CoJaNaTo

01/08/2025

🌿 Mindfulness nie rozwiązuje problemów, ale daje szansę na doświadczanie chwili – na skupienie się na tym właśnie momencie, na promienie słońca na skórze i wiatr we włosach.
🙏 To dzięki temu stajesz się świadom_ niepokoju w brzuchu, gdy nie wiesz, gdzie wałęsa się twoje dziecko.

🎈 Pozwala być obecnym – z radością i przygnębieniem, niezgodą i bliskością – bez roztrząsania i ocen.

⛵ Mindfulness bywa takim oparciem – jak kil łodzi w czasie sztormu. Ćwicząc uważność, pijesz do własnej wewnętrznej pogody. W panice, stresie czy niepokoju – odnajdujesz w sobie spokój.

💫 Dzięki obecności przeżyjesz najpiękniejsze chwile.
Tak rodzą się bliskość, wrażliwość i otwartość.

📘 Nowe wydanie „Daj przestrzeń i bądź blisko” już dostępne!
– Mindfulness dla rodziców i nastolatków
– 196 stron + ćwiczenia mp3 do pobrania
– Autorka: Eline Snel, tłum. Magda Kurmańska
gwp.pl+7cojanato.pl+7cojanato.pl+7

🔗 Sprawdź i zamów ➤ https://cojanato.pl/produkt/daj-przestrzen-i-badz-blisko-kopia/

Daj przestrzeń i bądź blisko (Eline Snel). Nauka uważności dla nastolatków i ich rodziców. Według metody Eline Snel.

01/08/2025

31/07/2025

W sierpniu sięgniemy po rozdział o menopauzie z książki Ciało kobiety, mądrość kobiety.
Bez względu na to, ile masz lat – a nawet szczególnie, jeśli perimenopauza dopiero przed Tobą – przeczytaj go z nami.
Odczaruj kulturowe zaklęcia, według których życie kobiety kończy się wraz z końcem płodności.
Poznaj prawdziwą wartość dojrzałości i sprawdź, jak wspierać zdrowie w tym wyjątkowym okresie życia.

…
O perimenopauzie wiedziałam jedynie
to, co przekazała mi matka:
że do niej przyszła wcześnie.
Inaczej niż ona, w wieku 22 lat
matka dwójki dzieci,
ja urodziłam pierwsze, gdy miałam 35 lat,
drugie – 37,
i kolejne, gdy miałam 42 lata.

Pragnęłam naturalnego porodu.
Urodziłam w domu, z położną.
Karmiłam piersią przez lata.

Myślałam: może to mi się nie przytrafi?
Cały ten hormonalny deal.
Jem zdrowo. Ćwiczę… Jestem inna.

A potem poczułam gniew. Znikąd.
Emocje od zera do 60 w ułamku sekundy.

Rzuciłam kawę.

Pewnej bezsennej nocy,
pełna poczucia winy, bo straciłam cierpliwość,
gdy najmłodsze myło zęby,
spojrzałam prawdzie w oczy:
może to jednak hormony.

Kotłowałam się z winą i ulgą
przez całą tę noc. Obudziłam się
rano wyczerpana jak po walce,
którą wygrałam, każdą z jej rund.

Postanowiłam, że będę wiedzieć.
Przestanę myśleć „to mnie nie dotyczy”.
Moja córka i ja mamy przed sobą
jeszcze lata jej dzieciństwa.
Nie chcę, by znała taką wersję mnie.

Płaczę w słuchawkę, zwierzając się przyjaciółce,
gdy tylko odstawiam dzieci do szkoły.

Mówię, co czuję,
i że ta mała dziewczynka zasługuje na więcej,
i że to na pewno hormony…

Mam prawie 50 lat.

Moja przyjaciółka nie ma czasu
na uczucia. Przepisuje mi zestaw witamin.
(Ma ogromną wiedzę, ale ja jestem zła,
że nie ma przestrzeni na emocje).
Przepraszam ją kilka dni później,
ale jadę do apteki.
Witaminy pomagają.

O, jak bardzo pomagają.

Ciało zaczyna mnie boleć
w sposób mi jeszcze nieznany.
Jestem wojowniczką…
Mnie nie bolą ramiona ani stopy.
To nie jest moje ciało.

Idę do chiropraktyczki.
Robię testy hormonalne.
Idę do uzdrowicielki (bliskiej przyjaciółki),
która dzieli się mądrością
i suplementami.

