowienia nowych pachołów cumowniczych ZL-90 było wykonanie wykopów do żelbetowych skrzyń nabrzeża o głębokości do ok. 2,5 m. Skucie ścian po obwodzie skrzyń na głębokość około 0,6 m. Wykonanie korekty miejsca posadowienia fundamentów pachołów zgodnie z rzeczywistym usytuowaniem skrzyń nabrzeża. Zabezpieczenie istniejących instalacji podziemnych w miejscach wykopów. Usunięcie gruzu, wyrównanie i przygotowanie podłoża do ułożenia betonu podkładowego. Ułożenie betonu podkładowego oraz wykonanie zbrojenia części fundamentu pachoła związanej bezpośrednio ze skrzynią stanowiącej fragment nabrzeża. Montaż elementów kotwiących pachoł ze zbrojeniem fundamentu. Montaż szalunków dookoła zazbrojonej części fundamentu i betonowanie dolnej części „bloku” fundamentowego.
Następnie - wykonanie zbrojenia dolnej części fundamentu nad ułożonym betonem. Zaszalowanie zbrojenia i betonowanie górnej części fundamentowego bloku pachołowego wraz z zamontowanym pachołem. Demontaż szalunków, zabezpieczenie betonu powłoką hydroizolacyjną. Na koniec zasypanie wykopu wraz z zagęszczeniem refulatu. Odtworzenie nawierzchni dookoła każdego pachoła (beton, asfalt lub warstwa roślinna).

I: Naftoport Sp. z o.o. Przedsiębiorstwo Przeładunku Paliw Płynnych Gdańsk
I: Zarząd Morskiego Portu Gdańsk S.A.
W: GT Poland Ltd. Sp. z o.o. Gdańsk
A: Pracownia Projektowa Budownictwa Hydrotechnicznego Aquaprojekt Sp. z o.o. Gdańsk

➡Rewitalizacja Bastionu Sakwowego we WrocławiuW centrum Wrocławia, na wzgórzu otoczonym fosą miejską, u podnóża którego ...
19/08/2025

➡Rewitalizacja Bastionu Sakwowego we Wrocławiu

W centrum Wrocławia, na wzgórzu otoczonym fosą miejską, u podnóża którego przebiega promenada staromiejska, zakończono pierwszy etap rewitalizacji Bastionu Sakwowego. To wyjątkowe miejsce, które, odzyskało dawną świetność i nowy blask, stało się przestrzenią otwartą dla mieszkańców i turystów, które o każdej porze dnia i roku zmienia swe oblicze i zachwyca.
W średniowieczu miejsce to było częścią miejskich fortyfikacji. W XIX wieku stało się jednym z najbardziej reprezentacyjnych punktów Wrocławia dzięki Adolfowi Liebichowi, lokalnemu potentatowi cukrowemu, który w hołdzie dla swojego zmarłego brata, stworzył miejsce wyjątkowe, w neorenesansowym stylu, bogato zdobione, zbudowane piętrowo niczym tort – u podnóża pawilon perystylowy, dalej schodami po obu jego stronach wejście na plac z fontanną z którego rozpościera się widok na pierwszy plan Miasta i dojście do kolumnady, która otwiera kolejne widoki i perspektywy, kończąc na wzgórzu z monumentalną glorietą. Przez dekady było to miejsce spotkań, koncertów i wspólnej zabawy dawnych mieszkańców Wrocławia.

