28/05/2025
Bardzo często obserwujemy osoby uprawiające nordic walking po twardych, miejskich nawierzchniach – chodnikach, alejkach betonowych, asfaltowych ścieżkach 🚶♀️🚶♂️. Czy taka forma aktywności ma sens?
✅ TAK, jeśli celem jest wykonanie minimalnej dawki ruchu, jaką zaleca WHO – czyli 300 minut umiarkowanej aktywności fizycznej tygodniowo 🧭. Z perspektywy zdrowia ogólnego nawet spacer po betonie z kijami może poprawić wydolność, nastrój, poziom glukozy czy ciśnienie krwi.
❌ NIE, jeśli naszym celem jest pełne wykorzystanie potencjału, jaki niesie za sobą prawidłowo wykonywany ruch w nordic walking – czyli aktywizacja całego układu mięśniowo-powięziowego, poprawa równowagi, stymulacja ośrodkowego układu nerwowego, koordynacji i propriocepcji 🧠💪.
👣 Co dzieje się z naszymi stopami?
Stopy są jednym z najważniejszych narządów sensorycznych w ruchu – zawierają tysiące mechanoreceptorów odpowiedzialnych za kontrolę pozycji, napięcia i dostosowanie do podłoża. Marsz po twardej, płaskiej nawierzchni powoduje, że każdy krok dostarcza identycznych bodźców – brak jest zmiennego obciążenia, rotacji, adaptacji czy konieczności reakcji na nierówność 🔁.
Z biomechanicznego punktu widzenia oznacza to brak aktywacji mięśni krótkich stopy, osłabienie reakcji stabilizacyjnych stawu skokowego oraz ograniczenie pracy całej taśmy tylnej (tylnego łańcucha mięśniowego) 🦶⚙️.
🧠 Co dzieje się z mózgiem?
Kiedy nasze stopy nie odbierają różnorodnych informacji z podłoża, mózg bardzo szybko przełącza się w tryb automatyczny – uruchamia tzw. schemat chodu centralnie generowanego (CPG). To oznacza, że krok staje się odtwórczy, pozbawiony adaptacyjnej reakcji na zmiany otoczenia – mózg przestaje „analizować teren” i traci czujność 🧩.
W praktyce: jeśli pojawi się nierówność, poślizg, zmiana poziomu – informacja czuciowa trafi do mózgu z opóźnieniem ⏱️. Reakcja motoryczna będzie spóźniona, a ryzyko upadku znacznie wzrośnie ⚠️. To szczególnie niebezpieczne u osób starszych i z zaburzeniami równowagi.
🌲 Dlaczego teren ma znaczenie?
Aby nordic walking spełniał swoje funkcje neurofizjologiczne i biomechaniczne, powinien być wykonywany na naturalnym, zróżnicowanym podłożu – takim, które stawia przed układem ruchu realne wyzwania: miękki grunt, korzenie, delikatne wzniesienia, nieregularne nachylenia terenu. Taka nawierzchnia stymuluje:
- receptory czucia głębokiego (propriocepcji),
- mięśnie stabilizujące,
- odruchy równoważne i korekcyjne,
- móżdżek i ośrodki integracji sensorycznej 🧠🦵🌿.
To oznacza, że każdy krok nie tylko wzmacnia ciało, ale również ćwiczy mózg, układ przedsionkowy, czas reakcji i zdolność adaptacji do nieprzewidywalnych bodźców. Tylko wtedy nordic walking działa jako pełnowartościowy trening funkcjonalny.
Nordic walking po betonie to forma ruchu – ale nie trening sensomotoryczny. Jeśli chcesz zadbać o stabilność, czucie ciała i refleks – wybieraj teren, który zmusza Cię do świadomego kroku. Bo tylko tam, gdzie organizm musi się adaptować, następuje realna zmiana – zarówno w ciele, jak i w mózgu 🔄🧠💥.
J*P