Nie mam uderzeń gorąca,
aż pewnego dnia rano
w kuchni, gdy robię śniadanie,
czuję falę gorąca
i wybucham płaczem na ramieniu męża.
Wypłakuję przytłaczającą myśl,
że jestem stara.
Z dnia na dzień,
w środku uderzenia gorąca,
czuję, że moje życie się kończy.
I tak jest, w pewnym sensie.
Przechodzę do nowego życia,
o którym słyszałam tylko,
że jest stratą.

Tego dnia, rano, w kuchni,
postanawiam – przy mężu patrzącym na mnie
z całkowitym niezrozumieniem –
że będę się uczyć i przemienię
to doświadczenie, tak jak to zrobiłam
z porodami.

Czytam.
Biorę suplementy (czasami).
Miewam zawroty głowy tak silne,
że kładę się w kuchni gdzieś między
francuskimi tostami a kanapkami
z masłem orzechowym.

Szukam rozwiązań
i je znajduję.
Ale najbardziej interesuje mnie strata.

Strata dziewczyny, którą kiedyś byłam.
Stratą piękna, jędrnej skóry, ciała…
Wszystko zbędne.
Opłakuję to, że czuła się niewystarczająca.
Nie czuła się szczupła.
Opłakuję to, że czas minął tak szybko,
a ja nigdy jej nie objęłam.
Kiedy w pełni to czuję, postanawiam:
że teraz będę czuć
teraz będę płakać
teraz obejmę w pełni ten czas
szczerze i z odwagą

Na litość boską, żyję!

Carrie-Anne Moss (www.annapurnaliving.com),
tłum. Kasia Emilia Bogdan
Z książki „Ciało kobiety, mądrość kobiety”
https://cojanato.pl/produkt/cialo-kobiety-madrosc-kobiety-nowe-wydanie/

30/07/2025

📚 PRZEDSPRZEDAŻ
https://cojanato.pl/produkt/rdzenne/
📅 Sierpień 2025
👧🧒 Dla dzieci od 7 lat wzwyż
🌍 „Rdzenne” – książka o naszej wspólnej planecie i głębokiej więzi z naturą

🪞 „Nie wiem, jak wyglądasz ani jaki krajobraz odbija się w twojej twarzy: wieś czy miasto, północ czy południe.
Wiem tylko, że jesteś jedyn_, niepowtarzaln_ i ważn_.
Twoje słowa i decyzje także mają znaczenie.
Jesteś częścią tego świata, a świat jest częścią ciebie.

Wszyscy zamieszkujemy jakiś krajobraz, spleceni z kamieniem, mrówką i rzeką.
Uznanie tej więzi poszerza nasze horyzonty – to największe z możliwych zwycięstw.

🌿 Ziemia żyje.
Szacunek do siebie samego oznacza też szacunek do tego, co nas otacza: przyrody, ekosystemu, atmosfery, ziemi, zasobów i innych ludzi.

🌱 Może tam, gdzie jesteś, czujesz, że należysz do tej planetarnej wspólnoty.
To również zobowiązanie:
Jak daleko moglibyśmy się rozwinąć, gdybyśmy zrozumieli, że istnieją inne sposoby życia?
Może właśnie nadszedł czas, by przypomnieć sobie, że natura żyje w nas – tuż pod skórą – i że wszyscy pochodzimy z tego samego rdzenia.”

📖 Przepiękny, wielokrotnie nagradzany album, który warto mieć pod ręką – dla dzieci i dorosłych.

👉 Zobacz więcej i zamów przed premierą:
🔗 https://cojanato.pl/produkt/rdzenne/

29/07/2025

"Zagubienie

Doświadczenie głębokiego spokoju przebudzenia do tego, kim jesteś, a następnie utrata połączenia z tą świadomością i poczucie, że ponowne przebudzenie nie będzie łatwe, może być boleśniejsze od trwania w nieświadomości.