Wszystko zmieniło się w 1945 roku. Podczas oblężenia Festung Breslau, Niemcy wysadzili glorietę na szczycie wzgórza, aby uniemożliwić jej wykorzystanie jako punktu orientacyjnego. Po wojnie, wzgórze odbudowano, ale brakowało już dawnego rozmachu (zabrakło gloriety, intensywnych kolorów, które wcześniej zdobiły obiekty oraz szlachetnego ich wykończenia). Mimo chwilowego ożywienia w czasach PRL, obiekt z czasem popadał w ruinę. W latach 90 jego stan był już tak zły, że teren zamknięto dla zwiedzających. Decyzję o remoncie wzgórza podjęto kilka lat temu, gdy Miastu udało się odzyskać obiekty od najemcy, który przez kilkadziesiąt lat je użytkował.
Prace rozpoczęto w 2022 roku, by w 2024 zakończyć remont. Prace były wyjątkowo trudne – obiekt krył w sobie wiele tajemnic, a konserwatorzy, inwestor i wykonawca musieli podejmować niełatwe decyzje, by oddać mu dawny blask. Dzięki badaniom stratygraficznym odkryto oryginalną XIXwieczną kolorystykę, wyeksponowano pozostałości dawnych fontann, a także odkryto nieznane dotąd pomieszczenia i relikty strzelnicy z XVI wieku. Rewitalizacją objęto najbardziej zniszczone a zarazem najcenniejsze obiekty Wzgórza, stanowiące jego główne założenie kompozycyjne t.j. pawilon perystylowy, plac z fontanną oraz kolumnadę – kompleksowo od fundamentów po detale architektoniczne (bez gloriety, wysadzonej w czasie II wojny światowej): � teren o powierzchni około 4200 m2,
w tym plac z fontanną o pow. 1315 m2, pawilon perystylowy powierzchnia użytkowa około 460 m2, w tym sala restauracyjna tzw. Kolumnowa ok. 202 m2. Kolumnada powierzchnia użytkowa piwnicy z kawiarnią ok. 322m2, nad kawiarnią podcienie kolumnady, a nad kolumnadą taras, z którego rozpościera się widok na niemalże cały Wrocław.
Po żmudnych pracach izolacyjnych, wzmocnieniach i częściowych wymianach stropów i elementów konstrukcyjnych, wykonano konserwację i restaurację schodów, elewacji, odtworzono zdobienia i balustrady tarasów, w tym piaskowcowe tralki, które zastąpiły wcześniejsze betonowe zamienniki. Odnowiono historyczną fontannę i udostępniono ukryte pomieszczenia pod kolumnadą. Cały teren został oświetlony lampami odtworzonymi na wzór historycznych, zarówno tymi stojącymi na placu jak i tymi na balustradach otaczających plac i zwieńczających taras nad kolumnadą. Zainstalowano iluminację.
Dla ochrony terenu i obiektów zainstalowano monitoring, a przestrzeń dostosowano do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Zadbano również o zieleń. Skarpy wzgórza uporządkowano, zadarniono i obsadzono roślinnością płożącą.
Stare drzewa poddano zabiegom pielęgnacyjnym (usunięto jemiołę, odmłodzono je). Na placu z fontanną utworzono rabaty na wzór kompozycji z XIX w., starając się uzyskać efekt dawnego stylu rabat komponowanych z niewielkich drzewek i bylin. Całość dopełniono ozdobnymi donicami montowanymi na balustradach, ze współczesną roślinnością ozdobną. Roślinność wzgórza uzupełniono też o nowe drzewa i krzewy.
Wnętrza pawilonu perystylowego i kolumnady odrestaurowano, na ścianach, pod czujnym okiem konserwatora zabytków, pojawiło się malarstwo pompejańskie, pomieszczenia wyposażono w nowe instalacje niezbędne dla funkcji restauracji i kawiarni oraz miejsc na wydarzenia kulturalne.
Na placu z fontanną zastosowano rozwiązania zapewniające trwałość, funkcjonalność i naturalność nawierzchni a zarazem jej przepuszczalność dla wody i przyjazność dla środowiska.
Rewitalizacja Bastionu Sakwowego to przykład harmonii między szacunkiem dla historii a nowoczesnymi rozwiązaniami. Dzięki wsparciu finansowemu z Rządowego Funduszu POLSKI ŁAD przywrócono temu miejscu dawną świetność, jednocześnie tworząc przestrzeń, która łączy mieszkańców i przyciąga turystów.
Poprzez rewitalizację perystylu, kolumnady i placu z fontanną, wykonano pierwszy, a zarazem najważniejszy krok w rewitalizacji wzgórza. Przed nami dalsze wyzwania, które z czasem będą podejmowane i, być może też to dotyczące odbudowy gloriety, która zwieńczy wzgórze, ale to wymaga czasu, środków, a przede wszystkim zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Koszt robót I Etapu: ok. 30.467.250 zł, w tym dofinansowanie 18.851.667,28 zł.

