24/07/2025
Anna Dyjak - edukatorka jak zwykle w punkt 😀
„On znowu ugryzł kolegę!”
Czyli o tym, jak NVC zmienia codzienność placówek ⬇️
Dziecko gryzie.
Nie pierwszy raz. Opiekunka widzi ślad na ręce drugiego dziecka i…
No właśnie. Co się pojawia? Złość? Bezradność? Ocena?
A jeśli… zamiast „robi to specjalnie” zapytamy: „Co to dziecko próbuje nam powiedzieć?”
Może czuje napięcie? Może czegoś potrzebuje, ale nie umie jeszcze inaczej tego wyrazić?
W podejściu NVC – Porozumieniu bez Przemocy – nie zaczynamy od „Co z nim jest nie tak?”, tylko od „Co próbuje zakomunikować?”
Nie chodzi o pobłażliwość. Chodzi o uważność.
Zamiast: „Nie wolno gryźć!”
można powiedzieć: „Widzę, że coś było dla ciebie trudne. Nie zgadzam się na gryzienie. Pomogę ci znaleźć inny sposób.”
To nie są czary. Ale coś się zmienia.
Relacja. Zaufanie. Gotowość dziecka do współpracy.
NVC pomaga nie tylko z dziećmi.
Rodzic mówi: „Słyszałam, że moje dziecko znowu gryzło!”
Zamiast się tłumaczyć – możemy usłyszeć troskę, nie zarzut. I odpowiedzieć z empatią.
To podejście nie daje gotowych formułek.
Daje coś więcej: język, który tworzy więź zamiast dystansu.
W pracy nauczyciela czy opiekunki łatwo zapomnieć, że emocje mają wszyscy — dzieci, rodzice, kadra.
A NVC pomaga nazywać to, co żywe, i działać z większą lekkością, nawet w trudnych momentach.
Nie musimy być idealni. Wystarczy, że będziemy ciekawi zamiast oceniający.
Bo każde zachowanie coś mówi.
Tylko… trzeba chcieć to usłyszeć. 💛