Uczucie w ciele, gdy tracę obecność, gdy wypadam ze świadomości bycia w działanie, przypomina mi o snach, jakie miewałam, gdy moi synowie byli mali. W wyczerpaniu i niepokoju związanym z byciem dobrą matką śniłam, że zostawiłam jednego z moich synów w sklepie albo w innym publicznym miejscu.
Przerażona, że stanie mu się krzywda, mówiłam sobie: „To tylko sen. To nie jest prawda. Po prostu się obudź!”. Otwierałam wtedy oczy i odkrywałam, że jestem w łóżku, a w uszach słyszałam dudniące serce. Jednak gdy tylko zaczynałam się uspokajać, jakieś dziwne zdarzenie, przypominające paraliż wkradający się w moje kończyny, gdy próbowałam iść do krzyczącego syna, którego z domu wynosił jakiś grasujący intruz, uświadamiało mi, że nadal śnię i znów ze wszystkich sił starałam się obudzić. Bywały takie noce, gdy te wyczerpujące desperackie próby obudzenia się powtarzały się raz po raz.

Czasami tak to wygląda, gdy przez chwilę żyjesz z centrum świadomości tego, czym jesteś, a potem tracisz tę świadomość. Wiesz, że śpisz, ale nie możesz się obudzić. Kiedy identyfikujemy się w pełni z przemijającymi myślami i uczuciami, zwykle mocnymi i często bolesnymi, które zdają się nas przytłaczać i określać to, kim w danej chwili jesteśmy, nie potrafimy odnaleźć umiejętności przebywania w nieporuszonym centrum zwykłego istnienia. W takich chwilach czujemy, że nieporuszone centrum jest niedostępną fantazją. Jesteśmy pewni, że nigdy nie uda nam się tam dotrzeć. W takich chwilach możemy nawet nie chcieć obecności, możemy chcieć wyjść z własnej skóry. Jednak gdybyśmy mieli doświadczać naszej prawdziwej natury, bycia w pełni w chwili obecnej, być może byśmy pamiętali, że to także minie i moglibyśmy obserwować utratę świadomości."

Fragment książki "Wołanie" Oriah Mountain Dreamer
https://cojanato.pl/produkt/wolanie/

art: Hiroo Isono

28/07/2025

💗 TYGODNIE 14–23: Budowanie relacji ze sobą

Zanim nawiążemy prawdziwy kontakt z innymi, potrzebujemy odbudować więź z... samym sobą. Ten etap to zaproszenie do głębokiej samoświadomości i czułości wobec siebie – takiej, jakiej często nie doświadczyliśmy nawet w dzieciństwie.

📖 Co znajdziesz w tych tygodniach?
🔹 Uczymy się dawać empatię sobie – nie tylko „rozumieć”, ale naprawdę uznać swoje uczucia i potrzeby.
🔹 Przyglądamy się wewnętrznemu krytykowi i uczymy się zamieniać go na wewnętrznego opiekuna.
🔹 Zaczynamy rozpoznawać na czym naprawdę nam zależy – poza tym, co „trzeba” czy „wypada”.
🔹 Uczymy się zatrzymywać, oddychać i wybierać – zamiast reagować z automatu.
🔹 Praktykujemy bycie ze sobą także wtedy, gdy jest trudno – bez obwiniania i bez presji poprawiania siebie.

🌿 To czas łagodności. Przestajemy „naprawiać siebie”, a zaczynamy siebie widzieć.
📌 Efektem tych tygodni bywa często niespodziewany spokój, większe zaufanie do siebie, a czasem… łzy ulgi. Bo coś wreszcie może być nazwane, zobaczone, przyjęte.

💬 Jakie uczucia pojawiły się u Ciebie, gdy pierwszy raz spróbowałeś/spróbowałaś dać empatię… sobie?

27/07/2025

Być matką w kulturze dominacji

„Dzieci są jak małe pochłaniacze energii” – pisze dr Christiane Northrup. I nie chodzi o to, że coś jest z nimi nie tak. Wręcz przeciwnie – to zdrowy rozwój ich ego. Ale problem w tym, że nasza kultura oczekuje, że matka w pojedynkę zaspokoi wszystkie potrzeby dziecka.

💬 Czasem słyszymy:
– „Najlepszy czas w życiu kobiety to macierzyństwo”
– „To naturalne, instynktowne, wpisane w kobiecość”
A jeśli czujemy inaczej? Jeśli jesteśmy zmęczone, rozdrażnione, przytłoczone, mamy ochotę uciec na koniec świata – czy coś jest z nami nie tak?

Nie.
To system jest nieludzki.