I: Gmina Wrocław - Zarząd Inwestycji Miejskich
W: Przedsiębiorstwo Budowlano-Konserwatorskie
CASTELLUM Sp. z o.o. Wrocław
A: Autorska Pracownia Architektury LINEA Anna Morasiewicz Wrocław

👩‍🦰🤸‍♂️🏃‍♂️Nowa sala gimnastyczna KoźminiecGłównym założeniem projektowym było wykonanie obiektu sali gimnastycznej wraz...
18/08/2025

👩‍🦰🤸‍♂️🏃‍♂️Nowa sala gimnastyczna Koźminiec
Głównym założeniem projektowym było wykonanie obiektu sali gimnastycznej wraz połączeniem go z istniejącym budynkiem szkoły w sposób powodujący jak najmniejszą ingerencję w istniejący budynek, przy jednoczesnym zapewnieniu dostępności architektonicznej obu obiektów oraz spełniania warunków przeciwpożarowych.
Ze względu na gabaryt obu obiektów, zdecydowano się na wykonanie łącznika ze szklaną elewacją, co nadało lekkości całemu założeniu, przy jednoczesnym podkreśleniu strefy wejściowej do obiektu. Teren działki na którym została zrealizowana inwestycja objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. Zgodnie z jego zapisami teren ten przeznaczony jest na cele zabudowy usługowej związanej z oświatą i kulturą. Na działce zlokalizowany jest budynek szkoły, który znajduje się w gminnej ewidencji zabytków. Budynek ten został zbudowany na planie prostokąta z dwuspadowym dachem krytym dachówką karpiówką. Elewacja z cegły z wiązaniem krzyżowym. Ze względu na istniejący budynek oświatowy, projekt był konsultowany i uzyskał akceptację Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Kolor elewacji projektowanej sali gimnastycznej nawiązuje do koloru starej cegły znajdującej się na istniejącym obiekcie.
Decyzja o przystąpieniu do sporządzania projektu wynikała z faktu, że budynek był przede wszystkim za mały i nie posiadał odpowiedniej ilości pomieszczeń do realizowania zajęć dydaktycznych. Poza tym warunkowo był dopuszczany przez służby do dalszego użytkowania, ze względu na niemożliwość spełnienia obowiązujących przepisów przeciwpożarowych i ewakuacyjnych. Dodatkowo w budynku występowały bariery architektoniczne. Budynek ogrzewany był z kotła na paliwo stałe znajdującego się w pomieszczeniu gospodarczym przy szkole. Pomieszczenie to zostało przeznaczone do rozbiórki ze względu na zły stan techniczny. Układ funkcjonalny i komunikacyjny z uwagi na konieczność zapewnienia drogi pożarowej na potrzeby funkcjonowania budynku wykorzystano istniejący zjazd z drogi powiatowej oraz zaprojektowano drogę wewnętrzną będącą jednocześnie drogą pożarową. Wzdłuż drogi zaprojektowano parking. Do drogi pożarowej oraz miejsc postojowych zaprojektowano utwardzone dojścia do budynku. Projekt zakładał wykonanie prostej bryły budynku na rzucie prostokąta, przykrytej dachem skośnym dwuspadowym, krytym blachodachówką oraz łącznikiem ze szklaną fasadą.
W zrealizowanym budynku mieści się sala gimnastyczna, pomieszczenia szatniowo- sanitarne, pomieszczenia techniczne, kotłownia gazowa zasilana z podziemnego zbiornika na gaz propan - butan zlokalizowanego na działce objętej projektem, pokoje nauczycielskie, sale zajęciowe, stołówka z kuchnią przystosowaną do celów kateringowych, klatka schodowa z platformą dla osób niepełnosprawnych oraz pomieszczenia higieniczno- sanitarne. Łącznik pełni funkcję komunikacji miedzy obiektami oraz jest przestrzenią w której odbywają się szkolne uroczystości.
Obiekt został wykonany w technologii monolitycznej. Ściany zewnętrzne zostały wzniesione z pustaków ceramicznych docieplone płytami wełny mineralnej szklanej. Na elewacji zastosowano dwa rodzaje materiału: kasetony kompozytowe w kolorystyce czerwonej matowej RAL3016 oraz tynk silikonowy w kolorze antracytowym. Dach dwuspadowy o nachyleniu 40o kalenicą prostopadłą do istniejącego budynku. Konstrukcja nośna dachu została wykonana z kratownicy stalowej zabudowanej sufitem pożarowym. Pokrycie dachowe wykonane z blachodachówki w kolorze RAL 3016. Stolarka okienna i drzwiowa zewnętrzna aluminiowa w kolorze antracyt.
Budynek zapewnia dostęp dla osób niepełnosprawnych głównymi wejściami z poziomu terenu. Dostęp do kondygnacji pierwszego piętra został zapewniony poprzez platformę schodową. Dodatkowo oznakowanie znajdujące się przy wejściach do pomieszczeń zostało wykonane w kontrastowych kolorach, przy drzwiach znajdują się tabliczki wykonane w alfabecie Braille'a.
W ramach inwestycji na dachu budynku sali gimnastycznej zamontowano instalacje fotowoltaiczną o mocy 27,00 kWp. Wentylację mechaniczną w sali gimnastycznej stanowią jednostki wentylacyjne z odzyskiem ciepła typu bezkanałowego w systemie zdecentralizowanym. Jednostki te spełniają wymogi ekoprojektu dla systemów wentylacyjnych zawarte w Rozporządzeniu Komisji UE Nr 1253/2014 z dnia 7 lipca 2014 w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE.
W pomieszczeniach szatni i natrysków, zlokalizowanych przy sali sportowej zastosowano układ wentylacyjny z odzyskiem ciepła z pomieszczeń natrysków. Salki lekcyjne, kuchnia, stołówka, a także łącznik również posiadają wentylację mechaniczną z odzyskiem ciepła. Źródłem ciepła istniejącego budynku był kocioł na paliwo stałe. W ramach realizacji zadania wybudowano nową kotłownie gazową zasilaną gazem propan - butan ze zbiornika podziemnego o pojemności 4850 l. pomieszczenie sali gimnastycznej ogrzewane jest za pomocą nagrzewnic wodnych i agregatów grzewczych. W pozostałych pomieszczeniach zamontowano grzejniki stalowe, a na łączniku ogrzewanie podłogowe. Ponadto w jadalni oraz w łączniku zastosowano układy chłodnicze, bytowe typu Multi Split.
W zakresie instalacji elektrycznej oświetleniowej, zastosowano oświetlenie z czujnikami ruchu i zmierzchu, aby zminimalizować straty energii elektrycznej. Obiekt został również wyposażony w system monitoringu.
I: Gmina Dobrzyca
W: Investic Sp. z o.o. Golin
A: Dastore Sp. z o.o. Ostrów Wielkopolski

Adres

Hetmańska 38
Bydgoszcz
85-039

Godziny Otwarcia

Poniedziałek 07:30 - 15:30
Wtorek 07:30 - 15:30
Piątek 07:30 - 15:30

Telefon

+48523230715

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Ogólnopolskie Czasopismo Budowlane Rom-Dom umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Firmę

Wyślij wiadomość do Ogólnopolskie Czasopismo Budowlane Rom-Dom:

Skróty

Udostępnij