🔍 W kulturze dominacyjnej matka jest odizolowana. Zostaje sama. Bez wsparcia, bez wspólnoty, bez plemienia.
W wielu społecznościach (np. aborygeńskich) dziecko ma wiele matek i ojców – biologicznych, społecznych, duchowych. Kobieta może wtedy odpocząć, wycofać się, zadbać o siebie – bo wie, że jej dziecko nadal jest zaopiekowane.

A u nas?
👉 Kobieta, która mówi, że chciałaby mieć dwie nianie, siostrę i przyjaciółki pod jednym dachem, by przeżyć macierzyństwo bez wyczerpania – bywa oceniana jako „niewdzięczna” lub „leniwa”. A przecież to byłoby najbardziej naturalne i ludzkie wsparcie.

Nie jesteśmy stworzone do samotnego matkowania.
Potrzebujemy wspólnoty. Potrzebujemy odpoczynku. Potrzebujemy prawa do bycia sobą – nawet jeśli jesteśmy matkami.

🌀 Dr Christiane Northrup opisuje dwa typy matek:
– Matki Ziemie – karmią, tulą, dbają o rytm i ciepło domowego ogniska.
– Twórcze Tęczowe Matki – inspirują, pokazują świat, choć niekoniecznie mają obiad na czas.

Obie są potrzebne. I żadna nie jest „gorsza”.
Problem w tym, że nasza kultura uznaje za „dobrą matkę” tylko tę pierwszą.

💡 Największe wyzwanie macierzyństwa to... pozostać sobą, nie rozpuszczając się całkowicie w potrzebach innych.
To umieć powiedzieć:
„Teraz potrzebuję ciszy.”
„Potrzebuję pomocy.”
„Potrzebuję być tylko kobietą, nie tylko matką.”

W świecie, który gloryfikuje poświęcenie, to akt odwagi.

I jeszcze jedno:
Dziewczynki, które rosną w świecie, gdzie kobieta może być sobą, nie staną się „trudne”.
Staną się silne.
Ich bunt nie będzie skierowany przeciw sobie, ale przeciw niesprawiedliwości.
Ich „smoki potulności” nie zduszą ich pasji.

🫶 Każda matka musi nauczyć się matkować sobie.
Bo samopoświęcenie i męczeństwo prowadzą do choroby i gniewu.
Troska o siebie to nie luksus. To konieczność.

📖 Cały ten rozdział znajdziesz w książce:
👉 Ciało kobiety, mądrość kobiety
https://cojanato.pl/produkt/cialo-kobiety-madrosc-kobiety-nowe-wydanie

27/07/2025

Nie ma ekologii bez duchowej i kulturowej przemiany.
Nie zatrzymamy degradacji środowiska i wymierania gatunków bez wsłuchania się w głosy tych, którzy od zawsze wiedzą, jak żyć z Ziemią, a nie przeciwko niej.

🌍 Nie jesteśmy oddzieleni od świata przyrody. Jesteśmy jego częścią.
Ludy rdzenne wiedzą to od zawsze. I to one są dziś największym skarbem naszej cywilizacji – skarbem, który wciąż próbujemy zignorować.

🪶 „Rdzenne” to niezwykły album – wizualna podróż do świata dzieci z 22 rdzennych kultur świata, przedstawionych techniką pirografii.
Ale to nie tylko piękne obrazy – to opowieść o ludzkości, która nigdy nie utraciła więzi z naturą.

📖 Ludy rdzenne nie są jedynie „kolorową ciekawostką” ani zapomnianą historią.
Są pełnoprawnymi narodami, których istnienie i mądrość to klucz do przetrwania całej planety.

To one:
🌿 rozumieją prawa natury,
🤝 żyją we wspólnocie – z ludźmi, zwierzętami, rzekami, górami,
🧭 przekazują wartości o wiele bardziej humanistyczne niż nasze społeczeństwa oparte na konkurencji, gromadzeniu i eksploatacji,
🌱 pokazują, że życie w harmonii nie jest utopią, tylko możliwą i konieczną drogą.

✨ To książka, która zafascynuje i dzieci, i dorosłych – urzeka obrazem i porusza treścią.

📅 Premiera: sierpień 2025
📦 Zarezerwuj egzemplarz:
👉 https://cojanato.pl/produkt/rdzenne/

„Rdzenne” to książka o rdzennych ludach dla dzieci – ilustrowana opowieść Nat Cardozo, łącząca sztukę, kulturę i naturę. Idealna do rodzinnych rozmów o tożsamości i tradycjach.